คุณหนูเย็นชา กับคุณชายไร้หัวใจ (without heart)

ตอนที่ 5 ฮันนีมูน ณ ห้องนอน “ไม่อาบน้ำหรอ ?”แก้วถามโทโมะที่นอนอยู่บนเตียง “ไม่”โทโมะตอบแล้วเดินไปที่โต๊ะทำงาน “ทำอะไร ?”แก้วถาม “ทำงานไง ไม่เห็นหรอ ?”โทโมะถาม ก๊อกๆๆๆ “น้องแก้วค่ะ นมค่ะ”พี่สวยตะโกนบอก “ขอบคุณนะคะ รบกวนเอามาอีกแก้วด้วยนะ”แก้วพูด แล้วปิดประตูลง “อ่ะ ทานนมอุ่นสมองจะได้ปลอดโปร่ง แถมยังหลับสบายด้วย”แก้วพูดพร้อมยื่นแก้วน้ำให้โดยไม่มองหน้าโทโมะ “เอาวางไว้”โทโมะบอกพร้อมทำงานต่อ “ตามสบาย”แก้วพูดแล้วเดินไปเปิดทีวีดู ก๊อกๆๆๆๆ “มาแล้วค่ะน้องแก้ว”พี่สวยพูด “ค่ะๆ ขอบคุณนะค่ะ พี่สวยไปนอนเถอะค่ะ ฝันดี”แก้วพูดพร้อมกับค่อยๆปิดประตูแล้วจากนั้นก็เดินไปเข้าห้องน้ำ กลับออกมาก็เห็นว่าชายหนุ่มหลับคาโต๊ะทำงานไปแล้ว “สมน้ำหน้า อยากทำงานดีนัก”แก้วพูดแล้วเดินไปทานนมที่พี่สวยเอามาให้ จากนั้นก็มานอนที่เตียงแต่ได้ไม่เท่าไหร่ก็ลุกขึ้นมา “หงุดหงิดจริงๆ ทำไมง่วงแล้วไม่รู้จักมานอนที่เตียงนะ”แก้วพูดแล้วเดินไปยังโต๊ะทำงานที่โทโมะนอนอยู่ “หนักชะมัด”แก้วพูดเพราะแก้วกำลังย้ายโทโมะจากโต๊ะมานอนที่เตียงแต่ก็ทำไม่ได้เพราะโทโมะเป็นผู้ชายแถมยังหนักมากอีกซะด้วย “อะไรเนี้ย หนักชะมัด นอนตรงนี้ไปเลยนะ”แก้วพูดแล้วเดินไปเอาผ้าห่มที่เตียงมาห่มให้ เช้าวันต่อมา “ตาโทโมะ หนูแก้วตื่นแล้วหรอลูก”แม่โทโมะถาม “คูณแม่มาได้ไงครับ ?”โทโมะถาม “ช่างมันเถอะ นี้ๆ ทริปไปเที่ยวปาย 3 วันสองคืน”แม่โทโมะพูดพร้อมกับเอาตั๋วเครื่องบินให้ดู “เอามาทำไมครับ ?”โทโมะถาม “ไปฮันนีมูนกันไงลูก”แม่โทโมะพูด “แต่ผมต้องทำงานที่บริษัท”โทโมะพูด “ไม่ได้ๆ แต่งงานกันยังไง ไม่ไปฮันนีมูนกัน ไม่อยากไปหรอ ปาย”แม่โทโมะถาม “ผมเองก็อยากไป ไปก็ได้ครับ”โทโมะพูดแล้วเดินไป “แล้วเดินทางวันไหนครับ ?”โทโมะถามพร้อมกับหยิบนมขึ้นมาดื่ม “วันนี้จ๊ะ เครื่องออกตอน 4 ทุ่มนะ”แม่โทโมะพูดพร้อมกับเดินมานั่งที่โต๊ะอาหาร พรวดดดดดดด! “นี้นาย!”แก้วตะวาดเพราะโทโมะดันพ่นนมออกมาใส่หน้าเธอเต็มๆ “ไม่เร็วไปหรอครับ ?”โทโมะถามโดยที่ไม่สนใจแก้วเลย “เร็วสิดี แม่อยากอุ้มหลาน”แม่โทโมะพูด “ผมไม่มีของเลยนะครับ”โทโมะพูด “แหมม ก็ไปซื้อสิ ไปซื้อกับน้องเลย ไปไป ไปแต่งตัว”แม่โทโมะพูดพร้อมผลักให้ทั้งคู่ขึ้นไปบนห้อง สักพัก “พี่สวยแม่ไปไหน ?”โทโมะถาม “คุณผู้หญิงกลับไปแล้วคะ พร้อมกับฝากเงินไว้ด้วยนะค่ะ นี้ค่ะ”พี่สวยพูดพร้อมกับยื่นซองสีขาวที่บรรจุเงินไว้ “แล้วตั๋วเครื่องบินล่ะ ?”โทดมะถามเพราะเขาเปิดซองดูแล้วมีแต่เงิน “วางอยู่บนโต๊ะนู่นน่ะค่ะ”พี่สวยพูดพร้อมกับชี้ไปที่โต๊ะในห้องรับแขก “ครับ”โทโมะพูดพร้อมกับเดินไปที่ห้องรับแขก จากนั้นแก้วก็เดินลงมาจากชั้นบน “มาแล้วหรอ ?”โทโมะถาม “เห็นว่ามาหรือยัง ?”แก้วถามกลับด้วยสีหน้าเรียบเฉย “กวนฉันหรอ ? มาแล้วก็ไปสิ ยืนบื้ออยู่ทำไม ?”โทโมะพูดแล้วเดินไปหน้าบ้าน
ณ ห้างแห่งหนึ่ง “นี้นาย ถามจริงๆเถอะ เลือกของใช้ไม่เป็นหรอ ?”แก้วถามเพราะโทโมะหยิบแต่ละอย่างแพงๆทั้งนั้น แถมบางอันยังมีตำหนิอีกต่างหาก “ปกติคนที่บ้านซื้อให้”โทโมะตอบแล้วเดินไป “เดี๋ยว ไม่เห็นหรอ ? ว่าฝามันเปิดอยู่”แก้วถามเพราะครีมที่โทโมะเลือกมาฝามันเปิดอยู่จริงๆ “ฝาเปิดแล้วทำไม ?”โทโมะถาม “ก็หมายความว่ามันมีคนใช้แล้วน่ะสิ แล้วนี้ยี่ห้ออะไร เคยใช้หรอ ?”แก้วถาม “ไม่เคย”โทโมะตอบ “ไม่เคยแล้วนายเลือกไปทำไม ? ถ้าใช้แล้วมันไม่ดีต่อผิว ไม่ต้องไปรักษาหรอกหรอ ? ปกตินายใช้ครีมอะไร ?”แก้วถาม “ไม่รู้จำไม่ได้”โทโมะตอบ “นายนี่นะ ไม่ได้เรื่องเลย”แก้วพูดแล้วเดินหนีไป “เธอหอบมาทำไม ? ฉันอุส่าต์เลือกนะ”โทโมะพูดเพราะแก้วหอบของทุกอย่างที่โทโมะเลือกมาแล้วมาวางไว้ที่เดิม “ฉันไม่ซื้อของที่นี้ มากับฉันเดี๋ยวนี้เลย”แก้วพูดแล้วจับมือโทโมะให้เดินไปกับตน ณ ลานจอดรถ “นายนั่ง เดี๋ยวฉันขับ”แก้วพูดแล้วเดินไปยังที่นั่งคนขับ ณ ห้างบิ๊กซี “นี้มันที่ไหน ?”โทโมะถาม “นายไม่เคยมาบิ๊กซีหรือไง ?”แก้วถามพร้อมกับกำลังดับเครื่องยนต์ “ไม่เคย”โทโมะตอบ “งั้นลงมา”โทโมะพูดพร้อมกับเดินมากระชากโทโมะลงจากรถแล้วพาเดินเข้าห้างไป ในห้าง “เธอแอบแต๊ะอั๋งฉันหรอ ?”โทโมะถามพร้อมมองลงมาที่มือที่แก้วจับโทโมะอยู่ “ใครจะไปอยากจับกัน”แก้วพูดพร้อมกับปล่อยมือโทโมะ “เธอไม่อยาก แต่ฉันอยาก”โทโมะพูดพร้อมกับเอามือแก้วมาจับมือตนเองไว้เหมือนเดิม “หึ!”แก้วสะบัดหน้าหนีโทโมะแต่มือยังจับอยู่ “แล้วพามาทำไม ?”โทโมะถาม “ซื้อของ ตามมา”แก้วพูดพร้อมลากโทโมะไปยังมุมเครื่องใช้ “ฉันใช้ไม่เป็น อะไรเนี้ย ยาสระผมยี่ห้อเปปทีน”โทโมะพูดพร้อมกับหยิบขวดยาสระผมมาอ่านยี่ห้อของมัน “บ้านนายสิ แพนทีน เปปทีนน่ะ มันเป็นเครื่องดื่มบำรุงสมอง”แก้วพูดแล้ววางขวดยาสระผมที่อยู่ในมือโทโมะลง จากนั้นทั้งหมดก็ซื้อของเสร็จโดยส่วนมากแก้วจะเป็นคนเลือกเองทั้งหมด “เสื้อผ้าอ่ะ ?”โทโมะถาม “ต้องใช้ด้วยหรอ ?”แก้วถามกลับ “หรือเธอจะไม่ใส่ ?”โทโมะถาม “ไอ้บ้า! งั้นก็ไปซื้อสิ”แก้วพูดแล้วเดินไป ตลาดนัด “ซื้อที่นี้อ่ะนะ ?”โทโมะถาม “อืม ทำไม นายเห็นหรือไงเสื้อผ้าเยอะแยะเลย สวยๆทั้งนั้น”แก้วพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย “มันจะใส่ได้หรอ ? ไม่คันหรอ ?”โทโมะถาม “นี่นาย ถึงมันจะอยู่ในที่แบบนี้ แต่มันก็ใส่ได้นะ”แก้วพูด “ฉันไม่กล้า”โทโมะพูด “ฉันก็เป็นลูกคุณหนูแบบนาย ฉันยังใส่ได้เลย แถมราคาก็ถูกกว่าอีกด้วย”แก้วพูดพร้อมเดินดูของไปเรื่อยๆ “นายมานี่ดิ”แก้วเรียก “อะไร”โทโมะพูดพร้อมเดินเข้าไปในร้านที่แก้วอยู่ “นายไม่เลือกหรอ ?”แก้วถาม “เลือกไม่เป็น”โทโมะพูด “งั้นมานี่”แก้วพูดแล้วดึงโทโมะเข้ามาในร้าน จากนั้นทั้งสองก็เลือกเสื้อผ้ากันไปจนกระทั่ง 19.00 “รีบๆไปอาบน้ำเลย เครื่องจะออกแล้ว”แก้วพูด 21.50 ณ สนามบินสุวรรณภูมิ “ไปก่อนนะครับ”โทโมะพูดกับแม่ของตน เมื่อเครื่องออกเดินทางมาถึงปาย “อากาศดีจัง”แก้วพูดเมื่อมาถึงที่พัก “นอนดีกว่า”โทโมะพูดแล้วนอนลงไป เช้าวันต่อมา “นี่นาย ตื่นสิ”แก้วปลุกโทโมะที่นอนอยู่บนเตียง “ไม่ตื่นก็ไม่ต้องตื่น”แก้วพูดแล้วเดินออกจากห้องไป “คุณหนูค่ะ ตื่นแล้วหรอค่ะ ?”แม่บ้านถาม “ค่ะ”แก้วพูดแล้วเดินเข้าครัวไป “อาหารวางอยู่บนโต๊ะนะคะ”แม่บ้านพูด “ค่ะ”แก้วพูดแล้วนั่งลงบนโต๊ะ “ไม่รอคุณชายก่อนหรอค่ะ ?”แม่บ้านถาม “ไม่ต้องรอหรอก”แก้วพูดแล้วตักอาหารเข้าปากไป เมื่อทานอาหารเสร็จ “แก้วออกไปข้างนอกก่อนนะ”แก้วพูดกับแม่บ้านแล้วเดินออกไป “ไปไหนค่ะ ?”แมบ้านถาม “เที่ยว”แก้วตอบแล้วเดินออกไป บ้านพักหลังนี้อยู่บนภูเขา ใกล้ๆกับสถานที่ท่องเที่ยวของเมืองปาย เดินไปไม่นานนักก็ถึง ทางด้านของโทโมะ โทโมะตื่นได้สักพักก็เดินไปเข้าห้องน้ำ “แก้วไปไหน ?”โทโมะถามแม่บ้าน “เห็นบอกว่าจะออกไปเที่ยวน่ะค่ะ คุณชายจะรับอาหารเช้าเลยมั้ยค่ะ ?”แม่บ้านถาม “อืมม”โทโมะตอบแล้วเดินไปในครัว เมื่อโทโมะทานอาหารเสร็จ “ผมออกไปหาแก้วก่อนนะ”โทโมะพูดแล้วเดินไป ‘ได้แต่ตั้งคำถามแต่ไม่กล้าถามเธอสักครั้ง’เสียงโทรศัพท์แก้วดังขึ้น “ฮัลโหล” ‘เธออยู่ไหน ?’ปลายสายพูด “อยู่ร้านกาแฟ”แก้วตอบ ‘รออยู่นั้นนะ เดี๋ยวฉันไปหา’ปลายสายพูดแล้ววางสายทันที ไม่นานนักโทโมะก็เดินทางมาถึงยังที่ที่แก้วอยู่ “ออกมาทำไมไม่ปลุก”โทโมะถามทันทีที่เห็นแก้ว “ไม่อยากปลุก”แก้วพูดแล้วลุกเดินหนีไปจ่ายตังค์ “เดี๋ยวจะไปไหน ?”โทโมะถามเมื่อเห็นว่าแก้วกำลังเดินออกจากนอกร้านทั้งๆที่ตนเองเพิ่งมาถึง “ไปเดินเล่น”แก้วตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉยแล้วเดินหนีไป ผลั่ก! “ขอโทษครับ/ขอโทษค่ะ” “เป็นไรมากมั้ย...แก้ว!!”