Sweet ก็น่ารักขนาดเนี๊ย...ขอรักเลยได้มั้ย

“ เธอนี่มันทึ่มจริงๆเลย ” พอเดินออกมาปุ๊บก็เห่าใส่เลยนะ
                “ ชิส์ ก็ฉันไม่ได้อยากเป็นเพื่อนนายสักหน่อย ” ฉันบอกพลางใส่หมวกกันน็อคไปด้วย
                “ อยากเป็นอย่างอื่นที่มากกว่านั้นรึไง ” นายนั่นบอกด้วยเสียงชวนขนลุก
                “ อะ ไอ้บ้า แค่ความเป็นเพื่อนฉันก็ไม่อยากเป็น ”
            “ เออๆ ” แล้วนายนั่นก็ไม่ได้พูดอะไรอีกขับรถไปเงียบๆจนถึงโรงเรียน ทำตัวแปลกๆอีกแล้วแฮะ
 
 
 
โรงเรียน
 
                “ กรี๊ดดดดดดดดดดดดด”
                “ กรี๊ดดดด แก๊กกพี่แก้วมากับพี่โทโมะอ่ะ ”
            “ อย่าบอกนะว่าพวกพี่เขา...คบกันอยู่อ่ะ ”
            “ จะบ้าเหรอแก ไม่เห็นเหรอทุกวันพวกพี่เขากัดกันแทบตาย อยู่ๆจะมา....”
               
 
เอี๊ยดดดดด!!!!!
 
โอ้ยยย ไอ้บ้านี่เบรกดีๆหน่อยก็ไม่ได้
 
                “ อ่ะ ” ฉันรีบลงจากรถอย่างคล่องแคล่วแล้วยื่นหมวกกันน็อคให้ แล้วรีบเดินขึ้นห้อง
                “ เดี๋ยวยัยแก้วรอฉันก่อนเซ่!!! ”
 
ม.6 ห้อง 3
 
                “ ไอ้เขื่อน!!!! นายแอบกินขนมฉัน ” เสียงหวานแหลมแว๊ดขึ้นในตอนเช้า
                “ อย่ามากล่าวหากันสิคร๊าบบบบ คุณผู้หญิง ” หนุ่มหล่อบอกกลับด้วยเสียงกวนๆ
                “ ก็เมื่อกี้ฉันวางมันไว้บนโต๊ะนี่แล้วหันไปคุยกับยัยจินนี่พอหันกลับมามันก็หายไป แล้วนายนั่งอยู่ข้างฉัน ถ้าไม่ใช่นายแล้วมันจะเป็นหมาตัวไหนล่ะว่ะห๊ะ!!!!! ” เสียงหวานเดิมตวาดด้วยสีหน้าถมึงทึงบอกบุญไม่รับสุดๆ
 
                “ โหหหห ยอมรับก็ได้ อะไรว่ะแค่นิดๆหน่อยๆเอ๊งงงง ทีเธอขโมยฉันกินทุกวันฉันยังไม่เห็นว่าอะไรเธอสักคำเลย โถ่ ยัยงก ”
 
            “ ไอ้หน้ายาวฝากไว้ก่อนเหอะ เห็นที่นายพูดมันเป็นเรื่องจริงหรอกนะ แต่วันนี้นายต้องเลี้ยงข้าวฉัน โอเค๊คคคค”
 
                “ เฮ้ย มะ ”
            “ ตกลงใช่มั้ย แต๊งกิ๊วววว ” เธอไม่ปล่อยให้เขาได้ปฏิเสธอะไรก็รีบเดินออกนอกห้องหวังว่าจะไปรอเพื่อนสาวแต่....
 
