ดัดนิสัยยัยจอมดื้อ

ตอน28

เวลาผ่านไปนานจน06.00น. แก้วมองนาฬิกา ดวงตาที่ง่วงแสนง่วงโรยอ่อนล้าแต่ก็ฝืนที่จะลุกขึ้นนั่งค่อยๆเอามือโทโมะออกจากท้องของเค้า น้ำตาที่ไหลก็แห้งไปจนหมด ใบหน้าเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา แก้วฝืนทนความเจ็บที่ยังไม่หายแต่พอบรรเทาลงแล้ว แก้วเดินตรงไปยังห้องน้ำ 20นาทีผ่านไป แก้วเปิดประตูออกมา โรงเรียนปิดเทอมแล้ว รอประกาศผล2สัปดาห์หน้าเพื่อจะดูว่าใครจะได้รับปริญญาตรีบ้างและใครได้เรียนต่อบ้าง แก้วแต่งตัวเสร็จก็ลงไปข้างล่าง แก้วนั่งอยู่ที่ชิงช้าหลังบ้านอย่างเหม่อลอย

“แก้ว”เสียงหนักแน่นเล็กๆเรียกขึ้นพร้อมกับร่างสูงขาวปีนกำแพงเข้ามาจากทางหลังบ้าน ฟึ่บ !!

“ยูโร”แก้วร้องเรียกชื่อชายคนนั้นที่ปีนเข้ามาก่อนจะลุกขึ้นยืน

“ปีนเข้ามามีอะไรหรือปล่าว”แก้วถามขึ้น

“มาชวนไปเที่ยว ไปเที่ยวกันนะ”ยูโรเอ่ยขึ้นด้วยเสียงเรียบ ใบหน้าอมยิ้มตลอดเวลา

“เอ่อ...วันนี้ชั้นจะไปเที่ยวกับแฟนชั้นหนะ”แก้วพูดไปมั่วๆ

“ใครว่าจะให้เธอไปคนเดียวหละ ชวนแฟนเธอไปด้วยสิ”ยูโรพูดพร้อมกับยิ้มและจูงมือแก้วเข้าไปในบ้าน แก้วถึงกับตกใจ เมื่อเข้าไปในตัวบ้านก็พอดีกับที่โทโมะเดินลงมาจากห้องพอดี โทโมะเห็นภาพตรงหน้าก็ไม่ค่อยพอใจสักเท่าไหร่ โทโมะเดินเข้ามาแกะมือยูโรออก แก้วอึ้งและเอามือไปเกาะกับแขนโทโมะแทน

“ทำอะไรของนาย”โทโมะถามยูโรอย่างเคืองๆ

“อ๋อ มาพอดีเลยนะนาย เราจะชวนแก้วกับนายไปเที่ยวด้วยกัน ไปสิไปด้วยกัน”ยูโรพูดพร้อมกับยกไม้ยกมือ โทโมะหันมองหน้าโรยๆของแก้ว

“ไปไหมแก้ว”โทโมะถาม แก้วมองตาโทโมะก่อนจะพยักหน้าเบาๆ

“นายไปชั้นก็ไป”โทโมะเลยยิ้ม

“งั้นเดี๋ยวชั้นไปแต่งตัว แกไปรอข้างนอกบ้าน”โทโมะว่าเชิงไล่ก่อนจะจับมือแก้วเดินขึ้นห้องไป ยูโรมองตามและกระทืบเท้าเบาๆก่อนจะเดินออกไปรอหน้าประตูบ้าน โทโมะขึ้นมาบนห้องก็เปลี่ยนเสื้อผ้า แก้วนั่งเหม่อตาเคลิ้มเหมือนจะหลับเพราะง่วงเต็มที่อยู่บนเตียง

“แก้ว ไม่เปลี่ยนเสื้อผ้าหละ”โทโมะถามและเดินมาคุกเข่านั่งกับพื้นให้ระดับตัวเสมอกับแก้ว แก้วตกใจเสียงโทโมะก็สะดุ้งนิดๆแล้วมองหน้าโทโมะกลับ

“อื้ม”แก้วพูดเบาๆและลุกขึ้นไปใส่เสื้อผ้าธรรมดาๆชุดนึงก่อนจะพากันลงไป โทโมะขับรถออก แก้วที่นั่งข้างๆก็ชักทนไม่ไหวเผลอหลับไปนานประมาณ20นาที โทโมะหันมองตอนติดไฟแดง เห็นสาวน้อยน้ำตาไหลออกมาช้าๆเป็นทาง โทโมะเห็นก็ถึงกับตกใจ เอาหน้าเข้าไปใกล้แก้วและเอามือเช็ดน้ำตาออก ยูโรที่นั่งเบาะหลังเห็นก็ชโงกหน้ามาดู โทโมะเขย่าตัวแก้วเบาๆให้พอรู้สึกตัว แก้วลืมตาขึ้นมาพร้อมน้ำตาคลอเต็มดวงตาคู่สวย แก้วสะอื้นเบาๆแล้วเช็ดน้ำตาตัวเอง

“เป็นอะไรไปแก้ว”โทโมะถามพรางมอง

“ปล่าว”พอดีกับช่วงไฟเขียว โทโมะเลยขับรถออกจนถึงสวนสนุก โทโมะเดินลงจากรถแล้วจูงมือแก้วเดินเล่นเครื่องเล่นต่างๆ จนนั่งพักกัน โทโมะซื้อน้ำให้แก้วกิน ยูโรนั่งกินน้ำข้างๆโทโมะ

“นาย”ยูโรเรียกโทโมะเบาๆข้างๆหู

“....”โทโมะไม่พูดอะไรเพียงแต่หันมอง

“ทำไมถึงเลือกแก้วเป็นแฟนหละ หน้าตาอย่างนาย หาได้เยอะแยะ”ยูโรพูดเบาๆและเอามือเท้าไหล่โทโมะ โทโมะรู้สึกว่ามันจะสนิทเร็วเกินไปเลยเบี่ยงไหล่ออก

“ถามทำไม”โทโมะพูดขรึมๆ

“ก็แค่ถามดู”ยูโรว่าพร้อมกับขอขวดน้ำในมือโทโมะ

“ขอได้ไหม น้ำชั้นหมดแล้ว หิว”โทโมะไม่คิดอะไรมากมายเพียงแต่ยื่นให้และหันหน้าไปหาแก้ว ยูโรหยิบขวดน้ำมาดื่มๆๆก่อนจะเก็บขวดเปล่าใส่กระเป๋าสะพายของตัวเองไป

“แก้ว เล่นอันนู้นไหม เราเล่นของเบามาเยอะแล้ว เล่นของหนักๆบ้าง”โทโมะชี้ไปที่รถไฟเหาะที่แสนจะหวาดเสียวน่าดู แก้วมองอย่างกล้าๆกลัวๆแต่ก็พยักหน้ารับไป โทโมะลุกขึ้นยืนจูงมือแก้วเดินไปขึ้นเครื่องเล่นพร้อมกับยูโรที่เดินตามหลังมา แก้วกับโทโมะนั่งข้างกัน รัดเข็มขัดซะแน่น โทโมะเทคแคร์แก้วอย่างดี พอเริ่มเครื่องเล่นแก้วก็กรี๊ดซะลั่นโลก ลงจากเครื่องเล่นแก้วก็เดินเซๆและ ฟุ่บ! หลับลงไปกับพื้น ทั้งความง่วงทั้งแดดร้อนทั้งอ่อนเพลียผสมรวมๆกันจนแก้วเป็นลม โทโมะเห็นภาพคนที่ตัวเองจูงมือล้มลงก็รีบหันมาประคองไม่ให้หัวกระแทกพื้น โทโมะอุ้มแก้วออกจากสวนสนุกทันที ยูโรที่เห็นภาพก็รีบวิ่งตามไปแต่ไม่ทันโทโมะซะแล้วออกมาอีกทีสุดหล่อก็ขับรถออกอย่างเร็ว

“โทโมะน๊ะ โทโมะ หึ้ย ยัยแก้ว อย่าให้ได้ทีชั้นบ้างนะ หล่อนเสร็จแน่”เสียงแต๋วๆของหนุ่มร่างสูงอย่างยูโรใบหน้าเปลี่ยนเป็นจริตจกร้านทันที เค้าเป็น.....ตุ๊ดตู่ นั่นเอง [ตอนแรกก็นึกว่าชอบม๊าที่แท้ก็ชอบป๊า ยึ้ย ขนลุก>>dada] โทโมะขับรถไปจนถึงบ้านรีบอุ้มแก้วเข้าไปในตัวบ้าน

“โทโมะแก้วเป็นอะไรไป”เกลที่เดินโดนมีเควินอยู่ข้างๆก็ถามขึ้นเมื่อเห็นน้องสาวตัวเองอยู่บนอ้อมอกของโทโมะ

“ลม”โทโมะพูดสั้นๆอย่างไม่สนใจและรีบพาแก้วขึ้นไปบนห้อง วางแก้วลงบนเตียง รีบเอาผ้าสะอาดชุบน้ำมาเช็ดหน้าให้แก้วสบายตัว เปิดแอร์เย็นช่ำให้ก่อนจะห่มผ้าอยู่ที่ระดับเอวแล้วเอาตัวเข้าไปแทรกข้างๆแก้ว โทโมะใช้มือไล้ใบหน้าแก้วเบาๆวนไปมาอย่างเอ็นดู มองอย่างไม่วางตา แก้วที่หลับตาอยู่ก็หลับตาแน่นขึ้น จนหลับตาปี๋ พร้อมกับส่ายหัวไปมา มือกำแน่นปากเผยอหายใจน้อยๆ น้ำตาคลอเคลียไหลลงมาช้าๆเป็นสาย

“ฮึก....ไม่นะ อย่าจากไปไหนนะ”แก้วละเมอออกมา เขาทุบมือลงที่เตียงหลายครั้ง โทโมะรับชักมือออกจากหน้าแก้วแล้วเอามือเขย่าให้แก้วตื่น แก้วสะดุ้งลืมตาขึ้น น้ำตายังค้างอยู่ในตาเต็มไปหมด แก้วลืมตามาเห็นโทโมะก็ถึงกับอาการหนักขึ้น ร้องแล้วร้องอีกวนไปมา โทโมะเห็นภาพตรงหน้าก็เอาแก้วมาซบไว้ที่อกของเขา

“เป็นอะไรไปแก้ว”โทโมะลูบหัวแก้วที่สะอื้นเบาๆไปมา

“ชั้น....ชั้น ปล่าว”หลายครั้งแล้วที่แก้วมีอาการแบบนี้ แต่พอโทโมะถามไปทีไรคำตอบก็คือ ปล่าว คำเดียว โทโมะไม่ค่อยพอใจกับคำตอบเดิมๆของแก้วสักเท่าไหร่ก็เลยดึงแก้วออกจากอกและเอามือยันไหล่แก้วไว้ มองหน้าสวยๆตรงหน้าที่น้ำตาอาบแก้มอยู่

“บอกมา”โทโมะไม่สนใจเพียงแต่เค้นให้แก้วบอกด้วยหน้านิ่ง

“ชั้น....ฮือ...อึกๆ”แก้วร้องไห้ออกมาลั่น โทโมะสงบคนตัวน้อยตรงหน้าด้วยการประทับริมฝีปากของตัวเองเบาๆอย่างสงสัยก่อนจะถอนจูบออก

“บอกได้หรือยัง”โทโมะถามเมื่อแก้วเย็นขึ้น

“ชั้น....ชั้นไม่รู้ว่าชั้นเป็นอะไร หลับตาลงทีไรก็จะฝันร้ายทุกครั้ง ฝันเดิมๆซ้ำๆ ตั้งแต่วันที่.....ชั้นรักนาย มันก็เกิดขึ้นบ่อยจนตอนนี้เกิดขึ้นทุกครั้งที่ชั้นหลับตา ชั้นกลัวว่าฝันนั้นมันจะเป็นจริง ชั้นกลัว”แก้วพูดเสียงสั่นเทาก่อนจะโอบกอดตัวโทโมะไว้แน่น โทโมะมองดูคนตัวน้อยที่ร้องไห้อย่างเอ็นดูและเอามือกอดตอบอย่างเบาๆ

“เธอฝันว่าอะไรแก้ว”โทโมะถามเสียงเรียบด้วยความห่วง……….

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

เรื่องนี้ใกล้จบแล้วนะ มีเรื่องหน้ารออยู่

เรื่องอะไรยังไม่บอก แต่ว่า....พระเอกซาดิดสุดๆๆ

ฝากติดตามตามติดด้วยนะจ๊ะ ^^ muah!!