แบดบอยหน้าใสกระชากใจยัยsexy

9.2

เขียนโดย dada

วันที่ 8 ธันวาคม พ.ศ. 2554 เวลา 22.18 น.

  27 session
  917 วิจารณ์
  58.16K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

6)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

เลือดยาวตลอดทางจนเด็กเสริฟอาหารเห็นก็รีบเข้ามาถาม

“คุณครับ เป็นอะไรรึเปล่า”เด็กเสริฟถามขึ้น แก้วส่ายหัวแล้วลากเท้าไปขึ้นลิฟท์ลงไปด้านล่าง ทุกๆสายตามองมาที่แก้ว มีคนคอยจะเข้ามาให้ความช่วยเหลือแต่แก้วสะบัดออกหมด เธอเดินไปที่หน้าคอนโดแล้วมองหารถโทโมะ เค้าเห็นท้ายรถโทโมะ เค้ารีบวิ่งอย่างไวแต่ก็ล้มลงหัวเข่าถลอกเลือดอีกครั้งจนเธอร้องไห้แล้วเดินไปเรียกแท็กซี่กลับบ้านตัวเอง แก้วเช็ดน้ำตาก่อนจะเข้าบ้าน กลัวว่าเพื่อนจะเห็น

“แก้ว แกเป็นอะไรว่ะเนี้ย”เพื่อนรีบเข้ามาประคองแก้วแล้วทำแผลให้ก่อนแก้วจะเล่า

“ชั้นบอกเลิกโทโมะแล้ว เค้าเลยโมโหนิดหน่อยทำแก้วแตกแล้วตอนกลับบ้านชั้นเผลอเหยียบเท่านั้นเอง”แก้วกรุเรื่องมั่ว

“เค้าร้ายขนาดนั้นเลยหรอ”ฟ้าถาม

“ไม่ร้ายหรอก คนโมโหหนะ”แก้วตอบ

“เค้านิสัยเหมือนแกเลยเนอะ ชอบทำลายข้าวของเวลาโมโห”ด้าพูด

“หรอ...”แก้วทำไม่รู้ไม่ชี้

“นี่ ของที่แกได้รับ”พลอยไปหยิบของทั้งหมดมาให้แก้ว

“เออ ขอบใจ”แก้วเดินขึ้นห้องไปโดยไม่สนใจของ แก้วนอนร้องไห้ต่อบนที่นอน

Kaew talk

ทำไม...ชั้นร้องไห้ให้เค้าคนแรก ชั้นรักเค้าจริงๆใช่ไหม แก้ว แกรักเค้าจริงๆใช่ไหม แล้วทำไมศักดิ์ศรีของชั้นต้องยอมแลกกับความรักที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับชั้นเลยหละ แค่ศักดิ์ศรีไม่มีมันชั้นก็ไม่เสียใจ อาจจะเสียหน้านิดหน่อย แต่ความรัก ไม่มีมันชั้นก็อยู่ไม่ได้ ชั้นรักเค้าใช่ไหม ใช่ ชั้นรักเค้า ฮือ....

Raiter talk

แก้วร้องไห้แล้วโทษตัวเองอยู่นาน ก๊อกๆ แกร่ก ด้าเปิดประตูเข้ามาก่อนจะเข้ามาปลอบแก้ว

“แกรักเค้าทำไมแกต้องบอกเลิกเค้าหละ”ด้าถามขึ้น(ชั้นขอเป็นคนดีสักวัน)

“ชั้นไม่รู้”แก้วส่ายหน้าไปมา

“แกต้องรู้นะ ตอนนี้ยังพอมีโอกาส แกต้องไปบอกเค้าให้รู้เรื่อง”

“ชั้นพยายามแล้ว แต่ชั้นหาเค้าไม่เจอจริงๆ”

“แกก็ตามไปหาเค้าอีกสิ เค้าจะไปไหนได้ ถ้าเค้ารักแกจริงเค้าต้องไปที่ที่เดิมที่มีความรักกับแก”ด้าพูดจบแก้วก็เดินกระเผกไปสตาร์ทรถออกอย่างไว

