น้องรหัสสุดป่วนกับพี่รหัสหลากหลาย

ด้าน ป๊อปปี้-แก้ว

แก้ว:แล้วเราจะไปไหนกันหรอ

ป๊อปปี้:ไป...ไหนก็ได้ที่มีแก้วอยู่

แก้ว:โห่ ขนาดนั้นเชียว

ป๊อปปี้:ก็นิดนึง

แก้ว:แล้วสรุปจะไปไหนละ แก้วเริ่มเบื่อแล้วอะ

ป๊อปปี้:จริงดิ งั้นรีบไปกันกลัวแก้วเบื่อ

(แล้วป๊อปปี้ก็จูงมือแก้วเดินไป)

แก้ว:เออ แล้วจะไปไหนละ

ป๊อปปี้:เดี๊ยวก็รู้

(แล้วทั้งคู่ก็เดินไปตามทางในสวนสาธารณะ)

(มือนิ่มชะมัดเลย >////</ป๊อปปี้) (อ๊ายยย เขินจัง ป๊อปปี้มือใหญ่แล้วก็อบอุ่นมากเลยละ/แก้ว)

ป๊อปปี้:ไปที่นี้กัน

แก้ว:โห่ ที่นี้ที่ไหนละ สวยจัง

ป๊อปปี้:บ้านเราเอง

แก้ว:ห๊า~ พาเรามาทำมะ............................

ป๊อปปี้:เราไม่ทำอะไรแก้วหรอน่า พามาเทียวเฉยๆ

แก้ว:อ้อ เออ ป๊อป .////.

ป๊อปปี้:เป็นอะไรหรอน่าแดงจัง

(บอกรักเราแน่เลย เย้/ป๊อปปี้)

แก้ว:เออ คือ แก้วหิวข้าวอะตั้งแต่เช้ายังไม่ได้กินอะไรเลยอะ

ป๊อปปี้:อ่าว นึกวะ..........................

แก้ว:อะไรหรอ

ป๊อปปี้:อ้อป่าว งั้นไปเดี๋ยวเราทำอาหารให้กิน

แก้ว:ทำเป็นด้วยหรอ

ป๊อปปี้:เป็นสิ รับรองกินแล้วทองไปเสียแน่นอน

แก้ว:งั้นไปเถอะ เข้าบ้านกัน

ป๊อปปี้:ว๊ายย  ผู้หญิงชวนเข้าบ้าน

แก้ว:ป๊อปก็ ไปได้แล้ว

ป๊อปปี้:อะอะ ไปเถอะ 55555+

ด้าน รร.

เขื่อน:โอ๊ยยยยย ป่านนี้ไอปีอปปี้มันไม่ปล้ำแก้วไปแล้วหรอวะ

เคนตะ:ปากเสียวะ

จงเบ:นั้นดิ อย่ามาพูดให้เสียใจดิวะ

เขื่อน:เฮ้ย ไอโมะมึงไม่รู้สึกอะไรเลยหรอวะ

โทโมะ:รู้สึกอะไร

เคนตะ จงเบ เขื่อน:อ่าว

จงเบ:ก็แบบว่า.....หึงอะไรประมาณนี้แหละ

โทโมะ:ทำไมต้องหึง ในเมื่อฉันรู้ว่าพวกนั้นอยู่ไหน

เขื่อน เคนตะ จงเบ:เฮ้ย รู้ได้ไง

โทโมะ:ก็ฉันติด GPS เอาไว้ที่กระดุมเสื้อไอป๊อปอะดิ

เคนตะ:อ้อ เป็นอย่างงี้นี้เองถึงไม่กังวน

จงเบ:แล้วตอนนี้อยู่ไหนอะ

โทโมะ:ไม่รู้ดิ ดูก่อน แต่เมื่อกี้เห็นว่าอยู่แถวสวนสาธารณะอะ อืม ตอนนี้อยุ่ที่ เฮ้ย!!!!

