ดัดนิสัยยัยจอมดื้อ

ตอนที่2
“นี่อยู่บ้านชั้นยังจะด่าชั้นอีก ไม่ให้เกียรติแล้วยังเหยียดหยาม ไอหน้าปลาดุกเอ้ย คิดว่าหล่อนักหรือไง กวนประสาทชะมัด!”หนุ่มหล่อไม่สนใจสาวร่างบางพูดแม้แต่นิด
“อ่าวยัยแก้วกลับมาแล้วหรอ”เสียงสาวร่างสูงเกลเรียกน้องสาว
“ถ้ายังไม่กลับชั้นจะยืนตรงนี้ไหมหละ”แก้วกวนพี่สาวแต่พี่สาวไม่ทำหน้าบูดบึ้งแต่อย่างใด
“นี่โทโมะพี่เลี้ยงประจำตัวของแก”เกลเดินเข้ามาชี้หนุ่มหล่อที่ยืนขึ้นและมองหน้าแก้วอย่างท้าทาย
“พี่จะบ้าหรือไง มันเป็นใครชั้นก็ไม่รู้จัก หน้าตาก็งั้นๆ และจะมาเป็นพี่เลี้ยงชั้นได้ไง”แก้วทำหน้างุนงงและตะคอกเสียงใส่พี่สาว
“ได้สิเพราะชั้นเป็นคนเลือก และก็ห้ามปฏิเสธ ชั้นให้เค้านอนห้องเดียวกับแก”พี่สาวพูดอย่างเรียบๆ
“บ้าไปแล้ว ชั้นเป็นผู้หญิงนะ และนายนี่เป็นผู้ชายจะให้มานอนกับชั้นได้ยังไง”แก้วทำหน้ากระแทกกระทั้น
“ก็ทำไมหละในเมื่อชั้นซื้อเตียงใหม่มาไว้ในห้องแกเรียบร้อยแล้วและไม่ต้องห่วงว่าห้องแกจะแคบหรอกนะ ห้องแกออกจะกว้างขวาง และอีกอย่างผู้ชายคนนี้ก็ไม่ได้นอนเตียงเดียวกับแกจะโวยวายทำไม”แก้วทำหน้าโมโห
“นี่พี่เคยถามชั้นสักคำไหมอยากทำอะไรก็ทำงั้นหรอ”แก้วเหวี่ยงใส่พี่สาว เกลชักทนไม่ไหวทำหน้าเข้มใส่แก้ว
“ทีแกจะทำอะไรยังไม่ถามชั้นสักคำ ถึงคราวชั้นทำบ้างแหละ ชั้นจะทำ และก็จะทำ ห้ามมีปัญหาห้ามปฏิเสธไม่งั้นชั้นจะโทรบอกพ่อ”แก้วถึงกลับเงียบพอนึกถึงหน้าพ่อที่แสนจะดุดันจนแก้วเดินฟึดฟัดขึ้นห้องไป โอ้ๆๆอะไรเนี้ย สาวร่างบางเปิดประตูห้องของตัวเองเข้าไปเห็นโต๊ะทำงานใหม่เตียงนอนใหม่ และของตกแต่งใหม่ที่ไม่ใช่ของเธอ เธอเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า มีเสื้อผู้ชายหลายชุดแขวนเรียงอยู่กับชุดของสาวร่างบาง แก้วรีบเหวี่ยงกระเป๋าลงบนเตียงและนั่งกุมขมับ และเดินเข้าห้องน้ำไป ผ่านไป20นาที สาวร่างบางก็เดินออกมาพร้อมกับชุดคลุมกาย
“ว้ายยย!”สาวร่างบางตกใจเมื่อเห็นหนุ่มหล่อยืนอยู่หน้าห้องน้ำ
“นี่มายืนตรงนี้ทำไม เฮ้ย หรือแอบดูชั้นอาบน้ำ ไอโรคจิตๆๆ!!”แก้วใช้มือผลักโทโมะออก
