ดัดนิสัยยัยจอมดื้อ

ตอน29

“ชั้น....ชั้นฝันว่า......”แก้วเอาตัวออกจาอ้อมแขนโทโมะ

“ฝันว่า....”โทโมะเค้นถามด้วยสายตาสงสัย

“ฝันว่า ชั้นไปเที่ยวกับนายที่ทุ่งหญ้าที่นายเคยพาชั้นไป ที่มีหิ่งห้อยเยอะๆ แต่พอชั้นยืนอยู่ตรงนั้น ชั้นก็เห็นอะไรบางอย่าง เป็นรถสีขาวขับมาด้วยความเร็วสูงก่อนจะพลิกคว่ำตรงเนินเขาใหญ่ใกล้กับบริเวณนั้นมาก และนายก็วิ่งไปดู นายร้องไห้ออกมาเมื่อพบกับคนตรงหน้า นายบอกว่าเขาคือพี่สาวนาย และนายก็จัดการฝังพี่สาวนายตรงหน้าผานั่นแล้วนายก็ขับรถกลับบ้านพร้อมกับชั้นแต่นายดันลืมอะไรสักอย่างไว้ที่นั่น นายกำลังจะขับกลับไปเอาแต่รถดันไปชนกับต้นไม้อย่างแรงจนหัวนายฟาดลงกับพวงมาลัย ชั้นหน้าทิ่มลงไปแต่ชั้นไม่เป็นอะไร นายสลบไป ชั้นพอจะมีแรงบ้างในฝันนั้น เลยอุ้มนายไปที่หน้าผา นายนอนหลับแน่นิ่งมีเลือดไหลเต็มหัวไปหมดจนอาบหน้าของนาย และชั้นก็เขย่าตัวนายแรงๆนายก็ยังไม่ตื่น นายหลับคล้ายๆกับไม่มีชีวิต ชั้นเอามือไปจ่อจมูกนาย นายก็ไม่หายใจแล้ว ชั้นก็เลย....ก็เลยร้องไห้ ฮึกๆ ชั้นฝังนายลงข้างๆกับหลุมพี่สาวนาย ชั้นเห็นพี่สาวนายยืนใส่ชุดสีฟ้าเป็นกระโปรงยาวประมาณเข่า หน้าตาดูคล้ายนายผิวพรรณสวย เขาบอกกับชั้นว่า “ขอบใจที่รักน้องชั้น”ชั้นส่ายหัวไม่ให้นายไปแต่เค้าก็ดึงนายหายไป และความฝันก็ดับลงแล้วก็ฉายขึ้นมาอีกทีตอนที่ชั้นอยู่ที่ไหนสักแห่งเป็นทุ่งโล่งๆมีหญ้าประมาณเข่า ชั้นมองหานายทุกมุม วิ่งหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ ทุ่งหญ้ากว้างใหญ่เหมือนไม่มีที่สิ้นสุด จนชั้นเจอนายยืนอยู่ชั้นวิ่งเข้าไปหาแต่นายกลับถอยไปเรื่อยๆ ยิ่งวิ่งยิ่งไกล นายยืนยิ้มย่องอยู่ตรงนั้น ชั้นตะโกนออกไปว่า “นายเข้ามาหาชั้นได้ไหม”ชั้นพูดจบร่างนายก็ค่อยๆเลือนหายไป ชั้นก็ได้แต่ร้องไห้นั่งรออยู่ที่ทุ่งนั้นรอนายกลับมา ชั้นก็ไม่รู้ว่ามันต้อง.....อื้ม”แก้วเล่าไปร้องไห้ไปแต่โทโมะก็จัดการปิดปากแก้วด้วยริมฝีปากตัวเองเบาๆและถอนจูบออกมา

“ก็แค่ฝัน”โทโมะพูดและยิ้ม

“แต่มันเกิดขึ้นทุกครั้งที่ชั้นหลับตาเลยนะ ชั้นกลัว ชั้นกลัวว่านายต้องจากชั้นไป”แก้วร้องไห้ออกมา โทโมะจับแก้วมากอดไว้แน่น

“ชั้นจากไปไหนไม่ได้หรอกแก้ว เพราะถึงยังไงใจชั้นก็อยู่กับเธอตลอดเวลา”โทโมะพูดแล้วลูบหลังสาวร่างบางที่สะอื้นน้อยๆ โทโมะก็ถึงกับอึ้งที่แก้วบอกลักษณะของพี่สาวของเขาซะถูกทุกอย่าง และทุกเหตุการณ์ที่พี่สาวเขาประสบ มันก็จริงที่พี่สาวโทโมะเมาและขับรถชนเนินเขา พอดีกับที่โทโมะกำลังยืนนึกถึงพ่อกับแม่ เมื่อเขาเห็นรถสีขาวคันนึงพุ่งชนก็รีบวิ่งเข้าไปดูเมื่อพบพี่สาวตัวเองที่เสียชีวิตคาที่ก็อุ้มมาร้องไห้เหมือนกับที่แก้วทำกับเขาในฝัน และโทโมะก็จัดการฝังพี่สาวตัวเองไว้ตรงน้าผานั้น แต่ไม่เหมือนกันที่ว่าโทโมะอยู่เพียงคนเดียวโดยไม่มีใครอยู่ด้วย แต่ในฝันเค้ามีแก้ว

“ถ้าชั้นเป็นอะไรไปจริงๆเธอก็....”โทโมะกำลังจะพูดอะไรสักอย่าง

“ไม่ นายห้ามเป็นอะไรนะโทโมะ ชั้นจะไม่ให้นายไปที่นั่นอีก นายห้ามไป ฮึกๆ ชั้นจะอยู่กับนายตลอดเวลา นายอย่าทิ้งชั้นไปนะ นายอย่าจากชั้นไปนะ”แก้วสะอึกสะอื้นพูดดักคอโทโมะไว้ก่อนที่จะกอดร่างสูงอย่างแน่น โทโมะรู้สึกถึงความเป็นห่วงของแก้วก็น้ำตาคลอนิดๆแต่ไม่ได้ไหลออกมา โทโมะเห็นภาพพี่สาวของเขาผุดขึ้นในหัว ใบหน้ายิ้มแย้มที่เขาไม่ได้เจอมานานมาก โทโมะยิ่งกอดแก้วไว้แน่น ตั้งแต่เสียพ่อกับแม่ไปเขาก็มีแต่พี่สาวที่คอยดูแลเขา และได้กอดอุ่นๆจากพี่สาวคนนี้เสมอแต่วันนี้ไม่มีอีกแล้วพี่สาวที่แสนดี มีเพียงแก้วใจหญิงสาวที่เขาแสนจะรัก เขาก็จะไม่ยอมให้ใครมาพรากคนที่เขารักจากเขาไปได้อีกแล้ว เขาเสียมามากแล้ว วันนี้ต้องเป็นวันที่เขาได้บ้าง ชั้นจะไม่ยอมให้เธอจากไปนะแก้ว พี่ครับ ผมฝากดูแลแก้วดีๆด้วยนะ คุ้มครองเค้า อย่าให้เค้าต้องฝันแย่ๆแบบนี้เลย ถ้ามันจะเป็นความจริงก็จงให้ผมฝันอย่าให้สาวที่บอบบางอย่างแก้วได้รับรู้มันเลย โทโมะนึกในใจก่อนจะมองเพดานนึกภาพหน้าพี่สาวที่ยิ้มแป้นด้วยความเต็มใจ เขาก็ถึงกับน้ำตาแทบไหลเพียงแต่เขากักเก็บมันไว้เป็นอย่างดี โทโมะผ่อนร่างกายตัวเองเอนตัวให้แก้วนอนลงไปบนเตียง แก้วมองหน้าโทโมะอย่างสะอึกสะอื้น โทโมะใช้มือปาดน้ำตาแก้ว โทโมะดึงผ้าขึ้นมาคลุมร่างบางไว้และเอนตัวลงตะแคงข้างหันหน้าเขาหาแก้วเอาศอกเท้ากับที่นอนและเอาหัววางบนมือเป็นฐานรองรับ มืออีกข้างก็กอดเอวของแก้วไว้บางๆ แก้วหันหน้ามองโทโมะ

“หลับซะนะ ไม่ต้องห่วง ชั้นจะอยู่ข้างเธอเอง”โทโมะว่าพร้อมกับยิ้มอ่อนๆให้แก้ว

“ชั้นกลัวว่าชั้นจะฝันอีก”แก้วมองหน้าโทโมะอย่างกังวล

“ไม่มีทางหรอก ชั้นอยู่ข้างเธอแล้วนี่ไง เธออย่าได้ไปแคร์กับความฝัน เพราะมันเป็นแค่ฝัน เธอบังคับฝันได้นิ เธอก็ทำตัวสบายๆปล่อยๆมันไป นั่งดูเหตุการณ์ก็ยังได้ เพราะความจริงชั้นนอนเคียงข้างเธอนี่ไง”โทโมะว่าพร้อมกับหอมแก้มแก้วเบาๆ แก้วหลับตาลงช้าๆถึงแม้ยังมีความกลัวอยู่แต่เขาก็พยายามที่จะทำตามที่โทโมะบอก เพราะโทโมะก็ไม่ได้ไปไหน โทโมะก็อยู่ข้างเขาตลอดเวลา

เช้าตรู่

โทโมะลืมตาขึ้นมองสาวน้อยอย่างสบายอารมณ์ แก้วที่อ่อนเพลียจากการที่ไม่ได้นอนไป1วันก็หลับยาวอย่างสบายตัว โทโมะอาบน้ำเสร็จก็นั่งข้างๆคอยมองแก้ว แก้วไม่มีน้ำตา แต่ดัน.....

