My sweet heart….หล่อวายร้าย กระชากใจยัยตัวดี
9.2
To_oNg0909
แชร์นิยายฟิคชั่น
30) "จุดเริ่มต้นของจุดจบ"
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความMy sweet heart….หล่อวายร้าย กระชากใจยัยตัวดี
ตอนที่ 30 ‘จุดเริ่มต้อนของบทจบ’
“ป็อป”
“ไอ้เขื่อน เมิงโทรเรียกพี่ปุ๊กมาจัดการยัยนี่ กรูไม่อยากทำร้ายผู้หญิง”
“ไม่นะ ป็อปปี้ นายทำกับฉันแบบนี้ไม่ได้นะ ฉันรักนาย”
“แต่เธอมันน่าขะยักขะแยง”
“โฮๆๆ” คำพูดนิ่งๆของป็อปปี้ทำให้เกลทิ้งตัวลงปล่อยโฮทันที
“เธอลุกไหวมั้ย”
“อืม”
“Shit ยัยนั้นตบเธอรึไง”
“ป็อปๆ พอแล้ว”
ฟางรีบรั้งร่างป็อปปี้ที่โกรธจัดเอาไว้ก่อนที่เขาจะทันได้เข้าไปทำร้ายผู้หญิงเพราะความขาดสติ
“แกปล่อยเรื่องนี้ให้พ่ปุ๊กกี้จัดการเถอะ แก้วกับเฟย์รออยู่ข้างนอก”
โทโมะรีบช่วยกันป็อปปี้ไว้อีกคน เพราะแค่คำพูดของป็อปปี้ก็ทำให้เกลแทบไม่เป็นผู้เป็นคนแล้ว
ป็อปปี่พยุงร่างของฟางออกมาด้านนอก
“พี่ฟางพี่ไม่เป็นอะไรใช่มั้ย”
“ฟาง แก”
ป็อปปี้ปล่อยมือให้แก้ว กับเฟย์เข้ามาดูฟางแทน ส่วนตัวเขาแยกออกไปจัดการกับปัญหาที่เหลือ
“ฟาง”
“อืม ป็อป นายกลับมาแล้วเหรอ เกลเป็นไงบ้าง” ฟางยันตัวลุกขึ้นนั่งถามป็อปปี้
“ยัยนั้นลาออกไปแล้ว”
“ห๊ะ ลาออกแต่ว่า ....”
“เกลเต็มใจลาออกไปเองเธอย่างหว่งเลย”
“นายไม่เป็นไรนะ”
“ขอกอดหน่อย”
ฟางยอมให้ชายหนุ่มดึงเธอเข้าไปกอดแต่โดยดี
“ทั้งๆที่ ฉันบอกว่าจะไม่ให้เธอเจ็บตัวอีก แต่ฉันก็ทำไม่ได้”
“ไม่ใช่ความผิดของนายซะหน่อย เป็นเพราะฉันประมาทเอง นายอย่าโทษตัวเองซิ”
เอ่ยปลอบชายหนุ่มเสียงเบา เธอรับรู้ได้ว่าเขาเองก็เสียใจไม่น้อยที่เรื่องทุกอย่างต้องมาเป็นแบบนี้
เธอเพิ่งมารู้จากขนมจีนว่าเธอไม่ใช่รายแรกที่โดนเกลเล่นงานแบบนี้ มีรุ่นน้องบางคนก็เคนโดนมาแล้ว แต่ป็อปปี้
ไม่รู้เท่านั้นเองว่าที่พวกผู้หญิงเหล่านั้นหายไปไม่ใช่เพราะตัดใจจากเขาแต่เพราะโดนเกลขู่ให้เลิกยุ่งกับเขาตั้งหาก
“ฉันขอโทษ” ฟางผละตัวเองออกมาสบตากับป็อปปี้
“ฉันขออะไรอย่างได้มั้ย”
“อืม ว่ามาซิ”
“ต่อไปนี้ นายจะมีแค่ฉันได้มั้ย”
“ได้” รับปากก่อนที่เขาจะกดจูบลงมาเป็นดั่งคำมั่นสัญญาว่าต่อจากนี้ไป เขาจะมีแค่เธอ
“ฉันรักเธอนนะ ยัยอืด”
“นี่ นาย...”
“ฮ่าๆ เฮ้อ เพราะเป็นเธอเนี้ยแหละ ถึงทำให้ฉันรู้จักคำว่ารัก จนได้”
>///< ตาบ้าไปคิดว่าเธอจะเขินบ้างหรือไงกันนะ อยู่ๆก็มาพูดอะไรแบบนี้
“ฉันขอได้ป่ะ”
“ห๊ะ ขอ ขออะไร”
“เวอรืจิ้นเธอไง”
“ไอ้บ้า อ๊ายยยย ไปไกลเลยนะ”
หยิบหมอนมาฟาดคนปากเปราะ อย่างแค้นใจ คนอุตสาห์ซึ้งด้วย อีตาบ้า
หลังจากนั้น1 เดือนก็มีงานหมั้นตามที่ถูกกำหนดเอาไว้ก่อน แต่ที่ดูจะทำให้พวกผู้ใหญ่ประหลาดใจไม่น้อยก็คงจะ
เป็นเรื่องความสัมพันธ์ของเธอกับป็อปปี้ที่ แม่ยังต้องแอบมาสะกิดถามว่าเธอกับเขาไปรู้จักกันตอนไหน
ตอนนี้พวกเราทั้งหก ไม่ซิต้องรวมยัยขนมจีนด้วยที่สอบติดมหาวิทยาลัยเดียวกัน
อิอิ มีเรื่องจะแอบเม้าท์
ตาเขื่อน วิ่งตามไล่จีบยัยเฟย์อยู่ เกือบปีแต่ก็ไม่สำเร็จ เพราะโดนยัยเฟย์เล่นตัวซะ สมน้ำหน้าอยากเจ้าชู้ดีนัก
ส่วนยัยแก้วกับโทโมะนี่ตั้งหากที่ทำให้ฉัน งง เป็นไก่ตาแตก ว่าคู่นี้เขาไปงุงิกุ๊กกิ๊กกันตอนไหน รู้อีกที ตาคุณชาย
เงียบสะงัดถึงได้มาโชร์หวานให้พวกเธอดูแบบนี้
ส่วนคู่ของฉันกับป็อปปี้นะเหรอ เราก็ไม่ได้มีอะไรพิเศษมากมายนักหรอก หลังจากที่รักๆเลิกๆมาเกือบ สิบรอบ
เท่านั้นเอง
เหอะ ก็ตานี่ดันทิ้งไอ้นิสัยเจ้าชู้ไม่ได้นะซิ ชิ แต่อย่าคิดว่าฉันจะเป็นนางเอกในนิยายที่ต้องร้องไห้เสียใจเวลาพระ
เอกไปมคนอื่นหรอกนะ เพราะฉันใช่วิธิ หนามยอกต้องเอาหนามบ่ง ในเมื่อตานี่กล้านอกใจ ฉันก็จะลุกขึ้นมาทำตัว
เป็นPlaygirlให้ตานี่สำนึกนะซิ บอกแล้ว ฟางซะอย่าง!!
