ดัดนิสัยยัยจอมดื้อ

ตอน15

แก้วเดินออกมาและนั่งลงบนโต๊ะเครื่องแป้งจัดการเอารองพื้นมาป้ายหน้าตัวเองและลงมือแต่งหน้าอ่อนๆให้ตัวเอง โทโมะตั้งตัวได้ก็เดินเข้าห้องน้ำไปพร้อมกับชุดของตัวเองผ่านไปไม่นานแก้วก็แต่งหน้าทำผมเสร็จ แก้วเลือกที่จะยืดผมตัวเองให้ตรงและจัดการปัดผมหน้ามืที่ยาวจนปิดตาไปด้านขวา ใบหน้าอันอ่อนเยาเปล่งประกายความงามออกมา พื้นหน้าที่ขาวเนียนแก้มสีชมพูอ่อนเรียวปากสีชมพูจางๆเงางามเป็นประกาย เปลือกตาสีน้ำตาลมุขอ่อนๆ ขนตางอนยาว อายไลน์เนอร์บางๆหางสั้นทำให้ตาคมกริบรวมกับบิ๊กอายส์สีน้ำตาลอมดำมีลวดลายพรายน้ำทำให้ตากลมโตน่าดึงดูดรวมกับต่างหูประกายเพชรเป็นห่วงกลมสามห่วงยาวต่อกันลงมา มีเพชรฝังอยู่รอบๆห่วงอย่างดูมีราศรี สร้อยคอมุขแท้ที่มีประกายแวววาวดูเจิดจรัสผสมกับกำไลเพชรและกระเป๋าแบรนด์เนมสีขาวประกายมุขใบเล็กๆที่มีสายสแตนเลส แก้วถือมันและเดินไปสวมรองเท้าส้นสูง6นิ้วที่ค่อนข้างจะสูงพอสมควรสีขาวอีกเหมือนเคยเพราะจะดูเข้ากับชุดเป็นอย่างดี แก้วสวมรองเท้าเสร็จก็นั่งลงที่เตียงของตัวเองเพื่อรอโทโมะ โทโมะเปิดประตูออกมา โอ้แม่เจ้าเทพบุตรผุดผ่อง แก้วอุทานในใจเมื่อเห็นโทโมะใส่สูตรสีขาวกับกางเกงสีขาวที่ดูจะเข้ากันเป็นอย่างดีและเนคไทน์ลายสกอตสีเทาขาวบวกกับเข็มขัดหัวเงาแวววายวาบวับที่ดูจะมีราศรีเป็นอย่างมาก แก้วถึงกับอ้าปากค้าง โทโมะเดินมาใกล้ๆแก้วและก็อึ้งในทันที ต่างคนต่างอึ้งในสภาพของทั้งคู่จนโทโมะได้สติก่อนก็อมยิ้มเล็กน้อยและปรบมือขึ้นทำให้แก้วสะดุ้งเฮือกสติกลับมา

“มองแบบนี้ชั้นหล่อหรอ”โทโมะพูดและหัวเราะเบาๆ

“โห หล่อตายหละ นายมองชั้นแบบนั้น ชั้นสวยหรือไง”แก้วถามย้อนกลับบ้าง

“สวยมากเลยหละ น่ากิน”โทโมะพูดและหัวเราะเดินไปนั่งที่โต๊ะเครื่องแป้งของแก้ว แก้วกำมือแน่นและลุกขึ้นกระแทกเท้าเดินเข้าไปหาโทโมะที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวเล็ก

“นี่น่ากินหมายความว่าไง”แก้วถามขึ้นในขณะที่โทโมะมองดูตัวเองในกระจกก็หันมาหาแก้ว

“ถ้ากลับมาก็อย่าพึ่งถอดชุดแล้วกัน เดี๋ยวจะกินให้ดู”โทโมะพูดเบาๆทำให้แก้วสยิวกิ้วถึงกับขนลุกและผลักโทโมะเบาๆหันหน้าหนีไป โทโมะได้แต่หัวเราะและหันหน้ามองตัวเองในกระจก

“แต่งหน้าให้หน่อยสิแก้ว”แก้วงงกับคำพูดของโทโมะ

“นายประสาทหรือยังไง เป็นผู้ชายทำไมต้องแต่งหน้าด้วย จะไปเล่นละครลิงโชว์เจ้าบ่าวเจ้าสาวหรือไง”แก้วพูดและทำหน้างงงวย

“ละครลิงบ้าอะไรหละ ก็พี่เกลเค้าบอกว่าให้ชั้นแต่งหน้าอ่อนๆให้ดูเหมือนผู้ชายที่หน้าเอิบอิ่มไม่หมองคล้ำก็เท่านั้น”เมื่อแก้วได้ฟังก็ get และก็เดินเข้าไปหาโทโมะ วางกระเป๋าตัวเองลงบนโต๊ะเครื่องแป้ง

“หันหน้ามาหาชั้นสิ”แก้วพูดขณะที่ยืนหันหน้าหาโทโมะอยู่ข้างๆ โทโมะหมุนเก้าอี้หันหาแก้ว แก้วหยิบเก้าอี้ทำงานของตัวเองมาวางและนั่งลงหันหน้าชนกับโทโมะหัวเข่าทั้งคู่ชนกัน แก้วจัดการละเลงหน้าให้โทโมะโดยการเอารองพื้นบางๆทาให้และโบ๊ะแป้งอ่อนๆและทาปากสีชมพูอ่อนให้อ่อนที่สุดถ้าเห็นผิวเผินจะดูเหมือนไม่ได้ทาลิปดูปากชมพูเอิบอิ่มเหมือนริมฝีปากสุขภาพดีทั่วไป จัดการลงมือกรีดตาบางๆให้ตาคมพอสมควรแล้วก็เสร็จ

“ทำผมให้ด้วย”โทโมะพูดทั้งๆที่หลับตาอยู่

“นี่นายไม่คิดจะทำเองบ้างหรือไง”แก้วพูดพร้อมหมุนเก้าอี้โทโมะให้หันหลังหาเขา

“ขี้เกรียจ”แก้วจิ๊ปากเบาๆแต่ก็ยอมทำให้ แก้วลุกขึ้นยืนหยิบสเปรย์ฉีดผมมาฉีดๆและจัดการจัดทรงให้เรียบร้อย ทั้งเจลและเสปรย์ผสมกันเละเทะไปหมดแต่ก็ออกมาได้สวยงาม ทรงผมที่ดูเรียบปัดไปทางขวา ใบหน้าอันคมเข้ม ทุกอย่างลงตัว

“เอ...มันขาดอะไรน้า”แก้วพูดขึ้นขณะที่มองโทโมะตั้งแต่หัวจรดเท้า

“อ๋อ...เครื่องประดับ รอแปป”แก้วพูดและเดินไปเปิดลิ้นชักทำงานของตัวเองแล้วหยิบแหวนวงนึงเป็นแหวนเงินแวววาววงนึงขึ้นมาและเดินมาสวมให้โทโมะ แก้วยกมือข้างซ้ายของโทโมะและยัดมันไปในนิ้วกลางแต่ดันยัดไม่เข้าเลยเปลี่ยนเป็นนิ้วนาง [นิ้วนางข้างซ้าย โอ้ๆๆม๊าจะขอป๊าแต่งงานรึ>>dada]แก้วไม่รู้ตัวว่าตัวเองสวมให้โทโมะในตำแหน่งที่สวมแหวนแต่งงาน โทโมะยิ้มออกมาร่า

“ชั้นว่ามันเข้ากับนายดีนะแหวนวงนี้”แก้วพูดและมองโทโมะ

“เธอจะขอชั้นแต่งงานหรอแก้ว”โทโมะพูดและหัวเราะเบาๆแก้วถลึงตาโตเมื่อนึกได้ว่าเค้าสวมแหวนให้โทโมะในนิ้วนางข้างซ้าย แก้วรีบพยายามจะถอดออกจากนิ้วโทโมะแต่โทโมะงอนิ้วไว้ไม่ให้ถอด

“ใส่ไปแล้วไม่ต้องถอดหรอกน่า”โทโมะพูดแล้วเดินไปที่เตียงตัวเองไปหยิบถุงเท้าและรองเท้าหนังสีดำเงาวับมาใส่และเปิดลิ้นชักหัวเตียงตัวเองหยิบแหวนเพชรขึ้นมาวงนึงซึ่งมันสวยงามมาก เป็นเพชรไม่ใหญ่และไม่เล็กขนาดพอดี มีตัววงเป็นเงินเงาๆเพชรเม็ดกลางอยู่ตำแหน่งตรงกลางของตัววงและเพชรเม็ดล็กๆก็เรียงรายอยู่ที่ตัววง แหวนวงนี้มีเพชรทั้งหมด5เม็ดด้วยกัน ที่ตัววงมี4เม็ดเล็กๆและตรงกลางเป็นเพชรขนาดกลางที่สวยงามเงาแวววาวประดับอยู่ โทโมะเดินไปหาแก้ว แก้วดูตาจะโตเป็นพิเศษหัวใจเต้นรัวยิ่งกว่าอยู่ในสนามรบ โทโมะจับมือข้างซ้ายของแก้วขึ้นมาและสวมไปในนิ้วนางโดยที่แก้วไม่ขัดขืนแถมยังมองตามมือของโทโมะ เมื่อมันถูกสวมเสร็จสมบูรณ์แก้วก็มองหน้าโทโมะ แต่หน้าตาของแก้วยังคงดูตื่นเต้นไม่หาย

“พ่อชั้นใช้แหวนวงนี้ขอแม่ชั้นแต่งงาน วันนี้ชั้นจะให้เธอใช้1วัน”โทโมะพูดขึ้นและปล่อยมือแก้วออก

“จะ...จริงหรอ มันสวยมากเลย...หละ”แก้วพูดอึกๆอักๆด้วยความตกใจไม่หาย

“จริงสิ วันนี้เธอสวยและนี่ก็เป็นสิ่งที่สวยงามที่สุดสำหรับชั้นที่จะมอบให้คนสวยๆอย่างเธอ”โทโมะพูดและยิ้มให้กับแก้ว

“แค่วันเดียวเนี้ยนะ”แก้วพูดขึ้นและทำคอเอียง

“ก็เธอสวยแค่วันเดียวไง”โทโมะพูดแล้วหัวเราะเดินออกจากห้องไปเมื่อแก้วนึกได้ว่าโดนหลอกด่าก็กำมือและกระทืบเท้าลงพื้น2ครั้งจนส้นแทบจะหัก แก้วคว้ากระเป๋าของตัวเองและเดินตึงตังตามโทโมะลงไป โทโมะปิดบ้านและแก้วก็ยืนรออยู่ที่รถอย่างหน้าตาเหวี่ยง โทโมะปิดบ้านเสร็จก็เดินออกมาเปิดประตูให้แก้วแล้วโค้งให้หนึ่งครั้ง

“ชั้นขึ้นเองได้ อย่ามาสร้างภาพ”แก้วว่าพลางดึงประตูรถและขึ้นไปนั่งปิดประตูลงเอง โทโมะหัวเราะเบาๆก่อนจะเดินไปขึ้นอีกฝั่งและขับออกไป

“จะไปไหนก่อน อีกตั้งนานกว่าจะ2ทุ่ม”โทโมะพูดขึ้น แก้วมองนาฬิกาในรถเห็นว่ามันพึ่ง18.20น.เอง โรงแรมที่จัดก็อยู่ใกล้ๆเลยไม่รีบร้อน

“ไปไหนก็ได้”แก้วพูดและหันหน้ามองภายนอก

“ไปกินไอติมป่ะ”โทโมะพูดขึ้นแก้วดูจะสนใจหันหน้าหาโทโมะและยิ้ม

“ไปสิ อยากกินพอดี”แก้วพูดอย่างกับเป็นเด็กๆ โทโมะเห็นแก้วทำท่าทำทางเป็นเด็กก็อดขำไม่ได้ และก็ขับรถไปร้านไอติม แก้วเดินเข้าไปในร้านทุกๆสายตาพากันจ้องมองอย่างไม่เหลียวหลังโดยเฉพาะสายตาหนุ่มๆ ไม่แพ้โทโมะที่สาวๆต่างพากันมองพากันซุบซิบบางคนก็ยิ้มให้ แก้วนั่งลงพร้อมกับโทโมะ แก้วมองสายตาจิกกัดใส่ผู้หญิงที่มองโทโมะแต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้ พวกนั้นไม่สนใจแก้วเลยยังคงจ้องมองโทโมะ..........

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

มีสวมแหวนให้กันด้วยอ่ะ อร้ายยย อิอิ ^^

อัพช้าหน่อยก็ขอโทดด้วยนะคะ พิมพ์ไม้ได้เลยโดนหมอดุ

แต่ก็พอแอบได้อยู่ ฮิฮิ รักคนอ่านเหมือนเดิมน้าา mauh!!