สุดที่รัก รักที่สุด

“จะเล่าอะไรก็เล่า ชั้นไม่หยิ่ง แต่ชั้นไม่อยากให้ก็เท่านั้น”แก้วพูดจบก็ยืนขึ้นเอาข้าวไปเก็บ
“น้องสาว”โทโมะเดินมาโอบไหล่แก้วแล้วยิ้มอย่างกวนโอ๊ย
“เฮ้ย ปล่อยนะ”แก้วบิดไหล่ไปมา
“วันนี้ไปคาราโอเกะกันไหมจ๊ะ เราเลี้ยงเอง”ป๊อปปี้ออกปากชวน
“ก็ดีนะค่ะ”ฟางพูดขึ้นแล้วยิ้ม ป๊อปปี้เดินมาจับมือฟางแล้วพาเดินหนีจากโทโมะไป
“เฮ้...ยัยฟาง กลับมานะ นี่ ปล่อยสิว่ะ”แก้วหันไปตะคอกใส่โทโมะ
“เรามาทำตัวเป็นแฟนกันดีกว่านะที่รัก”โทโมะพูดขึ้นแล้วลดมือไปที่เอวแก้วแล้วดันเข้าชิดกับตัวเอง แก้วดันแล้วดันอีกแต่โทโมะยังดื้อด้าน
“ถ้าอยากอายคนอื่นก็ดันเลย และชั้นจะโวยวายบอกว่าเธอหลายใจ ใจง่าย”โทโมะพูดขึ้น แก้วหน้าแดงด้วยความโกรธและลดมือลง ทุกๆสายตาในโรงอาหารพากันมองและซุบซิบอะไรกันหลายอย่าง โทโมะออกเดินอย่างซะใจ
“ปล่อยได้ละ”เมื่อออกมาถึงลานกว้างกลางวิทยาลัยแก้วก็พูดขึ้น
“ม่ายปล่อย”โทโมะทำเสียงลากยาว
“บอกให้ปล่อยก็ปล่อยสิ”แก้วดันโทโมะอีกครั้ง
“บอกว่าไม่ปล่อยก็ไม่ปล่อยไงจ๊ะ ที่รัก ฮ่าๆๆๆ”โทโมะหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
“ไอขี้เก๊กเอ้ย”แก้วว่าแล้วเชิดหน้าใส่
“ยัย...ยัย...ยัยสวยเอ้ย”โทโมะไม่รู้จะว่าแก้วว่าอะไร ทอมก็ไม่ได้ หัวฟูก็ไม่ใช่
“เฮอะ...ไม่ว่าชั้นทอมแล้วหรอ”แก้วหันไปมองหน้าโทโมะ
“จะทอมได้ไงหละก็เธอเป็นแฟนชั้น”โทโมะยิ้มอย่างซะใจ
“ชั้นไปเป็นแฟนนายตอนไหน”แก้วถามอย่างอารมณ์ร้อน
“ตอนนี้ไง จุ๊บ”โทโมะหอมแก้มแก้วฟอดใหญ่อย่างเร็วพร้อมกับสูดกลิ่นกายแก้วเข้าไปเต็มปอดแล้วผละตัวออกจากแก้ว
“เค้าไปเรียนก่อนนะตัวเอง ฮ่าๆๆๆ”โทโมะหัวเราะอย่างบ้าคลั่งอีกครั้งแล้วเดินหายไปช้าๆบนอาคาร
“ไอบ้าเอ้ย แก้มชั้น ฮือๆๆๆ ชั้นโดนขโมยหอมแก้ม ตั้งแต่เกิดไม่มีใครเคยหอมแก้มชั้นแบบนี้มาก่อนเลยนะ T^T ยกเว้นพ่อแม่และยัยฟาง ฮือๆๆๆ”แก้วหันหลังเดินขึ้นอาคารตัวเองไป
เย็น
“ยัยฟาง แกไม่ไปว่ายน้ำมา2วันละนะ วันนี้ไปว่ายน้ำกัน”แก้วพูดขึ้น
“พูดเหมือนแกว่ายเป็นอย่างงั้นแหละ”ฟางพูดขึ้น
“และจะไปไหมหละ ปกติเห็นแกต้องว่ายน้ำทุกวัน”แก้วพูดแล้วกอดอก
“คงไปไม่ได้หรอก วันนี้พี่ป๊อปปี้นัดไปคาราโอกเกะไง ลืมไปแล้วหรอ”ฟางพูดขึ้น
“เอ่อ...ชั้นว่าไปว่ายน้ำเถอะนะๆๆๆ”แก้วอ้อนวอน
“ไงสาวๆ ไปคาราโอเกะกัน”ป๊อปปี้เดินมาพร้อมเพื่อนอีกสามคน ใช่ พวกนั้นคือ โทโมะ ฟาร์ว และบราวน์
“เอ่อ...คือยัยฟางเนี้ยเป็นแชมป์ว่ายน้ำให้มหาลัยเราใครๆก็รู้ มันไม่ได้ไปว่ายน้ำมา2วันแล้ว มันบอกว่าใจจะขาด วันนี้มันเลยขอตัวไปว่ายน้ำแทน”แก้วพูดขึ้น ฟางทำหน้าเหวอแล้วสะกิดแก้ว
“อ่าวหรอ ไอ้บราวน์อุสส่าห์หนีมาเที่ยวได้ทั้งที”ป๊อปปี้พูดขึ้น
“งั้นก็ดี เราไปเที่ยวสระว่ายน้ำกันก็น่าจะสนุกดีนะ”โทโมะพูดขึ้น
“หะ...!!”แก้วหน้าตาเด๋อด๋าทันที
“เออ ดีเหมือนกันนะ ไอบราวน์ ไปได้นะเว้ย”ฟาร์วหันไปถามเพื่อน
“ได้สิว่ะ ระดับข้าแล้ว”บราวน์กอดอกแล้วยิ้ม
“งั้นไปบ้านชั้นก็ได้ บ้านชั้นมีสระว่ายน้ำ ใหญ่พอๆกับสระที่มหาลัยนั่นแหละ”โทโมะเอ่ยขึ้น ชิส์ อวดรวยชะมัด! แก้วนึกในใจแล้วกอดอก
“ดีเลยๆ จะได้อยู่กันครบๆว่ายด้วยกัน”ฟางพูดขึ้น
ณ บ้านหลังโตของโทโมะ
“เอาชุดว่ายน้ำมาด้วยหรอยัยฟาง ไม่ได้เอามากลับบ้านกันเหอะ”เมื่ออยู่บริเวณสระน้ำแก้วก็พูดขึ้น
“แกก็รู้ว่าชั้นเอาติดตัวไว้ตลอด”ฟางพูดแล้วหยิบชุดว่ายน้ำสีดำล้วนเป็นชุดคล้องคอเว้าช่วงเอวไว้กระโปรงสั้นมากแต่ฟางใส่กางเกงซับด้านใน ฟางเปลี่ยนชุดเสร็จก็สวมหมวกว่ายน้ำแล้วสวมแว่นตากระโดดพุ่งลงน้ำแล้วว่ายอย่างไว
“อย่ารอช้าเว้ยพวกเรา ลุย!!”หนุ่มๆพากันถอดเสื้อกับกางเกงเหลือบ็อกเซ่อร์กระโดดจ๋อมหายลงน้ำไปกันเป็นแถว จะเหลือก็แต่บราวน์และแก้ว
“ทำไมเธอไม่ลงหละ”บราวน์ถามขึ้น
“เอ่อ....ชั้นไม่มีชุด”แก้วแก้ตัว ทั้งที่จริงๆแล้วแก้วว่ายน้ำไม่เป็นเลย (เน้น ไม่เป็นเลยยยยยยย....)