เขื่อน เคนตะ จงเบ:อะไร

โทโมะ:พะ พวก นั้นอยู่ที่

จงเบ:ที่ ที่ไหนละ

โทโมะ:ไม่รู้วะ

จงเบ เคนตะ เขื่อน:อ่าว

จงเบ:ไมอะ

โทโมะ:สันยานมันหายไปอะ เลยไม่รู้เลย

เขื่อน:โอ๊ยยย แกทำให้ฉันเครียดกว่าเดิมอีก

(และที่มุมห้องก็มีสายตาคู่เดิมคอยดูอยู่แบบไม่คลาดสายตา)

ฟาง:โอ๊ยยย ไม่ไหวแล้วนะ ทำไม ทำไมต้องเป็นแก้ว ทำไมไม่เป็นฉัน แก้วมันดีกว่าฉันตรงไหนกันนะ

ตัดมาที่ป๊อปปี้-แก้ว

แก้ว:ว้าว น่ากินจัง แต่จะกินได้ไมเนี้ย

ป๊อปปี้:กินได้ดิ กินเลย

แก้ว:กินแน่อยู่แล้ว

ป๊อปปี้:เราอะหรอ กินดิ

แก้ว:บ้า หมายถึงข้าวยะ

ปีอปปี้ แก้ว:5555555555

แก้ว:ป๊อปปี้นี้ตลกจังนะ

ป๊อปปี้:หรอ เราไม่เคยทำอาหารให้ผุ้หญิงคนไหนกินเลยนะ

แก้ว:จริงดิ แก้วควรจะดีใจใช่ปะ 555

ป๊อปปี้:แน่นอน~

แก้ว:โห่ อร่อยจัง

ป๊อปปี้:เห็นมั๊ยละบอกแล้ว

(แล้วทั้งคู่ก็กินข้าวกันอย่างสนุกสนาน)

ป๊อปปี้:แก้ว

แก้ว:อะไรหรอ

ป๊อปปี้:แก้วมีคนที่ชอบหรือยังอะ

แก้ว:อืม ก็มีนะ

ป๊อปปี้:ใครหรอ

แก้ว:ก็ป๊อปไง

ป๊อปปี้:แก้วพูดจริงหรอ

แก้ว:อืม

ป๊อปปี้:งั้นขอจูบหน่อยดิ

แก้ว:บ้า ทำไมต้องจูบด้วยละ เราชอบป๊อปแบบเพื่อนนะ

ป๊อปปี้:อ่าว เราไม่ได้หมายถึงแบบนั้น

แก้ว:อ่าวหรอ แก้วขอโท

ป๊อปปี้:เราเสียใจนะเนี้ย

แก้ว:แก้ว ขอโทษนะ เออแล้วป๊อปชอบแก้วหรอ

ป๊อปปี้:อืม ชอบ

แก้ว:ทำไมถึงชอบละ

ป๊อปปี้:ก็ แก้วน่ารัก ใจดี ใสๆ ไม่ปรุงแต่ง สวยแบบธรรมชาติด้วยละ

แก้ว:ขนาดนั้นเลยหรอ

ป๊อปปี้:แล้วแก้วจะชอบเรามั๊ย

แก้ว:อืม แก้วก็ไม่รู้หรอนะ แต่อยุ่กับป๊อปปี้แล้วมีความสุขดีนะ ถ้าพยายามมากกว่านี้อาจจะชอบก็ได้มัง

ป๊อปปี้:จริงดิ!!! จะพยายามนะ

แก้ว:จร้า งั้นแก้วกลับบ้านนะ

ป๊อปปี้:คับ งั้นเดี๊ยวผมไปส่ง

บ้านแก้ว

ป๊อปปี้:บายคับ นอนฝันดีด้วยละ ฝันถึงป๊อปปี้ด้วยนะ

แก้ว:จร้า สุดหล่อ

(แล้วป๊อปปี้ก็ขับรถออกไป)

แก้ว:ป๊อปปี้ น่ารักจัง แต่เราจะรักเค้าได้มั๊ยนะ ถ้าได้ก็คงจะดี

มาอัพให้อีกตอนแล้วค่ะ      เป็นไงบ้างสนุกมั๊ยค่ะถ้าไม่สนุกก้ต้องขอโทษด้วยนะค่ะ แต่ยังไงก็เม้นเป็นกำลังใจให้ทรายด้วยนะค่ะ

ปล.ทรายรักทุกคนที่เม้นเลยค่ะ แต่ถ้าจะให้รักมากขึ้นไปอีกก็ไปเม้นของอาจารของทรายด้วยนะค่ะ

  บายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย