สุดที่รัก รักที่สุด

19.00น.

“แก้ว ตื่นได้แล้วนะ”ป๊อปปี้ขึ้นไปเคาะประตูห้องแก้วเพราะด้านล่างจัดเสร็จนานแล้ว

“แก้ว แก้วใจ”ป๊อปปี้เรียกแก้วแล้วเคาะประตูแรงขึ้น

“แก้ว ตอบพี่สิ แก้ว แก้ว!!”ป๊อปปี้ตะโกนเสียงลั่น

“เกิดอะไรขึ้นหรอป๊อป”มีโซและเพื่อนๆวิ่งขึ้นมา

“แก้วไม่ตอบอะไรเลย”ป๊อปปี้พูดขึ้น

“แก้ว แก้วๆๆ”มีโซตะโกนเรียก

“นี่ๆๆๆ”ฟางแทรกตัวเข้ามา

“ฟางลองเรียกสิ”อั้มพูดขึ้น

“แก้ว อยู่ในนั้นไหม”ฟางเคาะเรียกเบาๆแต่ก็ไม่มีสัญญาณตอบกลับเลย

“แก้วหายไปไหนวะ”โทโมะอุทานเบาๆก่อนจะวิ่งไปที่หลังบ้านของตัวเอง

“แก้วๆๆ”โทโมะเห็นแก้วนั่งร้องไห้อยู่ที่โพรงหญ้า ด้านบนมีกระชานเหล็กมีผ้าห่มที่แก้วใช้โรยตัวลงมา โทโมะเห็นก็เข้าไปกอดแนบอก

“ปล่อย ปล่อยชั้นสิ”แก้วพูดขึ้นแล้วมองตาเคืองๆ

“ขอโทดนะแก้ว เธอไม่ได้รักชั้น ใช่สิ เธอมอบใจให้ไอป๊อปหมดแล้ว ขอโทดนะที่ล่วงเกินเธอ”โทโมะพูดจบก็หันหน้าทำท่าเดินออกไป

“นี่ ว่าไงนะ”แก้วเช็ดน้ำตาแล้วถามโทโมะ

“ว่าไงอะไร”โทโมะหันหน้ามองแก้วเบี่ยงๆและถาม

“หมายความว่าอย่างไงที่ชั้นรักพี่ป๊อป”แก้วถามแล้วทำหน้างง

“ก็กอดกันกลมซะขนาดนั้น นี่ถ้าฟางไม่เล่าให้ชั้นฟังชั้นคงงมโข่งคิดว่าเธอรักแต่ชั้นสินะ”โทโมะพูดขึ้น

“ว่าไงนะ ชั้นเนี้ยนะรักพี่ป๊อป ชั้นอาจจะเคยแอบชอบเค้าก็จริง แต่ชั้นไม่เคยคิดแบบนั้นเลย ที่ชั้นกอดเค้าเพราะชั้นเสียใจที่ฟางรักนายและขอชั้นให้เลิกยุ่งกับนาย ฟางขอนายจากชั้นตรงๆอย่างไม่อ้อมค้อม แล้วนายคิดว่าชั้นจะพูดอะไรได้นอกจากนั่งเงียบไม่เห็นเดือนเห็นตะวัน ฮึกๆ”แก้วสะอื้นออกมา โทโมะที่กระจ่างเล็กน้อยก็ค่อยๆเดินเข้าไปหาแก้วแล้วโอบช้าๆแต่แก้วสะบัดออก

“นายรักฟางใช่ไหม ได้ งั้นไปหาฟางเถอะ”แก้วทำท่าจะเดินหนีแต่โทโมะรั้งเอวเข้ามากอด

“ชั้นไม่เคยเลือกใครนอกจากเธอ และก็ไม่คิดที่จะเลือกด้วยแก้ว”โทโมะพูดขึ้นแล้วเอาหน้าซุกไปวางบนบ่าแก้ว

“แต่เมื่อคืนฟางโทรมาหาชั้นแล้วชั้นก็เห็นฟางถามนายว่ารักไหมแล้วฟางก็บอกว่าขอบคุณที่ให้คำตอบเป็นจูบ”โทโมะทำหน้าเหวอแล้วค่อยๆอธิบายทั้งหมดให้แก้วฟัง ทั้งคู่ต่างแชร์สิ่งที่ตัวเองรู้มา

“ยังงี้ ฟางหนะสิคือคนวางแผนเรื่องพวกนี้”โทโมะพูดขึ้น

“นี่ โทโมะ ตายยังหวะ”อั้มตะโกนเรียก

“เอางี้แล้วกัน เราเล่นตามบทเดิมคือไม่คุยกัน โอเคนะแก้ว รักเธอเสมอนะ”โทโมะจูบปากแก้วเร็วๆแล้วเดินออกมาจากตรงนั้น

“เจอแก้วแล้ว”โทโมะพูดช้าๆ ทุกคนวิ่งมาดูกันใหญ่ แก้วยืนขึ้นแล้วมองไปรอบๆเมื่อเจอฟางก็วิ่งเข้าไปหาป๊อปปี้ทันที

“แฮปปี้เบิร์ดเดย์นะแก้ว วันนี้วันเกิดน้องสาวของพี่เพราะฉะนั้นงานเลี้ยงต้องอลังการแน่ ดูทางนู้น”มีโซพูดแล้วชี้ไปที่งานเลี้ยงที่พวกเค้าลงมือจัดกันเป็นเวลานาน แก้วเห็นก็ร้องอู๋อ๋าแล้ววิ่งเข้าไปบริเวณงานทันที ทุกคนเดินตามกันไปเป็นแถวแต่ฟางรั้งข้อมือป๊อปปี้ไว้แล้วเขย่งเท้าให้พอดีหูป๊อปปี้แล้วกระซิบอะไรบางอย่างก่อนจะเดินออกมาปล่อยให้ป๊อปปี้ทำหน้างงๆ

ดึกดื่น

“เรามาจับคู่เต้นรำกันดีกว่า”อั้มเชิญชวน

“ดีเลยๆๆ”มีโซดึงมือบราวน์ขึ้นไปเปิดเพลงแล้วเริ่มเต้นเป็นคู่แรก และก็อั้มกับฟาร์ว ป๊อปปี้มองหน้าแก้วแล้วดึงมือแก้วขึ้นไปเต้นรำ ฟางเลยดึงโทโมะขึ้นไปบ้าง

“มันสลับอะไรกันปล่าวว่ะ”บราวน์กระซิบถามฟาร์วที่เต้นรำใกล้ๆกัน

“กูก็ว่างั้นหวะ”ฟาร์วพูดขึ้น

“แก้ว พี่รักแก้วนะ”จู่ๆป๊อปปี้ก็พูดอะไรบางอย่างออกมาก่อนจะเข้าไปจูบปากของแก้วแผ่วเบา โทโมะถึงกับเดือดล้านองศา โทโมะผละออกจากฟางแล้วกระโจนเข้าใส่ป๊อปปี้ก่อนจะต่อยไม่ยั้งจนป๊อปปี้เลือดกรบปาก เสื้อผ้าเต็มไปด้วยเลือด แก้วเห็นก็รีบผลักโทโมะออก ไม่ว่าใครก็ต้านไม่อยู่ แก้วเห็นท่าป๊อปปี้ไม่ไหวเลยทำท่าจะร้องไห้

“ฮือๆๆๆ วันเกิดชั้นแท้ๆ ทำไมต้องทำเรื่องอัปมงคลแบบนี้ด้วย”แก้วพูดเสียงดังทำน้ำตาจนโทโมะชะงัก......

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ฮือๆๆๆ ทำไงดี แฟนไม่สนใจเลย แงแง

ตอนนี้ไรทเตอร์เครียดอย่างหนัก ใครสามารถทำให้ไรท์เตอร์ยิ้มได้บ้าง

แต่ขอแค่อ่านแล้วเม้นกันก็ชื่นใจขึ้นกว่าเดิมแล้วนะ ^^

คำถาม*ฟางทำไปเพราะอะไร (ในคอมเม้นมีคนเดาถูกด้วยนะ) muah!!