“ว่าแต่นายหละ”แก้วถามขึ้นแล้วนั่งลงบนที่นั่งอาบแดดมีร่มเหมือนริมหาดที่มีอยู่เรียงรายข้างๆบราวน์
“ไม่อ่ะ เดี๋ยวเสื้อผ้าเปียกแล้วมีโซสงสัย”บราวน์พูด
“พี่มีโซกับนายไม่ได้อยู่บ้านเดียวกันสักหน่อย”แก้วพูดขึ้นแล้วยืดขา
“ยัยนั่นไปบ้านชั้นบ่อยจะตายยิ่งวันไหนที่ชั้นปิดเครื่องนะ ด่าทีหมาหงอย และยิ่งวันไหนชั้นไปเที่ยวกับไอพวกนี้นะยิ่งแล้ว”บราวน์พูดแล้วทำหน้าเครียด
“นายก็ไม่ต้องสนใจสิ”แก้วพูดขึ้น
“โห...เคยทำมาแล้ว บางทีผู้ชายถูกข่มเหงอย่างเดียวมันก็น่าเบื่อนะ ชั้นลองทำเป็นไม่สนใจมีโซก็ร้องไห้และด่าชั้นปาวๆทั้งน้ำตาจนชั้นทนไม่ได้ต้องเป็นฝ่ายขอโทดซะเอง”บราวน์พูดขึ้น
“นายเป็นผู้ชายที่โชคดีนะรู้ตัวไหม ที่เค้าด่าว่านายก็เพื่อตัวนายทั้งนั้น เค้าไม่ได้ทำทั้งหมดไปเพราะเค้าหรอก ที่เค้ากวดนายเรื่องการเรียนก็เพื่อจะให้นายฉลาด และที่เค้าด่านายเรื่องไปเที่ยวก็เพราะว่าเค้ากลัวว่านายจะเหลวไหลไปกินเหล้าเมายา และที่เค้าว่านายเรื่องปิดเครื่องเพราะเค้าขาดการติดต่อว่านายเป็นอย่างไงอะไรเกิดขึ้นกับนาย ถ้าวันไหนนายเจอขโมยปล้นรถแล้วเขาโทรมาพอดีนายรับและพูดก็โชคดีที่สุดแล้วที่มีคนโทรมาถามถี่ๆ”แก้วพูดพร่ามยาว
“ชั้นว่าเธออาจเข้าใจผิดนะ ที่กวดชั้นให้เรียนอาจเพราะว่ามีโซอยากมีแฟนเรียนเก่งจะได้ไม่อายคนอื่น ที่ไม่ให้ชั้นเที่ยวก็ไม่อยากให้ไปหากิ๊กตามพวกไอ3ตัวนั่นและที่ไม่ชอบให้ชั้นปิดเครื่องเพราะชอบโทรจิกชั้นตลอดเวลากลัวชั้นจะอยู่กับผู้หญิงอื่นซะมากกว่า คนอะไรไม่เคยไว้ใจกันเลยสักนิด”บราวน์ทำหน้าสลด
“นายไม่เป็นผู้หญิงนายไม่รู้หรอกน่ะ ผู้หญิงเค้าไว้ใจนายแต่เค้าก็กลัวว่านายจะทำลายความไว้วางใจที่เค้ามอบให้ เค้าเลยต้องรักษามันไว้ให้ดีที่สุด เค้ารักเค้าถึงทำ ถ้าเค้าไม่รักเค้าจะทำไปทำไม นายนั่นแหละไม่ไว้ใจเค้า ถ้านายไว้ใจและมอบหมายหน้าที่คำว่าแฟนให้เค้าไปแล้ว นายก็ควรจะให้เค้าทำหน้าที่ให้ดีที่สุด หน้าที่นี้เค้าไม่ได้จะข่มนายเค้าแค่ห่วงใยนาย ถ้าถามว่านายไม่ทำการบ้านแล้วเค้าโดนตีไหมโดนด่าไหมเค้าก็ไม่โดนคนที่โดนคือนาย เพราะที่เค้าทำก็เพื่อให้นายไม่โดยอาจารย์ด่า แค่นี้นายยังไม่รู้อีกหรอว่าเค้ารักนายแค่ไหน ที่เค้าไปหาบ่อยๆก็เพราะห่วงนายทั้งนั้นถามว่าถ้านายไปมีผู้หญิงอื่นจริงๆเค้าจะห้ามนายได้ไหม เค้าก็ห้ามนายไม่ได้หรอกเค้าก็คงได้แต่ร้องไห้เสียใจแต่ที่เค้าคอยตรวจเช็คเพราะกลัวว่านายจะไปเมาหลับที่ไหนหรือปล่าวโดนผู้หยิงมอมหรือเปล่า เป็นอะไรหรือปล่าว เค้าทำเพราะห่วงทั้งนั้น นายคิดว่าที่มีแฟนเป็นเด็กเรียนมันเท่ห์ตรงไหน ไม่เท่ห์เลยด้วยซ้ำ มันต้องออกแนวเพลบอย กระล่อน เจ้าเลห์ เถียงเก่ง นั่นแหละถึงเรียกว่าเท่ห์ แต่ที่พี่มีโซเค้ากวดนายเค้าไม่ได้ต้องการให้เค้าดูดีในสายตาคนอื่นว่าได้แฟนดี นายก็ควรจะตั้งใจเรียนของนายเอง ชีวิตก็ของนาย ทำไมนายต้องให้เค้ามาคอยควบคุม นายยังดูแลตัวเองไม่ได้และถ้านายแต่งงานมีครอบครัวไปนายจะดูแลเค้าได้หรอ นายถามคำถามพวกนี้กับตัวเองและเอาไปคิดก่อนเถอะว่าใครกันแน่ที่ผิดใครกันแน่ที่ถูก”แก้วพูดจบก็ดื่มน้ำส้มที่คนใช้โทโมะเอามาเสริฟ
“ขอบคุณนะ....เฮ้อ....ชั้นผิดจริงๆด้วยสิ ชั้นน่าเอาเหตุผลคุยกับมีโซมากกว่าเนอะ”บราวน์ยิ้มให้แก้วบางๆแก้วพยักหน้าหงึกๆแล้วบราวน์หยิบโทรศัพท์ตัวเองมาเปิดเครื่องแล้วเป็นฝ่ายโทรหามีโซ
“@#$%!@$#%”เสียงดังแซทๆๆของมีโซดูเหมือนกำลังถามบราวน์ว่าอยู่ไหนว่ะ ทำไมไม่เปิดเครื่อง อะไรทำนองนั้น แก้วยิ้มกับความโหดของหญิงคนนี้แล้วกอดอกมองคนเล่นน้ำ
“มีโซ เค้าขอโทดนะ”บราวน์พูดแล้วเดินไปคุยที่อื่นเพราะที่นี่เสียงดังมาก
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”เสียงหัวเราะของโทโมะและเพื่อนๆดังลั่นจากสระ น้ำขึ้นมาเต็มไปหมด อิจฉาแกจังฟาง ชั้นพยายามทำตัวสวยแล้วแต่ยังไม่เท่าแกเลยจริงๆ แกมันเก่งรอบด้าน แต่ชั้นกลับงมโข่งอยู่ด้านเดียว คนที่ชั้นแอบรักมานานแกก็ได้ไป ชั้นไม่มีอะไรดีเลยเนอะ น่าสมเพชตัวเองชะมัด แก้วนึกในใจก่อนจะหันหน้ามองต้นไม้เมื่อน้ำใสๆในตากำลังจะไหล
“แก้วมาเล่นน้ำกับพี่สิ”ป๊อปปี้ออกปากชวนแก้ว แก้วหันไปด้วยหน้าตาไม่สู้ดี
“ไม่เป็นไร”แก้วพูดติดๆขัดๆเมื่อรู้สึกสะอื้นกับตัวเอง
“แก้ว เป็นอะไรหรือปล่าว”ฟางที่รู้นิสัยแก้วดีถามขึ้น
“ปล่าวๆ เล่นไปเถอะ”แก้วพูดฟางยิ้มอย่างฝืนๆพร้อมดื่มน้ำส้มใหม่
