ดัดนิสัยยัยจอมดื้อ

ตอน19

โทโมะเอามือกอดเอวบางของแก้วไว้หลวมๆและหลับตาลง

เช้าตรู่....

แก้วดูจะเพลียได้แต่หลับตานอนยาว โทโมะตื่นขึ้นก็เดินไปอาบน้ำ เมื่อทำอาหารเสร็จก็ขึ้นไปปลุกแก้ว

“ตื่นได้แล้วเจ้าหญิง”โทโมะพูดข้างๆหูของแก้วที่ยังคงอยู่ในชุดเจ้าหญิงแสนสวยแก้วรู้สึกตัวก็ลืมตามองนาฬิกาและเดินเข้าห้องน้ำไปในชุดกระโปรงยาว 20นาทีผ่านไป แก้วเดินออกมากับเสื้อคลุมและเอาชุดเจ้าหญิงแสนสวยและเครื่องประดับเก็บยกเว้นแหวนของโทโมะ แก้วเดินไปหยิบชุดนักศึกษาและเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็เดินลงไปทานข้าว

“พี่เกลหละ”แก้วถามโทโมะที่กำลังกินข้าวอยู่

“ยังไม่เห็นเลย สงสัยยังไม่กลับหละมั้ง”โทโมะบอกแก้ว แก้วถึงกับวางช้อนกระแทกลงกระทบกับจานดัง เคร้ง และเดินกระแทกเท้าไปหยิบโทรสัพท์ในกระเป๋าบนโซฟาห้องรับแขกและกดโทรหาพี่สาว

“พี่เกล ทำไมยังไม่กลับบ้านอยู่ไหน และทำอะไรอยู่”แก้วถามพี่สาว

“อยู่บ้านเควิน แกทำไมหละ ชั้นช่วยแม่เควินร้อยพวงมาลัยอยู่”เกลพูดด้วยน้ำเสียงอ่อยๆ

“และเมื่อคืนพี่นอนบ้านเค้าเนี้ยนะ พี่เป็นผู้หญิงนะ”แก้วทำเสียงเหวี่ยง

“ชั้นก็ไม่ได้นอนเตียงเดียวกับเควินซะหน่อยแกอย่าปัญญานิ่ม ชั้นนอนห้องแม่เควินตางหากย่ะ”เกลพูดรัวๆ

“แค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยววันนี้เควินไปรับแก เค้าออกไปแล้วหละ”เกลพูดและวางสายอย่างรวดเร็ว แก้วทำหน้าไม่ค่อยพอใจก่อนเดินมาที่ห้องทานข้าวเห็นโทโมะกำลังเก็บถ้วยจานไปไว้ในอ่าง

“วันนีเควินมารับไม่ต้องไปส่งนะ”แก้วบอกโทโมะ โทโมะหันมามองและพยักหน้า แก้วเดินไปใส่รองเท้าและนั่งลงที่โซฟา

“แก้ว ไปยัง”เสียงเควินดังมาจากหน้าบ้าน

“เออ”แก้วตอบอย่างเฉยชาและเดินออกจากบ้านไป โทโมะนั่งวนไปมาอยู่ที่ห้องอย่างเบื่อหน่าย

ตอนเย็น

“แก้ว ถ้าชั้นเรียนจบชั้นจะขอพี่เกลแต่งงานนะ”คำพูดนี้ทำให้แก้วถึงกับสะอึก

“ว่าไงนะเควิน”แก้วถามและหันหน้าไปมองเควินที่กำลังขับรถ

“ชั้นบอกว่าถ้าเราเรียนจบชั้นจะขอพี่เกลแต่งงาน”แก้วถึงกับอึ้งแต่เอ..ทำไมแก้วรู้สึกเฉยๆ ไม่สะทบสะท้านอะไรเลย

“บอกพ่อชั้นให้ได้ก็แล้วกัน”แก้วบอกและหันหน้าออกมองถนน เควินยิ้มร่า

“พ่อแกรู้แล้วหละ”เฮือก...แก้วถึงกับอึ้งครั้งใหญ่ในรอบปี

“และเค้าว่าไงว่ะ”แก้วถามด้วยความอยากรู้

“เค้าก็พูดแบบผู้ใหญ่อ่ะ ว่า....ดูแลลูกชั้นให้ดีๆแค่นั้นก็พอแล้ว”เควินเลียนเสียงพ่อของแก้วที่ออกจะยืดยาน

“ทำไมง่ายขนาดเนี้ย”แก้วพูดและขมวดคิ้วหากัน ทีเค้าขอพ่อมีแฟนตอนอายุ10ขวบพ่อยังด่าแทบหูแตกแต่นี่พี่สาวจะแต่งงานทำไมมันง่ายชะมัด

“ไม่รู้สิ ตอนแรกชั้นก็งงอยู่นะ แต่เค้าก็พูดดีอ่ะ”เควินพูด แก้วถึงกับขมวดคิ้วกอดอกอย่างไม่พอใจสักเท่าไหร่ เควินขับรถมาที่บ้านก็เจอเกลกำลังเดินวนไปวนมาอยู่หน้าบ้านหลายรอบ

“ยัยน้องตัวแสบมานี่เลยนะ”เกลเห็นแก้วเดินลงจากรถก็ดึงแขนแก้วเข้าหาตัวอย่างแรง

“โอ้ย เจ็บนะเว้ย มีอะไร”แก้วถามอย่างหน้าตาฉุน แก้วหันไปมองโทโมะที่ยืนอยู่หน้าประตูบ้านหลังโตและกอดอกหน้าตานิ่งๆ และมองหน้ายมทูตพี่สาวเกลของตัวเองที่หน้าตาโหดเหี้ยมยิ่งกว่ามีโจรปล้นบ้าน

“อะไร มีอะไรก็บอกสิ ทำหน้าอย่างกับโดนเหยียบหาง”แก้วพูดและยืนตัวตรง

“ไอน้องประสาท นี่แกทำอะไรลงไปแกรู้ไหมแก...มันไม่น่าเป็นน้องสาวของชั้นเลย”แก้วถึงกับถลึงตาด้วยความโมโห

“ชั้นทำอะไร พี่อย่าพูดจาไม่เข้าหูชั้นได้ไหม ชั้นทำอะไรก็บอกมาสิ”แก้วตะคอกด้วยความโมโห สีหน้าแดงแปร๊ดควันแทบจะออกหู

“แก.....แกมัน...อร้ายยยย !!”เกลอ้ำอึ้ง กรี๊ดออกมาเบาๆและกระทืบพื้นหลายครั้ง

“อะไรของพี่ พูดสักทีดิ๊”แก้วอารมณ์ชักขึ้น เกลหันมองหน้าน้องสาว

“แกปิดบังอะชั้นไว้ บอกมาเดี๋ยวนี้”เกลพูดอย่างมีลับลมคมใน แก้วก็ทำหน้างุนงง

“ความลับ.....อะไร?”แก้วทำหน้างงใส่เกล

“แกอย่ามาแอ๊บโง่ได้ไหมชั้นขอร้อง แกบอกมาสิบอกมาๆๆ”เกลเขย่าน้องสาวจนหัวกระเทือนไปมาเป็นตุ๊กตาเสียกระบาล

“หยุดสักทีชั้นมึนหัว!”แก้วตะคอกเสียงดังจนเกลหยุดเขย่าและมองหน้าน้องสาวอย่างโกรดเคือง

“งั้นแกก็บอกชั้นมาว่าแกปิดบังอะไรกับชั้น”แก้วได้แต่มึนและงงๆกับตัวเอง หรือว่า....พี่เกลจะรู้เรื่องของโทโมะ.....ไม่นะ

