คุณหนูเย็นชา กับคุณชายไร้หัวใจ (without heart)

ตอนที่ 2
คืนแรกของเรา/บ้านใหม่

และแล้ววันแต่งงานก็มาถึง
ขอตัดไปตอนเข้าห้องหอเลยนะ
“ดูแลกันดีดีนะลูก มีอะไรค่อยๆคุยกันนะแก้ว”แม่แก้วพูด
“มีปัญหาอะไรคุยกับน้องเค้าดีๆนะลูก”แม่โทโมะพูด
“ครับ”โทโมะตอบ
จากนั้นทั้งคู่ก็เข้าห้องหอไป
“นายนอนไหน ?”แก้วถาม
“เตียง”โทโมะตอบพร้อมกับค่อยถอดเนกไทออก
“แล้วฉันล่ะ ?”แก้วถาม
“พื้นไง”โทโมะพูด
“ไอ้บ้า ไม่เอาฉันจะนอนเตียง”แก้วพูด
“งั้นก็นอนด้วยกัน”โทโมะพูด
“หะ ?”
“ไม่ต้องตกใจหรอก ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอกน่า”โทโมะพูด
“แล้วไป”แก้วพูด
จากนั้นแก้วก็เดินเข้าห้องน้ำเพื่อไปอาบน้ำ
ผ่านไป 20 นาที
“โทโมะ ฉันอาบเสร็จแล้ว”แก้วพูดพร้อมกับค่อยๆปลุกโทโมะ
“อืมๆ”โทโมะพูดพร้อมกับค่อยๆลุกเดินไปเข้าห้องน้ำ
เมื่ออาบน้ำเสร็จ
“แก้วๆ”โทโมะเรียก
แต่แก้วไม่หัน เอาแต่มองออกไปนอกหน้าต่างตลอด
“แก้วๆ”โทโมะเรียกอีก
แต่แก้วก็ไม่หัน ใครจะรู้บ้างว่าตอนนี้แก้วกำลังร้องไห้อยู่
“แก้ว เฮ้ย!เธอร้องไห้ทำไม ? ไม่อยากแต่งกับฉันขนาดนั้นเลยหรอ ?”โทโมะถาม
“อ้าว ฉันร้องไห้หรอ ? ไมรู้ตัวเลย
ไม่ใช่นะๆ คือฉันคิดอะไรเรื่อยเปื่อยน่ะ น้ำตามันก็ไหลเอง”แก้วพูดพร้อมปาดน้ำตา
“คิดเรื่อยเปื่อยคิดถึงแฟนเก่าที่ทิ้งเธอไปหรือไง ?”โทโมะถาม
“นายรู้ได้ไง ?”แก้วถามกลับ
“จริงดิ ? ฉันขอโทษนะ”โทโมะพูดพร้อมกับค่อยๆนั่งลงข้างๆแก้ว
“ผู้ชายเป็นแบบนั้นทุกคนหรือป่าวนะ ?”แก้วพูดเบาๆ
“แบบไหน ?”โทโมะถาม
“ก็แบบเจ้าชู้ แอบซุกกิ๊ก”แก้วพูด
“มีสิ ฉันนี้ไง”โทโมะพูด
“อย่างนายน่ะหรอ ? หึ!หลงตัวเอง”แก้วพูดพร้อมกับอมยิ้มเล็กน้อย
“เธอยิ้มเป็นด้วยหรอ ?”โทโมะถาม
“อะไรนะ ฉันยิ้มหรอ ?”แก้วถาม
“อะไรกันนี้เธอไม่รู้ตัวเองเลยหรอ ?”โทโมะถาม
“อืมม เมื่อก่อนฉันไม่ใช่คนแบบนี้หรอก”แก้วพูด
“แล้วแบบไหน ?”โทโมะถาม
“พูดน้อย เหม่อลอย”แก้วตอบ
“แล้วทำไมเธอเป็นแบบนี้ล่ะ ?”โทโมะถาม
“ฉันโดนผู้ชายทิ้งไปน่ะ เขาบอกว่าฉันน่าเบื่อ”แก้วพูด
“เธอก็เลยกลายมาเป็นแบบนี้”โทโมะถาม
“ไม่รู้สิ อยู่ดีดีมันก็เป็นเอง ทุกครั้งที่ฉันเหงาฉันก็จะนึกถึงเขา
แล้วน้ำตามันก็ไหลออกมาโดยที่ฉันไม่รู้ตัว”แก้วพูดพร้อมมองเหม่อ
“ว่าแต่นายเถอะ ทำไมพูดมากจัง”แก้วถาม
“ปกติฉันไม่พูดมากนะ ฉันพูดมากหรอ ?”โทโมะถาม
“ใช่น่ะสิ”แก้วตอบ
“เอาน่าแก้ว สักวันเธอต้องลืมผู้ชายคนนั้นได้”โทโมะพูด
“ขอบใจ พูดดีดีก็เป็นนิ”แก้วพูด คำพูดของแก้วทำให้โทโมะสะดุ้ง
