cRaZyLoVe ไอบ้าติงต๊องกับยัยบ๊องสุดแสบ

9.9

เขียนโดย zToRy_liFe

วันที่ 29 ตุลาคม พ.ศ. 2554 เวลา 16.21 น.

  8 ตอน
  50 วิจารณ์
  21.02K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

8) หวั่นไหว

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
“นี่เธอกล้าด่าชั้นหรอ” เรื่องใหญ่แล้วสิ“แล้วบ้านเธอเค้าเรียกว่าชมหรออ” ยัยเป็ดเอ้ย ยังมาทำหน้าตากวนประสาทอีก“พอได้แล้ว” ผมห้าม“แต่ ป๊อปคะ”“คุณไม่ได้เป็นอะไรกับผม เลิกยุ่งกับผมได้แล้ว”“คุณรู้ใช่มั้ยคะว่าถ้าพ่อคุณรู้จะเกิดอะไรขึ้น” เอาพ่อมาขู่ชั้นอีกแล้ว“เธอเลิกเอาพ่อมาขู่ชั้นซักทีได้มั้ย”“พิมไม่ได้ขู่ค่ะ พิมพูดจริงทำจริง ถ้าคุณไม่เชื่อก็ลองดู” ชั้นต้องแพ้เธอเพราะเรื่องพ่ออีกแล้วสินะ“คุณภาณุคะ สรุปว่าคู่ของคุณคือใครคะ” ครูอย่าทำให้ผมต้องเลือกสิ“ผมไม่เล่นครับ”“ตามใจค่ะ” ค่อยยังชั่วหน่อยPart Fangพักกลางวันแล้ว“ฟาง เธอโกรธอะไรชั้นเนี้ย” ป๊อปปี้กำลังเดินตามชั้นไม่ยอมหยุด“ไม่ได้โกรธ”“แล้วจะเดินหนีทำไม ชั้นเหนื่อยนะ”“เหนื่อยก็หยุดสิ ชั้นไม่ได้ขอให้นายตาม” “ฟาง!” คว้าข้อมือชั้นไว้ทำไม นายมีพิมอยู่แล้ว มายุ่งกับชั้นทำไม“อย่ามายุ่งกับชั้น” ชั้นพยายามแกะมือเค้าออก แต่ดูเหมือนจะไม่มีผลอะไรกับเค้าเลย“มีอะไรก็คุยกันดีๆสิ” โทโมะที่เดินตามมาพูดขึ้น“ชั้นไม่มีอะไรจะพูด” ปล่อยสิ ชั้นจะร้องไห้แล้วนะ“ฟาง เธอเป็นอะไร เมื่อเช้ายังดีๆอยู่เลยนะ”“ถ้านายรำคาญก็ปล่อยมือชั้นซะ” “ฟางงงง”“ปล่อย” ชั้นสะบัดมือเค้าออก“ป๊อปคะ” แฟนนายมาแล้วสินะ“พิม คุณมาทำไม”“มาพาคุณไปกินข้าวกลางวันด้วยกันไงคะ”“ผมไม่หิว”“ไปเถอะนะคะ โทโมะ เขื่อน คุณสองคนด้วยนะ” ชั้นยืนมองเหตุการณ์อยู่ได้ไม่นานก็ต้องรีบเดินออกมา แก้วกับเฟย์ก็เดินตามมาติดๆ“ฟางเป็นอะไรรึเปล่า” แก้วถาม ตอนนี้เราอยู่มุมที่เงียบที่สุดในมหาลัย“ฟางไม่รู้ ฟางแค่ ฮึกก” ชั้นกลั้นน้ำตาต่อไปไม่ไหวแล้ว“อย่าร้องไห้ดิ เรื่องแค่นี้เอง” เฟย์พูดปลอบใจ“ฟางแค่รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนนอก”“ฟางชอบพี่ป๊อปหรอ”“ฟางไม่รู้ แต่ฟางไม่ชอบเวลาเค้าอยู่ใกล้ผู้หญิงคนอื่น”“รู้สึกยังไงก็พูดออกมาเถอะ อย่าเก็บไว้คนเดียว”“รู้บ้างไหมว่าใครบางคนสับสนและไม่แน่ใจ เธอทำให้ชั้นต้องหวั่นไหว เธอทำให้ใครต้องคิดมากเพราะเธอ” ชั้นเริ่มสื่อออกมาเป็นเพลง“รู้บ้างไหมที่เธอทำไป ฉันหลงเอาไปละเมอ ได้โปรดอย่าทำให้รักเธอ ถ้าเธอไม่เคยสักนิด ที่คิดจะจริงจัง” (เพลงได้โปรด//ไรเตอร์)“เป็นเพลงเชียวนะ” เสียงคุ้นๆแฮะ ชั้นค่อยๆหันไปมอง“เฮ้ย!!!!” ไอพี่ป๊อปมาเมื่อไหร่วะ ชั้นรีบเช็ดน้ำตา“เช็ดแรงขนาดนั้นเดียวก็ช้ำหมดหรอก มา พี่เช็ดให้” ดึงตัวชั้นเข้าไปทำไม “ฟางเช็ดเองได้” ไม่ฟังกันเลย ทำไมพี่ถึงอ่อนโยนกับฟางอย่างนี้นะ“เสร็จแล้ว” ชั้นค่อยๆถอยออกมา ดึงตัวเองกลับมาทุกที เมื่อชั้นรู้สึกดี ทุกวันที่อยู่ใกล้เธอ เตือนตัวเองว่าคิดให้ดี กับท่าทีที่พบเจอ เธอคงไม่ได้ตั้งใจ ชั้นนึกถึงเพลงนี้อีกแล้ว อยากร้องออกไปใจจะขาด “หิวยัง ไปกินข้าวกันดีกว่า” อย่ามาห่วงกันได้มั้ย ชั้นเดินถอยหลังมาเรื่อยๆ เฮ้ย! ชั้นสะดุดอะไรวะ แต่ ทำไมมันไม่เจ็บอ่ะ “ซุ่มซ่ามจังเลยนะ” ชั้นมาอยู่ในอ้อมกอดของพี่เค้าได้ไงเนี้ย“แต่ละคำที่เธอพูดมามันคล้ายว่าห่วงใย เธอคงพูดไปอย่างนั้น แต่ว่าชั้นจำขึ้นใจ” ปากตรงกับใจเกินไปแล้ววนะ“ชั้นห่วงเธอจริงๆนะ ไปกินข้าวกันดีกว่า” ชั้นค่อยๆออกจากอ้อมกอดของเค้า แก้วกับเฟย์มันไปไหนกันวะเนี้ย“พี่ไปกินกับพวกพี่พิมเถอะ ฟางไม่อยากเข้าไปขัด”“พิมอ่ะ พี่จัดการเรียบร้อยแล้ว ไปกินข้าวกันดีกว่า” เดินอย่างเดียวได้มั้ย ไม่ต้องจับมือชั้น ถึงโรงอาหารแล้ว ทำไมสายตาคนในโรงอาหารถึงไม่เป็นมิตรเลยอ่ะ น่ากลัว พี่ป๊อปพาชั้นเดินไปนั่งโต๊ะที่มีชาวแก็งค์นั่งอยู่ทั้งสองแก็งค์ - - หนีชั้นมากันหมดเลยนะ “เธอนั่งรออยู่นี่นะ เดี๋ยวพี่มา อยากกินอะไรล่ะ เดี๋ยวไปซื้อให้” อย่าทำดีกับชั้นนักสิ “อะไรก็ได้ค่ะ”“รอแปบนะ” เดินไปแล้ว ชั้นหันมามองแก้วและเฟย์ที่ทำหน้าไม่รู้เรื่อง“แก้ว! เฟย์!”