Sweet ก็น่ารักขนาดเนี๊ย...ขอรักเลยได้มั้ย

โรงเรียน
 
                “ แก้วแกเป็นไรเนี่ย ” วันนี้ฉันรีบมาโรงเรียนตั้งแต่ไก่โห่เพราะฉันไม่อยากเจอหน้าหมอนั่นน่ะสิ ToT
                “ ฉันเหรอ...ฉันปกติดีนี่ ” ฉันตอบยัยเฟย์ไป
                “ เหรออออออ ปกติตรงไหน ” ทำยังกะไอ้การที่ฉันมาเช้าเนี่ยมันแปลกมากยังงั้นแหละ แค่มาโรงเรียนก่อนอาจารย์เข้าห้องสิบนาทีหรือน้อยกว่านั้นก็แค่นั้นเอ๊งงงง (แค่เหรอ)
               
            “ -_-^^ ” <<<< หน้ายัยเฟย์
                “ โอเค ฉันไม่ปกติ ” เห็นสีหน้าแบบนี้แล้วนึกถึงนายโทโมะเลยแฮะ เฮ้ยยยย ฉันจะนึกถึงนายนั่นทำไม
                “ แล้วนึกครึ้มอะไรเนี่ยถึงมาแต่ช้าวตรู่แบบนี้ มาซะคนแรกเลย ” ควรจะบอกดีมั้ยนะ
                “ ฉันก็แค่อยากมาเช้าบ้างแค่นั้นเอ๊งงงง ” ฉันปฏิเสธ
                “ ไม่ค่อยจะมีพิรุธเลยนะแก ” อะไรกันฉันว่าฉันโกหกเนียนแล้วนะ (ตรงไหน?)
                “ อย่ายุ่งเลยน่ะ...ฉันจะมาเร็วมาช้ายังไงตอนเรียนคาบหญิงป้านั่นฉันก็หลับเหมือนกัน ” พูดเหมือนยิ่งส่งเสริมตัวเองในทางที่แย่ลงยังไงก็ไม่รู้
 
                “ ไม่อยากบอกก็เรื่องของแก แต่ตอนนี้แกต้องไปเป็นเพื่อนฉันที่สนามบาส  เดี๋ยวนี้ ” เฟย์มันจะไปทำไมว่ะ
 
                “ ไปทำไมว่ะ ร้อยวันพันปีไม่เคยคิดจะไป ” ฉันถามอย่างสงสัย
                “ ฉันไปบ่อยจะตายแต่แกมาไม่ทันเอง ” ตกลงที่ฉันมาสายฉันผิด
                “ เออๆไปก็ได้ ” ฉันขี้เกียจเถียงกับยัยเฟย์เลยรีบตัดบทเดินไปสนามบาสทันที
 
                “ แก๊กกกดูดิกราฟเท่ห์มากเลยอ่ะ ” พอมาถึงยัยเฟย์ก็เอาแต่เชียร์ๆชมๆนายกราฟอะไรนั่นอยู่นั่นแหละ มาดูกีฬาหรือมาดูนักกีฬาเล่นกันแน่ เบื่อ เซ็ง ไม่มีคำพูดใดน่าพูดเท่านี้อีกแล้ว
 
                “ แกจะลากฉันมาทำไมว่ะเนี่ย ฉันไม่บ้าผู้ชายเหมือนแกนะ ” ฉันพูดกับยัยเฟย์ด้วยสีหน้าเบื่อๆพลางดูดน้ำแป๊บซี่ที่ซื้อมา
 
ผลั่ว!!!!
 
                “ พรวดดดดดด!!!! ” ไม่ทันได้กลืนน้ำลงคอก็ต้องพ่นออกไปฝ่ามือเล็กๆของยัยเฟย์ก็ลอยมาปะทะที่แผ่นหลังของฉันอย่างจัง ซี๊ดดดด ไม่เจ็บแต่แสบซี๊ดไปถึงกระดูกดำ
 
                “ แกพูดยังกะฉันเป็นพวกชะนีร้องหาผัวยังงั้นแหละ ฉันแค่มาดูเขาเล่นเฉยๆนะ ” แล้วทำไมประโยคหลังมันต้องหน้าแดงด้วย
 
