สุดที่รัก รักที่สุด

“เธอมาสั่งตามชั้นทำไมหละยัยทอม”โทโมะเอ่ยขึ้น
“ชั้นสั่งก่อนนายนะไอ้ขี้เก๊ก”แก้วตอบโต้
“เอาอะไรมาวัด ชั้นสั่งก่อน อย่ามามั่วนิ่มหัวฟูแล้วยังไม่ฉลาดอีก”โทโมะพูดแล้วเอามือไปชี้หัวแก้วที่นั่งข้างๆ
“อย่ามาชี้นะ ไอ้บ้า แกนั่นแหละ ขี้เก๊ก หล่อก็ไม่หล่อ ว่าคนอื่นเค้าไม่ดูตัวเองเลยนะ ไอมั่วนิ่มเอ้ย”แก้วพูดแล้วชี้หน้าโทโมะ
“นี่ แก คนเค้ามองกันทั้งร้านแล้วนะ”ฟางเอ่ยเตือนเพื่อนเบาๆ แก้วหันไปมองคนรอบกายที่จ้องกันเป็นตาเดียวรวมถึงเด็กที่จดออเดอร์ยืนงง
“มองอะไร!!”แก้วตะคอกใส่จนทุกคนหันหนี
“อ๋อ...ธรรมชาติของคนบ้าฮะ อย่าสนใจ”โทโมะหันไปมองผู้คนแล้วพูดขึ้น
“ชั้นไม่ได้บ้า ไอ้ขี้เก๊ก นายหาเรื่องชั้นเอง”แก้วพูดต่อ
“โหๆๆๆ กรอเทปกลับเลยไหมยัยทอม ใครเริ่มก่อนกันแน่ ยัยๆๆ...ปยอ.เอ้ย”โทโมะพูดแล้วเอามือทุบโต๊ะเบาๆ
“พอๆๆๆๆๆ”ป๊อปปี้ลุกขึ้นยืนแล้วพูดขึ้น
“เอาวนิลาชิพลาวาอีก2ที่ครับ เสริฟพร้อมกันวางพร้อมกันเลยนะครับเวลาเสริฟ”ป๊อปปี้สั่งเด็กจดออร์เดอร์แล้วนั่งลง แก้วกับโทโมะเชิดหน้าใส่กัน
เมื่อไอศกรีมสวยหรูมาเสริฟ วางทั้งสองถ้วยของแก้วและโทโมะพร้อมกันเปะๆ
“อร่อยไหม”ป๊อปปี้ถามฟางแล้วยิ้มหวานๆให้ เฮ้อ...นี่พี่คิดอะไรกับยัยฟางหรือปล่าวนะ แก้วนึก
“อร่อยสิ พี่หละ”ฟางยิ้มกลับแล้วถาม
“อร่อยสิครับ”ป๊อปปี้ยิ้มตอบ จะหวานไปละนะ ปึ่ก!! แก้ววางกระเป๋าถือลงบนโต๊ะอย่างแรงให้ทั้งคู่หันมา
“ทำอะไรของเธอยัยทอม เสียงดังชิบเป๊ง เสียมารยาท”โทโมะพูดขึ้น
“ยุ่ง !! ฝันดี ไปนอนละ จ่ายเงินให้ด้วย ฟาง ชั้นไปก่อนแล้วแกค่อยตามไปก็ได้ คุยกันให้สนุกหละ”แก้วทำหน้าตาประชดประชันแล้วเดินออกจากร้านไป
“อ้าว แก้วลืมโทรศัพท์”ฟางพูดขึ้น โทโมะคว้ามาดูรูปทันที เมื่อห็นว่ารูปหน้าจอเป็นรูปแก้วที่ดูจะเท่ห์ยิ่งกว่าผู้ชายและฟางที่แสนจะน่ารักเอาหัวชนกันก็หัวเราะร่วน
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ทอมชัดๆ”โทโมะพูดขึ้น โป้กกกกกก!! เครมเร็วจริงๆ แก้วเอากระเป๋าที่ถืออยู่ฟาดหัวโทโมะเต็มที่
