คุณหนูเย็นชา กับคุณชายไร้หัวใจ (without heart)

ตอนที่ 1  เจอกันวันแรก
ปัจจุบัน “แก้วๆ พี่เรียกได้ยินมั้ย ?”สาวร่างโปร่งถามผู้ซึ่งเป็นน้องสาวของเธอ ที่ตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับคนที่ตายไปแล้ว เพราะเธอเหมือนไม่มีวิญญาณอยู่ในร่าง มีเพียงแต่ลมหายใจเท่านั้นที่บ่งบอกว่าเธอมีชีวิตอยู่ “ได้ยินพี่เฟย์”แก้วตอบ “แล้วทำไมไม่ตอบพี่ พี่เรียกตั้งนานแล้วนะ”เฟย์พูด “ว่าแต่พี่เรียกแก้วทำไมหรอ ?”แก้วถาม “พี่จะถามว่า วันนี้ว่างมั้ย ? ไปดูงานแฟชั่นโชว์กับพี่มั้ย ?”เฟย์ถาม “แก้วไม่ไปหรอก”แก้วพูดพร้อมเหม่อออกนอกหน้าต่าง “เหม่ออีกแล้ว ยังนึกถึงเหตุการณ์วันนั้นอีกหรอ ?”เฟย์ถาม “ป่าวซะหน่อย แก้วก็เป็นของแก้วแบบนี้”แก้วพูดพร้อมกับน้ำตาที่กำลังจะไหลลงมา “โธ่!น้องรักของพี่ พี่จะทำยังไงดีนะ ให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม”เฟย์พูดกับกอดน้องสาวไว้ “แก้วขอโทษพี่เฟย์ ฮึก..ที่ทำให้พี่เฟย์เดือดร้อนแบบนี้”แก้วพูดพร้อมกอดพี่สาวตอบ “ลำพังพี่ก็ไม่เดือดร้อนหรอก เดือดร้อนก็แต่แก้วนั่นแหละ ซึมเศร้าอยู่ได้ เมื่อไหร่จะกลับมายิ้มล่ะ ?”เฟย์ถามน้องสาว “แก้วไม่รู้”แก้วตอบ “พี่หาผู้ชายให้สักคนเอามั้ย ?”เฟย์ถาม “ไม่เอา แก้วไม่อยากมีความรักแล้ว แก้วกลัว กลัวว่าเขาจะทิ้งแก้วไปเหมือนทีเจ”แก้วพูดพร้อมกับสายตาที่หวาดกลัว “ไม่เอาก็ไม่เอา ออกไปเที่ยวบ้างนะ ไปดูเดือนดูตะวันบ้าง ไม่ใช่อยู่แต่ในบ้านแบบนี้ พี่เป็นห่วงนะแก้ว”เฟย์พูด “แล้วแก้วจะพยายาม”แก้วพูดพร้อมกับเอนตัวลงนอนที่เตียงด้วยความเหนื่อยล้า เหนื่อยทั้งกายเหนื่อยทั้งใจ ตกเย็น “แก้ว เกิดเรื่องแล้ว”เฟย์บอกน้องสาว “อะไรพี่เฟย์”แก้วที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ถามขึ้น “ก็แม่อ่ะ จะให้แก้วแต่งงาน”เฟย์พูด “ห๊ะ ?”แก้วร้องออกมาแต่หน้ายังคงนิ่งเหมือนเดิม “นี่แกตกใจแล้วหรอ ?”เฟย์ถาม “อืม”แก้วตอบ “เออๆ ช่างมันเถอะ แม่โทร.มาบอกว่าจะให้แกแต่งงานกับคุณชายอะไรสักอย่างเนี้ยแหละ”เฟย์พูด “แก้วไม่แต่ง”แก้วพูด “ไม่ได้นะแก้ว แม่บอกว่าถ้าแก้วไม่แต่งพ่อต้องแย่แน่ๆ”เฟย์พูด “ทำไม ?”