                “ โอ้ยยยย แกจะไปแรดที่ไหนมันก็เรื่องของแกแล้วแกจะลากฉันมานั่งบ้ากับแกทำไมเนี่ย ” รู้งี้นั่งอ่านนิยายอยู่บนห้องก็ดี
                “ แหม ก็มาเป็นเพื่อนกันหน่อยไม่ได้เลยใช่มั้ย ” งอนอีกแล้ว ฉันขี้เกียจง้อ
                “ งอนอีกล่ะ พอเหอะฉันขี้เกียจง้อ แล้วจะให้ฉันนั่งอยู่ตรงนี้อีกนานมั้ยเนี่ย ” ฉันเปลี่ยนเรื่อง
                “ เดี๋ยวพอกราฟเล่นเสร็จก็กลับแล้ว อ้ะ นั่นเสร็จพอดีเลย ” ยัยเฟย์พูดพร้อมมองไปที่นายกราฟกับเพื่อนคนอื่นๆที่นั่งพักเก็บของ แต่พอฉันกำลังจะลุกเท่านั้นแหละ
 
                “ อ้าว พวกเธอมานั่งรอพวกฉันเหรอ ” เสียงนายเขื่อน ถ้านายเขื่อนมา นายโทโมะก็ต้องมาสิ โถ่เว้ย อุตส่าห์หลบแล้วเชียว
 
                “ คร้ายยยย ใครเขามานั่งรอนายไม่ทราบย่ะ ฉันมานั่งดูกราฟเล่นต่างหาก ไม่คิดเลยว่าจะมาเจอนายรู้งี้ไม่มาดีกว่า ”  ยัยเฟย์เถียงกับเขื่อนอีกเช่นเคย ส่วนฉันน่ะเหรอนั่งหดตัวก้มหน้าอยู่หลังยัยเฟย์นั่นแหละ
 
                “ โถ่ ไอ้พวกห้อง 5 เล่นกระจอกจะตายไป ถ้าอยากดูจริงๆต้องดูพวกฉันนี่ ” อยากจะขำ ไอ้พวกนี้มันหลงตัวเองที่หนึ่งยกแก๊งค์เลย
               
                “ เฮ้ยยยย ไอ้กราฟแข่งกันสักยกดีมั้ยว่ะ!!!! ” นายเขื่อยตะโกนไปหาพวกกราฟที่นั่งอยู่อีกฟาก
                “ เออ!!!! ” พวกนายกราฟตอบกลับมา
                “ คอยดูฉันดีๆล่ะ ยัยหมู ” นายเขื่อนหันมายิ้มนิดๆให้ยัยเฟย์ฉันว่าสองคนนี้ดูแปลกๆนะ
                “ ใครเขาจะดูนายกัน ฉันเชียร์พวกกราฟ ” ยัยเฟย์ตอกกลับ นายเขื่อนไม่ได้ตอบอะไรกลับแต่กลับวอร์มร่างกายแทน
 
                “ นี่ ยัยทอม ” อ๊ากกก ฉันอุตส่าห์อยู่นิ่งๆแล้วนะ
                “ อะไรเล่า ” ฉันบอกกลับแต่ไม่ได้เงยหน้ามอง
                “ ทำไมไม่หาเรื่องฉันเหมือนทุกวันล่ะ ” กวนประสาทที่สุด!!!
                “ นี่!!! นายหาว่าฉันเป็นพวกชอบหาเรื่องชาวบ้านรึไง ”
            “ นี่ไงเธอหาเรื่องฉันแล้ว ^_^ ” ยังมีหน้ามายิ้มอีกนะ
                “ ฉันเปล่านะ นายนั่นแหละ ” ฉันเถียงกลับ
                “ เฮ้ อย่ากล่าวหากันนะ ”
                “ นายหาเรื่องฉันก่อน ” บอกต่อไปอย่างไม่ยอมแพ้
                “ เธอนั่นแหละ ”
                “ นาย!!! ”
            “ เธอ!!!”
                “ นาย!!!” ฉันไม่ยอมหรอก ฮึ่ย
                “ ธะ ” นายโทโมะไม่ทันได้เถียงอะไรฉันกลับแต่มีเสียงนึงขัดมาซะก่อน
                “ ไอ้โมะเร็วเว้ย มัวแต่เถียงกันอยู่นั่นแหละ ” นายเคนตะแทรกขึ้นมา
                “ เออๆ นี่ให้กำลังใจหน่อยดิ ” เอาอีกล่ะ มามุขนี่อีกล่ะ
                “ ขอให้พวกนายแพ้ ” <<<< กำลังใจตรงไหนว่ะเนี่ย
                “ โถ่ถถถ อย่าปากเสีย เอาดีๆ ”  
                “ สู้ๆ -_- ” ฉันพูดแค่นั้นแต่สีหน้าเซ็งเป็ดสุดขีด
                “ โหหหหห ไรว่ะ งั้นเอานี้ได้ป่ะ ” นายโทโมะทำแก้มป่องแล้วยื่นมาเกือบจะชนหน้าฉัน อ๊ายยยย ไอ้ทุเรศ
 
 
เพี๊ยะ!!!!
 
 
                “ เอานี่ไปก่อนล่ะกัน อย่าทะลึ่งให้มากนัก ” ฉันตบไปที่แก้มป่องๆของนายนั่น นายนั่นไม่ได้ด่ากลับแต่กลับแก้มบวมๆแล้วเดินไปที่สนามเฉยเลย นับวันยิ่งทำตัวปัญญาๆ
 
                “ โหหหห นี่พวกแกสองคนคืบหน้าไปได้ขนาดนี้เลยเหรอ ” เสียงยัยเฟย์ดังขึ้นมาอย่างล้อๆ
                “ คืบน่ง คืบหน้าอะไร ไอ้นั่นมันคิดจะแกล้งฉันล่ะสิไม่ว่า ” ฉันตอบแต่ไม่มองหน้ายัยเฟย์
                “ เหรอออ ดูท่าทางโทโมะมันจะงอนแกนะนั่น ” ชิส์ ทำแก้มบวมๆคิดว่าน่ารักตายแหละ (พวกปากไม่ตรงกับใจ เชอะ) อย่ายุ่งสักเรื่องจะตายมั้ยห๊ะ!!! มีหน้าที่แต่งก็แต่งไปซะ (คร้าาาาา)
               
                “ เรื่องของมันสิ ” ฉันตอบแล้วนั่งดูพวกนั้นเล่นบาสกันต่อไป
                “ ปากแข็ง ” ยัยเฟย์พูดเบาๆแล้วนั่งมองต่อไป
 
 
                “ ปรี๊ดดดดดดดด ห้อง 3 เป็นฝ่ายชนะ ” นายกั้งที่เป็นกรรมการเป่านกหวีดแล้วตะโกนเสียงดัง ไม่เห็นจะเล่นเก่งตรงไหนเลย ชิส์
 
                “ เป็นไงๆยัยเฟย์ฉันบอกแล้วว่าไอ้พวกห้อง 5 มันกระจอก ” นายเขื่อนพูดขึ้นแล้วเดินมาหายัยเฟย์ ฉันล่ะหมั่นไส้ไอ้พวกกลุ่มนี้จริงๆ
 
                “ ชิส์ เขาออกจะเล่นเก่ง แพ้เป็นพระ ชนะเป็นมาร”  ยัยเฟย์พูดเถียงกับเขื่อนไปเรื่อยๆแต่ฉันก็ไม่ได้สนใจอะไร ชินไปเรียบร้อยแล้ว
 
                “ นี่ ฉันชนะแล้วเธอไม่คิดจะให้รางวัลฉันเลยรึไง”  พูดแบบนี้อีกแล้ว ฉันขนลุกแปลกๆ
                “ นายชนะมันก็เรื่องของนายเกี่ยวไรกับฉันล่ะ ” ฉันตอบหน้าเชิด
                “ นี่แก้ว เธอพูดจาทำร้ายจิตใจฉันครั้งที่สองแล้วนะ T_T ” อย่ามาทำให้ฉันรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนผิดทั้งๆที่ฉันก็นั่งสวยของฉันอยู่เฉยๆนะ (ประโยคเมื่อกี้มันทะแม่งๆนะ เหมือนนางเอกจะหลงตัวเอง)
 
                “ แล้วนายจะมาอะไรนักหนากับฉันเล่า!!!!! ” เฮ้ ฉันเปล่าโมโหนะ แค่เถียงไม่ออกเลยต้องแกล้งทำเสียงดังข่ม (อย่าไปบอกโทโมะล่ะ)
 
                “ เธอนี่ใจร้ายจังเลย T^T ” ว่ามั้ยเดี๋ยวนี้นายนี่ทำตัวแปลกๆนะ เมื่อก่อนก็ไม่เค๊ยยยย ไม่เคยมาสุงสิงอะไรกับฉัน แต่ตอนนี้แทบจะเกาะหนึบเป็นปลิงควาย แถมยังชอบทำตัวเหมือนเด็กสามขวบ ทั้งๆที่เมื่อก่อนชอบทำหน้ายังกะฉันไปฆ่าโครตเหง้าตระกูลมัน
 