“มารยาทสะกดเป็นไหม”แก้วพูดขึ้นแล้วหยิบโทรศัพท์ในมือโทโมะพร้อมเดินออกจากร้านไป
09.20น. เช้า
 “หาวววว”แก้วลุกขึ้นจากผ้าห่มแล้วมองนาฬิกา นั่นคือสิ่งแรกที่เค้าจะมอง
“เฮ้ย 9.20น. ตายละ มหาลัยเข้านานแล้วด้วย ทำไมยัยฟางไม่ปลุกชั้นหละ นี่หนีไปเรียนคนเดียวซะงั้น ยัยเพื่อนบ้า เมื่อวานเรากลับจากร้านไอติมอาบน้ำเสร็จก็นอนแล้วหลับยาวมายันนี่เลยหรอ บรื้อออ”แก้วส่ายหัวแล้วรีบเข้าห้องน้ำไป
“ตายๆๆ ชั้นลืมซักกระโปรง เหลือแค่3ตัวซะแล้ว เมื่อวานดันตัดไปตัวนึง เอาของยัยฟางไปใส่แล้วกัน เฮ้อ...สั้นชะมัด”แก้วหยิบกระโปรงจีบรอบของฟางออกมาแล้วสวมอย่างไว
“เอ่อ...อยากบอกว่าชั้นก็ลืมซักเสื้อ จะใส่เสื้อตัวเมื่อวานก็แสนจะโสโครกจากฝีมือไอ้...ไอ้เก๊ก”แก้วพูดแล้วหยิบเสื้อตัวเล็กๆของฟางออกมามองแล้วมองอีกก่อนจะตัดสินใจสวมมัน
“โอ๊ย ปิ้นหมดเลยชั้น ดีนะที่ไม่มีพุง”แก้วนึกแล้วลูบหน้าท้องตัวเอง แก้วรีบเดินไปใส่รองเท้าส้นสูงสีดำแล้วนึกขึ้นได้ว่าผมยังไม่แห้งก็เข้ามาเป่าๆๆ ผมชั้นน้อยไม่นานก็เสร็จละ แก้วนึกก่อนจะรีบๆเป่าจนหัวฟูและหวีๆให้เรียบ
“ชั้นเหมือนทอมจริงๆด้วย เฮ้อ...ชั้นจะไว้ผมยาวละ ไม่เอาละทรงนี้”แก้วพูดก่อนจะลุกขึ้นแล้วเอาแป้งตลับทาไปตลอดทางเดิน
ณ ห้องเรียน A
“จริญญา ทำไมมาเอาป่านนี้”อาจารย์ประจำวิชาคอมพิวเตอร์ถามขึ้น
“เอ่อ...ฟางไม่ได้ปลุกอ่าคะ”แก้วพูดแล้วยิ้มแหยๆ ทุกคนพากันจ้องมองสไตล์การแต่งตัวในลุกค์ใหม่ของแก้ว
“ยัยฟางไม่ได้มามหาลัย”อาจารย์พูดขึ้น
“อ้าว...”แก้วทำหน้าเหวอ
“เข้ามานั่ง”อาจารย์พูดขึ้น แก้วเดินช้าๆเข้าไปนั่งที่แลคเชอร์ตัวเองข้างๆที่เคยมียัยฟางนั่งด้วยก็ว่างปล่าว
พักกลางวัน
“วันนี้ใครมาสายว่ะไอฟาร์ว”โทโมะที่เดินเข้าโรงอาหารพูดเสียงดังเป็นเชิงแกล้งแก้ว
“มึงก็ไปล้อน้องเค้า”ฟาร์วเพื่อนหนุ่มหน้าตาพอประมาณพูดขึ้น
“ฮ่าๆๆ อุ้ย....”โทโมะพึ่งจะสังเกตแก้วในลุคใหม่
“มองไร”แก้วเดินถือจานข้าวมามองโทโมะและเดินเชิดไป
“วันนี้ยัยนี่ดูผู้หญิงขึ้นนะ”ฟาร์วพูดขึ้น โทโมะยิ้มมุมปากก่อนไปซื้อน้ำแล้วไปนั่งโต๊ะเดียวกับแก้ว แทนที่แก้วจะกินข้าวกลับกดโทรศัพท์จนมือพัน
“โทรหาเพื่อนอยู่หรอจ๊ะน้องสาว”โทโมะเดินเข้ามาแซว คำพูดนี้ทำให้แก้วยิ้มออก ชั้นดูเป็นผู้หญิงขึ้นหรอนี่
“อืม”แก้วตอบสั้นๆเพราะกำลังเขินอยู่
“ไม่ต้องโทรหรอกมั้ง อยู่กับไอ้ป๊อปมัน มีความสุขกันทั้งคืนแล้วหละ”โทโมะพูดติดทะเล้นแอนด์ลามก
“หะ !! ให้ตายสิ ไปทำอะไรกัน ที่ไหน ไปทำไม บอกมานะ”แก้วกระชากเสื้อโทโมะ
“โอ๊ย เดี๋ยวเสื้อขาด คนเค้ารักกันก็เลยชวนกันไปโรงแรม ไปทำอะไรคิดเอาเอง คิดไม่ออกก็ไปไถนาซะยัยทอม”แก้วตาลุกวาวแววตาโกรธแค้นเริ่มมีน้ำใสๆคลออยู่จนตาแดงขึ้นมานิดๆและคลายมือออกจากเสื้อโทโมะ ทำไม ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย ฮึกๆ แก้วนึกในใจก่อนจะวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะแล้วยัดข้าวใส่ปากหลายๆคำอย่างมูมมามข้าวหกกระจาย กระเด็น กระดอน กระเด้ง กระดึ้ง ไปไหนต่อไหนก็ไม่รู้ เข้าทั้งหน้า ทั้งเสื้อ ทั้งหน้าคนตรงข้ามทั้งสองคนแล้วหน้าคนข้างๆ
“ยัยทอม แกเป็นอะไร”โทโมะพูดแล้วมองหน้าแก้วก็พบว่ามีน้ำใสๆไหลออกมาจากดวงตา
“อย่าบอกนะว่าแกชอบฟางแล้วไม่กล้าบอก เสียใจด้วย สายไปแล้ว ว่ะฮ่าๆๆๆ”โทโมะหัวเราะร่วน ปึ่ก!! แก้ววางจานข้าวที่มีข้าวกับกระเพราไก่ลงกระแทกกับโต๊ะอย่างแรงจนข้าวกระจายและมองหน้าโทโมะอย่างแค้นทั้งน้ำตา ชื้นไม่ได้ชอบฟางแต่ชั้นชอบพี่ป๊อปเว้ย... แก้วนึกในใจ
“นายไม่เชื่อใช่ไหมว่าชั้นเป็นผู้หญิง ได้ ชั้นจะทำตัวให้เป็นผู้หญิงที่สุดให้นายดู และที่ชั้นร้องไห้นี่เพราะว่า...ชั้นไม่อยากให้เพื่อนชั้นต้องพลาดพลั้งทั้งที่ยังสาวๆ และชั้นไม่มีวันชอบเพศเดียวกัน จำไว้!!”แก้วกระแทกเสียงคำว่า จำไว้ แล้วผลักจานใส่โทโมะอย่างแรงก่อนจะเดินกึ่งวิ่งออกจากโรงอาหารไป
“เป็นอะไรของเค้าว่ะ”ฟาร์วว่าแล้วหันไปมองโทโมะอย่างตกใจ
“ชั้นก็ไม่รู้ว่ะ”โทโมะยังคงไม่รู้ตัวว่า...มีใบกะเพราติดอยู่ที่หัวของเค้า
“ฮ่าๆๆๆๆๆ กะเพราติดหัว ว่ะฮ่าๆๆๆ”ฟาร์วหัวเราะร่วน
“ยัยทอมเอ้ย ทำแสบชะมัด”โทโมะเอาออกแล้วส่ายหัว
เลิกเรียน
แก้วเดินออกจากรั้วมหาวิทยาลัยแล้วกลับไปบ้านเอาATMไปเบิกเงินออกมา1หมื่นบาทเป็นเงินที่พอส่งมาให้ทุกเดือน เดือนละ3หมื่นแก้วไม่เคยจะใช้หมด แก้วเดินไปร้านเสริมสวยและต่อผมยาวและตรงสีดำสนิทพร้อมทั้งตัดหน้าม้า แก้วเดินออกมาอย่างมั่นใจ ผมยาวเลยกลางหลังมานิดหน่อย (ยาวจัง) แก้วเดินจรงไปที่ร้านทำเล็บและเลือกทพลายเล็บลายบอลลูนสีสวยมีเพชรแวววาวสวยงาม ละไปร้านตัดเสื้อผ้าตัดชุดนักศึกษาใหม่ทั้งหมดรอรับได้เลย4ชุด พร้อมไปซื้อรองเท้าดำส้นสูง5นิ้วไม่เกินเกณฑ์มาตรฐานของมหาลัยและไปช็อปปิ้งซื้อเครื่องสำอาง น้ำหอมและของต่างๆที่ดูจะผู้ญิ๋งผู้หญิงรวมทั้งบิ๊กอายส์ สะพายโค้ช (เรียกซะเสีย) แก้วกลับมาบ้านส่องกระจกก็งงกับตัวเองเล็กน้อยก่อนจะลองแต่งหน้าตัวเองให้ดูผู้หญิงจน5ทุ่มก็อาบน้ำเตรียมเข้านอนกับชุดนอนสีชมพูหวานเป็นกางเกงขาวสั้นกับเสื้อผ้ามันที่แก้วไม่เคยคิดจะใส่ ทันทีที่เอนตัวลงบนเตียง ก๊อกๆๆ เสียงเคาะประตูเรียกก็ดังขึ้น
“แก้ว เปิดหน่อยสิ”นั่นมัน เสียงฟางนิ แก้วเดินไปเปิดประตูช้าๆเมื่อเห้นแอนที่อยู่ในชุดสีขาวสดใสน่ารัก ผมยาวๆถูกปล่อยออก หน้าตาดูมีความสุขและในมือถือของเยอะแยะไปหมด
“กะ....แก้วหรอเนี้ย”สาวน้อยพูดขึ้น
“อืม เข้ามาได้ละเดี๋ยวยุงเข้า”แก้วพูดจบก็เดินไปนั่งบนเตียงและดูฟางเก็บข้าวของทั้งเสื้อผ้าสร้อยคอสวยๆเกมส์กด หลายอย่างน่าดู
“ไปไหนมาตั้งแต่เมื่อวาน”แก้วถามขึ้น ฟางเงยหน้าขึ้นมาแล้วทำหน้าเหวอ
“เอ่อ....ไปกับป๊อปปี้”ฟางพูดขึ้น
“ทำไมเรียกครามป๊อปปี้เฉยๆ ดูสนิทกันจังนะ”แก้วพูดขึ้นแล้วกอดอก
“เอ่อ...คือ ชั้น....ชั้นเป็นแฟนกับพี่ป๊อปปี้แล้วนะ”แก้วดูจะไม่ค่อยตกใจเท่าไหร่แต่ในใจเจ็บจี๊ดไปถึงไส้ติ่ง
“อืม พรุ่งนี้ปลุกเช้าๆนะ”แก้วพูดจบก็นอนหลับปุ๋ยไป
เช้าตรู่
ฟางปลุกแก้วตั้งแต่ตีห้าและตัวเองก็นอนหลับต่อ ความจริงแก้วก็อยากนอนแต่ทำไงได้ เค้าต้องห้ามนอน ห้ามนอนเด็ดขาด แก้วลุกขึ้ไปอาบน้ำแต่งตัว เป่าผมเผ้าให้เรียบร้อยแล้วหวีผมให้สวยก่อนจะลงมือแต่งหน้าในลุคสาวหวานสบายๆ เริ่มจากรองพื้นสีผิวที่ค่อนข้างเข้มนิดๆ แก้วทาใบบางๆและแป้งฝุ่นตลับก่อนจะทาอายชาโดว์สีพีชอ่อนๆและกรีดอายลายเนอร์สีดำบางๆพร้อมกับเขียนขอบตาอ่อนๆและติดขนตาปลอมที่แผ่กระจายสีดำสนิทลงไปแล้วปัดแก้มด้วยบรัชออนสีชมพูอ่อนดูหวานและทาปากด้วยลิปก๊อสสีพีชเงาแว็บใสๆดูสวยธรรมชาติ กระโปรงแก้วสั้นกว่าของฟางประมาณ1นิ้ว สั้นเท่ากับที่แก้วตัดกระโปรงตัวเองเมื่อวันรับน้อง เสื้อรัดพอตัวดูหุ่นดีและรองเท้าสูงเชิดราศรีพร้อมใส่ถุงน่องสีเนื้อ สร้อยจี้เพชรรูปหัวใจน่าๆเชิดชูอยู่ที่ลำคอแก้ว บิ๊กอายลายธรรมชาติดำลายเงานิดๆถูกสวมใส่ให้ดูตาโตขึ้นช่างดูสวยมากจริงๆ กระเป๋าแบบใหม่ที่เป็นกระเป๋าสะพายข้างสีดำเงาสายเงินร้อยเป็นโซ่เล็กๆในกระเป๋าล้วนเป็นแต่เครื่องสำอางและโทรศัพท์ไอพอต4กรอบลายขนมเบเกอรี่เงาแว๊บดูสวยมากๆ แก้วปลุกฟางให้ตื่นตอน06.30น. ฟางลืมตาขึ้นก็ถึงกับอึ้ง
“แก....จะสวยไปไหนแก้ว รู้ไหมแกโคตรจะสวยเลยนะ จำแทบไม่ได้เลยถ้าไม่ได้อยู่ห้องเดียวกับแก ไปเอาชุดมาจากไหนเนี้ย งามแท้ แต่งหน้าได้สุดยอดมาก รองเท้าเชิดตัวพองาม ตาโตดูน่ารักมากเลย ชั้นจะได้ครึ่งแกไหมเนี้ย โอ๊ย ดีใจจังพื่อนชั้นไม่ใช่ทอม”ฟางทำท่าดีใจ แก้วส่ายหัวเบาๆ
“ไปอาบน้ำ เร็วๆ”แก้วพูดขึ้น
ณ มหาวิทยาลัย
“ที่......................รัก O.O”ป๊อปปี้ที่เดินมาหาฟางก็ถึงกับตาเป็นปลาตาโปนเมื่อเห็นแก้ว
“คะ...ใครอ่ะ”ป๊อปปี้ถามฟางเบาๆเชิงกระซิบ
“แก้วไง”ฟางบอกแล้วยิ้ม
“หา......เนี้ยนะแก้ว”ป๊อปปี้พูดขึ้น
“ตามสบายนะ เดี๋ยวมา”แก้วพูดแล้วเดินเล็งเป้าหมายไปที่โทโมะที่มองหน้าเค้าอยู่อย่างอึ้งๆแต่แล้ว....
“น้องครับ คนนู้นฝากมาขอเบอร์ ชื่ออะไรครับ”ฟาร์วชี้ไปที่โทโมะที่ยิ้มแฉ่งและก็...เก๊ก นี่นายจำชั้นไม่ได้หรือแกล้งบ้ากันแน่ แก้วนึกในใจก่อนจะปัดกระดาษที่ฟาร์วยื่นให้พร้อมปากกาออก
“ขอโทษนะคะ ชั้นไม่ใช่เพื่อนเล่น”แก้วพูดแล้วเดินสไตล์หญิงไทยไปหาโทโมะ สะโพกนิดๆตูดบิดหน่อยๆ งาม เลิศ แก้วเอามือเท้าโต๊ะม้าหินอ่อนที่โทโมะนั่งอยู่กับฝูงเพื่อนๆ แล้วก้มลงไปใกล้โทโมะจนจมูกเกือบชนกัน โทโมะอึ้งมากๆและเพื่อนๆพากันอู้หู อู้หา กันไปใหญ่
“ขอโทษนะคะ ไม่ทราบว่าจะเชื่อหรือยังว่าชั้นเป็นผู้หญิง”แก้วพูดแล้วเอาหน้าออก
“อย่าบอกนะว่านี่....แก้ว”โทโมะพูดแล้วมองแก้วอย่างไม่เชื่อ
“นายพูดถูก ชั้นคือแก้ว เลิกอึ้งได้แล้วนะ”แก้วหันไปหาเพื่อนๆโทโมะแล้วเดินออกจากม้าหินอ่อนไปหาฟาง
“ป่ะ ฟาง เราหิวละ”แก้วพูดขึ้น
“แก้ว ไปทำอะไรมาเนี้ย ไม่กล้าเรียกน้องชายเลย”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้ม
“ก็บอกแล้วว่าชั้นเป็นผู้หญิง พี่ไม่เชื่อเอง”แก้วพูดจบก็จูงมือฟางออกจากป๊อปปี้ ป๊อปปี้ยิ้มให้ฟางก่อนจะเดินไปคุยเรื่องแก้วกันที่โต๊ะม้าหินอ่อน
“วิญญาณอะไรเข้าสิงยัยแก้วว่ะ”บราวน์พูดขึ้น
“นั่นดิ ใครไปดลใจอะไรว่ะ แต่ก็สวยดี ฮ่าๆ”ฟาร์วแลบลิ้น
“เป็นหมาหรอว่ะไอฟาร์ว”ป๊อปปี้พูดแล้วนั่งลงข้างโทโมะ
“ชั้นว่ามันน่ารักดีหวะ”โทโมะพูดแล้วยิ้มหวานๆคนเดียว
“น่ารักอ่ะจริง แต่อยากรู้ว่าอะไรดลใจมัน”บราวน์พูดขึ้นอีกครั้ง
“คงจะเป็น...”ฟาร์วมองโทโมะ
“เออ ชั้นเอง”โทโมะพูดขึ้น
“หมายความว่าไงว่ะ จะบอกว่ายัยแก้วชอบแกเลยเปลี่ยนตัวเองงั้นหรอว่ะ”บราวน์ถามขึ้น
“ไม่ใช่เว้ย ชั้นไปล้อยัยนั่นว่าเป็นทอมอยู่บ่อยๆและเมื่อวานชั้นไปโรงอาหารกับไอฟาร์วยัยนี่เกิดอารมณ์ขึ้นพอชั้นบอกว่าไอ้ป๊อปไปโรงแรมกับยัยฟางเท่านั้นแหละพายุเข้าอย่างแรงใบกระเพากระเด็นกระดอนใส่หัวชั้นเต็มไปหมด”โทโมะเล่าเรื่องเมื่อวานทั้งหมดให้กลุ่มเพื่อนๆฟัง