“อารายยย” เฟย์ทำเสียงกวนteenใส่อ่ะ“ทำไมทิ้งชั้นไว้คนเดียวอ่ะ”“ไม่ได้ทิ้ง แค่โดนลากออกมา”“จริงอ่ะ”“ก็เออดิ”“ยัยเตี้ย” เอิ่ม มายุ่งกับชั้นทำไมเนี้ย ชั้นหันไปมอง ซู่!!!! น้ำอะไรวะเนี้ย!!! ไม่ใช่สิ มันคือก๋วยเตี๋ยว เส้นหมี่ มีลูกชิ้นด้วย“ทำบ้าอะไรของเธอเนี้ย” ป๊อปปี้ที่พึ่งเดินเข้ามาพูดขึ้น“พิมเปล่านะ” ถ้านายเชื่อนายจะโง่มากอ่ะ“ผมไม่ได้โง่นนาดนั้นนะ” นายฉลาดมากกก ชั้นค่อยหยิบลูกชิ้นที่อยู่บนหัวออก “พิมไม่ได้ตั้งใจนะ ยัยนี่หยิบก๋วยเตี๋ยวจากมือพิมไปแลล้วก็ราดใส่ตัวเอง” เป็นคำแก้ตัวที่ ฟังไม่ขึ้น - -“คุณคิดว่าผมโง่มากใช่มั้ยที่จะเชื่อคำแก้ตัวของคุณ” สุดยอดอ่ะ“พี่ป๊อปปปปป” อ้อนหน่อยดีกว่า “พาฟางไปเปลี่ยนเสื่อผ้าหน่อยสิ เลอะหมดแล้วว” ชั้นเกาะแขนพี่เค้า“ไป” จูงมือชั้นออกมาแล้ววคอนโดป๊อปปี้ทำไมไม่พาชั้นไปบ้านวะ พาชั้นมาคอนโดทำไม???“เธอไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้านะ ชั้นรออยู่นี่แหละ” “ทำไมนายพาชั้นมาคอนโดอ่ะ ทำไมไม่พาไปบ้าน”“เพราะชั้นอยากอยู่กับเธอแค่สองคนไง^^”“บ้า>///<” ชั้นพูดแล้วรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไป แต่รู้สึกเหมือนลืมผ้าเช็ดตัวอ่ะ เดินออกไปเอาดีกว่า “อ่ะ กะแล้วเชียวว่าต้องลืม” ตกใจหมดเลย“ขอบคุณค่ะ” ชั้นเดินกลับเข้ามาในห้องน้ำ อาบน้ำและสระผมเพื่อกำจัดก๋วยเตี๋ยวออกจากตัว เสร็จซักที แต่...ชั้นจะใส่อะไรดีล่ะ ไม่ได้เอาเสื้อผ้าเข้ามาอ่ะ เดินออกไปเอาก็ดูไม่ค่อยปลอดภัยเลยอ่ะ เอาวะ เป็นไงเป็นกัน ชั้นค่อยๆเดินออกมาในสภาพผ้าขนหนูผืนเดียว“ทำไมไม่ใส่เสื้อผ้าออกมาเล่า>///<” ป๊อปปี้พูดแล้วหันหลังให้ชั้น หน้าแอบแดงอ่ะ555+“ก็จะให้เอาเสื้อผ้าที่ไหนใส่ล่ะ>///< ว่าแต่ตู้เสื้อผ้าอยู่ไหนอ่ะ” “นู่น” พี่ป๊อปชี้ไปทางซ้ายซึ่งมีตู้เสื้อผ้าอยู่“ขอบคุณนะ” ชั้นเดินไป เฮ้ย! ทำไมมีเสื้อผ้าผู้หญิงด้วยอ่ะ ชุดนี้ดีกว่า “พี่ป๊อปชุดนี้สวยป่ะ” ชั้นหยิบชุดเทียบกับตัวแล้วหันไปให้พี่ป๊อปดู“ชุดไหน เฮ้ย!!” “ทำไมอ่ะ ไม่สวยหรอ”“ไม่ใช่ ทำไมเธอไม่ใส่ก่อน วันหลังใส่ก่อนแล้วค่อยหันมาให้ชั้นดู>///<”“โทษที ลืมไป” ชั้นรีบเดินเข้าห้องน้ำไป “พี่แล้วจะให้ฟางใส่แค่นี้หรอ”“แล้วเธอจะใส่อะไรล่ะ” ถ้าชั้นบอกว่า ชุดชั้นในอ่ะ พี่จะมีให้ชั้นมั้ย“สิ่งที่ใส่ก่อนที่จะใส่เสื้อกับกางเกงอ่ะ>///<” พูดไปได้ไงวะชั้น“ออกมาเอาสิ” เฮ้ย!มีด้วย“อยู่ไหนอ่ะ”“ในตู้เสื้อผ้านั่นแหละ หาเอา>///<”“ค่ะๆ” เอิ่ม ทำไมมีของแบบนี้ด้วยอ่ะ ตุ๊ดชัว ชั้นหยิบชุดชั้นในแล้วรีบเข้าไปแต่งตัวต่อให้เสร็จ“เสร็จยัง”“เสร็จแล้วๆ” ชั้นเดินออกมาในชุดกระโปรงยาวสีชมพู “เป็นไงบ้างอ่ะ”“น่ารักดี^^”“ทำไมพี่ถึงมีเสื้อผ้าผู้หญิงด้วยอ่ะ” “พี่พึ่งสั่งให้พนักงานคอนโดเค้าไปซื้อมาให้ เธอรอแปบนึงนะ พี่ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน”“ค่ะ” ชั้นนั่งรออยู่ที่โซฟา ประมาณ5นาที พี่ป๊อปก็ออกมาเรียก“หิวยัง” เสื้อยืดกางเกงยีน เท่ห์ไปอีกแบบแฮะ><“นิดหน่อยอ่ะ”“จะกินอะไรดีล่ะ เดี๋ยวทำให้”“ทำเป็น???”“เป็นดิ รอแปบ” 30นาทีผ่านไป“หอมจัง”“เดี๋ยวชั้นตักใส่จานให้ ไปนั่งรอที่โต๊ะไป”“ค่ะ^^”“สปาเก็ตตี้กุ้งสำหรับคุณผู้หญิงครับ^^” มาแบบปกติก็ได้นะ“ว้าวว น่ากินจัง กินล่ะนะ อ้ำ” อร่อยจัง“ป้อนคนทำมั่งสิ” “อ่ะ” ชั้นตักให้พี่เค้า ทำไมต้องทำหน้างงๆด้วยอ่ะ ไม่คิดว่าชั้นจะทำให้ล่ะสิ “แทนคำขอบคุณเรื่องวันนี้”“ด้วยความยิยดีเสมอครับ^^ อ้ำ” เหมือนเด็กเลยอ่ะ “ปากเธอเลอะอ่ะ” พี่ป๊อปค่อยๆยื่นมือมาเช็ดให้ชั้น เขินจัง>///<“เขินอ่ะไรของเธอ กินเร็วๆ แล้วไปซื้อของกัน”“ซื้ออะไร”“ทุกอย่าง เพราะตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไปเธอต้องมานอนที่นี่”“ได้” ชั้นตอบอย่างมั่นใจ“ทำไมครั้งนี้ง่ายจังอ่ะ”“ก็ฟางเป็นคนดูแลพี่ไง^^”“ดูแลให้ได้อย่างนี้ตลอดไปละกัน หึๆ”“ถ้าพี่หัวเราะอย่างนั้นอีก ฟางจะฟ้องพี่โฟร์”“อย่าเอาเจ๊โฟร์มาขู่ดิT^T”“5555+”“55555+”========================================
เม้นนนนนนนนนกันด้วยนะ:D

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา