สุดที่รัก รักที่สุด

8.3

เขียนโดย dada

วันที่ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2554 เวลา 16.52 น.

  17 ตอน
  276 วิจารณ์
  52.02K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

2)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

“เธอมาสั่งตามชั้นทำไมหละยัยทอม”โทโมะเอ่ยขึ้น

“ชั้นสั่งก่อนนายนะไอ้ขี้เก๊ก”แก้วตอบโต้

“เอาอะไรมาวัด ชั้นสั่งก่อน อย่ามามั่วนิ่มหัวฟูแล้วยังไม่ฉลาดอีก”โทโมะพูดแล้วเอามือไปชี้หัวแก้วที่นั่งข้างๆ

“อย่ามาชี้นะ ไอ้บ้า แกนั่นแหละ ขี้เก๊ก หล่อก็ไม่หล่อ ว่าคนอื่นเค้าไม่ดูตัวเองเลยนะ ไอมั่วนิ่มเอ้ย”แก้วพูดแล้วชี้หน้าโทโมะ

“นี่ แก คนเค้ามองกันทั้งร้านแล้วนะ”ฟางเอ่ยเตือนเพื่อนเบาๆ แก้วหันไปมองคนรอบกายที่จ้องกันเป็นตาเดียวรวมถึงเด็กที่จดออเดอร์ยืนงง

“มองอะไร!!”แก้วตะคอกใส่จนทุกคนหันหนี

“อ๋อ...ธรรมชาติของคนบ้าฮะ อย่าสนใจ”โทโมะหันไปมองผู้คนแล้วพูดขึ้น

“ชั้นไม่ได้บ้า ไอ้ขี้เก๊ก นายหาเรื่องชั้นเอง”แก้วพูดต่อ

“โหๆๆๆ กรอเทปกลับเลยไหมยัยทอม ใครเริ่มก่อนกันแน่ ยัยๆๆ...ปยอ.เอ้ย”โทโมะพูดแล้วเอามือทุบโต๊ะเบาๆ

“พอๆๆๆๆๆ”ป๊อปปี้ลุกขึ้นยืนแล้วพูดขึ้น

“เอาวนิลาชิพลาวาอีก2ที่ครับ เสริฟพร้อมกันวางพร้อมกันเลยนะครับเวลาเสริฟ”ป๊อปปี้สั่งเด็กจดออร์เดอร์แล้วนั่งลง แก้วกับโทโมะเชิดหน้าใส่กัน

เมื่อไอศกรีมสวยหรูมาเสริฟ วางทั้งสองถ้วยของแก้วและโทโมะพร้อมกันเปะๆ

“อร่อยไหม”ป๊อปปี้ถามฟางแล้วยิ้มหวานๆให้ เฮ้อ...นี่พี่คิดอะไรกับยัยฟางหรือปล่าวนะ แก้วนึก

“อร่อยสิ พี่หละ”ฟางยิ้มกลับแล้วถาม

“อร่อยสิครับ”ป๊อปปี้ยิ้มตอบ จะหวานไปละนะ ปึ่ก!! แก้ววางกระเป๋าถือลงบนโต๊ะอย่างแรงให้ทั้งคู่หันมา

“ทำอะไรของเธอยัยทอม เสียงดังชิบเป๊ง เสียมารยาท”โทโมะพูดขึ้น

“ยุ่ง !! ฝันดี ไปนอนละ จ่ายเงินให้ด้วย ฟาง ชั้นไปก่อนแล้วแกค่อยตามไปก็ได้ คุยกันให้สนุกหละ”แก้วทำหน้าตาประชดประชันแล้วเดินออกจากร้านไป

“อ้าว แก้วลืมโทรศัพท์”ฟางพูดขึ้น โทโมะคว้ามาดูรูปทันที เมื่อห็นว่ารูปหน้าจอเป็นรูปแก้วที่ดูจะเท่ห์ยิ่งกว่าผู้ชายและฟางที่แสนจะน่ารักเอาหัวชนกันก็หัวเราะร่วน

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ทอมชัดๆ”โทโมะพูดขึ้น โป้กกกกกก!! เครมเร็วจริงๆ แก้วเอากระเป๋าที่ถืออยู่ฟาดหัวโทโมะเต็มที่

“มารยาทสะกดเป็นไหม”แก้วพูดขึ้นแล้วหยิบโทรศัพท์ในมือโทโมะพร้อมเดินออกจากร้านไป

09.20น. เช้า

 “หาวววว”แก้วลุกขึ้นจากผ้าห่มแล้วมองนาฬิกา นั่นคือสิ่งแรกที่เค้าจะมอง

“เฮ้ย 9.20น. ตายละ มหาลัยเข้านานแล้วด้วย ทำไมยัยฟางไม่ปลุกชั้นหละ นี่หนีไปเรียนคนเดียวซะงั้น ยัยเพื่อนบ้า เมื่อวานเรากลับจากร้านไอติมอาบน้ำเสร็จก็นอนแล้วหลับยาวมายันนี่เลยหรอ บรื้อออ”แก้วส่ายหัวแล้วรีบเข้าห้องน้ำไป

“ตายๆๆ ชั้นลืมซักกระโปรง เหลือแค่3ตัวซะแล้ว เมื่อวานดันตัดไปตัวนึง เอาของยัยฟางไปใส่แล้วกัน เฮ้อ...สั้นชะมัด”แก้วหยิบกระโปรงจีบรอบของฟางออกมาแล้วสวมอย่างไว

“เอ่อ...อยากบอกว่าชั้นก็ลืมซักเสื้อ จะใส่เสื้อตัวเมื่อวานก็แสนจะโสโครกจากฝีมือไอ้...ไอ้เก๊ก”แก้วพูดแล้วหยิบเสื้อตัวเล็กๆของฟางออกมามองแล้วมองอีกก่อนจะตัดสินใจสวมมัน

“โอ๊ย ปิ้นหมดเลยชั้น ดีนะที่ไม่มีพุง”แก้วนึกแล้วลูบหน้าท้องตัวเอง แก้วรีบเดินไปใส่รองเท้าส้นสูงสีดำแล้วนึกขึ้นได้ว่าผมยังไม่แห้งก็เข้ามาเป่าๆๆ ผมชั้นน้อยไม่นานก็เสร็จละ แก้วนึกก่อนจะรีบๆเป่าจนหัวฟูและหวีๆให้เรียบ

“ชั้นเหมือนทอมจริงๆด้วย เฮ้อ...ชั้นจะไว้ผมยาวละ ไม่เอาละทรงนี้”แก้วพูดก่อนจะลุกขึ้นแล้วเอาแป้งตลับทาไปตลอดทางเดิน

ณ ห้องเรียน A

“จริญญา ทำไมมาเอาป่านนี้”อาจารย์ประจำวิชาคอมพิวเตอร์ถามขึ้น

“เอ่อ...ฟางไม่ได้ปลุกอ่าคะ”แก้วพูดแล้วยิ้มแหยๆ ทุกคนพากันจ้องมองสไตล์การแต่งตัวในลุกค์ใหม่ของแก้ว

“ยัยฟางไม่ได้มามหาลัย”อาจารย์พูดขึ้น

“อ้าว...”แก้วทำหน้าเหวอ

“เข้ามานั่ง”อาจารย์พูดขึ้น แก้วเดินช้าๆเข้าไปนั่งที่แลคเชอร์ตัวเองข้างๆที่เคยมียัยฟางนั่งด้วยก็ว่างปล่าว

พักกลางวัน

“วันนี้ใครมาสายว่ะไอฟาร์ว”โทโมะที่เดินเข้าโรงอาหารพูดเสียงดังเป็นเชิงแกล้งแก้ว

“มึงก็ไปล้อน้องเค้า”ฟาร์วเพื่อนหนุ่มหน้าตาพอประมาณพูดขึ้น

“ฮ่าๆๆ อุ้ย....”โทโมะพึ่งจะสังเกตแก้วในลุคใหม่

“มองไร”แก้วเดินถือจานข้าวมามองโทโมะและเดินเชิดไป

“วันนี้ยัยนี่ดูผู้หญิงขึ้นนะ”ฟาร์วพูดขึ้น โทโมะยิ้มมุมปากก่อนไปซื้อน้ำแล้วไปนั่งโต๊ะเดียวกับแก้ว แทนที่แก้วจะกินข้าวกลับกดโทรศัพท์จนมือพัน

“โทรหาเพื่อนอยู่หรอจ๊ะน้องสาว”โทโมะเดินเข้ามาแซว คำพูดนี้ทำให้แก้วยิ้มออก ชั้นดูเป็นผู้หญิงขึ้นหรอนี่

“อืม”แก้วตอบสั้นๆเพราะกำลังเขินอยู่

“ไม่ต้องโทรหรอกมั้ง อยู่กับไอ้ป๊อปมัน มีความสุขกันทั้งคืนแล้วหละ”โทโมะพูดติดทะเล้นแอนด์ลามก

“หะ !! ให้ตายสิ ไปทำอะไรกัน ที่ไหน ไปทำไม บอกมานะ”แก้วกระชากเสื้อโทโมะ

“โอ๊ย เดี๋ยวเสื้อขาด คนเค้ารักกันก็เลยชวนกันไปโรงแรม ไปทำอะไรคิดเอาเอง คิดไม่ออกก็ไปไถนาซะยัยทอม”แก้วตาลุกวาวแววตาโกรธแค้นเริ่มมีน้ำใสๆคลออยู่จนตาแดงขึ้นมานิดๆและคลายมือออกจากเสื้อโทโมะ ทำไม ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย ฮึกๆ แก้วนึกในใจก่อนจะวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะแล้วยัดข้าวใส่ปากหลายๆคำอย่างมูมมามข้าวหกกระจาย กระเด็น กระดอน กระเด้ง กระดึ้ง ไปไหนต่อไหนก็ไม่รู้ เข้าทั้งหน้า ทั้งเสื้อ ทั้งหน้าคนตรงข้ามทั้งสองคนแล้วหน้าคนข้างๆ

“ยัยทอม แกเป็นอะไร”โทโมะพูดแล้วมองหน้าแก้วก็พบว่ามีน้ำใสๆไหลออกมาจากดวงตา

“อย่าบอกนะว่าแกชอบฟางแล้วไม่กล้าบอก เสียใจด้วย สายไปแล้ว ว่ะฮ่าๆๆๆ”โทโมะหัวเราะร่วน ปึ่ก!! แก้ววางจานข้าวที่มีข้าวกับกระเพราไก่ลงกระแทกกับโต๊ะอย่างแรงจนข้าวกระจายและมองหน้าโทโมะอย่างแค้นทั้งน้ำตา ชื้นไม่ได้ชอบฟางแต่ชั้นชอบพี่ป๊อปเว้ย... แก้วนึกในใจ

“นายไม่เชื่อใช่ไหมว่าชั้นเป็นผู้หญิง ได้ ชั้นจะทำตัวให้เป็นผู้หญิงที่สุดให้นายดู และที่ชั้นร้องไห้นี่เพราะว่า...ชั้นไม่อยากให้เพื่อนชั้นต้องพลาดพลั้งทั้งที่ยังสาวๆ และชั้นไม่มีวันชอบเพศเดียวกัน จำไว้!!”แก้วกระแทกเสียงคำว่า จำไว้ แล้วผลักจานใส่โทโมะอย่างแรงก่อนจะเดินกึ่งวิ่งออกจากโรงอาหารไป

