ก็เพียงแค่เธอน่ะร้าย และเพียงแค่ฉันมารัก

 
 
อริสโตเติล กล่าวไว้ว่า...

"ความเป็นไปได้ที่อาจเป็นไปได้น่าใส่ใจกว่าความเป็นไปได้ที่ไม่น่าเป็นไปได้" #days1eye

__________________________________________________
 
 
     “ให้ไปส่งที่ไหน?” หันกลับมาถามคนนั่งข้างๆ
 
เธอกลับยักคิ้วให้กวนๆ เหอะ เชื่อป๊อปสิ มีไม่กี่คนที่ได้เห็นแบบนี้แน่!
 
 
 
     “เดี๋ยวฉันบอกทางให้นะ... พร้อมยัง?”   หืม..ต้องเตรียมความพร้อมด้วยหรอ
 
หันกลับมาพยักหน้าให้เธออีกครั้ง ก่อนจะสต๊าทรถออกไป
 
 
 
     “แยกหน้าเลี้ยวซ้าย ตรงไปเลี้ยวขวา อ๊ะๆนายเห็นแยกข้างหน้าไหม?”
 
 
 
     “เห็นๆเลี้ยวเลยนะ”
 
 
 
     “ไม่เลี้ยวๆ จะบอกว่ามันไม่ใช่เฉยๆ”  เยี่ยมมากครับท่าน
 
แล้วกว่าจะถึงที่ทำงานเธอก็บอกทางซะผมจำทางกลับบ้านไม่ได้
 
ทีหลังเธอน่าจะบอกมาแค่ว่า 'กองถ่ายที่ดรีมเวิร์ล' จบครับ แค่นี้ป๊อปพามาก็ได้
 
ใกล้นิดเดียว นี่เหมือนเธอบอกทางให้เขาเอารถไปวิ่งรอบกรุงเทพมางั้นแหละ จะบ้า…
 
 
 
     “ขอบคุณนะ หวังว่าเราคงไม่ได้เจอกันอีก” เขาจ้องมองเธอนิ่ง ไม่เจอกันอีก...
 
เหอะ!ไม่มีทางหรอก ตามมาตั้งนาน มาไม่เจอกันอีกได้ไง
 
 
 
     “ป๊อปครับ ผมชื่อป๊อป คุณกับป๊อปได้เจอกันอีกนานแน่”
 
ชี้หน้าราวกับคาดโทษหญิงสาว แล้ววนรถขับออกไปอย่างอารมณ์ดี
 
ผู้หญิงในอุดมคติ น่ะคุณรู้จักหรือเปล่า? ต่างกับหญิงสาว ที่ยืนกรี๊ดตามหลังชายหนุ่ม
 
อย่างกับเจ้าเข้างั้นแหละ
 
 
 
     “หึ! นายมันบ้า อ๊ะ! ยิ้ม... แกยิ้มทำไมยัยฟาง”
 
พูดกับตัวเองเบาๆก่อนจะรีบเดินไปที่กองถ่ายทันที บรรยากาศแบบนี้เบื่อจัง
 
มาก็ไม่สาย นินทาอยู่นั่นแหละ แต่ก็นะ...คนไม่ถูกนินทาไม่มีในโลก เคยได้ยินไหม
 
นั่นแหละ เรื่องการนินทามันเป็นสัจธรรมของโลก โดนนินทาแสดงว่ายังมีคนให้ความสนใจ
 
ก็ดีกว่าไม่มีใครพูดถึงแล้วกันนะ...
 
 
 
     “ฟางงงง!! ทำพิมทำไม พิมยังไม่ทำอะไรฟางเลยนะ!!”
 
หันกลับมามองผู้หญิงคนนึงตัวเปียกซก นั่งอยู่ที่พื้นตรงมุมห้อง
 
ร้องวีดๆหาว่าเธอไปทำอะไรตัวเอง ทีมงานเริ่มทยอยเข้ามามองเธอด้วยสายตาเหยียด
 
อะไรว๊ะเนี่ย! คือพึ่งออกจากห้องน้ำนะ แล้วแบบ โว๊ะ! ชั่งเหอะ พูดไปจะมีใครเชื่อไหมล่ะ
 
ว่าฟางพึ่งออกมาจากห้องน้ำค่ะ แล้วเห็นพิมนั่งเอาน้ำราดตัวเอง ขยี้ให้หัวยุ่ง
 
ทำเสื้อผ้าหลุดไหล่นิด แล้วลงไปนั่งกับพื้น ถ้าบอกแบบนี้จะมีใครเชื่อฟางไหมล่ะคะ
 
ยืนมองเหตุการณ์สักพัก ก็เห็นนั่งบีบน้ำตาเรียกคะแนนความสงสาร
 
เห็นแล้วหมั่นไส้ขอหน่อยเหอะนะ  หันกลับไปเห็นขันที่ใช้ประกอบฉากวางอยู่ที่พื้น
 
เลยหยิบขึ้นมาเดินเข้าไปตักน้ำในห้องส้วม แล้วจัดการราดหัว อิคนที่นั่งอยู่ที่พื้นนั่นแหละ
 
 
 
     “กรี๊ดดด ฟางงง อ๊ายยยย”
 
 
 
     “อุ๊ย! ขอโทษนะคะ พอเมื่อกี้ฟางสะดุด ความตอแหล... หึ”
 
แสยะยิ้มเหยียดแล้วเดินออกไปอย่างไม่ใส่ใจ ทีมงานที่อยู่ร่วมเหตุการณ์ค่อยๆพยุงพิม
 
ให้ลุกขึ้น ก่อนจะพาเดินออกมาข้างนอก วันนี้เป็นการทำงานที่ฟางโครตมีความสุข
 
อย่างแรกมีฉากตบหน้าพระเอก ผู้กำกับสั่ง เล่นจริง เจ็บจริงค่ะ
 
อย่างที่สองได้ผลักน้องพิม(?)ตกน้ำ ผู้กำกับบอกแค่ว่าแบบเหมือนเราหมั่นไส้เขา
 
อยากให้ตกน้ำ หมายถึงทำยังไงก็ได้ให้ตกน้ำ ฟางจัดถีบค่ะ เทคเดียวผ่าน
 
น่ารักป่ะล่ะ? 555555  วันนี้เป็นวันปิดกล้องด้วย ทุกคนเลยนัดกันไปที่ไนต์คลับแห่งหนึ่ง
 
ซึ่งก็คือที่ที่เธอไปบ่อยๆนั่นแหละ...
 
 
 
     “ขอบคุณทุกคนมากครับ สองทุ่มเจอกัน” สิ้นเสียงพี่ผู้กำกับ เสียงเฮก็ดังลั่น
 
จบซะทีนะ สำหรับ นัท พิม ฟาง สุดท้าย พระเอกนางเอกมันก็คู่กันอยู่ดีและว้า
 
ส่วนนางร้ายอย่างเธอก็แค่ สติแตก เข้าโรงพยาบาลบ้า จบบริบูรณ์ค่ะ ละครเรื่องนี้...
 
แท็คซี่อีกแล้วสิ คิดขำๆกับตัวเอง บ้านก็มีรถแต่ขี้เกียจขับ
 
เลยเลือกที่จะนั่งแท๊คซี่ไปไหนมาไหนดีกว่า
 
 
 
     “ลุงคะ ไปลาดพร้าวซอย 4 ค่ะ” บอกกับลุงคนขับและนั่งมองออกไปข้างนอก เพลินๆ
 
 
 
     “หนู ดูไม่เหมือนในข่าวเลยนะ” คุณลุงคนขับพูดขึ้น
 
 
 
     “ทำไมล่ะคะลุง”
 
 
 
     “ลุงเห็นหนูหลุดยิ้ม เวลามองออกไปสองข้างทาง อย่าหาว่าลุงยุ่งเรื่องของหนูเลยนะ
 
     ผู้ชายน่ะ อย่าไปรักมันมาก มันเลือกที่จะไป แสดงว่ามันทิ้งของดีๆไป
 
     หนูลองเปิดใจรับอะไรใหม่ๆบางนะหนู อ่ะถึงพอดี”
 
 
 
     “ขอบคุณมากนะคะลุง นี่ค่ะ ไม่ต้องทอนนะคะ” ยิ้มบางๆให้คุณลุงก่อนจะเดินเข้าบ้านไป..

________________________________________________________
 
แต่งสดอีกแล้ว-- กิกิ ถ้ามันแปลกๆอย่าได้สงสัย ><
 
คิดถึงฉันไหมคนดี?