“ยัยสวย ไม่ลงมาเล่นด้วยกันหรอ อันแน่ๆๆหรือว่าปอด ฮ่าๆๆๆ”โทโมะพูดกวนประสาททำให้แก้วเริ่มเคืองๆแต่ไม่ตอบและไม่สบตา
“แก้วเป็นอะไรนะ ใครทำแก้วงอนหรือน้อยใจหรือปล่าว”ฟางพูดเบาๆแล้วล้อมวงคุยกับหนุ่มๆ
“หรือว่าจะเป็นชั้น ชั้นไม่ได้ตั้งใจ ยัยนั่นโกรธงั้นหรอ”โทโมะพูดขึ้น
“แกก็ลองไปขอโทดแก้วดูสิ”ฟาร์วเสนอทั้งๆที่ลอยตัวอยู่
“ยัยสวยจ๋า....”ไม่รอช้าโทโมะรีบแจ้นขึ้นจากสระไปยืนอยู่ปลายเท้าแก้วที่ยืดเท้านอนราบบนเก้าอี้
“อะไร”แก้วทำหน้างงแล้วเลื่อนตัวขึ้นนั่ง โทโมะดันสะโพกแก้วออกนิดๆแล้วหย่อนก้นตัวเองลงนั่งข้างๆ แก้วทำหน้างงแล้วมองโทโมะ
“เป็นอะไรของนาย”แก้วถามขึ้นอีกครั้ง
“โกรธเค้าหรอตัวเอง”โทโมะพูดขึ้นแล้วทำหน้าน่ารัก
“โกรธทำไม โกรธเรื่องอะไร”แก้วทำหน้างงแล้วแบมือ
“อ่าว ไม่โกรธก็ไม่บอก ไอเราก็นึกว่าแฟนโกรธ ฮิฮิ”โทโมะหัวเราะเหมือนเด็กแล้วรวบตัวแก้วขึ้นอุ้มก่อนจะทิ้งแก้วลงน้ำลึกๆเต็มที่พร้อมกระโดดตามลงไป แก้วจมหายไปในน้ำที่มีคอลลีนทีฟ้าจนถึงก้นบั้งลึก4เมตร โทโมะขำนึกว่าแก้วแกล้งแล้วลอยตัวของตัวเองไปหาเพื่อนๆที่2เมตร
“พี่โทโมะ ทิ้งแก้วไปทำไม แก้วว่ายน้ำไม่เป็น อยู่ไหนแล้วเนี้ย แล้วดันเอาไปทิ้งที่ลึกอีก รีบไปหาแก้วด่วน”ฟางออกปากแล้วมองหาแก้ว โทโมะทำตาเหลือกแล้วรีบว่ายน้ำกุรีกุจอ
“งานเข้าแล้วไงไอ้โมะ”ฟาร์วพูดแล้วช่วยกันดำพุดดำว่ายลงไปคว้าแก้ว แก้วดิ้นไปมาเพื่อดีดตัวเองขึ้นจากน้ำแต่ก็ทำไม่ได้ และแล้ว...
“ฟู่ๆๆ”โทโมะกับแก้วขึ้นมาในสภาพย่ำแย่กันทั้งคู่ โทโมะรวบเอวแก้วแล้วดึงไปที่ตื้น1.50เมตรขาถึงยืนได้ แก้วหอบหายใจเหนื่อยแล้วเสยผมที่ปรกหน้าขึ้นแล้วมองหน้าโทโมะที่อยู่ใกล้ๆ นายหล่อดีนะ แต่เสียดาย กวนteen  แก้วนึกขึ้น โทโมะยิ้มแล้วเอาหน้าเข้าไปใกล้เป็นแนวว่าจะจูบ แก้วรู้ตัวเอนตัวถอยหลังหนีทันที โทโมะเอนลงมาอีก แก้วเอนลงไปอีก โทโมะเอนลงอีก แก้วเอนลงอีก อยู่อย่างนี้จนหัวแก้วจุ่มลงไปในน้ำ โทโมะตามลงไปจนแก้วจะทำท่าสะพานโค้งอยู่แล้ว โทโมะใช้มือดันตัวแก้วขึ้นจากน้ำแล้วยิ้ม
“ฮ่าๆๆ เธอนี่ตลกดีจังนะยัยสวย จุ๊บ”โทโมะหอมแก้มแก้วอย่างเร็วๆ1ทีแล้วว่ายไปรวมกับเพื่อนๆที่มองเค้าสองคนอยู่ ความจริงแล้วถ้าโทโมะจะจูบจริงๆเค้าก็ทำได้เพียงแต่เค้าไม่คิดทำจริงก็เท่านั้น แก้วดูหน้าแดงๆจับแก้มตัวเองแล้วปีนขึ้นสระน้ำไป
“ว้าว ชมพูหวานแหวว”ฟาร์วพูดขึ้นเมื่อเห็นเสื้อนักศึกษาสีขาวของแก้วเปียกน้ำแล้วบางเห็นสายเสื้อชั้นในสีชมพูอ่อน ชั้นใส่เสื้อกล้ามแล้วยังเห็นอีกหรอ ไอ้บ้า แก้วนึกในใจแล้วทำท่าภาษาใบ้คำว่าความรัก คือเอามือสองข้างไขว้กันแล้วจับมาที่อกเป็นการปิดอย่างอายๆแล้วหันหลัง
“ตัวเองอ่ะ มานี่เลย”โทโมะขึ้นจากสระน้ำอย่างไวแล้วดึงมือแก้วไปในตัวบ้านในห้องของเขา
“พาชั้นมาที่นี่ทำไม”แก้วพูดขึ้น
“นู่นเลย”โทโมะชี้ไปที่ห้องน้ำแล้วเดินไปหยิบเสื้อคลุมตัวเองก่อนอาบน้ำสีขาวมาคลุมตัวแก้วไว้แล้วดันแก้วเข้าห้องน้ำไป แก้วยังคงทำหน้างงไม่หายแต่ก็ยอมเข้าไปแล้วปิดประตูอาบน้ำ โทโมะนั่งรอด้านนอกรื้อค้นตู้เสื้อผ้าแต่ก็ไม่มีชุดผู้หญิงสักชุด โทโมะเดินไปห้องนู้นห้องนี้แต่ก็ไม่มีสักชุดจนไปถึงห้องสาวใช้
“น้าเกื้อ เอาชุดสวยๆให้ยืมชุดสิ”โทโมะพูดขึ้น สาวใช้ที่ค่อนข้างมีอายุและมีสามีแล้วค้นหาชุดออกงานที่โทโมะเคยซื้อให้ในตู้ออกมา
“นี่น้าจะให้เพื่อนชั้นไปเต้นรำหรอ”โทโมะพูดเมื่อเห็นชุดราตรีสีดำมีกากเพชรโรยแวววาว
“นี่แหละคะสวยที่สุด”เกื้อสาวใช้พูดขึ้น
“เอาแบบวัยรุ่นใส่หนะ ของลูกน้าไม่มีหรอ เอาชุดชั้นในกับกางเกงชั้นในด้วยนะ”โทโมะถามขึ้นเมื่อเห็นลูกสาวของน้าเกื้อมาบ่อยๆ
“อ๋อ แบบใสๆนะคะมีอยู่ ชุดเดียว ลูกมันลืมไว้ กางเกงในกับเสื้อในก็มีอยู่นะ เอาเสื้อกล้ามไปด้วยแล้วกันเพราะชุดนี้มันบาง เอากางเกงซับไปด้วยก็ดี”น้าเกื้อหยิบออกมาจากตู้ โทโมะคว้าโดยไม่มองแล้วเดินไปที่ห้องตัวเองเห็นแก้วนั่งอยู่บนเตียงในชุดคลุมในมือถือเสื้อผ้าชุดนักศึกษาที่เปียกมะรอกมะแรกอยู่
“อ่ะ นี่ชุดใหม่ เอาผ้าเปียกมานี่สิ”โทโมะพูดแล้วหยิบไปซะเองเอาไปวางไว้ในตะกร้าสีขาวตรงชั้นรองเท้าในห้อง แก้วดูเสื้อผ้าสักพักก็เข้าห้องน้ำไปและออกมาในชุดนั้น
“ทำไมสั้นอย่างงี้อ่ะ”แก้วเดินออกมาอย่างไม่ค่อยมั่นใจเพราะชุดสีขาวบางๆที่ใส่มันหวิวแล้วปลิวง่ายเป็นผ้าเบาสบายๆแขนตุ๊กตาโชว์ไหล่แต่มีเสื้อกล้ามกระโปรงสีขาวผ้าบางทับกันหลายชั้นสั้นมากยาวกว่าชุดว่ายน้ำของฟางปรมาณ4นิ้วเท่านั้นทำให้เห็นขาขาวๆของแก้วซะหมดแต่มีกางเกงซับสีขาวรัดสั้นกว่ากระโปรงเวลานั่งก็ไม่ต้องกลัว
“น่ารักแล้ว รีบกลับบ้านไปเปลี่ยนด้วยนะ มาๆเป่าผมดีกว่า”โทโมะดึงแก้วไปนั่งลงบนโต๊ะเครื่องแป้งตัวเองแล้วหยิบเครื่องเป่าผมมาเป่าให้แก้ว แก้วรู้สึกดีขึ้นเป็นกองเมื่อโทโมะทำดีกับเค้า เวลานี้นายน่ารักมาเลยนะ แก้วนึกในใจ
“อ่า เสร็จแล้วนะ”โทโมะพูดแล้วมองแก้ว แก้วลุกขึ้นยืนแล้วมองโทโมะ
“เดี๋ยวรอก่อนนะ ไปอาบน้ำก่อน แปปเดียวจริงๆๆๆๆๆๆ”โทโมะพูดย้ำคำว่าจริงหลายรอบแล้วเอาเสื้อคลุมที่แก้วแขวนไว้เข้าห้องน้ำอย่างไว แก้วหยิบเสื้อเปียกของโทโมะที่ถอดเอาไว้ไปใส่ตะกร้าแล้วยกตะกร้าเดินไปชั้นล่างของบ้าน
“อ้าวเพื่อนคุณโทโมะ เอาตะกร้าไปไหนค่ะ”ป้าเอื้อสาวใช้ถามขึ้น
“อ๋อ ผ้ามันเต็มหนะคะ”แก้วพูดแล้วยิ้ม
“เอามานี่คะ เดี๋ยวป้าเอาไปซักเอง นี่คะตะกร้าใหม่ ฝากเอาขึ้นไปได้ไหมคะ”ป้าเอื้อหยิบตะกร้าสีฟ้าเปล่าๆให้แก้ว แก้วพยักหน้าแล้วยิ้มพร้อมรับตะกร้าปล่าวแล้วยื่นตะกร้าผ้าเปียกให้ป้าก่อนจะขึ้นไปห้องโทโมะ
“เฮ้ยยยยย!!”แก้วหันหลังทันทีเมื่อเห็นโทโมะเปลือยกายเหลือเพียงบ็อกเซ่อที่เพิ่งใส่ตัวเดียว โทโมะก็เฮ้ยไปกับเค้าแล้วไปหลบในห้องน้ำ
“ชั้นลืม มันชิน ปกติใส่เสื้อผ้าด้านนอก”โทโมะพูดแก้ตัวก่อนจะปิดประตูห้องน้ำไป แก้วหันมาก็โล่งแล้วเดินเข้าห้องไปวางตะกร้าลงที่เดิมก่อนจะเก็บซากกางเกงของโทโมะใส่ตะกร้าแล้วนั่งรอบนเตียงพร้อมมองไปรอบๆห้อง สวยดีจัง แก้วนึกในใจ ห้องโทนสีครีมมีลวดลายนิดๆดูสวยมาก โทรทัศน์เครื่องใหญ่แปะติดกับผนังไว้ที่ปลายเท้าด้านบนเวลานอนก็เปิดดูได้ง่าย
“เสร็จแล้ว”โทโมะเดินออกมาพร้อมเสื้อแขนสั้นผ้าบางสีขาว ปลดกระดุมออก3เม็ดจาก6เม็ดทำให้เผยผิวเนียนน่าสัมผัสของเขาช่วงอกและกางเกงขาสั้นสบายๆเหมือนเค้าเดินอยู่ชายหาดยังไงอย่างงั้นแต่มันทำให้เค้ามีเสน่ห์มากๆเลยหละ
“เอ่อ....”แก้วถึงกับค้างพูดอะไรไม่ถูก โทโมะยิ้มแล้วเดินไปเป่าผมตัวเองหวีๆพอได้ทรงเข้ากับใบหน้าขาวๆของเขาแล้วก็เดินมาตรงหน้าแก้ว
“หิวไหม”โทโมะถาม แก้วสะดุ้งเล็กน้อยออกจากภวังค์แล้วมองหน้าโทโมะ