“ลามก คิดอยู่คนเดียว ตัวเธอมีอะไรน่าดูบ้าง”โทโมะมองจากหัวลงไปจนถึงเท้าและมองจากเท้าขึ้นมาหัว แก้วโมโหจนควันออกหู
“นี่~~~ว่าชั้นใช่ไหมไอประสาท อย่างน้อยๆชั้นก็สวยแล้วกัน”หนุ่มหล่อมองหน้าสาวร่างบางอย่างไม่สบอารมณ์
“ถ้าเธอสวยผู้หญิงคงสวยกันทั้งโลก”โทโมะส่ายหัวเบาๆ
“ไอบ้า นายว่าชั้นอีกแล้วใช่ไหมไอทุเรศ”แก้วใช้มือทุบหัวไหล่โทโมะ
“จะยืนโชว์ขาอ่อนอีกนายนหม”โทโมะถามขึ้นทำเอาแก้วรีบดึงเสื้อคลุมให้ยาวลง
“ไอ้........”แก้วคิดคำด่าไม่ออก หมับ
“ฮึ้ย ทำอะไรว่ะออกไป ออกไป๊”โทโมะเอามือรวบเอวสาวร่างบางเข้าหาตัวเองและเอาหน้าเข้าไปหอมแก้มแก้วช้าๆ
“ไอบ้าปล่อยนะเว้ย อร้ายๆๆ~~”แก้วร้องลั่น โทโมะหอมฟอดใหญ่แล้วก็ปล่อยแก้วออก
“ใช้สบู่อะไรหอมดีนะ”โทโมะพูดจบก็เดินออกจากห้องไปปล่อยให้แก้วหน้าแดงยืนเช็ดแก้มตัวเองไป
“ฮึ้ย อะไรกันเนี้ย หยีๆๆๆ”แก้วขนลุกซู่ หน้าแดงก่ำ ปากสั่นระเรื่อ จะไม่ให้เป็นได้อย่างไง นอกจากพ่อแม่และพี่สาวแล้วก็ไม่มีใครเคยเอาปากมาสำผัสเธอเลย แก้วไปหยิบเสื้อผ้าไปใส่ในห้องน้ำ แก้วเดินลงไปหาอะไรกินชั้นล่างเห็นโทโมะกำลังทำอาหารกลิ่นหอมกรุ่นมาแต่ไกล แก้วไม่กล้าสู้หน้าเลยเดินไปนั่งที่โต๊ะอาหารทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ โทโมะหันไปเห็นก็ยิ้มที่มุมปากและปิดแก๊สเอาอาหารใส่จานและไปเสริฟที่โต๊ะตักข้าวร้อนๆใส่ในจานของสาวร่างยางที่ไม่กล้าสบตา และก็ใส่ให้ของตัวเองกับของเกล
“โห~~ใครทำอะไรกินนะหอมขึ้นไปยันข้างบนเลย”เกลเดินลงมาและนั่งลงบนโต๊ะอาหารข้างกับน้องสาว
“ทำต้มจืด ก็ผัดผักรวมแล้วก็ผัดพริกปลา”โทโมะตอบและหันไปทางเกล
“โห~~หอมมากนั่งๆสิโทโมะ กินเลยกินๆๆน่ากินชะมัด”เกลทำท่าตะกละ
“ไม่เห็นจะน่ากินตรงไหน”แก้วพึมพำเบาๆหันหน้าไปทางอื่น
“ไม่น่ากินก็ไม่ต้องกิน”โทโมะพูดและนั่งลงตรงข้ามกับแก้ว
“ชั้นจะกิน มีอะไรม๊ะ”แก้วพูดและตักอาหารเข้าปากโทโมะยิ้มกรุ่มกริ่มกับความกวนประสาทของสาวคนนี้ เควินเดินเข้ามาในบ้าน
“อ่าวหวัดดีครับ”เควินยกมือหวัดดีเกลแต่หันไปเจอโทโมะก็อดตกใจไม่ได้