               
 
            “ นายจะมาตามติดฉันทำไมว่ะ” ฉันบ่นอย่างหัวเสียเมื่อไอ้นายโทโมะมันเกาะฉันหนึบอย่างกะปลิง
                “ เอ้า ก็เราเป็นเพื่อนรักกันนี่ ” นายนี่บอกพร้อมกับเอาแขนมาพาดไหล่ฉัน
                “ พ่อแม่ไม่อยู่อย่ามาทำทะลึ่งแถวนี้ ” ฉันปัดแขนออกแล้วเดินเอากระเป๋าไปวางที่โต๊ะเรียน
               
“ แก้วจ๋า~~~~” เสียงยัยเฟย์
                “ จ๋า~~~” ฉันเล่นมุขตอบมันไป
                “ เมื่อกี้น่ะ ไอ้กบหน้ายาวๆมันรังแกเฟย์ ” ยัยเฟย์มามุขไหนอีกล่ะ สงสัยอยากยั่วโมโหนายเขื่อนแน่ๆ
                “ จริงเหรอ แล้วเฟย์เจ็บตรงไหนหรือเปล่า ” พูดเองอยากจะอ้วกเอง
                “ ตัวน่ะไม่เจ็บแต่มันเจ็บที่ใจอ่ะ” ยัยเฟย์บอกด้วยท่าทีสำออยพลางจับมือของฉันไปวางไว้ตรงหน้าอกข้างซ้าย เอาง่ายๆตรงเนินอกมันนั่นแหละ ฉันกับเฟย์น่ะไม่คิดมาหรอกตอนที่ฉันไปานอนบ้านเฟย์วิ่งไล่จับนมกันเป็นว่าเล่น (การละเล่นแบบใหม่) จนโดนพี่ฟางว่าไป แต่ยัยเฟย์ดันวิ่งไล่จับของพี่เขาอีก (เอาเข้าไป)
 
                “ กรี๊ดดดดดด / ฮิ้วววว ” เสียงชะนีในห้องร้องวี๊ดว้ายบวกกับเสียงโห่แซวของพวกผู้ชายในห้องแต่ขอโทษเหอะฉันชินจนด้านไปแล้วย่ะ
 
                “ เฮ้ย! พวกเธอถ้าจะสวีตกันกรุณาไปที่อื่นได้ป่ะ เห็นแล้วรำคาญลูกตา ” ได้ผลแฮะนายเขื่อนอารมณ์ไม่ค่อยดีแระ เอ แต่มันคล้ายๆกับว่าเขื่อนมันหึงเฟย์เลยนะ
 
                “ ยัยพวกวิตปริตผิดเพศ ” อ้าว เฮ้ย แขกไม่ได้รับเชิญอย่างนายโทโมะมันเกี่ยวอะไรด้วยว่ะเนี่ย
                “ โถ่ พวกนายกับพวกฉันมันก็พวกเดียวกันแหละว๊า~~~ คิดว่าฉันดูไม่ออกรึไง โด่ดดด ”  ฉันที่ปากอยู่เฉยไม่ได้อยู่แล้วพูดจาโต้ตอบไป คำพูดไม่รู้ว่ามันหลุดออกมาจากส่วนไหนของมันสมอง
 
                “ หา!!!!! นี่โทโมะกับเขื่อนเขาเป็น.....” ยัยพวกชะนีชอบแส่พูดขัดขึ้นมาแปลความหมายคำที่ฉันพูด
 
                “ เฮ้ยยย!!!! ไอ้แก้วแก!!! เปล่านะฉันกับไอ้โมะเป็นเพื่อนกัน ” เขื่อนชี้หน้าฉันอย่างคาดโทษแล้วหันไปปฏิเสธเป็นพัลวัน
 
                “ อุ๊ยต๊ายตาย!!! ขนมจีนยังไม่ทันได้บอกเลยว่า นายกับโทโมะเป็นอะไรกัน จะรีบร้อนตัวปฏิเสธไปทำไมล่ะจ้ะเขื่อน ทำแบบนี้มันมี พิรุธ นะรู้ตัวเปล่า” ยัยเฟย์ตีหน้าซื่อพูดแบบหวังดีแล้วเดินไปหาเขื่อนเอาแขนเท้าไหล่เขื่อนพร้อมกับฉีกยิ้มแบบใสซื่อสุดๆ ฉันควรจะเปลี่ยนจากคำว่าใสซื่อเป็น เสแสร้ง มากกว่าเพราะฉันรู้ดีคนอย่างยัยเฟย์น่ะมันผ่านคำว่าใสซื่อมาไกลลิบเลยล่ะ
 
                “ ยัยเฟย์!!!!! ” นายเขื่อนตะคอกเฟย์เสียงดังแต่ขอโทษเหอะมันไม่สะทกสะท้านอะไรร๊อกกกก
                “ แก้วเธอพูดให้เคลียร์เลยนะว่าฉันกับไอ้เขื่อนเป็นอะไรกัน ” หารู้ไม่คำพูดนั้นหาเรื่องให้กับตัวเองชัดๆนายโทโมะ
 
                “ แหมๆๆๆ ตัวเองเป็นอะไรก็รู้อยู่แก่ใจน่า ใช่มั้ยพวกเรา” ฉันหาพวก
 
                “ ช่ายยยยยยย” สะใจจริงวุ้ย
 
                “ ยัยทอมเผือก ” นายโทโมะเรียกฉันด้วยสีหน้าโมโห
                “ยัยหมูขี้งก” นายเขื่อนก็เรียกยัยเฟย์เหมือนกัน พวกฉันก็ยิ้มรับ
 
                “ แล้วเราจะได้เห็นดีกันแน่ ไปเว้ย ไอ้เขื่อน” นายโทโมะบอกแค่นั้นแล้วเดินกอดคอกับนายเขื่อนออกไป เชื่อเหอะมันออกไปแล้วมันไม่กลับเข้ามาหรอก โดดอีกตามเคย
 
                “ เฮ้ยยย ไอ้โมะ ไอ้เขื่อนรอฉันด้วยยยยย” แล้วนายเคนตะกับนายจองเบก็ตามไปอีกคน
                “ อุ๊ย ฉันล่ะกลัวจังเลย ” ยัยเฟย์ตะโกนไล่หลังไป
               
            “ เฮ้ออออ / เฮ้ออออ” พอนายพวกนั้นเดินไปสุดสายตาแล้วพวกฉันก็ปล่อยลมหายใจออกมาพร้อมกัน
                “ แกว่าไอ้พวกนั้นมันจะทำอะไรเราอ่ะ” ฉันเปิดประเด็นกับยัยเฟย์
                “ อย่างนายสองคนนั้นคงคิดจะเล่นอะไรพิเรนท์ๆแน่เลย ยังไงแกก็ระวังตัวไว้ด้วยล่ะกัน นายโทโมะน่ะเจ้าเล่ห์จะตาย ส่วนไอ้เขื่อนคงไม่มีอะไรมากหรอก” ยัยเฟย์เตือนฉัน เตือนให้กลุ้มไปมากกว่าเดิมล่ะสิไม่ว่า ปากหนอปากไม่น่าไปชวนทะเลาะเล๊ยยยย
 
                “ นักเรียนเคารพ ” มีนหัวหน้าห้องสั่ง อะไรกันอาจารย์มาแล้วเหรอ
                “ เอาล่ะนักเรียนวันนี้เราจะมาขึ้นบทเรียนใหม่กันนะ ฉอดๆๆๆๆบลาๆๆๆๆๆ” ยัยป้านี่สวดมนต์อยู่รึไงนะ ฟังไม่เห็นรู้เรื่องเลย หันไปมองยัยเฟย์ก็แอบอ่านนิยายแจ่มใสที่ซ่อนอยู่ที่ลิ้นชักโต๊ะ ลองหันไปมองนายพิชชี่หนุ่มหล่อของห้องก็นั่งอ้าปากหาวอย่างไม่ห่วงหล่อ เอ่อ ฉันจะไม่ปลื้มนายอีกแล้ว หันไปมองจินนี่ที่ทำท่านั่งเหมือนจดเนื้อหาสำคัญที่ออกมาจากปากของยัยป้านี่ แต่จริงๆใครจะรู้ว่าจินนี่นั่งแต่งนิยายอยู่ต่างหากเธอเคยเอามาให้ฉันอ่าน เฮ้อออ ในเมื่อไม่มีใครตั้งใจเรียนเลยฉันก็ขอบายด้วยอีกคนล่ะกันนะ ราตรีสวัสดิ์
 
 
 
 
ว่างสุดๆๆๆๆๆๆเลยมานั่งแต่งต่อ เม้นได้ตามใจชอบ มาอัพแล้วววววว