“เป็นอะไรของเค้าว่ะ”ฟาร์วว่าแล้วหันไปมองโทโมะอย่างตกใจ

“ชั้นก็ไม่รู้ว่ะ”โทโมะยังคงไม่รู้ตัวว่า...มีใบกะเพราติดอยู่ที่หัวของเค้า

“ฮ่าๆๆๆๆๆ กะเพราติดหัว ว่ะฮ่าๆๆๆ”ฟาร์วหัวเราะร่วน

“ยัยทอมเอ้ย ทำแสบชะมัด”โทโมะเอาออกแล้วส่ายหัว

เลิกเรียน

แก้วเดินออกจากรั้วมหาวิทยาลัยแล้วกลับไปบ้านเอาATMไปเบิกเงินออกมา1หมื่นบาทเป็นเงินที่พอส่งมาให้ทุกเดือน เดือนละ3หมื่นแก้วไม่เคยจะใช้หมด แก้วเดินไปร้านเสริมสวยและต่อผมยาวและตรงสีดำสนิทพร้อมทั้งตัดหน้าม้า แก้วเดินออกมาอย่างมั่นใจ ผมยาวเลยกลางหลังมานิดหน่อย (ยาวจัง) แก้วเดินจรงไปที่ร้านทำเล็บและเลือกทพลายเล็บลายบอลลูนสีสวยมีเพชรแวววาวสวยงาม ละไปร้านตัดเสื้อผ้าตัดชุดนักศึกษาใหม่ทั้งหมดรอรับได้เลย4ชุด พร้อมไปซื้อรองเท้าดำส้นสูง5นิ้วไม่เกินเกณฑ์มาตรฐานของมหาลัยและไปช็อปปิ้งซื้อเครื่องสำอาง น้ำหอมและของต่างๆที่ดูจะผู้ญิ๋งผู้หญิงรวมทั้งบิ๊กอายส์ สะพายโค้ช (เรียกซะเสีย) แก้วกลับมาบ้านส่องกระจกก็งงกับตัวเองเล็กน้อยก่อนจะลองแต่งหน้าตัวเองให้ดูผู้หญิงจน5ทุ่มก็อาบน้ำเตรียมเข้านอนกับชุดนอนสีชมพูหวานเป็นกางเกงขาวสั้นกับเสื้อผ้ามันที่แก้วไม่เคยคิดจะใส่ ทันทีที่เอนตัวลงบนเตียง ก๊อกๆๆ เสียงเคาะประตูเรียกก็ดังขึ้น

“แก้ว เปิดหน่อยสิ”นั่นมัน เสียงฟางนิ แก้วเดินไปเปิดประตูช้าๆเมื่อเห้นแอนที่อยู่ในชุดสีขาวสดใสน่ารัก ผมยาวๆถูกปล่อยออก หน้าตาดูมีความสุขและในมือถือของเยอะแยะไปหมด

“กะ....แก้วหรอเนี้ย”สาวน้อยพูดขึ้น

“อืม เข้ามาได้ละเดี๋ยวยุงเข้า”แก้วพูดจบก็เดินไปนั่งบนเตียงและดูฟางเก็บข้าวของทั้งเสื้อผ้าสร้อยคอสวยๆเกมส์กด หลายอย่างน่าดู

“ไปไหนมาตั้งแต่เมื่อวาน”แก้วถามขึ้น ฟางเงยหน้าขึ้นมาแล้วทำหน้าเหวอ

“เอ่อ....ไปกับป๊อปปี้”ฟางพูดขึ้น

“ทำไมเรียกครามป๊อปปี้เฉยๆ ดูสนิทกันจังนะ”แก้วพูดขึ้นแล้วกอดอก

“เอ่อ...คือ ชั้น....ชั้นเป็นแฟนกับพี่ป๊อปปี้แล้วนะ”แก้วดูจะไม่ค่อยตกใจเท่าไหร่แต่ในใจเจ็บจี๊ดไปถึงไส้ติ่ง

“อืม พรุ่งนี้ปลุกเช้าๆนะ”แก้วพูดจบก็นอนหลับปุ๋ยไป

เช้าตรู่

ฟางปลุกแก้วตั้งแต่ตีห้าและตัวเองก็นอนหลับต่อ ความจริงแก้วก็อยากนอนแต่ทำไงได้ เค้าต้องห้ามนอน ห้ามนอนเด็ดขาด แก้วลุกขึ้ไปอาบน้ำแต่งตัว เป่าผมเผ้าให้เรียบร้อยแล้วหวีผมให้สวยก่อนจะลงมือแต่งหน้าในลุคสาวหวานสบายๆ เริ่มจากรองพื้นสีผิวที่ค่อนข้างเข้มนิดๆ แก้วทาใบบางๆและแป้งฝุ่นตลับก่อนจะทาอายชาโดว์สีพีชอ่อนๆและกรีดอายลายเนอร์สีดำบางๆพร้อมกับเขียนขอบตาอ่อนๆและติดขนตาปลอมที่แผ่กระจายสีดำสนิทลงไปแล้วปัดแก้มด้วยบรัชออนสีชมพูอ่อนดูหวานและทาปากด้วยลิปก๊อสสีพีชเงาแว็บใสๆดูสวยธรรมชาติ กระโปรงแก้วสั้นกว่าของฟางประมาณ1นิ้ว สั้นเท่ากับที่แก้วตัดกระโปรงตัวเองเมื่อวันรับน้อง เสื้อรัดพอตัวดูหุ่นดีและรองเท้าสูงเชิดราศรีพร้อมใส่ถุงน่องสีเนื้อ สร้อยจี้เพชรรูปหัวใจน่าๆเชิดชูอยู่ที่ลำคอแก้ว บิ๊กอายลายธรรมชาติดำลายเงานิดๆถูกสวมใส่ให้ดูตาโตขึ้นช่างดูสวยมากจริงๆ กระเป๋าแบบใหม่ที่เป็นกระเป๋าสะพายข้างสีดำเงาสายเงินร้อยเป็นโซ่เล็กๆในกระเป๋าล้วนเป็นแต่เครื่องสำอางและโทรศัพท์ไอพอต4กรอบลายขนมเบเกอรี่เงาแว๊บดูสวยมากๆ แก้วปลุกฟางให้ตื่นตอน06.30น. ฟางลืมตาขึ้นก็ถึงกับอึ้ง

“แก....จะสวยไปไหนแก้ว รู้ไหมแกโคตรจะสวยเลยนะ จำแทบไม่ได้เลยถ้าไม่ได้อยู่ห้องเดียวกับแก ไปเอาชุดมาจากไหนเนี้ย งามแท้ แต่งหน้าได้สุดยอดมาก รองเท้าเชิดตัวพองาม ตาโตดูน่ารักมากเลย ชั้นจะได้ครึ่งแกไหมเนี้ย โอ๊ย ดีใจจังพื่อนชั้นไม่ใช่ทอม”ฟางทำท่าดีใจ แก้วส่ายหัวเบาๆ

“ไปอาบน้ำ เร็วๆ”แก้วพูดขึ้น

ณ มหาวิทยาลัย

“ที่......................รัก O.O”ป๊อปปี้ที่เดินมาหาฟางก็ถึงกับตาเป็นปลาตาโปนเมื่อเห็นแก้ว

“คะ...ใครอ่ะ”ป๊อปปี้ถามฟางเบาๆเชิงกระซิบ

“แก้วไง”ฟางบอกแล้วยิ้ม

“หา......เนี้ยนะแก้ว”ป๊อปปี้พูดขึ้น

“ตามสบายนะ เดี๋ยวมา”แก้วพูดแล้วเดินเล็งเป้าหมายไปที่โทโมะที่มองหน้าเค้าอยู่อย่างอึ้งๆแต่แล้ว....

“น้องครับ คนนู้นฝากมาขอเบอร์ ชื่ออะไรครับ”ฟาร์วชี้ไปที่โทโมะที่ยิ้มแฉ่งและก็...เก๊ก นี่นายจำชั้นไม่ได้หรือแกล้งบ้ากันแน่ แก้วนึกในใจก่อนจะปัดกระดาษที่ฟาร์วยื่นให้พร้อมปากกาออก

“ขอโทษนะคะ ชั้นไม่ใช่เพื่อนเล่น”แก้วพูดแล้วเดินสไตล์หญิงไทยไปหาโทโมะ สะโพกนิดๆตูดบิดหน่อยๆ งาม เลิศ แก้วเอามือเท้าโต๊ะม้าหินอ่อนที่โทโมะนั่งอยู่กับฝูงเพื่อนๆ แล้วก้มลงไปใกล้โทโมะจนจมูกเกือบชนกัน โทโมะอึ้งมากๆและเพื่อนๆพากันอู้หู อู้หา กันไปใหญ่

“ขอโทษนะคะ ไม่ทราบว่าจะเชื่อหรือยังว่าชั้นเป็นผู้หญิง”แก้วพูดแล้วเอาหน้าออก

“อย่าบอกนะว่านี่....แก้ว”โทโมะพูดแล้วมองแก้วอย่างไม่เชื่อ

“นายพูดถูก ชั้นคือแก้ว เลิกอึ้งได้แล้วนะ”แก้วหันไปหาเพื่อนๆโทโมะแล้วเดินออกจากม้าหินอ่อนไปหาฟาง

“ป่ะ ฟาง เราหิวละ”แก้วพูดขึ้น

“แก้ว ไปทำอะไรมาเนี้ย ไม่กล้าเรียกน้องชายเลย”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้ม

“ก็บอกแล้วว่าชั้นเป็นผู้หญิง พี่ไม่เชื่อเอง”แก้วพูดจบก็จูงมือฟางออกจากป๊อปปี้ ป๊อปปี้ยิ้มให้ฟางก่อนจะเดินไปคุยเรื่องแก้วกันที่โต๊ะม้าหินอ่อน

“วิญญาณอะไรเข้าสิงยัยแก้วว่ะ”บราวน์พูดขึ้น

“นั่นดิ ใครไปดลใจอะไรว่ะ แต่ก็สวยดี ฮ่าๆ”ฟาร์วแลบลิ้น

“เป็นหมาหรอว่ะไอฟาร์ว”ป๊อปปี้พูดแล้วนั่งลงข้างโทโมะ

“ชั้นว่ามันน่ารักดีหวะ”โทโมะพูดแล้วยิ้มหวานๆคนเดียว

“น่ารักอ่ะจริง แต่อยากรู้ว่าอะไรดลใจมัน”บราวน์พูดขึ้นอีกครั้ง

“คงจะเป็น...”ฟาร์วมองโทโมะ

“เออ ชั้นเอง”โทโมะพูดขึ้น

“หมายความว่าไงว่ะ จะบอกว่ายัยแก้วชอบแกเลยเปลี่ยนตัวเองงั้นหรอว่ะ”บราวน์ถามขึ้น

“ไม่ใช่เว้ย ชั้นไปล้อยัยนั่นว่าเป็นทอมอยู่บ่อยๆและเมื่อวานชั้นไปโรงอาหารกับไอฟาร์วยัยนี่เกิดอารมณ์ขึ้นพอชั้นบอกว่าไอ้ป๊อปไปโรงแรมกับยัยฟางเท่านั้นแหละพายุเข้าอย่างแรงใบกระเพากระเด็นกระดอนใส่หัวชั้นเต็มไปหมด”โทโมะเล่าเรื่องเมื่อวานทั้งหมดให้กลุ่มเพื่อนๆฟัง

“บราวน์ ทำไมไม่ขึ้นไปทำงานค้าง นั่งทำไมตรงนี้ บอกกี่ครั้งแล้วหะ ขึ้นไปเดี๋ยวนี้เลย ไม่งั้นชั้นจะเอารองเท้าฟาดหัวนาย”สาวร่างสูงผิวไม่ขาวมากน่าตาน่ารักที่มีชื่อว่ามีโซพูดขึ้นตรงโต๊ะม้าหินอ่อน

“แม่มึงมาแล้วไอบราวน์”โทโมะที่ชอบพูดหยอกล้อพูดขึ้น

“แม่บ้านแกสิ หุบปากไปเลยนะ ไอ้บราวน์ จะขึ้นไปหรือไม่ขึ้น”มีโซแฟนสาวที่บราวน์แสนจะรักและเค้าก็แสนจะรักบราวน์แต่เป็นที่น่าเกรงกลัวของบรรดาหนุ่มๆทั้งมหาลัย ยัยนี่ไปที่ไหนไม่มีที่จะเงียบและอารมณ์ต้องขึ้นตลอดเวลา

“คราบๆๆที่รัก ไปแล้วคราบ พวกแกงานค้างก็มี ทำไมไม่ขึ้นไปทำกันว่ะ”บราวน์หันมาเฉไฉใส่เพื่อน

“โห่...โดนคนเดียวก็พอแล้ว เอาพวกกูไปเกี่ยวทำไม๊”โทโมะขึ้นเสียงสูง

“พวกมันก็ปล่อยให้แย่ไปเถอะ แต่แก แย่ไม่ได้เว้ย ปีนี้จะจบอยู่แล้ว ทำตัวแบบนี้มีหวังซ้ำชั้นพอดีเว้ย”มีโซดึงแขนบราวน์ขึ้นไปบนอาคารทันที

“ไอบราวน์นี่ก็ซ้วยซวย ตาถั่วหรือเมาว่ะไปเอายัยมีโซไปเป็นแฟน”โทโมะพูดขึ้น

“ชั้นว่ายัยมีโซก็น่ารักดีนะเว้ย แต่โหดไปหน่อยหวะ”ฟาร์วพูด

“ไม่หน่อยแล้วหวะอย่างงี้”โทโมะพูดขึ้น

“เย็นนี้ไปคาราโอเกะกัน นัดน้องๆไวบึม”ป๊อปปี้ออกปากชวน

“วันๆมึงก็ไปแต่คาราโอเกะ”โทโมะหันไปหาเพื่อน

“ไปเหอะหนะ”ป๊อปปี้บอกเพื่อน

กลางวัน

“พี่แก้วครับ ขอเบอร์หน่อยได้ไหมครับ”ชายหนุ่มที่ซนเป็นลิงตอนรับน้องยืนมองแก้วในโรงอาหารและพูดๆๆๆความในใจบ้าๆบอๆที่แก้วไม่สนใจให้ฟัง

“กี่คนแล้วว่ะแก้ว”ฟางที่นั่งตรงข้ามถามขึ้น

“ไม่อยากนับ ชั้นไม่ให้ ไปไหนก็ไป”แก้วพูดแล้วปัดมือ เจ้าลิงคอตกเดินออกไปช้าๆ

“ทำไมแกไม่ให้เบอร์ใครเลยว่ะ”ฟางถามขึ้น

“แฟนคนแรกทั้งที ให้ชั้นเลือกหน่อยดิ”แก้วพูดขึ้นแล้วดูดน้ำนางเอก(ส้ม)

“พวกผู้ชายที่มาขอเบอร์แกคงเอาไปเล่าให้เพื่อนมันฟังว่าแกหยิ่งหละมั้ง”ฟางพูด

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

จงจินตนาการว่าแก้วสวยมาก มากๆๆๆ ไม่ต้องจินตนาการก็ได้นะ

ตัวจริงเค้าก็สวยเว่อร์อยู่แล้ว 555+ ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ

อาจอัพช้าแต่ก็อัพให้นะ ช่วงนี้งานเยอะ ง่วงๆๆๆ

ส่งท้ายกันนะจ๊ะ ฝันดีเน้อ....!! muah !!

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา