My sweet heart….หล่อวายร้าย กระชากใจยัยตัวดี

My sweet heart….หล่อวายร้าย กระชากใจยัยตัวดี

 

♪♫ ตอนพิเศษ บทต่อของตอนจบ ♪♫ 

 

                 “ป็อปปี้ นายจะพาฉันมาโรงหนังเนี้ยนะ”

 

ฟางโวยใส่แฟนหนุ่มหน้ายุ่ง ก็จะไม่ให้เธอโวยได้ไง ก็ตานี่ดันสั่งให้เธอแต่งตัวมาซะอลังการล้านแปด แต่เขาดัน

 

ลากเธอมาเดินห้างดัง ไม่ใช่งานการล่าดินเนอร์ที่ไหน ดูดิคนมองเธอแทบจะทั้งห้างอยู้แล้ว ไอ้แฟนบ้า T^T

 

                 “เธอจะบ่นทำไม เอาน่า”

 

ป็อปปี้ลากเธอเข้าไปในโรงหลังทันที

 

                 “เดี๋ยวๆ นายยังไม่ได้ซื้อตั๋วเลยนะ”

 

                  “เข้าไปเถอะน่า” ฟางจำต้องเดินตามแรงลากของป็อปปี้ไป เพราะน้ำเสียงที่ติดจะหงุดหงิดของคน

ที่ลากนั้นแหละ

 

เอ๋ ฟางหันมองบรรยาศรอบๆงงๆ ก็ในโรงหนังมันไม่มีใครนอกจากเธอกับป็อปปี้เลยนี่หน่า ตานี่พาเธอมาดูหนัง

 

ผีสิงหรือไงกันนะถึงได้ไม่มีคนเลยซักคน

 

 

                  “นั่งไปก่อนนะ เดี๋ยวมา”

 

 

ป็อปปี้พาเธอมานั่งตรงโซน ที่นั่งฮันนี่มูนก่อนจะเดินลิ่วออกจากโรงหนังไป

 

อ๊ากกก ตานี่ทิ้งเธอได้ยังเนี้ย ฮึ่ย กลับมาแม่จะบ่นให้หูชาเลยคอยดู สุดท้ายเธอก็จำต้องนั่งดูไตเติลหนังแค่เพียง

 

ลำพัง

 

แต่จนแล้วจนรอด คนที่บอกจะไปเดี๋ยวเดียว ก็หายไปเป็นชาติ โฆษณาก็จบไปเป็นชาติแล้วด้วย จนอินโทรหนังขึ้น

 

แล้วก็ยังไม่ยอมกลับเข้ามา

 

                   “อะ...อะไรกัน”

 

มองหน้าจออึ้งๆ ก็จะไม่ให้เธออึ้งได้ไง ก็แทนที่จะเป็นหนังที่เข้าฉายทั่วๆไปแต่กลับเป็น ภาพระหว่างเธอกับเขา

 

แทน

 

ทั้งวันงานหมั้น ภาพที่เธอสวมแหวนหมั้นให้เขา ภาพที่เขาหอมแก้มเธอตามแรงยุของยัยเฟย์

 

ภาพที่ไปเที่ยวทะเลด้วยกันในวันครบรอบ 1 ปีที่คบกัน

 

ภาพเธองอนเขา เพราะเขาไม่ยอมซื้อเจ้าบันนี่girlให้เธอ

 

ภาพที่เธอเล่นละครของคณะ แล้วเขาขึ้นไปเซอร์ไพร์บนเวทีในบทเจ้าชาย

 

ภาพเขาที่ให้เธอขี่หลังเพราะเธอโดนรองเท้ากัดจนเดินต่อไม่ไหว

 

ภาพที่เธอเอาเค้กโป๊ะหน้าเขาทั้งก้อนในวันเกิดของเจ้าตัว

 

และภาพต่างๆที่เกิดขึ้นระหว่างเราตลอดเวลาเกือบ สี่ปีที่คบกันมา

 

‘เพราะเธอคือกำลังใจ

 

เพราะเธอคือ คำว่ารัก

 

เปรียบเสมือน ดั่งลมหายใจ

 

ที่ทำให้ฉันนั้นอยากจะอยู่ต่อ

 

เธอคือ คนเดียวที่ฉันจะรัก และจะรักตลอดไป’

 

                       “ฉันรักเธอนะ ฟาง” เสียงทุ้มกระซิบอยู่ข้างหู ทำเอาฟางหันกลับมาสวมกอดชายคนที่ทำให้

 

เธอเป็นอะไรหลายๆอย่างได้เพื่อเขาทั้งน้ำตา

 

                        “ฮึก  ฉันก็รักนายนะ ป็อปปี้”

 

                        “ขี้แยตั้งแต่เมื่อไหร่กัน” เช็ดน้ำตาเม็ดโตให้กับคนในอ้อมกอด

 

                       “ทำยังกับจะขอฉันแต่งงานงั้นแหละ”

 

                       “แล้วเธอจะยอมรึเปล่าล่ะ”

 

ป็อปปี้นั่งลงคุกเข่า ก่อนจะเอ่ยถามซ้ำ

 

                      “เธอจะแต่งงานกับฉันมั้ย”

 

                      “ฮึก ฉันจะแต่งกับนาย”  ฟางโถมเข้าหาป็อปปี้ทั้งตัว ฝ่ายนั้นรับเธอมากอดไว้แน่น

 

                      “เย้ๆ”

 

ไฟในโรงหนังสว่างขึ้น พร้อมกับเสียงเฮลั่น ของเหล่าบรรดาเพื่อนๆที่ยกโขยงกันมาแน่โรงหนัง

 

                    “ยินดีด้วยนะพี่สาว ยอมแต่งซะที”

 

ไม่แปลกที่เฟย์จะเอ่ยเช่นนี้ เพราะนี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่ป็อปปี้ขอฟางแต่งงาน แต่เพราะอารมณ์ติสต์ของทั้งคู่นั้นแหละ

 

ที่ทำให้การขอแต่งงานต้องเป็นหมั้นไปทุกที 

 

                    “ยัยเฟย์”

 

                    “มีความสุขมากนะฟาง นายป็อปนายห้ามทำเพื่อนฉันเสียใจนะ”

 

                    “ขอบใจนะแก้ว เฟย์”

 

ป็อปปี้ส่งยิ้มให้กับตัวช่วยคนสำคัญของเขาทั้งสองคน

 

 

 

                    “เบเบี๋ ไม่อยากแต่งบ้างเหรอครับ” เขื่อนกระแซะถามคนข้างกายอ้อนๆ

 

                    “ไม่อ่ะ ฉันยังไม่อยากเป็น นาง”

 

                    “โห” เขื่อนทำหน้างอ กับความใจแข็งของแฟนสาว ที่กว่าจะจีบติดก็ทำเอาเขาแทบเหงือกแห้ง

 

และดูท่าเขาคงจะได้อุ้มลูกของไอ้ป็อปก่อนนั้นแหละ แม่คุณทูนหัวเขาถึงจะยอมแต่งด้วย

 

                    “ทำไม ถ้ารอไม่ได้ก็ไม่ต้องรอ”

 

                   “ไม่จ๊ะ เขื่อนรอเบเบี๋ได้เสมอ”

 

                   “ฮ่าๆ ไอ้เขื่อนมันส่อแววกลัวเมียแล้วว่ะ” เสียงเพื่อนคนหนึ่งเอ่ยแซวขึ้นบ้าง เรียกเสียงหัวเราะจาก

 

คนอื่นๆได้ไม่ยาก

 

                   “ไอ้โมะ แล้วเมิงอ่ะว่าไง” ป็อปปี้เอ่นแซวคู่รักหน้านิ่ง

 

                   “ขอกรู ไม่ต้องแต่งก็มีทันใช้แล้วว่ะ”

 

                   “ทันใช้ ทันใช้อะไรของนายอ่ะโทโมะ”

 

                    “ขนมจีน โทโมะเขาก็หมายความว่าเราอาจจะได้อุ้มลูกเพื่อนเร็วๆนี่แล้วนะซิ” พิมเป็นคนเฉลยข้อ

สงสัยแทน

 

                    “อ๊ายยย เสื้อซุ่มนะโทโมะ”

 

                    “โมะบ้า นายจะพูดทำไมเนี้ย มันน่าดีใจตรงไหน ท้องโย้ก่อนใส่ชุดแต่งงานเนี้ย”

 

แก้วโวยใส่แฟน อ๊ะ ไม่ใช่ซิ สามีเสียงขุ่น แต่หน้ากลับแดงซ่านไปทั้งหน้าด้วยความเขิน

 

                    “ฮ่าๆๆ”

 

ป็อปปี้กับฟางหันมายิ้มให้กันกับความสุขที่มีจนล้นของทั้งคู่ จากการพยายามวิ่งหนีของเธอกลับกลายเป็นว่ารู้ตัวอีก

 

ทีก็ให้ใจเขาไปทั้งใจซะแล้ว

 

                   “ฉันรักเธอจัง ยัยอืด”

 

                   “ชิ ฉันก็รักนายเหมือนกัน นายวายร้าย”

 

♫♪♥♪♫ ♪♫♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫ ♫♪♥♪♫

 

จบแล้วค่ะ จบแล้ว ขอบคุณหลายๆคอมเม้น หลายๆคนที่คอยทวงถาม คอยให้กำลังใจ และฟินไปกับนิยายของเรา ขอคุณจริงๆค่ะ อาจจะมึนๆเมาๆไปกับหลายๆตอนฮ่าๆๆ หวังว่าทุกๆคนจะมีความสุขไปกับนิยายเรื่องนี้เหมือนๆกับคนเขียนนะค่ะ

สำหรับนิยายเรื่องต่อไปคงต้องอดใจรออีกนิด เพราะได้แนวมาแล้วแต่ยังไม่มีพล็อตที่โดนใจเลย คงต้องอดใจรออีกพักใหญ่ๆ(อาจจะใหญ่มากกกก)

ขอบคุณอีกหลายๆคนที่คอยติดตามมาตั้งแต่เรื่องแรกนะค่ะ  เราจำพวกคุณได้ทุกคนค่ะ ขอบคุณๆๆๆๆ ^/\^

ส่วนเรื่องสั้นถ้าคืนนี้เรายังไม่ขี้เกียจจะไปอีพให้จนจบเรื่องเช่นกันค่ะ 

รักคนอ่าน อยากกอดคนเม้น กระโดดหอมคนโหวดค่ะ ♥♥♥

To_oNG