[ความรักก็คือความรัก ที่ไม่ต้องถามหาเหตุผล ไม่ต้องหวาน ไม่ต้องหวือหวา ขอแค่มีกันและกันเป็นพอ]
♫♪♥♪♫ ♪♫♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫
อย่าเพิ่งคิดว่านี่คิอตอนจบ เพราะคุณกำลังคิดผิด เพื่อคนอ่านที่น่ารักของเรา ทางเราจึงมีโบนันซ่า เฮ้ยไม่ใช่ โบนัส
พิเศษให้อีก หนึ่งตอนเป็นการปลอบใจจร้า
เจอกันตอนหน้าค่ะ ^^
To_oNG
ตอนที่ 30 ‘จุดเริ่มต้อนของบทจบ’
“ป็อป”
“ไอ้เขื่อน เมิงโทรเรียกพี่ปุ๊กมาจัดการยัยนี่ กรูไม่อยากทำร้ายผู้หญิง”
“ไม่นะ ป็อปปี้ นายทำกับฉันแบบนี้ไม่ได้นะ ฉันรักนาย”
“แต่เธอมันน่าขะยักขะแยง”
“โฮๆๆ” คำพูดนิ่งๆของป็อปปี้ทำให้เกลทิ้งตัวลงปล่อยโฮทันที
“เธอลุกไหวมั้ย”
“อืม”
“Shit ยัยนั้นตบเธอรึไง”
“ป็อปๆ พอแล้ว”
ฟางรีบรั้งร่างป็อปปี้ที่โกรธจัดเอาไว้ก่อนที่เขาจะทันได้เข้าไปทำร้ายผู้หญิงเพราะความขาดสติ
“แกปล่อยเรื่องนี้ให้พ่ปุ๊กกี้จัดการเถอะ แก้วกับเฟย์รออยู่ข้างนอก”
โทโมะรีบช่วยกันป็อปปี้ไว้อีกคน เพราะแค่คำพูดของป็อปปี้ก็ทำให้เกลแทบไม่เป็นผู้เป็นคนแล้ว
ป็อปปี่พยุงร่างของฟางออกมาด้านนอก
“พี่ฟางพี่ไม่เป็นอะไรใช่มั้ย”
“ฟาง แก”
ป็อปปี้ปล่อยมือให้แก้ว กับเฟย์เข้ามาดูฟางแทน ส่วนตัวเขาแยกออกไปจัดการกับปัญหาที่เหลือ
“ฟาง”
“อืม ป็อป นายกลับมาแล้วเหรอ เกลเป็นไงบ้าง” ฟางยันตัวลุกขึ้นนั่งถามป็อปปี้
“ยัยนั้นลาออกไปแล้ว”
“ห๊ะ ลาออกแต่ว่า ....”
“เกลเต็มใจลาออกไปเองเธอย่างหว่งเลย”
“นายไม่เป็นไรนะ”
“ขอกอดหน่อย”
ฟางยอมให้ชายหนุ่มดึงเธอเข้าไปกอดแต่โดยดี
“ทั้งๆที่ ฉันบอกว่าจะไม่ให้เธอเจ็บตัวอีก แต่ฉันก็ทำไม่ได้”
“ไม่ใช่ความผิดของนายซะหน่อย เป็นเพราะฉันประมาทเอง นายอย่าโทษตัวเองซิ”
เอ่ยปลอบชายหนุ่มเสียงเบา เธอรับรู้ได้ว่าเขาเองก็เสียใจไม่น้อยที่เรื่องทุกอย่างต้องมาเป็นแบบนี้
เธอเพิ่งมารู้จากขนมจีนว่าเธอไม่ใช่รายแรกที่โดนเกลเล่นงานแบบนี้ มีรุ่นน้องบางคนก็เคนโดนมาแล้ว แต่ป็อปปี้
ไม่รู้เท่านั้นเองว่าที่พวกผู้หญิงเหล่านั้นหายไปไม่ใช่เพราะตัดใจจากเขาแต่เพราะโดนเกลขู่ให้เลิกยุ่งกับเขาตั้งหาก
“ฉันขอโทษ” ฟางผละตัวเองออกมาสบตากับป็อปปี้
“ฉันขออะไรอย่างได้มั้ย”
“อืม ว่ามาซิ”
“ต่อไปนี้ นายจะมีแค่ฉันได้มั้ย”
“ได้” รับปากก่อนที่เขาจะกดจูบลงมาเป็นดั่งคำมั่นสัญญาว่าต่อจากนี้ไป เขาจะมีแค่เธอ
“ฉันรักเธอนนะ ยัยอืด”
“นี่ นาย...”
“ฮ่าๆ เฮ้อ เพราะเป็นเธอเนี้ยแหละ ถึงทำให้ฉันรู้จักคำว่ารัก จนได้”
>///< ตาบ้าไปคิดว่าเธอจะเขินบ้างหรือไงกันนะ อยู่ๆก็มาพูดอะไรแบบนี้
“ฉันขอได้ป่ะ”
“ห๊ะ ขอ ขออะไร”
“เวอรืจิ้นเธอไง”
“ไอ้บ้า อ๊ายยยย ไปไกลเลยนะ”
หยิบหมอนมาฟาดคนปากเปราะ อย่างแค้นใจ คนอุตสาห์ซึ้งด้วย อีตาบ้า
หลังจากนั้น1 เดือนก็มีงานหมั้นตามที่ถูกกำหนดเอาไว้ก่อน แต่ที่ดูจะทำให้พวกผู้ใหญ่ประหลาดใจไม่น้อยก็คงจะ
เป็นเรื่องความสัมพันธ์ของเธอกับป็อปปี้ที่ แม่ยังต้องแอบมาสะกิดถามว่าเธอกับเขาไปรู้จักกันตอนไหน
ตอนนี้พวกเราทั้งหก ไม่ซิต้องรวมยัยขนมจีนด้วยที่สอบติดมหาวิทยาลัยเดียวกัน
อิอิ มีเรื่องจะแอบเม้าท์
ตาเขื่อน วิ่งตามไล่จีบยัยเฟย์อยู่ เกือบปีแต่ก็ไม่สำเร็จ เพราะโดนยัยเฟย์เล่นตัวซะ สมน้ำหน้าอยากเจ้าชู้ดีนัก
ส่วนยัยแก้วกับโทโมะนี่ตั้งหากที่ทำให้ฉัน งง เป็นไก่ตาแตก ว่าคู่นี้เขาไปงุงิกุ๊กกิ๊กกันตอนไหน รู้อีกที ตาคุณชาย
เงียบสะงัดถึงได้มาโชร์หวานให้พวกเธอดูแบบนี้
ส่วนคู่ของฉันกับป็อปปี้นะเหรอ เราก็ไม่ได้มีอะไรพิเศษมากมายนักหรอก หลังจากที่รักๆเลิกๆมาเกือบ สิบรอบ
เท่านั้นเอง
เหอะ ก็ตานี่ดันทิ้งไอ้นิสัยเจ้าชู้ไม่ได้นะซิ ชิ แต่อย่าคิดว่าฉันจะเป็นนางเอกในนิยายที่ต้องร้องไห้เสียใจเวลาพระ
เอกไปมคนอื่นหรอกนะ เพราะฉันใช่วิธิ หนามยอกต้องเอาหนามบ่ง ในเมื่อตานี่กล้านอกใจ ฉันก็จะลุกขึ้นมาทำตัว
เป็นPlaygirlให้ตานี่สำนึกนะซิ บอกแล้ว ฟางซะอย่าง!!
[ความรักก็คือความรัก ที่ไม่ต้องถามหาเหตุผล ไม่ต้องหวาน ไม่ต้องหวือหวา ขอแค่มีกันและกันเป็นพอ]
♫♪♥♪♫ ♪♫♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫
อย่าเพิ่งคิดว่านี่คิอตอนจบ เพราะคุณกำลังคิดผิด เพื่อคนอ่านที่น่ารักของเรา ทางเราจึงมีโบนันซ่า เฮ้ยไม่ใช่ โบนัส
พิเศษให้อีก หนึ่งตอนเป็นการปลอบใจจร้า
เจอกันตอนหน้าค่ะ ^^
To_oNG
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