“นิดหน่อย”แก้วพูดแล้วทำหน้าเหยเก โทโมะแยกเขี้ยวยิ้มแล้วฉวยโอกาสจูงมือแก้วออกจากห้องไปชั้นล่าง
“เฮ้...ๆ”โทโมะเดินไปที่สระว่ายน้ำแล้วตะโกนเรียกเพื่อนๆ
“โห...เทพธิดาเว้ย”ฟาร์วร้องแซวแก้วที่ใส่ชุดสวย
“ว้าว พี่โทโมะหล่อจังเนาะ”ฟางแซวแล้วยิ้มแต่ตอนนี้ยังอยู่ในอ้อมอกของป๊อปปี้
“ขึ้นได้แล้ว แก้วหิวแล้ว เร็วๆนะเว้ย”โทโมะพูดขึ้นแล้วจูงมือแก้วไปนั่ง 3คนที่อยู่ในสระน้ำก็ขึ้นจากสระและป๊อปโอบแขนฟางไปเปลี่ยนชุดเพราะมาบ่อยแต่ฟาร์วยืนเอ๋อ
“อิจฉาเว้ยยยย ไอนู่นก็คุยกับแฟน ไอนี่ก็โอบแฟน ไอนี่ก็จูงมือกัน กูกระโดดน้ำตายดีกว่าเว้ย”ฟาร์วพูดแล้วเดินฉุนกระแทกเท้าเข้าตัวบ้านโทโมะไป
“นี่ มาจับมือชั้นทำไม ชั้นไม่ใช่แฟนนายซะหน่อยนะ”แก้วพูดแล้วชักมือออกจากโทโมะ
“เราตกลงกันแล้วนะว่าเราเป็นแฟนกัน อย่ามั่วนิ่มนะยัยสวย”โทโมะพูดแล้วกุมมือแก้วไว้แนบอก
“ตอนหนะ.....-x-”แก้วไม่ทันได้เถียงริมฝีปากนุ่มของโทโมะก็เข้ามาประกบริมฝีปากของแก้วอย่างเบาๆ ยิ่งนาน ยิ่งหนัก ยิ่งแน่น ยิ่งลึกซึ้ง ลิ้นเรียวๆของโทโมะค่อยๆคลืบคลานจากปากตัวเองไปที่ปากของแก้วอย่างช้าๆ แก้วหลับตาเคลิ้มเปิดทางให้ลิ้นเรียวแสนชำนาญของโทโมะ โทโมะชอนไชลิ้นเล็กไปทั่วปากของแก้ว แก้วเคลิ้มสนองตอบอย่างไม่ได้เรื่อง
“ป๊อปอ่ะ อย่าสิ.....”ฟางกับป๊อปที่หยอกล้อกันในชุดที่เตรียมกันมาก็ถึงกับชะงักและหยุดเสียงพูดเมื่อเห็นภาพเลยถอยกันไปแอบที่หลังต้นไม้ใหญ่
“ไอบราวน์ มึงยังไม่เลิกคุยโทรศัพท์อีกหรอว่ะ พ่อมึงเป็นเจ้าของเครือข่ายง่ะ.....”ฟาร์วค่อยๆชะลอวอลลุ่มระดับเสียงตัวเองเบาๆแล้วทำตาโต “ก็ชั้นจะคุย ทำไมว่ะ!!”บราวน์หันไปกระแทกเสียงใส่ เมื่อแก้วได้ยืนก็ผละตัวออกจากโทโมะทันที โทโมะหันไปมองหน้าบราวน์ที่กำลังตาโปน
“เอ่อ หิวกันหรือยัง”แก้วพูดแล้วลุกขึ้นยืน
“แฮ่ๆ”ฟางกับป๊อปี้เดินออกจากหลังต้นไม้และยิ้ม ทุกคนพากันเดินมารวมกันตรงแก้วและโทโมะ…
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
วันนี้อัพให้ยาวๆเลยนะ อิอิ
ไม่ได้อัพนานเลยก็ขอโทดด้วยนะคะ พักนี้เรียนหนัก
ใช่ๆๆ งานเยอะแยะตาแปะขายขวดเลยหละ ><
รักทุกคนๆๆ muah!!