ณ คอนโดโทโมะ

โทโมะเดินเข้ามาตกใจเมื่อเห็นลอยเลือดตลอดทางและมีแม่บ้านกำลังทำความสะอาดลิฟท์ที่ปิดใช้งานอยู่ แต่ที่พื้นยังมีเลือด เค้าเดินไปที่ห้องก็ตกใจยิ่งขึ้นเมื่อรอยเลือดมาจากห้องของเค้า เค้าเปิดเข้าไปทันที สภาพห้องเละมาก แจกันแตก โทรศัพท์แตก จานข้าวหกเต็มพื้นและรอยเลือดก็เริ่มจากตรงนั้น เค้าเดินไปแล้วมองรอยเลือดก่อนจะกระแทกเท้าตัวเองลงไปบนกองจานที่แตกจนตัวเองเลือดไหลเต็มเท้า....ชั้นทำให้แก้วเจ็บตัว ชั้นก็ต้องเจ็บด้วย โทโมะกัดปากแน่นก่อนจะลากขาเดินไปเข้าห้องน้ำแล้วล้างแผลก่อนจะพันแผลแล้วเดินลงไปด้านล่าง ไขรถยนต์แล้วขับออกไปอย่างไว สวนทางกับแก้วที่เพิ่งเข้ามาแล้ววิ่งขึ้นบรรไดไปทั้งๆที่ยังเจ็บขา เค้าเปิดห้องที่ไม่ได้ล็อคเข้าไป ไม่มีใครอยู่ในห้องเลย แก้วมองดูซากที่ตัวเองทำไว้ น้ำตาของลูกผู้หญิงคนนี้หลั่งไหลออกมาง่ายมาก ง่ายเกินไป เธอเดินไปที่เศษจานแล้วสังเกตเห็นรอยเลือดอีกรอยที่ไปทางห้องนอน เธอคิดว่าเป็นโทโมะเลยเปิดห้องนอนเข้าไปอย่างไวแต่ก็ไม่พบใคร เห็นเพียงรอยเลือดที่เข้าไปในห้องน้ำและก็กล่องยาที่วางอยู่หัวนอน โทรศัพท์โทโมะที่หายไปแล้ว แก้ววิ่งหยิบโทรศัพท์ที่หน้าจอแตกเละเธอหยิบขึ้นมาแล้วพลิกดูก่อนจะลองเปิดเครื่อง มันเปิดได้ แก้วรีบพยายามกดหาเบอร์โทโมะ ด้วยความที่เป็นรุ่นสำผัสแก้วเลยต้องลากนิ้วขึ้นดูเบอร์ นิ้วเรียวยาวโดนกระจกที่แตกเหวอะบาดแล้วบาดเล่าเธอก็ไม่สนใจ เธอกดโทรออกแล้วเปิดลำโพง โทรศัพท์ขึ้นว่ารับแล้วแก้วรีบพูดอย่างไว

“ฮัลโหลโทโมะ นายอยู่ไหน”

แต่สำหรับอีกฝ่าย

“ฮัลโหลแก้ว เธออยู่ไหน”

(ฟื๊ดดดดดดดดดดดดดด~~!!)

“ฮัลโหลๆๆๆ แก้ว ฮัลโหลๆๆ”

แก้ว

“โทโมะ นายได้ยินชั้นไหม นายตอบที ชั้นไม่ได้ยินนายเลยนะ”แก้วพยายามพูดแต่ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายได้ยิ่งแต่เสียงช็อตของเครื่อง แก้ววางสายไปแล้วเควี้ยงโทรศัพท์อย่างแรงเข้าข้างฝาจนกรอบหลุดแล้วร้องไห้อย่างหัวเสีย

5ปีต่อมา

เรื่องนั้นคืออดีตของทั้งคู่ ทุกวันนี้แก้วเห็นโทโมะอยู่ตลอดแต่โทโมไม่เคยเห็นแก้วเลย เพราะที่แก้วเห็นคือ...ทางทีวี โทโมะตัดสินใจเข้าวงการบันเทิง เป็นดาราใหญ่ให้กับค่ายต่างๆรวมถึงค่ายพ่อตัวเอง และเลิกทำตัวเหลวไหล แต่แก้วกลับนับวันยิ่งแต่งตัวจัด แบดบอยกลับตัวมาเป็นหนุ่มหล่อคมคนดี แต่สาวเซ็กซี่อย่างแก้วกลับเป็นสาวเอ็กซ์อึ๋มมากขึ้น แก้วเมคอัพทุกวัน เที่ยวทุกวัน คิดจะไปไหนก็ไป วันนี้แก้วไปเที่ยวที่ห้าง ไปหาอะไรกินก่อนจะไปดูหนัง แก้วไปคนเดียว เพราะเพื่อนๆต้องทำงาน มีแต่แก้วที่วันๆได้แต่ใช้เงิน แก้วใส่กางเกงขาสั้นยีนส์สำน้ำเงินเข้ม เข็มขัดดำ เสื้อสีขาวแขนสั้นมัดเป็นโบว์ด้านข้างเพื่อโชว์เอว สกรีนตรงกลางว่า Lover รองเท้าส้นสูงสีขาว วันนี้เซ็กซี่แบบซอฟท์ๆ ผมปล่อยตรง แต่งหน้าอ่อนๆ แก้วเดินไปทานข้าวหลายๆคนก็พากันมอง แก้วไม่สนใจ เดินไปเรื่อยๆจนถึงร้านหนังสือเลยแวะดู เห็นหนังสือดาราเลยหยิบมาดู