“ไปนอนได้แล้ว ยัยตายด้าน”โทโมะพูดพร้อมกับเดินหนีไป
“อะไรของเขา เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย”แก้วพูดพร้อมกับอมยิ้ม
‘นี้เรายิ้มอีกแล้วหรอ ? ทำไมยิ้มบ่อยจัง’แก้วคิดในใจ
ทางด้านโทโมะ
‘ฉันพูดมากหรอ ? แล้วทำไมไปพูดดีกับยัยนั้นได้ล่ะ หรือเราจะชอบเขา’โทโมะคิดในใจ
ต่างฝ่ายต่างนอนหันหลังให้กัน
เช้าวันต่อมา
“เธอเสร็จหรือยัง ?”โทโมะตะโกนถามหญิงสาวที่อยู่ในห้องน้ำ
“เสร็จแล้วๆ แปปนึง”แก้วตะโกนตอบ
จากนั้นทั้งหมดก็เดินทางไปที่บ้านของโทโมะ
เมื่อมาถึง
“มาแล้วหรอลูก เมื่อคืนหลับสบายมั้ยแก้ว ?”แม่โทโมะถาม
“สบายดีค่ะ”แก้วตอบพร้อมนั่งลงข้างๆแม่โทโมะ
“ผมเอาของไว้ข้างบนก่อนนะครับ”โทโมะพูดแล้วเดินขึ้นห้องไป
“หนูแก้ว หนูทำงานบ้านเป็นมั้ยลูก ?”แม่โทโมะถาม
“ก็พอได้ค่ะ”แก้วคอบ
“แม่จะให้หนูสองคนอยู่บ้านอีกหลังได้มั้ยลูก ?”แม่โทโมะถาม
“ได้สิค่ะ แก้วอะไรก็ได้แต่โทโมะเถอะค่ะ ยอมหรือป่าว ?”แก้วพูดพร้อมมองไปที่โทโมะที่กำลังเดินลงมาพอดี
“รายนั้นไม่มีปัญหาหรอกลูก เดี๋ยวแม่เคลียร์เอง”แม่โทโมะพูด
12.00
“วันนี้ไปดูบ้านกับแม่นะลูก”แม่โทโมะพูด
“ทำไมครับ ?”โทโมะถาม
“แม่จะให้เรากับน้องอยู่บ้านอีกหลังนึงไง หลังนี้มีแต่ผู้ใหญ่เดี๋ยวอึดอัดเอา”แม่โทโมะพูด
“แล้วยัย...แล้วน้องเค้าทำงานบ้านเป็นหรอครับ ?”โทโมะถาม
“แม่ถามน้องเขาแล้ว น้องบอกว่าพอทำได้ เดี๋ยวแม่ให้แม่บ้านไปอยู่ด้วย”แม่โทโมะพูด
“ก็ได้ครับ”โทโมะตอบ
จากนั้น 2 แม่ลูกก็ไปดูบ้านกันปล่อยให้แก้วนั่งเหงาอยู่บ้าน
ตกเย็น
“หนูแก้ว เหงามั้ยลูก”แม่โทโมะถาม
“ไม่เท่าไหร่ค่ะ ว่าแต่ได้บ้านแล้วหรอค่ะ ?”แก้วถาม
“ได้แล้วจ๊ะ ซื้อของเข้าบ้านเรียบร้อยแล้วด้วย พรุ่งนี้เข้าไปอยู่ได้เลยนะ อยู่ใกล้ๆที่ทำงานโทโมะด้วย”แม่โทโมะพูด
เช้าวันต่อมา
ที่บ้านหลังใหม่
“สวยจังงงงงงง”แก้วพูดทันทีเมื่อเข้ามาถึงในบ้าน
บ้านหลังนี้ไม่ใหญ่โตอะไรมากมาย มีสวนหย่อมอยู่หน้าบ้าน
มีสระว่ายน้ำมีโรงเก็บรถที่เก็บรถได้ถึง 5 คัน บ้านมี สองชั้น
ชั้นหนึ่งมีห้อง 6 ห้อง
ชั้นสองมีห้องอีก 6 ห้อง บอกแล้วไม่ใหญ่เลย
“แจ๋วเก็บของบชั้นสองด้วยนะ”โทโมะพูด
“แยกห้องนะค่ะ”แก้วพูดเสริม
“ไม่ต้องแยกหรอก เปลืองห้อง”โทโมะพูดแล้วเดินออกไปหน้าบ้าน
“นายไม่ไปทำงานหรอ ?”แก้วถาม
“ก็กำลังจะไปไง ดูแลบ้านดีดีด้วยล่ะ ถ้าโจรมาก็เห่าด้วยนะ”โทโมะพูดแล้วขึ้นรถไป
“คนนะไม่ใช่หมา นายสิต้องเห่าไม่ใช่ฉันซะหน่อย”แก้วยืนพูดคนเดียวเพราะโทโมะขับรถออกไปนานแล้ว