“ฮ่าๆๆๆๆๆ”แก้วหัวเราะร่วนออกมา ทำเอาโทโมะหัวเราะตาม

“นายตายอีกแล้วโทโมะ ฮ่าๆๆๆ นี่เป็นฝัน ฮ่าๆๆๆ นายตายหลายรอบแล้ว ว่ะฮ่าๆๆๆ”แก้วยังคงฝันเรื่องนั้นอยู่เพียงแต่เค้ายอมรับความฝันนี้ได้แล้ว เขารู้ว่านี่คือฝัน เลยหัวเราะร่วนออกมา

“ความจริงนายอยู่ข้างชั้น อย่ามาหลอกกันเลย ฮ่าๆๆๆ แบร่ๆๆ”แก้วแลบลิ้นออกมาทำนองล้อเลียนแต่ตาคงปิดสนิทอยู่ โทโมะเห็นทีเลยเอาปากไปอมลิ้นแก้วไว้แล้วเอาลิ้นตัวเองเล่นกับลิ้นที่นิ่งสงบวนไปมาจนแก้วลืมตาขึ้น แก้วตกใจก็ตีหลังโทโมะเบาๆ

“ทำอะไรเนี้ย”แก้วว่าพร้อมกับตีหลังโทโมะ

“กำลังแกล้งคนฝันร้ายอยู่”โทโมะว่าพร้อมกับถอนริมฝีปากออก

“เค้าว่ากันว่า ฝันร้ายจะกลายเป็นดี เพราะฉะนั้น ชั้นไม่กลัวฝันร้ายอีกแล้ว ก็ดีสิ ถือว่าเป็นการต่ออายุให้กับนาย ^^”แก้วยิ้มอย่างเบาๆและหลับตาลงต่อ

“ยังจะนอนอีกหรอแก้ว...”โทโมะพูดเสียงอ้อนและซุกหัวตัวเองไปซอกคอแก้ว

“ง่วง ยังนอนไม่อิ่ม”แก้วพูดทั้งๆที่หลับตา แก้วดูจะยอมกับสัมผัสทุกอย่างของโทโมะ โทโมะเอามือลูบท้องของแก้วขึ้นไปจนถึงหน้าอก ลูบขึ้นลงไปมาหลายครั้ง

“อย่าเล่นสิ คนง่วง”แก้วพูดแต่ยังไม่ลืมตา

“อ่ะ นอนก็นอน”โทโมะพูดจบก็เอาปากงับหูแก้วเล่นเบาๆอย่างหยอกล้อ แก้วดูจะจั๊กจี๊เลยลืมตาขึ้น

“จะเล่นทำไม”แก้วว่าพร้อมกับเอามือดันอกโทโมะ

“สนุกดี”โทโมะพูดแล้วยิ้ม แก้วง้างมือจะต่อย โทโมะรีบหลับตาลงแล้วกอดเจ้าตัวเล็กตรงหน้าไว้หลวมๆ แก้วเห็นท่าทีของโทโมะก็ยิ้มอย่างหมันไส้และนอนหลับไป ฝันที่ร้ายในหัวของแก้วเริ่มเลือนหายไป มีฝันใหม่ๆเข้ามาผสมกันไปเรื่อยๆ แก้วเริ่มจะกลับมาเป็นปกติ มีทั้งฝันดีและฝันร้ายผสมกันบ้าง แต่เขาก็ยังมีคนที่เคียงข้างเขาตลอดอยู่แล้ว ถึงเค้าจะฝันเจอโทโมะ ไม่ว่าจะฝันว่าโทโมะจะตาย จะบาดเจ็บ หรือทิ้งเขาไป เขาก็ยอมรับได้เพราะความจริงโทโมะเคียงข้างเขาอยู่………….

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

อัพแล้วคร้าาาาา เรื่องนี้เข้มข้นอยู่ แต่ก็ใกล้จบแล้วหละ

ทั้งสองเรื่องเลย จะมีคลื่นลูกใหม่มาแล้ว

อย่างที่เกริ่นไว้ พระเอกซาดิด 5555+