ความแค้น NC

บ้านไทยานนท์
 
พ่อโทโมะ : อ้าว มาแล้วหรอคุณ 
 
แม่แก้ว : มาแล้ว ฮ่ะๆ
 
แก้ว : สวัสดีค่ะคุณอา
 
พ่อโทโมะ : สวัสดีหนูแก้ว เรียกพ่อสิจ๊ะ
 
แก้ว : เอ่อออ ค่ะคุณพ่อ
 
โทโมะ : หึ มาละหรอ เมียใหม่พ่อน่ะ
 
พ่อโทโมะ : พูดให้ดีนะไอโมะ 
 
โทโมะ : บ้านไม่มีรึไงถึงต้องมาอยู่บ้านคนอื่นเขา
 
แม่แก้ว : เอ่อออ..
 
แก้ว : บ้านน่ะมี อีกอย่างนี่ไม่ใช่บ้านคนอื่นด้วย นี่บ้าน  ' คุณพ่อ ' ฉัน หึ [ ยั่วโมโหโทโมะ เพราะเขาพูดไม่ดี]
 
โทโมะ : หึ ปากดีนักนะ
 
แม่แก้ว : แก้ว อย่าไปต่อล้อต่อเถียงเลยลูก
 
โทโมะ : จะมาแอ๊บเป็นคนดีทำไมละครับ หึหึ ไม่อายตัวเองบ้างหรอ
 
พ่อโทโมะ : ไอ่โมะ หยุด !
 
แก้ว : มันจะมากไปแล้วนะ 
 
เพี้ยะ ! [ ตบหน้าโทโมะจนหัน ]
 
โทโมะ : นี่เธอ ! [ ชี้หน้า ]
 
แก้ว : แม่ฉันอายุมากกว่านายและดีกว่านายหลายเท่า เกินกว่าที่นายจะมาว่ามาดูถูกแม่ฉันแบบนี้ ! จำใส่หัว
           อันโง่ๆของนายไว้
 
โทโมะ  : เธอกล้ามากนะ ! 
 
แม่แก้ว : แก้ว พอเถอะลูก
 
แก้ว  : หึ ถ้าฉันไม่กล้าฉันไม่ทำหรอก ! 
 
โทโมะ : แล้วฉันจะมาคิดบัญชีกับเธอ ! [ ชี้หน้าแล้วเดินออกไป ]
 
พ่อโทโมะ : แกจะไปไหน ไอ่โมะ !! [ ตะโกนตามหลังแต่ไม่ทันแล้วเพราะขับรถเร็วออกไปแล้ว ]
 
แม่แก้ว : เอ่ออ ทำไม...
 
พ่อโทโมะ : ลูกผมมันเป็นแบบนี้ตั้งแต่ที่แม่ของเขาทิ้งผมไป แต่เขากลับคิดว่าผมเป็นคนทิ้ง เขาเปนคนที่รักแม่
มากเลยทีเดียว พอแม่เขาทิ้งผม แม่เขาก็เสียชีวิตไป และเขาก็เป็นเด็กมีปัญหาแบบนี้ เห้ออ
 
แม่แก้ว : ไม่เป็นไรนะค่ะะคุณ
 
พ่อโทโมะ : มันดื้อเหลือเกิน...
 
แก้ว : ซักวันก็จะรู้เองค่ะว่าอะไรผิดอะไรถูก
 
พ่อโทโมะ : ผมต้องบริหารบริษัทตัวเองอีกน่ะ ผมต้องบริหารคนเดียวทั้งๆมันก็เรียนจบแล้วแทนที่จะมาช่วยผม
แต่กลับทำตัวเจ้าเล่ไปไหนมาไหนไปทั่ว งานการมีไม่เคยช่วยผมเลย คงต้องรอให้ผมตายก่อนสินะ
 
แม่แก้ว : อย่าพูดแบบนั้นสิค่ะคุณ
 
แก้ว : ถ้าแก้วว่าง แก้วจะช่วยคุณอาเองค่ะ เอ่ออ จะช่วยคุณพ่อเองค่ะ
 
พ่อโทโมะ : ไม่เป็นไรหรอกลูก รอไอ่โมะมันยอมมาทำงาน พ่อจะให้หนูแก้วเป็นเลขานะลูก
 
แก้ว : หะ...หาาา เป็นเลขาให้อีตานั่น เอ่ออ เป็นเลขาให้นายโทโมะน่ะหรอค่ะ?
 
พ่อโทโมะ : ใช่ละลูก 
 
แก้ว : เอ่อออ ไม่ไหวน่ะค่ะ ฮ่ะๆ
 
พ่อโทโมะ : เอาเถอะลูก มาๆ ทานข้าวเย็นกันดีกว่า
 
แม่แก้ว : ฉันยังไม่ได้ทำให้คุณทานเลยนะค่ะ ฮ่าๆ
 
พ่อโทโมะ : ไว้พรุ่งนี้ก็ได้ พอดีวันนี้ผมให้แม่บ้านทำให้ก่อนแล้วน่ะ
 
แก้ว : งั้นแก้วเอาขอวไปเก็บก่อนนะค่ะ พอดีทานที่บ้านมาแล้ว
 
แม่แก้ว : จ้ะ