แก้วถาม “ก็บริษัทพ่อกำลังล้มละลายน่ะสิ”เฟย์พูด “แล้วเกี่ยวอะไรกับแก้ว ?”แก้วถาม “แกคือคนเดียวที่ช่วยได้”เฟย์พูด “เพราะอะไร ? พี่เฟย์ก็แต่งได้นิ”แก้วพูด “ไม่ได้”เฟย์พูด “เพราะอะไร ?”แก้วถาม “เพราะแม่บังคับมาว่าต้องเป็นแก้ว”เฟย์พูด “นะแก้วนะ ช่วยพ่อหน่อย แค่ 3 เดือนเองนะ”เฟย์พูด “พี่จะให้แก้วไปอยู่กับผู้ชายที่แก้วไมรู้จักเนี้ยนะ”แก้วพูด “นะแก้วนะ ช่วยพ่อเถอะ”เฟย์ขอร้อง “ก็ได้ แค่ 3 เดือนพอนะ”แก้วพูดแล้วล้มตัวลงนอน “จ๊ะๆ สามเดือนก็สามเดือน”เฟย์พูด “แต่แก้วต้องไปพบเขาวันนี้เลยนะ เพราะงานแต่งจัดอาทิตย์หน้า”เฟย์พูด “อืม”แก้วตอบ “อืมแล้วก็ไปแต่งตัวสิ”เฟย์พูด ผ่านไป 30 นาที “สวัสดีค่ะแม่”เฟย์พูด “แก้วล่ะเฟย์ ?”แม่ถาม “กำลังลงมาค่ะ อ๊ะ มาพอดี”แม่พูด “ยิ้มหน่อยสิลูก”แม่พูด “แม่ค่ะ ลืมไปแล้วหรอ ? ว่ายัยแก้วไม่ได้ยิ้มมา 2 ปีแล้วนะค่ะ”เฟย์กระซิบ “ยังไม่หายอีกหรอ ?”แม่ถาม “ค่ะ”เฟย์ตอบ “โธ่!คนดีของแม่ เราไปเถอะป่านนี้พี่เขารอแล้ว”แม่พูดแล้วจูงมือลูกสาวสองคนขึ้นรถ “คุณพ่อล่ะค่ะ ?”เฟย์ถาม “ยังอยู่ต่างประเทศอยู่เลยลูก”แม่ตอบ “อ๋อค่ะ”เฟย์พูด เมื่อถึงงานแฟชั่นโชว์ “คุณสุมลค่ะ ทางนี้ค่ะ”หญิงสาววัยกลางคนที่ดูเหมือนคุณนายพูด “สวัสดีค่ะ คุณเพ็ญ” “คุณโทยะไม่มาหรอค่ะ ?”แม่มลถาม “อยู่ต่างประเทศอยู่เลยค่ะ แล้วไหนค่ะ ลูกสาวคุณ”คุณเพ็ญถาม “แก้วเฟย์มานี่สิลูก”แม่มลเรียก “คุณเพ็ญค่ะ นี้แก้ว กับเฟยืค่ะ ส่วนแก้วเฟย์นี้คุณเพ็ญเพื่อนแม่”แม่มลพูด “สวยๆกันทั้งนั้นเลยนะค่ะ”คุณเพ็ญพูด “ลูกชายฉันมาพอดีเลยค่ะ โทโมะทางนี้ลูก”คุณเพ็ญเรียก “หล่อเหมือนกันนะค่ะ”แม่มลพูด “ขอบคุณครับ”โทโมะพูด “นี้โทโมะนะ ลูกชายฉันเอง โทโมะนี้หนูแก้วคนที่ลูกต้องแต่งงานด้วย”คุณเพ็ญพูด “ครับ”โทโมะตอบ “เราไปหาร้านอาหารนั่งกันดีกว่านะค่ะ”แม่มลพูด “แม่ค่ะ เฟย์ขอตัวนะค่ะ เฟย์ขอดูงานก่อน เดี๋ยวตามไปนะ”เฟย์พูด “ได้จ๊ะ งั้นเราไปกันเถอะค่ะ”แม่มลพูดแล้วจูงมือแก้วไป ร้านอาหาร “ลูกสาวคูณนี้เก่งนะค่ะ ็สามเดือน”เรียนจบคณะการตลาดแถมยังได้เกียรตินิยมอันดับหนึ่งด้วย”คุณเพ็ญพูด “ลูกชายคูรก็เหมือนกันนะค่ะ เก่งมาเลยจบคณะบริหารเกียรตินิยมอันดับหนึ่งด้วย”แม่มลพูด ตั้งปต่มาที่ร้านอาหารเห็นมีแต่สองแม่ๆ คุยกันส่วนลูกๆได้แต่นั่งมองอาหาร ต่างคนต่างเงียบ “แม่ค่ะ แก้วกลับก่อนได้มั้ยค่ะ ? แก้วมึนๆ”แก้วพูด “ได้จ๊ะ กลับดีดีนะลูก แม่คุยธุระต่อก่อน”แม่มลพูด “เดี่ยวจ๊ะหนูแก้ว โทโมะไปส่งน้องหน่อยสิลูก”แม่โทโมะพูด “ครับ”โทโมะพูด นอกร้าน “ไม่ต้องไปส่งแก้วก็ได้ค่ะ”แก้วพูด “ก็ดีฉันเองก็ไม่ได้อยากไปส่งเธอเหมือนกัน”โทโมะพูดแล้วเดินขึ้นรถไป “แล้วอีกอย่างนะ ฉันไม่ได้อยากแต่งงวานกับเธอหรอกนะ ถ้าไม่ติดว่าพ่อขอไว้ แล้วขู่ว่า จะไม่ให้เงินฉันสักบาทเดียวถ้าไม่แต่งงานกับเธอ ผู้หญิงอะไรเย็นชาชะมัด”โทโมะพูด “นาย....”แก้วพูดไม่ออก “ทำไม พูดไม่ออกหรอ ? ทุกอย่างคงตายด้านแล้วล่ะสิ”โทโมะพูด “หยาบคายมากเกินไปแล้วนะ”แก้วพูด “ทำไม ฉันพูดความจริงนะสิ”โทโมะพูด “ผู้ชายอย่างนาย ฉันไม่เสียเวลาพูดมากด้วยหรอก จะบอกอะไรให้นะ ฉันเองก็ไม่อยากแต่งงานกับนายมากนักหรอก ถ้าไม่ติดว่าพ่อฉันขอไว้”แก้วพูดแล้วเดินหนีไป “จะไปไหน ?”โทโมะถาม “กลับบ้าน”แก้วตอบ “กลับถูกหรอ ? คุณหนูอย่างเธอขึ้นรถเมล์เป็นหรือป่าวเถอะ”โทโมะพูด “ฉันกลับแท็กซี่”แก้วตอบ ในร้านอาหาร “น่ารักดีนะค่ะคู่นี้ สงสัยคุยกันถูกคอ”แม่โทโมะพูด “นั้นสิค่ะ”แม่แก้วพูด ทางด้านโทโมะแก้ว “ขึ้นรถ เดี๋ยวฉันไปส่ง”โทโมะพูด “ไม่จำเป็น ถ้านายไม่เต็มใจ”แก้วพูดแล้วกำลังเดินหนี “ขึ้นมาสิ อย่าพูดมากน่า”โทโมะพูด “ไม่!”ถึงจะพูดอย่างนั้นแต่ก็เดินขึนรถไปอยู่ดี ลองไม่ขึ้นไปสิโทโมะฆ่าเธอตายแน่ๆ บ้านแก้ว “ถึงแล้ว ขอบใจ”แก้วพูดแล้วเดินไป “ไม่ชวนฉันเข้าบ้านหรอ ?”โทโมะถาม “ไม่ บ้านฉันไม่ต้อนรับนาย”แก้วพูด “ฉันว่าที่สามีเธอนะ”โทโมะพูด “แล้วไง ? ไม่เกี่ยวกัน”แก้วพูดแล้วเดินไป “แต่งงานกันเธอไม่รอดฉันแน่”โทโมะพูดแล้วขึ้นรถไป
..........................................................................นิยายนี้เป็นเรื่องแรกเลยนะแต่งเป็นแบบนี้อยากดราม่า แต่ไม่รู้ว่าจะดราม่ามั้ย ?ถือว่าเป็นการพลิกบทบาทของไรท์เตอร์เลยก็ว่าได้ ถ้าผิดพลาดยังไง ? ขอโทษด้วยนะค่ะ