                “ นี่!!! อย่ามาทำหน้าเหมือนปวดขี้แบบนี้สิ เห็นแล้วมันแปลกๆ ” ฉันควรจะบอกว่าเห็นแล้วมันน่ารัก ฉันอยากหยิกแก้มนายจังเลย เฮ้ยยยย นี่ฉันคิดอะไรอีกแล้วว่ะเนี่ย (เดี๋ยวนี้หลุดบ่อย)
 
                “ เดี๋ยวๆพวกแกสองคนเป็นอะไรกันเนี่ย เห็นทะเลาะกันทุกวันแล้ววันนี้ทำไมมาทำเป็นงอนๆง้อๆยังกะคู่รัก” ไอ้เคนตะขัดกลางวงสนทนา คะ คู่รักเหรอ?
 
                “ บ้าแล้วไอ้เคน >O< คะ คู่รักอะไรกัน แกอย่าทำให้ฉันขนลุกดิว่ะ” ฉันตีแขนมันไปทีนึง ในใจตอนนี้เหมือนกำลังโบยบิน แต่ต้องปั้นหน้าขรึมไว้ นี่ฉันเป็นอะไรว่ะเนี๊ยยยยย
 
                “ อย่าว่าแกเลยที่ขนลุกฉันก็ขนลุกเหมือนกัน ถ้าพวกมันเป็นคู่รักกันอ่ะนะ มองไกลๆยังกะพวกคู่เกย์ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ ” เสียงไอ้จองเบ ฮึ่ยยยย พอฉันอยู่กะเฟย์ก็หาว่าเป็นเลสเบี้ยน พออยู่กะนายโทโมะก็หาว่าเป็นเกย์ แล้วตกลงฉันมันเป็นเพศอะไรว่ะเนี่ย โว้ยยยย อยากตาย!!!!
 
                “ อะไรของพวกแกเนี่ยเดี๋ยวก็หาว่าฉันเป็นทอม เดี๋ยวก็หาว่าเป็นเกย์ ฉันไม่ใช่ไส้เดือนนะเว้ยยยย ที่มีสองเพศในตัวเดียว อ้อ แล้วฉันจะบอกไว้ตรงนี้เลยนะ ฉันขอประกาศว่า ฉัน- ไม่-ใช่-ทอม แล้วอีกอย่าง ฉัน-ชอบ-ผู้-ชาย ฉันชอบผู้ชายอ่ะ!!! ผู้ชายเข้าใจมั้ย!!!!!!! ” ฉันตะโกนลั่นเสียงดัง อุ๊ย ลืมตัวว่ะ ก็นึกว่าอยู่กันแค่นี้ ที่ไหนได้อยู่กันเต็มสนามเลย ยัยแก้วเอ๊ยยยย ทำไมแกชอบทำอะไรโง่ๆอยู่เรื่อยเลย อยากตบปากตัวเองจัง
 
                “ ฮือๆๆ พี่แก้ว ทำไมพี่ต้องทำร้ายจิตใจกันด้วย ” เสียงวิพากษ์วิจารณ์ปนเสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นของเด็กผู้หญิงในระแวกนั้นดังระงมไปหมด
 
                “ พวกเราอุตส่าห์ทำดีกับพี่มาเป็นปี ฮือๆๆๆๆ TT_TT ”
            “ สุดท้ายพี่แก้วก็...ชอบผู้ชาย แงงงงงงง TToTT ”
                “ ผู้หญิงมันไม่ดีตรงไหน กระซิกๆ T^T ”
 
                “ ฮ่าๆๆๆๆ ไอ้แก้วนี่แกทำให้ผู้หญิงเกือบครึ่งโรงเรียนร้องไห้ยังกะพ่อตายได้ขนาดนี้เลยเหรอ ฮ่าๆๆๆ ”
เสียงไอ้เคน นั่นปากเหรอนั่น
 
                “ นี่พวกแกรู้มั้ยขนาดแกบอกไปว่าไอ้โทโมะกับไอ้เขื่อนเป็นคู่เกย์ผู้หญิงยังไม่เสียใจเท่านี้เลยนะ ”
เอ้ออออ แดกดันกันเข้าไป คอยดูสักวันฉันจะเป่าหูจินนี่กับมีนให้เกลียดพวกแกสองคนไปเล๊ยยย ปากฉันมันศักดิ์สิทธิจะตายใครก็รู้
 
                &l