“เอ่อ.....คือ..... เรื่องอะไรกันชั้นไม่รู้”แก้วอ้ำอึ้งและเอามือกุมหัวทำแอ๊บไม่รู้เรื่อง

“แกจะบอกชั้นดีๆไหม”เกลมองหน้าน้องอย่างร้ายกาจ

“คือ......ชั้นไม่รู้ ไม่เอา ไม่เข้าใจ ไป ๆๆๆ”แก้วพูดเชิงปัดประเด็นทำท่าจะเดินเข้าบ้านแต่เกลดึงมือเอาไว้

“อย่ามากวนเบื้องล่างชั้นได้ไหม จะบอกดีๆหรือจะบอกด้วยน้ำตา”เกลบอกน้อง

“คิดว่าชั้นกลัวหรือยังไง”แก้วมองตาพี่สาวอย่างอาฆาต

“ดี งั้นชั้นจะโทรบอกพ่อ”เกลพูดและทำท่ายกโทรสัพท์ขึ้น

“อย่านะ!”แก้วตะโกนดัง

“นี่แสดงว่า....มันเป็นเรื่องจริงใช่ไหมยัยแก้ว”เกลตะคอกเสียงใส่แก้ว แก้วก้มหน้าก้มตา ชั้นจะต้องทำยังไงดี และอีตาโทโมะนี่ก็ยืนนิ่งอยู่ได้ไม่คิดจะปกป้องกันบ้างเลยหรือไง แก้วนึกในใจและมองหน้าโทโมะ โทโมะไม่แม้แต่สบตาแก้ว โทโมะเดินหันหลังเข้าบ้านไปอย่างเย็นชา อะไรกัน นายนั่นเป็นอะไร แก้วนึกและขมวดคิ้วมองโทโมะ

“ไอน้องบ้า แกมัน....ทำไมไม่รู้จักระวัง ไม่รู้จักป้องกันเอาซะเลย และแกก็ยังเรียนไม่จบ จะเอายังไงหละทีนี้”เกลเอามือกุมหัวตัวเองเดินวนไปมา

“เกิดอะไรขึ้นหรอพี่เกล”เควินถามขึ้นเมื่อเห็นสภาพเกล

“ก็ยัยแก้วนี่สิ มันน่า...ไหมหละ”เกลพูดและจิกตาใส่แก้ว แก้วที่มองตามโทโมะอยู่ก็หันมามองเกลกลับ โทโมะเดินขึ้นไปบนห้อง ทิ้งตัวลงบนเตียงนุ่มๆและหลับตาลง ทำไมแก้ว....เป็นแบบนี้ โทโมะนึกในใจพลางลุกขึ้นนั่งเหวี่ยงหมอนบนที่นอนกระจัดกระจายไปทั่วเตียงและเอามือกุมหัวตัวเองจิกผมแทบจะหลุดออกจากหนังหัว

“มันยังไงหละเกล”เควินถามเกลขึ้นอีกครั้งเมื่อไม่เข้าใจ

“ก็ยัยแก้วหนะสิ ดันไปท้องกับใครไม่รู้”เกลพูดขึ้นทำให้เควินตาโตโปนแต่แก้วดันยิ่งกว่า อะไรกัน ชั้นท้อง...ท้องอะไร ท้องยังไง อะไรกัน แก้วนึกวนไปมาสมองแทบระเบิด

“อะไรนะ ท้อง!!”เควินตะโกนลั่น แก้วรีบเบิกตากว้าง

“พี่เกล เข้าใจอะไรผิดหรือปล่าว ชั้นไม่ได้ท้อง”แก้วเขย่าแขนพี่สาวหลายครั้ง…..

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

อะไรแก้วท้องงั้นหรอ ไม่ใช่สิ ไม่ใช่ๆๆ จะบ้าหรือปล่าวคนแต่ง

ว่าตัวเองซะงั้น 555 เดี๋ยวจะอัพให้นะจ๊ะ จ๊วฟๆๆๆๆ จุ๊ฟฟ mauh!!