“หวัดดีจ่ะ มาพอดีเลยมากินข้าวด้วยกันสิอร่อยมากเลยนะฝีมือโทโมะเนี้ย”เกลกวักมือเรียกเควินที่ยืนงงอยู่หน้าห้องกินข้าว เควินพยักหน้ารับและเดินไปนั่งข้างๆโทโมะ
“สวัสดีครับชื่อโทโมะหรอ”โทโมะหันข้างเล็กน้อยและพยักหน้าช้าๆอย่างไม่ค่อยใส่ใจ เควินทำหน้างงๆ
“อ๋อเค้าเป็นพี่เลี้ยงส่วนตัวของแก้วหนะ”เกลเอ่ยขึ้นเควินยิ้มน้อยๆให้เกลและพยักหน้าและก้มหน้ากินข้าว เคร้ง! เสียงสาวร่างบางวางช้อนกระแทกกับจานและลุกขึ้นเดินไปนั่งที่โซฟาหยิบหนังสือนิตยาสารขึ้นอ่าน โทโมะมองแก้วอย่างไม่พอใจกับกริยาท่าทางแสนจะเอาแต่ใจของเธอเมื่อกินเสร็จแม่บ้านก็เก็บถ้วยจานไปล้าง เควินกับเกลนั่งเล่นเกมกันอย่างเมามันส์ แก้วแอบเหล่มองเป็นระยะๆโทโมะเดินมานั่งข้างๆและเอานิตยาสารลง
“นี่ ไม่มีมารยาทเอาซะเลยนะ”แก้วเอ่ยร้องปากแจ่วๆ
“มารยาทหนะมีแต่ไม่อยากใช้”โทโมะพูดสวนหน้าตาเฉย
“ไปไกลๆไปคนจะอ่านหนังสือ”แก้วเอาหนังสือมาบังหน้าตัวเองไว้
“มั่นใจนะว่าอ่านหนังสือไม่ใช่แอบมองใคร”โทโมะพูดจบแก้วก็เอาหนังสือลงและมองหน้าโทโมะอย่างอาฆาต
“ก็แล้วทำไมหละ มันก็เรื่องของชั้นอยู่ดี”แก้ววางหนังสือลงที่โต๊ะแรงๆและเดินขึ้นห้องไป โทโมะยิ้มมุมปากและส่ายหัวเบาๆเดินตามขึ้นไป
“นี่จะตามมาทำไม่ทราบ”สาวร่างบางเอ่ยถามหนุ่มหล่อที่เดินเข้ามาในห้อง
“ใครตามเธอนี่มันห้องชั้น”โทะโมะทำหน้าเย็นชาและนั่งลงบนเตียงของตัวเอง
“หนอยยย ชิ!”แก้วเชิดหน้าหนีและนอนลงบนเตียงอย่างสบายกาย
“ไม่มีการบ้านหรือไง”โทโมะตะโกนถามแก้วที่นอนหันหลังให้
“ชั้นเรียนมหาลัยนะไม่ใช่อนุบาลจะมีการบ้านได้ไงจะมีก็แต่โปรเจ็คใหญ่ๆแต่ตอนนี้ยังไม่มี”สาวร่างบางหันหน้ามาหาโทโมะน้อยๆและหันกลับไป
“วันๆไม่เคยทำอะไรเพื่อส่วนรวมเลย”โทโมะพูดแต่หันหน้ามองเพดาน
“นี่ หุบปากไปเลยนะ ปากเน่าหรือไง”โทโมะเดินเข้าไปหาแก้วที่หันหน้ามาหาเขาด้วยความโมโห หนุ่มหล่อจับแขนสาวร่างบางลุกขึ้นและก็.............
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
และก็อะไรติดตามต่อนะจ๊ะ จะรีบอัพน้า
ใครติดตามอยู่ก็ฝากด้วยนะคะ
ติชมกันมาเยอะๆนะคะ