สุดที่รัก รักที่สุด

“แก้ว บอกพี่ได้ไหม”ป๊อปปี้ถามแก้วอีกครั้ง

“แก้วไม่รู้ ไม่เอา แก้วไม่อยากรับรู้อะไรอีก ฮือๆๆ”แก้วปล่อยโฮมาจนน้ำตาเต็มเสื้อป๊อปปี้

“โอเค ไม่อยากบอกก็ไม่เป็นไร งั้นลืมๆมันไปซะนะ ลืมไปเถอะ แล้วจะดีขึ้นเอง ฮึ๊ เด็กน้อยเอ้ย”ป๊อปปี้ถอนกอดแก้วแล้วเช็ดน้ำตาให้ แก้วมองหน้าป๊อปปี้เหมือนเด็กแล้วปาดน้ำตาตัวเอง

“ไปล้างหน้าล้างตาแล้วนอนห้องนี้ก็ได้ เดี๋ยวพี่ลงไปนอนโซฟาเอง”ป๊อปปี้พูดขึ้น แก้วส่ายหัวเบาๆ

“ไม่ต้องหรอก นอนด้วยกันเนี้ยแหละ”แก้วพูดจบก็เดินเข้าห้องน้ำไปเลย

ห้องโทโมะ

“วันนี้ฟางขอนอนด้วยแล้วกันนะ”ฟางพูดแล้วนั่งบนเตียง

“โธ่เว้ย พี่ไม่ดีตรงไหน ไหนฟางบอกมาทีสิ”โทโมะอารมณ์ขึ้น

“พี่ดีทุกอย่างนั้นแหละ แต่แก้วคงจะไม่ได้รักพี่แล้ว”ฟางพูดแล้วเดินเข้าไปหาโทโมะที่ยืนเอาหลังพิงประตูและเอามือยันประตูไว้สองข้างให้หน้าใกล้โทโมะ

“ทำใจเถอะนะ คนที่รักพี่หนะมีอีกเยอะ”ฟางพูดขึ้นแล้วยิ้มก่อนจะเอาจมูกไปชนกับจมูกโทโมะ โทโมะอยู่ในอาการงงอย่างหนัก

“จะทำอะไร”โทโมะถามขึ้น

“ปลุกสัญชาติญาณเพลบอยให้กลับมาไงหละ”ฟางพูดแล้วไล้นิ้วชี้ไปทั่วแผงอกของโทโมะวนไปมาและมาหยุดตรงสะดือก่อนจะปลดกระดุมโทโมะทีละเม็ด

“พอเถอะฟาง”โทโมะเอามือฟางออก

“ฟางชอบพี่นะ”ฟางพูดแล้วชะโงกหน้าไปขโมยจูบโทโมะ

“พี่ชอบฟางได้ไหม”ฟางถามแล้วไม่รอคำตอบก่อนจะปลดกระดุมต่อโดยที่โทโมะยอม ติ๊ดๆ มืออีกข้างของฟางกดโทรหาแก้วแล้วโยนโทรศัพท์ไปบนที่นอน

“ฟางรักพี่นะ พี่รักฟางไหม”ฟางพูดเสียงดังกว่าเดิม แก้วที่รับโทรศัพท์ก็ฟังอย่างใจจดใจจ่อ

“เอ่อ...ฟาง พี่ว่า อุ๊บ”ฟางจูบเมื่อรู้ว่าโทโมะกำลังจะปฏิเสธและคลายจูบออก

“ขอบคุณนะที่ให้คำตอบฟางเป็นจูบ”ฟางพูดขึ้น เมื่อแก้วได้ยินก็วางสายทันที ฟางปลดกระดุมต่อแต่โทโมะผลักฟางออกอย่างแรง

“ขอโทดนะฟาง พี่ตัดใจจากแก้วไม่ได้จริงๆ”โทโมะพูดแล้วเดินออกจากห้องนอนไปนอนโซฟาชั้นล่าง

“ไอโมะ นี่เว้ย ออกไปซื้อของมาเซอร์ไพรส์ได้แล้วเว้ย สี่คนหมดไป2102บาท เดี๋ยวพรุ่งนี้เย็นๆหลอกแก้วไปไหนก็ได้นะเว้ยจะจัดการพวกงาน”ฟาร์วพูดขึ้น

“เป็นอะไรไปว่ะ”อั้มถามขึ้นแล้ววางข้างของบนโต๊ะ

“ปล่าว ไปนอนกันได้ละจะได้มีแรงเตรียมงาน”โทโมะพูดจบก็เอนตัวนอนบนโซฟา

“มึงมานอนอะไรตรงนี้ว่ะ”บราวน์ถาม

“ข้างบนร้อน”โทโมะหาข้อแก้ตัว

“เหมือนพวกกูโง่เนอะ เออๆๆกูจะเชื่อมึง”อั้มพูดแล้วส่ายหัว

“ฝันดีเว้ยเพื่อน”มีโซตบไหล่โทโมะแล้วเดินเอาของไปเก็บกันก่อนจะขึ้นไปนอน

เช้าตรู่

“แก้ว ตื่นได้แล้ว อาบน้ำอาบท่าสิ”ป๊อปปี้เขย่าตัวแก้วที่หลับตามีคราบน้ำตาเต็มไปหมด

“แก้วไม่อยากตื่น ขอนอนก่อนได้ไหม”แก้วพูดขึ้นทั้งๆที่ยังหลับตา

“เป็นอะไรรึเปล่า”ป๊อปปี้ถามอีกครั้ง

“ไม่หรอก พี่ไปอาบน้ำเถอะ”แก้วพูดขึ้น ป๊อปจับไหล่แก้วแล้วลุกไปอาบน้ำ

กลางวัน

“วันนี้มีอาหารกลางวันอะไรกินว่ะ”ฟาร์วถามขึ้น

“มีตาก็แหกดูสิฟ๊ะ”อั้มเคกกระโหลกฟาร์ว

“อ้าว แก้วไปไหนหละ”มีโซถามขึ้นเมื่อขาดแก้วคนเดียวที่ไม่ยอมลงมากิน

“เอ่อ แก้วเพลียนิดหน่อย เมื่อคืนแทบไม่ได้นอน”ป๊อปปี้พูดขึ้น โทโมะเดือดเหมือนภูเขาไฟ หน้าเริ่มจะเย็นชาจืดชืดจนอ่านสายตาไม่ออกอีกครั้ง

“อ้าว เมื่อคืนทำอะไรหละ ไอ้โมะนอนข้างล่างไม่ใช่หรอ”บราวน์ถามขึ้น

“ไม่เกี่ยวกับโทโมะนะ”ฟางพูดแล้วกอดอก

“อ้าว แล้วยังไง งง”อั้มพูดขึ้น

“แก้วไม่สบายนิดหน่อย”ป๊อปปี้พูดขึ้นแล้วกินข้าว

“วันนี้ก็วันเกิดแก้วซะด้วยสิ อาหารเช้าก็ไม่กิน กลางวันก็ไม่กิน งั้นรอกินอาหารในงานเลี้ยงแล้วกัน”บราวน์พูดขึ้น ฟางคิดแล้วก็พยักหน้าเออ ออ….

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ทำไมฟางถึงเป็นแบบนี้ งงกันใช่ไหม เดี่ยวก็มีเฉลยมาเองหละ

ใครกำลังคิดว่าฟางแอบชอบโทโมะจริงๆอยู่บ้าง 

หรือใครคิดว่าป๊อปปี้แอบชอบแก้วอยู่บ้าง คิดไว้ก่อนนะ ^^ muah!!