ดัดนิสัยยัยจอมดื้อ

ตอน21

“อร้ายยยย~~~”แก้วล้มลงกระแทกกับเพื้น แก้วจับหัวเข่าขึ้นมาดู โทโมะเห็นท่าไม่ดีเลยวิ่งไปดู แต่ที่โทโมะเข้าไปดูเพราะว่าโทโมะคิดว่าแก้วท้องเลยเป็นห่วงเด็กในท้อง โทโมะยกตัวแก้วขึ้นและลูบๆที่ท้องของแก้ว

“ชั้นไม่ได้เจ็บท้องสะหน่อย ชั้นเจ็บเข่า”แก้วพูดและมองหน้าโทโมะ

“ระวังหน่อย”โทโมะพูดออกมาแต่ไม่สบตาแก้ว

“นายพูดกับชั้นแล้ว”แก้วยิ้มและเขย่าไหล่โทโมะเบาๆ

“แล้วไง”โทโมะยังคงพูดคำฮ้วนๆ

“นายเป็นอะไรทำไมไม่พูดกับชั้น”แก้วถามและพยายามจะลุกขึ้น

“นี่ ถามไม่ได้ยินหรอ”แก้วตะคอกใส่โทโมะ โทโมะมองแก้วนิดๆและก็ประคองแก้วขึ้นยืน

“เธอไม่ได้ใช้ชีวิตคนเดียว ระวังชีวิตที่สองบ้าง”โทโมะพูดและประคองแก้วนั่งที่โซฟา

“หมายความว่าไง”แก้วทำหน้าสงสัยกับคำที่โทโมะพูด

“ก็เธอท้องอยู่ ระวังๆหน่อยสิ”โทโมะพูดด้วยสีหน้าขึงขังแต่แก้วดันหัวเราะออกมา

“บ้าหรือปล่าวหะ นายนี่ไม่เอาไหนจริงๆนะ พี่เกลไม่ได้บอกหรือยังไงว่าชั้นไม่ได้ท้องตัวที่ท้องนู่นมันหมาของบังอร เค้าทำที่ตรวจการตั้งครรถ์หล่นไว้บนเตียงชั้นตอนเก็บที่นอนของชั้น”แก้วพูดไปหัวเราะไป โทโมะเงียบถึงกับหน้าแตกและจะตัดบทเดินออกจากห้องไป

“อันแน่ หน้าแตกอ่าดิ๊”แก้วเล่นเสียงหยอดขณะที่โทโมะกำลังจะก้าวพ้นประตูก็หยุดลงและหันมามองแก้วแล้วเดินเข้าไปใกล้ๆ

“อยากเจอดีใช่ไหม”โทโมะพูดเบาๆก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปใกล้แก้วและ....

“แก้วเว้ยยยยย.....0.0”ตายแล้ววว โทโมะกำลังจะจูบลงที่ริมฝีปากบางๆปากบนทั้งคู่ชนกันแล้วแต่.... ตายแน่นายโทโมะ พ่อมา!! แก้วคิดกระวนกระวายก่อนที่แก้วจะผลักโทโมะออกจากตรงนั้นและประคองตัวเองยืนขึ้น โทโมะมองจ้องชายร่างสูงรูปร่างท้วมๆไม่ถึงกับอ้วนดูตัวใหญ่มีราศรีใส่สูตรสีดำมีหนวดบางๆอยู่ข้างบนปากบนดูมีอายุแต่ผมยังคงดกดำอยู่

“สวัสดีค่ะพ่อ”แก้วรีบไหว้พ่ออย่างสวยงามเพราะถ้าไหว้ไม่สวยแก้วได้โดนเคาะหัวเข่าเหมือนตอนเด็กๆแน่ เมื่อโทโมะรู้ว่าเป็นพ่อของแก้วก็ยกมือไหว้

“สวัสดีครับ”โทโมะยกมือไหว้พ่อของแก้ว พ่อของแก้วหน้าขึ้นสีในทันที

“แก้ว!!มันเป็นใคร”เสียงใหญ่ถามเสียงดังฟังชัดขึ้น

“คะ....คือ....เอ่อ....”แก้วไม่รู้จะตอบไปยังไงเพราะในหัวคิดอะไรไม่ออกแล้ว

“ตอบมาเดี๋ยวนี้!!”พ่อของแก้วขึ้นเสียงดัง

“ผมเป็นแฟนแก้วครับ”โทโมะนึกสนุกพูดแกล้งแก้วเล่นๆแต่ไม่รู้ว่าพ่อของแก้วโหดสักแค่ไหน แก้วถึงกับอ้าปากค้างตาโตและหยิกหลังโทโมะจนโทโมะเอามือไปจับมือของแก้วและเอามากุมไว้ข้างหน้า พ่อของแก้วเห็นก็เดินเข้ามา ตึ้ง ๆ ๆ ๆ ทุกย่างเก้าทำเอาใจแก้วเต้นไม่เป็นจังหวะ

“แก้ว!!”กึก แก้วถึงกับตกใจสะดุ้ง เหงื่อแตกหน้าซีดปากเซียวไม่มีแรงจะตอบ

“ขะ...ขา”แก้วพูดเบาๆและพยายามสะบัดมือโทโมะออก แต่ก็ออกไม่ได้ แก้วก้มหน้าลง พ่อของแก้วง้างมือเหมือนจะต่อยแก้วแล้วก็ ปั่ก! เฮ้ย พ่อของแก้วง้างหมัดต่อยท้องโทโมะแทน โทโมะเสียหลักถอยออกไป1คืบแต่ไม่ได้ล้มโทโมะผละมือออกจากมือแก้วแต่ไม่ได้ทำท่าทางว่าเจ็บแต่อย่างใด โทโมะสบตาของพ่อแก้วต่างคนต่างมอง แก้วเห็นอย่างงั้นก็เข้าไปประคองโทโมะแต่โทโมะไม่ได้เป็นอะไร อาจมีเจ็บแต่เค้าก็ทน พ่อของแก้วย่างเท้าเข้ามาและง้างมืออีกครั้ง

“อย่า ค่ะ พ่อ....”แก้วพูดอย่างหนักแน่นและขวางตัวโทโมะไว้ แก้วหลับตาปี๋ พ่อของแก้วไม่พูดอะไรเพียงแต่ผลักแก้วออกจนแก้วล้มลงกับพื้นและง้างมือเหมือนจะตบแก้วแล้วก็....

“อย่าครับ”เพี้ย!! โทโมะเข้ามาขวางไว้และโดนตบซะเอง แก้วลุกขึ้นมองดูโทโมะที่แก้มมีรอยแดงๆ

“ฮ่า ๆๆๆ”พ่อของแก้วขำเสียงดัง

“รักกันจริงแฮะ ถ้างั้นก็คบกันไป”พ่อของแก้วพูดและเดินไปนั่งที่โซฟา แก้วถึงกับอึ้ง นี่มันอะไรกัน พ่อของแก้วแค่อยากลองทดสอบความรักของทั้งคู่ก็เท่านั้น

“เอ้า และนี่จะไม่แนะนงแนะนำตัวแฟนแกให้ชั้นรู้จักหรือไงยัยแก้ว”แก้วที่ยืนงงอยู่พอได้ยินเสียงพ่อก็สะดุ้งและยิ้มแหยๆ

“อ๋อ....เอ่อ....เค้าชื่อโทโมะค่ะ”แก้วพูดเสียงสั่นๆอึกๆอัก

“แค่นี้หรอ เป็นใคร มาจากไหน ทำอาชีพอะไร แกไม่คิดจะบอกรึไง”พ่อของแก้วหันมามองแก้วกับโทโมะสลับไปมา

“เอ่อ....เค้าเป็น”แก้วที่ไม่รู้จะพูดยังไงดีก็เอ่ยเบาๆ

“อ๋อ ผมเป็นนักธุรกิจหนะครับ”โทโมะพูดขึ้นก่อนที่จะยิ้มให้กับพ่อของแก้ว

“เอ่อ งั้นก็ดี พูดจาให้มันฉะฉานแบบนี้ ถึงจะเป็นลูกเขยชั้นได้”พ่อของแก้วพูดและเอารีโมทเปิดทีวี

“ลูกเขย!!”แก้วตะโกนเสียงดังและจ้องมองพ่อตัวเอง

“ทำไม ลูกเขยไง แกฟังไม่ผิด”พ่อของแก้วพูดและหันไปดูทีวีต่อ แก้วหน้าซีดเหมือนไม่มีแรง

“ยังไม่ไปมหาลัยอีกหรือไงลูกคนนี้”พ่อของแก้วหันมาชักสีหน้าใส่ แก้วสะดุ้งและพยักหน้าเบาๆ ก่อนที่จะยกมือไหว้พ่อ

“ไปแล้วค่ะ สวัสดีค่ะ”แก้วพูดและเดินออกจากห้องไปช้าๆ

“เดี๋ยวผมไปส่งแก้วก่อนนะครับ สวัสดีครับ”โทโมะยกมือไหว้และเดินออกไป แก้วขึ้นนั่งบนรถด้วยสีหน้าที่เหงื่อแตกทั้งๆที่แอร์ก็เย็นช่ำ

“เป็นอะไร”โทโมะพูดและขับรถออกจากบ้าน

“นี่ นายเล่นอะไรอยู่ รู้ไหมว่าพ่อชั้นเป็นคนจริงจัง และถ้าเค้ารู้ว่านายเป็นแค่พี่เลี้ยงชั้นจะทำยังไง และที่สำคัญเค้าพูดอะไรไปแล้วไม่คืนคำด้วย และเค้าบอกว่านายเป็นลูกเขย ชั้นจะทำยังไง”แก้วมองหน้าโทโมะอย่างงุดหงิด

“เธอไม่อยากเป็นเมียชั้นขนาดนั้นเลยหรอ”โทโมะพูดแต่สายตายังคงมองถนน

“ชั้นไม่ได้หมายความอย่างงั้นแต่....”แก้วไม่รู้จะหาข้ออ้างอะไรทั้งๆที่ในใจเค้าก็อยากแต่งงานและอยากให้เจ้าบ่าวเป็นโทโมะด้วยซ้ำไป แก้วหันหน้าหนีโทโมะ

“ยังไม่ตอบชั้นเลยนะแก้ว”โทโมะพูดขึ้นทำให้แก้วสะดุ้ง

“ช่างเหอะ”แก้วพูดเบาๆก่อนจะหันหน้าหนี เธอคิดอะไรอยู่นะแก้ว โทโมะนึกในใจขณะขับรถ ชั้นไม่รู้จะอธิบายยังไง แก้วก็นึกไม่แพ้กัน

ณ.มหาวิทยาลัย

“กรี๊ดดดดด พี่โทโมะ เมื่อวานไม่มาส่งแก้วหรอ คิดถึงจังเลย”พวกชะนีอีเห็นภาพเดิมก็กรูกันเข้ามาถ่ายรูป

“นี่เธอจะถ่ายไปแปะโลงศพพวกเธอหรอ ถ่ายจังเลย กินได้หรือยังไง กี่รูปๆมันก็คนคนเดียวกันนั่นแหละ ถ่ายทุกวันก็คนเดิมทุกวัน ถ่ายเป็นพันๆรูปก็คนเดิมหน้าตาเดิมๆจะถ่ายทำไม”แก้วพูดขึ้นทำให้สาวๆหันไปมองแต่แก้วกลับสะบัดหน้าเชิดเข้ามหาลัยไป.....

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ว้าวววววววว ขอบคุณค่ะคุณพ่อ จุ๊บ muah!! 555+

อีกไม่กี่ตอนก็จะถ฿งฉาก วาบๆหวิวๆสยิวๆแล้ว 555555

จัดให้สำหรับคนที่ขอหื่นๆ ก็จัดไปอย่าให้เสีย

รักคนอ่านเหมือนเดิมนะคะ muah!!