‘เปิดตัวแล้วจ้า หนุ่มหน้าหวานอดีตแบดบอยอย่างโทโมะ หลังจากได้เข้าซีนหวานในเรื่องรักเรานิรันดร์กับนักร้องวัยรุ่นหรือนางเอกสาวรุ่นเล็กอย่างน้องเนยแฝดน้องของน้องแจม นักร้องวงNeko Jump งานนี้เจ้าตัวมีเคลียกับภาพต่างๆที่ไปเที่ยวด้วยกัน แอบหวานกัน คราวนี้เจ้าตัวได้แต่เขินแล้วบอกว่า ดูๆกันอยู่ครับ โอ๊ยยยย สาวๆหลายคนคงน้อยใจพระเอกหน้าหวานแย่แล้วสินะ ฝ่ายสาวเองก็ไม่ยอมแพ้บอกว่ากำลังคุยกันอยู่ งานนี้หละก็ แฟนคลับหนุ่มหล่อสาวสวยมีหวังน้ำตาเช็ดหัวเข่าซะแล้ว’แก้วเดินเอาหนังสือเล่มนั้นไปจ่ายเงินแล้วก็ถือออกมา แก้วเดินตรงไปเรื่อยๆก็เห็นแสงไฟวูบวาบส่องสว่างไปมาและคนรุมล้อมจำนวนมาก เมื่อเห็นก็เลยแว๊บเข้าไปดูนึกว่ามีคนตาย แต่พอไปถึงกลับเจอ...โทโมะและก็เนยที่เป็นข่าวกันอยู่ยืนให้นักข่าวสัมภาษแก้วเลยถอยห่างแล้วยืนฟังไกลๆ

“แอบมาเที่ยวกันแบบนี้มีแก้วน้ำจากโรงหนังด้วย กุ๊กกิ๊กกันขั้นไหนแล้วคะ”นักข่าวถามขึ้น โทโมะยิ้มแล้วมองหน้าเนย

“ก็ไปดูหนังที่ตัวเองแสดงมาด้วยอ่าฮะ และความจริงก็ดูกันอยู่หนะครับ ถามว่าแฟนหรือยังจะเรียกอย่างงั้นก็ได้นะครับ คือก็เคยขอและก็ตกลงกันแล้ว ก็ไม่มีอะไรน่าตกใจครับ ก็คบกันอยู่”โทโมะเป็นฝ่ายพูด แก้วที่ยืนมองอยู่ถึงกับอึ้ง

“โห...ยอมรับอย่างงี้แล้ว และฝ่ายชายสวีทมากไหมคะ”นักข่าวหันไมล์ไปทางเนย

“ก็ไม่เท่าไหร่คะ แต่ชอบซื้อของมาให้แล้วก็จะยิ้มบ่อย เวลาทำงานร่วมกันนั่งแยกซุ้มมองหน้าเค้าเค้าก็จะชูสองนิ้วให้บ้างยิ้มให้บ้างทำนองนั้นหนะคะ”เนยพูด แก้วที่ยืนฟังก็มองอย่างนิ่งเฉย อยากบอกว่าที่นิ้วนางข้างซ้ายของแก้วยังมีแหวนของโทโมะสวมอยู่รวมถึงสร้อยคอรูปปลาโลมา แก้วไม่เคยถอดเลย ไม่ว่าอาบน้ำหรือทำอะไรก็ตาม ไม่ถอดเลยยกเว้นเอาไปให้ที่ร้านทำความสะอาด โทโมะที่ให้สัมภาษอยู่ก็เหลือบไปเห็นสาวคนนึงที่ยืนถือถุงสีขาวตรงช่องโหว่ของนักข่าวที่ยืนแออัดล้อมเค้า เค้าไม่แน่ใจว่าใช่แก้วไหม แต่เค้าก็มองอยู่นาน หญิงสาวผู้นั้นยืนมองชายหนุ่ม ชายหนุ่มมองตอบไปจนมั่นใจว่าเธอคือแก้ว โทโมะพยายามจะเร่งให้นักข่าวรีบๆไปแต่เมื่อนักข่าวมาบังภาพโทโมะก็พยายามจะชะเง้อ

“เอ่อ ผมขอตัวเข้าห้องน้ำแล้วนะครับ ขอบคุณครับ”โทโมะพูดจบก็รีบวิ่งออกจากวงล้อมแต่ก็ไม่เห็นใครแล้ว

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

เรื่องสั้นก็หลายปีต่อมา เรื่องนี้ก็5ปีต่อมา เอาละ

ข้ามเวลากันไป 5555 ไรต์เตอร์ลมกินตาลายละ 

ขอโดฟยาดมก่อนเน้อแล้วจะอัพต่อไหม...แล้วแต่รีดเดอร์ละกัน muah!!

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา