คุณหนูเย็นชา กับคุณชายไร้หัวใจ (without heart)

ตอนที่ 9 ลูก !?!

เช้าวันต่อมา
“นี่นาย ตื่นได้แล้ว”แก้วปลุกโทโมะ
“นี่ๆ ตื่นสิ เดี๋ยวไปทำงานสายนะ”แก้วยังคงปลุกโทโมะต่อไป
แต่คนที่นอนอยู่บนเตียงไม่มีทีท่าว่าจะตื่นเลย
“นายโทโมะ ตื่นได้แล้วววววว”แก้วตะโกนใส่หูโทโมะ
“นี่เธอจะตะโกนทำไมเนี้ยห๊ะ ?”โทโมะถาม
“ฉันปลุกนายแล้ว นายไม่ตื่นเองนี่น่า”แก้วพูด
“แล้วทำไม ไม่สะกิดกันเล่า ปลุกแบบนี้ถ้าแก้วหูฉันแตกใครจะรับผิดชอบ”โทโมะพูด
“ขอโทษล่ะกัน ไว้คราวหน้าฉันจะทำนะ แต่ตอนนี้นายไปอาบน้ำได้แล้ว”แก้วพูดพร้อมกับดึงโทโมะให้ลุกขึ้น
“ดึงฉันให้ขึ้นก่อน ถึงจะไป”โทโมะพูด
“ตัวนายหนักอย่างกะควาย ผู้หญิงตัวเล็กๆแบบฉันจะไปดึงนายลุกขึ้นมาได้ไงล่ะ  พูดไม่คิดนะ”แก้วพูด
“ถ้าเธอตัวเล็ก ทั้งโลกคงไม่มีใครตัวใหญ่”โทโมะพูด
“เชอะ”แก้วพูดแล้วเดินหนีออกจากห้องไป

ที่บริษัท
“พี่โทโมะค่ะ หายไม่สบายแล้วหรอค่ะ ?”เกลถามพร้อมกับเดินมาควงแขนโทโมะ
“เสนอหน้ามาตั้งแต่ยังไม่เข้าบริษัทเลย”แก้วพูดแล้วเดินหนีไป

“ยัยแก้ววววววว กินข้าวเช้ามายัง ?”ฟางถาม
“กินแล้ว ไม ?”แก้วถาม
“ฉันกะชวนแกไปกินข้าวซะหน่อย”ฟางพูด
“ฉันไปได้ ไปดิ”แก้วพูดแล้วเดินไปกับฟาง
เป็นจังหวะเดียวกับที่โทโมะและเกลเดินเข้ามา
“ไปไหน ?”โทโมะถามแก้ว
“เรื่องของฉัน”แก้วพูดแล้วเดินหนีไป
“ชอบพูดจังเลยนะ ไอ้คำว่าเรื่องของฉันเนี้ย
เรื่องของเธอมันก็เหมือนเรื่องของฉันเพราะเป็นคนคนเดียวกัน”โทโมะพูด
แก้วก็ตีหน้านิ่งไม่รู้สึกอะไร แต่ในใจกับเต้นเหมือนมีใครมาตีกลองอยู่ในอก
ฟางที่ได้ยินกับแก้วก็หน้าแดงเลยทีเดียว
“ก็ทีนายยังเคยพูดเลย ทำไมฉันจะพูดไม่ได้”แก้วถาม
“แต่ฉันพูดน้อยกว่าเธอ”โทโมะพูด
“นายจะไปสวีทกับใครก็ไปเลยไป ไม่ต้องมายุ่งกับฉันหรอก
ฟางไปเถอะ เดี๋ยวจะไม่ได้กินข้าวเช้ากันพอดี”แก้วพูดแล้วจูงมือฟางเดินไป
“เดี๋ยว หึงหรือไง ?”โทโมะถาม
“เออ!”แก้วพูดแล้วเดินไป
คำๆนี้ทำให้โทโมะยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว

ทางด้านแก้ว
“ถามอยู่ได้ หึงหรอ ? แค่นี้ก็ดูไม่ออก โง่จริงๆ”แก้วพูดพร้อมกับสับๆๆๆกับข้าวที่อยู่ในจานจน...
“แก้ว ฉันว่ากับข้าวเธอกินไม่ได้แล้วล่ะ เละขนาดนั้น”ฟางพูดพร้อมกับมองไปที่จานอาหารของแก้ว
ซึ่งตอนนี้สภาพไม่ต่างกับอาหารหมา
“ไม่กินแล้ว ฟางเหอะกินเสร็จยัง ?”แก้วถาม
“เสร็จแล้ว ไปกันเถอะนี่ก็ได้เวลาเข้างานแล้ว”ฟางพูดพร้อมกับลุกไปจ่ายเงิน
หน้าห้องทำงานโทโมะ
“ยังไม่เข้าห้องอีกหรอ ?”แก้วถาม
“รอคนขี้หึงอยู่”โทโมะพูด
“ใครขี้หึง ?”แก้วถาม
“เธอไงยัยห้อยศรี”โทโมะพูด
“เห๊อะ! ฉันไม่ได้หึงนายนะ”แก้วพูด
“ถ้าไม่หึงแล้วเมื่อกี้ฉันถามเธอทำไม ตอบว่าใช่”โทโมะพูด
“ฉันก็แค่ตอบปัดๆไปงั้นแหละ ฉันแค่รำคาญเกล
เพราะเรื่องเมื่อวานต่างหาก”แก้วพูดแล้วนั่งลงที่โต๊ะ
“อ๋อหรอ ?”โทโมะถาม
“เออ!”แก้วตอบพร้อมกับนั่งอ่านเอกสาร
“ก็ได้ เชื่อก็ได้”โทโมะพูดพร้อมกับเดินเข้าห้องไป
“เกือบไปแล้วเรา”แก้วพูดเมื่อเห็นว่าโทโมะเข้าห้องไปแล้ว

“ยัยผู้หญิงปากแข็งเอ้ย!”โทโมะพูดพร้อมกับขำในท่าทางของแก้ว

ตกเย็น
“ไป ยัยห้อยกลับบ้าน”โทโมะพูด
“ว่าใครห้อย ?”แก้วถามพร้อมกับทำตาโตใส่
“เธอนั่นแหละ ห้อยๆๆๆ”โทโมะพูด
“เห๊อะ! ไอ้อาแปะหน้าหวานขายเกาลัดอยู่แยกเหม่งจ๋ายยย”แก้วพูดแล้วเดินหนีไป

“แก้วววววว เย็นนี้เจอกันนะ”ฟางพูด
“เจอกันอะไร ? ที่ไหน ?”แก้วถาม
“ที่บ้านเธอนั่นแหละ”ฟางพูดพร้อมกับเดินมากอดคอแก้ว
“บ้านฉัน ทำไม ?”แก้วถาม
“โหย! สามีแกไม่ได้บอกอะไรเลยหรอเนี้ย ? ไปถึงก็รู้เองล่ะไปนะ
ไปรับลูกที่โรงเรียนก่อน”ฟางพูดแล้วเดินไป

ผ่านไป 1 ชั่วโมง
“ยัยแก้วววววววว”ฟางเรียก
“ว่าไงฟาง ?”แก้วถาม
“น้องปางหวัดดีน้าแก้วสิลูก”ฟางบอกลูกสาวของตน
“สวัสดีค่ะ”ปางพูดพร้อมกับไหว้แก้ว
“สวัสดีค่ะ ลูกสาวเธอหรอ ?”แก้วถาม
“อืมม น่ารักมั้ย ?”ฟางถาม
“น่ารักดีนะ น้องปางอยู่ชั้นไหนแล้วค่ะ ?”แก้วถาม
“อนุบาล 2 ค่ะ”ปางตอบ
“หรอค่ะ น่ารักจัง”แก้วพูดพร้อมกับหยิกแก้มน้องปางเบาๆ
“แม่ค่ะ ปางไปหาพ่อก่อนนะค่ะ”ปางพูดแล้ววิ่งไป
“ระวังล้มนะลูก”ฟางตะโกนไล่หลัง

“แกน่ารักดีนะ”แก้วพูดพร้อมกับอมยิ้ม
“แกยิ้มแล้วนิ”ฟางพูด
“อืมม ฉันกะว่าจะกลับไปเป็นคนเดิมน่ะ”แก้วพูด
“ดีแล้ว พี่เฟย์กับฉันจะได้หายห่วง”ฟางพูดพร้อมกับนั่งลงข้างๆแก้ว
“อืมมม แล้วทำไมลูกแกชื่อปางอ่ะ มาจากมะปรางหรอ ?”แก้วถาม
“ป่าว ว่าจากป็อปกับฟางน่ะ”ฟางพูดพร้อมกับสีหน้าที่ค่อยๆแดงขึ้น
“ยังไง ?”แก้วถาม
“ก็เขียนเหมือนฟางแต่ออกเสียงปอปลาที่มาจากป็อปไง”ฟางพูด
“อ๋อออออ คิดได้เนอะ”แก้วพูด
“แล้วถ้าเธอมีลูกจะให้ลูกชื่อว่าอะไรอ่ะ ?”ฟางถาม
“มีลูกหรอ ? กับใคร ?”แก้วถาม
“กับอากาศมั้ง ยัยบ๊อง แต่งงานกับโทโมะก็มีลูกกับโทโมะสิ”ฟางพูด
“เอ่ออออ”แก้วอึกอัก

“อย่าบอกนะว่าแกกับเขายังไม่ได้....”
“อืมมม”แก้วตอบพร้อมกับหน้าที่แดงขึ้น
“แต่งงานมาตั้งนานยังไม่มีอีกหรอ ?”ฟางถาม
“ฉันกับเขาแต่งงานเพราะถูกบังคับนะ ไม่ได้รักกันจริงๆสักหน่อย
เรื่องแบบนั้นจะเกิดขึ้นได้ไง ?”แก้วพูด
“อ๋ออออ งั้นถ้าสมมุติล่ะ”ฟางถามต่อ
“ไม่รู้ดิ”แก้วพูด
“เอาน่าคิดเล่นๆ”ฟางพูด
“งั้นถ้าเป็นผู้หญิงก็คงชื่อ กอหญ้ามั้ง”แก้วพูด
“ทำไมอ่ะ ?”ฟางถาม
“ก็นางเอกบางกอกกังฟูสวยดี ชื่อก็น่ารักดี เลยตั้งชื่อนี้”แก้วพูด
“ฮะๆ แล้วถ้าผู้ชายล่ะ ไม่ชื่อกาหรอ ?”ฟางพูด
“ไม่รู้สิ คงงั้นมั้ง ฮ่าๆๆ”แก้วพูดพร้อมกับขำออกมา
“คุยไรกันสาวๆ”ป็อปปี้ถาม
“คุยเรื่องลูกน่ะป็อป”ฟางพูด
“น้องปางหรอ ?”ป็อปปี้ถาม
“ป่าวๆ ลูกของแก้วน่ะ”ฟางพูดเสียงดังๆเพื่อให้คนที่พึ่งเดินเข้ามาได้ยิน
“ฟางงงงง!”
“อะไรๆ ก็แก้วบอกแก้วอยากมีลูกนิ”ฟางพูด
“ฉันพูดเมื่อไหร่กัน ก็ฟางถามนิว่าถ้ามีลูกจะตั้งชื่อลูกว่าอะไร”แก้วพูด
“แก้วเองก็อยากมีใช่มั้ยล่ะ ? ลูกน่ะเปรียบเสมือนโซ่ทองคล้องใจเลยนะ”ฟางพูด
“ยังไง ?”แก้วถาม
“ก็เหมือนกับว่าเวลาเราทะเลาะกันเราเห็นหน้าลูกที่ไม่รู้เรื่องอะไร มันก็ทำให้เรารู้ว่าเราทะเลาะกันไปทำไม?”ฟางพูด
“พูดอย่างกับเคยแหนะ”แก้วพูด
“ก็เคยน่ะสิ ป็อปกับฟางเคยทะเลาะกันถึงขั้นจะหย่าเลยนะ
แต่พอน้องปางเดินเข้ามาหาเราก็รู้เลยว่าทะเลาะทำไม ? ทั้งๆที่มันเป็นเรื่องเล็กน้อย”ฟางพูดพร้อมกับมองหน้าป็อปปี้แล้วก็ปางลูกสาวของเธอ
“อย่ามาสวีทแถวนี้”แก้วพูด
“ทำไม ? อิจฉาหรอแก้ว”ป็อปปี้ถาม
“ไม่ใช่อิจฉา”แก้วพูด
“แค่อยากมีบ้างใช่มั้ย ?”ฟางพูดเสริม
“ไม่คุยกับฟางแล้ว”แก้วพูดแล้วเดินหนีไป

“แล้วนี้พวกเธอมาทำไม ?”แก้วถาม
“มากินข้าวเย็นที่บ้านเธอน่ะสิ”ฟางพูด
“บ้านไม่มีกินหรือไง ?”แก้วถาม
“มีแต่อยากกินกับเพื่อนมีไรมั้ย ?”ฟางถามกลับ
“ไม่มี ก็ดีเหมือนกันกินกันเยอะๆสนุกดี”แก้วพูด
จากนั้นทั้ง 5 คนก็เดินออกมาจากบ้านเพื่อมาทานอาหารเย็นที่จัดเป็นเหมือนปาร์ตี้เล็กๆของสองครอบครัว
ป็อปปี้ฟางและน้องปางต่างก็เล่นกันอย่างสนุกสนานเป็นภาพที่น่ารักจริงๆ
“มองตาย้อยเชียว อยากมีลูกหรอ ?”โทโมะถาม
“อืมม”แก้วตอบแบบเผลอๆ
“งั้นคืนนี้เรามาทำลูกกันดีมั้ย ?”โทโมะถามต่อเมื่อเห็นว่าแก้วเผลอ
“อืมม เฮ้ยยย! ไม่ๆ”แก้วสะดุ้งทันทีเมื่อรู้ว่าตัวเองพูดอะไรออกไป
“เราแต่งงานกันเพราะโดนบังคับนะ อย่าลืมดิ
แค่ 3 เดือนเราก็จะหย่ากัน”แก้วพูดเตือนสติทั้งเขาและตัวเธอเอง
“ถ้าฉันไม่อยากหย่าแล้วล่ะ”โทโมะพูดพึมพำคนเดียว
“อะไรนะ ?”แก้วถาม
“ไม่มีอะไร”โทโมะตอบแล้วเดินไป
“ฉันพูดอะไรผิดเนี้ย ?”แก้ว งง กับตัวเอง

“แก้ววววว ฉันกลับบ้านก่อนนะ น้องปางง่วงแล้ว”ฟางพูด
“มันดึกแล้ว อันตรายนอนนี่แหละ”แก้วพูด
“แต่....”
“ไม่มีแต่ ป็อปเองก็เมาแล้วด้วย ขับกลับไปเดี๋ยวก็โดนตำรวจจับหรอก”แก้วพูด
“ก็ได้ งั้นรบกวนด้วยนะ”ฟางพูด
“จ๊ะๆ เดี๋ยวฉันไปบอกคนให้เตรียมห้องให้ก่อนนะ”แก้วพูดแล้วเดินไป

“พี่สวยค่ะ จัดห้องให้เพื่อนแก้วหน่อยนะค่ะ เอาห้องที่ใหญ่ๆนะเพราะเด็กมาด้วย”แก้วพูด
“ได้ค่ะ เดี๋ยวพี่สวยจัดการให้นะค่ะ”พี่สวยพูดแล้วเดินขึ้นชั้นสองไป

สักพัก
“เรียบร้อยแล้วค่ะน้องแก้ว”พี่สวยพูด
“ขอบคุณค่ะ พี่สวย
อ๊ะ! ลืมแนะนำพี่สวยค่ะนี่ฟางเพื่อนแก้วค่ะ ส่วนฟางนี่พี่สวยแม่บ้านที่นี้เอง”แก้วแนะนำทั้งสองคนให้รู้จักกัน
“สวัสดีค่ะ พี่นี่สวยสมชื่อนะค่ะ”ฟางพูด
“ขอบคุณมากค่ะน้องฟาง”พี่สวยพูดพร้อมรอยยิ้ม
“พี่ไปก่อนนะค่ะ”พี่สวยพูดพร้อมเดินไป

ห้องของฟาง
“สวยจังแก้ว ห้องใหญ่มาก”ฟางพูด
“ก็ฉันเลือกห้องใหญ่ให้เธอนิ เพราะเธอน่ะมีตั้ง 3 คน”แก้วพูด
“ขอบใจนะเธอไปนอนเถอะ”ฟางพูด
“ฝันดีนะฟาง”แก้วพูดแล้วเดินไป

ห้องของโทโมะแก้ว
“โทโมะ ไม่อาบน้ำอีกแล้ว ไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้”แก้วพูด
“แปปนึง”โทโมะพูดทั้งๆที่ยังหลับตาอยู่
“กลิ่นเหล้าหึ่งเลย ไปอาบเดี๋ยวนี้”แก้วพูด
“รู้แล้วๆเมียหรือแม่เนี้ย”โทโมะพูด
“ไอ้บ้า!”แก้วพูดพร้อมกับปาหมอใส่โทโมะ
“อาบน้ำเสร็จเธอเจอดีแน่”โทโมะพูดพร้อมกับเดินเข้าห้องน้ำไป
“คิดว่ากลัวหรือไง”แก้วพูดถึงปากจะบอกอย่างงั้นแต่ใจจริงๆแล้วเธอเองก็กลัวเหมือนกัน

สักพัก
“นี่แหนะ”
“เฮ้ย! ไอ้บ้าปาหมอมาทำไม ?”แก้วพูด
“ก็เมื่อกี้เธอปาหมอนใส่ฉันก่อน”โทโมะพูดพร้อมทำหน้ากวนประมาทใส่
“เอาคืนหรอ ได้”แก้วพูดพร้อมกับเอาหมอนไปฟาดหัวโทโมะ
“คิดว่าเธอทำได้คนเดียวหรือไง”โทโมะพูดพร้อมกับปาหมอนไปใส่แก้ว
ต่างฝ่ายต่างไม่ยอมลดละกัน ปาหมอนใส่กันทั้งคู่จนกระทั่ง
“เฮ้ยยย!/เฮ้ยยย!”โทโมะกับแก้วสะดุดอะไรบางอย่าง
“chub ♥” ทำให้โทโมะล้มทับแก้วโดยใบหน้าทั้งคู่ห่างกันไม่ถึง 1 เซนติเมตร
แล้วปากของทั้งสองคนก็ไปโดนกันโดยบังเอิญ ต่างฝ่ายต่างตกใจแต่....

......................................................
มาอัพซะดึกเลยยยย มีคนรออ่านมั้ยน้าาาา
ฝากเม้นและโหวตให้ด้วยนะค่ะ
ฝันดีเน้ออ พรุ่งนี้จะมาอัพให้ใหม่นะค่ะ