“บราวน์ ทำไมไม่ขึ้นไปทำงานค้าง นั่งทำไมตรงนี้ บอกกี่ครั้งแล้วหะ ขึ้นไปเดี๋ยวนี้เลย ไม่งั้นชั้นจะเอารองเท้าฟาดหัวนาย”สาวร่างสูงผิวไม่ขาวมากน่าตาน่ารักที่มีชื่อว่ามีโซพูดขึ้นตรงโต๊ะม้าหินอ่อน
“แม่มึงมาแล้วไอบราวน์”โทโมะที่ชอบพูดหยอกล้อพูดขึ้น
“แม่บ้านแกสิ หุบปากไปเลยนะ ไอ้บราวน์ จะขึ้นไปหรือไม่ขึ้น”มีโซแฟนสาวที่บราวน์แสนจะรักและเค้าก็แสนจะรักบราวน์แต่เป็นที่น่าเกรงกลัวของบรรดาหนุ่มๆทั้งมหาลัย ยัยนี่ไปที่ไหนไม่มีที่จะเงียบและอารมณ์ต้องขึ้นตลอดเวลา
“คราบๆๆที่รัก ไปแล้วคราบ พวกแกงานค้างก็มี ทำไมไม่ขึ้นไปทำกันว่ะ”บราวน์หันมาเฉไฉใส่เพื่อน
“โห่...โดนคนเดียวก็พอแล้ว เอาพวกกูไปเกี่ยวทำไม๊”โทโมะขึ้นเสียงสูง
“พวกมันก็ปล่อยให้แย่ไปเถอะ แต่แก แย่ไม่ได้เว้ย ปีนี้จะจบอยู่แล้ว ทำตัวแบบนี้มีหวังซ้ำชั้นพอดีเว้ย”มีโซดึงแขนบราวน์ขึ้นไปบนอาคารทันที
“ไอบราวน์นี่ก็ซ้วยซวย ตาถั่วหรือเมาว่ะไปเอายัยมีโซไปเป็นแฟน”โทโมะพูดขึ้น
“ชั้นว่ายัยมีโซก็น่ารักดีนะเว้ย แต่โหดไปหน่อยหวะ”ฟาร์วพูด
“ไม่หน่อยแล้วหวะอย่างงี้”โทโมะพูดขึ้น
“เย็นนี้ไปคาราโอเกะกัน นัดน้องๆไวบึม”ป๊อปปี้ออกปากชวน
“วันๆมึงก็ไปแต่คาราโอเกะ”โทโมะหันไปหาเพื่อน
“ไปเหอะหนะ”ป๊อปปี้บอกเพื่อน
กลางวัน
“พี่แก้วครับ ขอเบอร์หน่อยได้ไหมครับ”ชายหนุ่มที่ซนเป็นลิงตอนรับน้องยืนมองแก้วในโรงอาหารและพูดๆๆๆความในใจบ้าๆบอๆที่แก้วไม่สนใจให้ฟัง
“กี่คนแล้วว่ะแก้ว”ฟางที่นั่งตรงข้ามถามขึ้น
“ไม่อยากนับ ชั้นไม่ให้ ไปไหนก็ไป”แก้วพูดแล้วปัดมือ เจ้าลิงคอตกเดินออกไปช้าๆ
“ทำไมแกไม่ให้เบอร์ใครเลยว่ะ”ฟางถามขึ้น
“แฟนคนแรกทั้งที ให้ชั้นเลือกหน่อยดิ”แก้วพูดขึ้นแล้วดูดน้ำนางเอก(ส้ม)
“พวกผู้ชายที่มาขอเบอร์แกคงเอาไปเล่าให้เพื่อนมันฟังว่าแกหยิ่งหละมั้ง”ฟางพูด
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
จงจินตนาการว่าแก้วสวยมาก มากๆๆๆ ไม่ต้องจินตนาการก็ได้นะ
ตัวจริงเค้าก็สวยเว่อร์อยู่แล้ว 555+ ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ
อาจอัพช้าแต่ก็อัพให้นะ ช่วงนี้งานเยอะ ง่วงๆๆๆ
ส่งท้ายกันนะจ๊ะ ฝันดีเน้อ....!! muah !!