Change in to love…จาก ร้าย กลายเป็น รัก

8

                                ร่างสูงมองร่างบางนั่งเลือกชุดเจ้าสาว ซึ่งมีแม่ของร่างบางนั่งประกบเขาอยู่ ซึ่งแม้ว่าเขา

จะไม่อยากจะสนทนากับแม่ของเธอมากนัก แต่เมื่อเขาคิดถึงคำพูดของร่างบางเมื่อวานทำให้เขาต้องพยายามตีซี้

แม่ยายของตน

“เอ่อ..หิวน้ำไหมครับ?” ร่างสูงเปิดปากสนทนากับแม่ของร่างบาง

“ไม่จำเป็นที่นายจะต้องมาเอาใจฉัน เพราะยังไงหลังจาก3เดือนนายก็ต้องหย่า เพราะฉันไม่ยอมให้นักเรียนหมอ

เงินทุนอย่างนายมาจับลูกสาวฉันหรอก” ผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นแม่ยายตอบอย่างเหยียดๆ

“หึ” ร่างสูงชักเสียงในลำคอ ทำให้ว่าที่แม่ยายหันขวับมองเขาตาเขียวทันที

“มีอะไรหรือครับ” ร่างสูงถาม พร้อมทำหน้าไม่รู้ร้อนรู้หนาว ส่งผลให้อารมณ์ของว่าที่แม่ยายพลุกพล่าน

“อวดดีให้มันตลอดเถอะ ดูซิ!! ระหว่างฉันกับนาย ยัยฟางจะเลือกใคร” แม่ของร่างบางพูดจบก็ลุกขึ้นไปเอ่ยลา

ลูกสาวทันที ก่อนจะเดินกลับมาส่งสายตามาดร้ายให้กับร่างสูงหนึ่งครั้ง แต่ร่างสูงก็ไม่ยอมแพ้ ยักคิ้วกวนประสาท

ว่าที่แม่ยายก่อนจะลุกเดินไปหาร่างบาง แล้วตามมาด้วยเสียงกระแทกเท้าของแม่ร่างบางตามมาติดๆ

               

“นี่คุณไปกวนประสาทอะไรแม่ของฉันอีกเนี่ย!! ท่านถึงมาย้ำเรื่องหย่ากับฉันก่อนกลับ” ร่างบางเอ่ยถามร่าง

สูงอย่างระอา หลังจากลองชุดเสร็จ

“เปล่านี่...ผมไม่ได้ทำอะไร แม่ของคุณคงเกลียดผมเข้ากระดูกไปแล้วมั้ง” ร่างสูงตอบอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว

“นี่ไง ตอบแบบนี้แสดงว่าไปกวนอารมณ์แม่ฉันใช่ไหม” ร่างบางคาดคั้น

“ก็ผมพูดกับท่านดีๆแล้วนะ ผมแค่ถามว่า ‘หิวน้ำไหมครับ?’แค่นี้ โดนตอกกลับมาเป็นชุด ผมก็เลย..”

“ก็เลยกวนประสาทท่านไปนิดหน่อย ใช่ไหม? ฉันว่าวิธีที่จะทำให้คุณดีกับแม่ฉันเนี่ยคงต้อง อยู่เฉยๆแล้วไม่ต้อง

ไปยุ่งกับท่านจะดีกว่ามั้ง!!” ร่างบางตอกกลับอย่างเหลืออด ก่อนจะเดินสะบัดอารมณ์ไปที่รถ ส่งผลให้ร่างสูงต้อง

เดินตามไปง้ออย่างรวดเร็ว

             

   ตลอดทางร่างบางไม่เปิดปากคุยกับร่างสูงสักคำ แถมยังทำเหมือนเขาไม่มีตัวตน ทำให้ร่างสูงเริ่มท้อใน

การง้อแล้วปล่อยไว้แบบนี้ เดี๋ยวร่างบางหายโกรธคงพูดกับเขาเอง ร่างสูงขับรถมาส่งที่คอนโดร่างบางโดยที่ร่างสูงก็

เริ่มงอนร่างบางกลับบ้างแล้ว เพราะการที่เขาเป็นนักเรียนทุนนั้นไม่ใช่ว่าฐานะที่บ้านเขาไม่ดี เพียงแต่เขาไม่อยาก

รบกวนเงินของพ่อแม่เท่านั้น แต่แม่ของร่างบางกลับคิดว่าเขาจนจึงต้องขอทุน และมักจะกล่าวเหยียดชั้นกับเขาเส

มอๆ ทำให้เขานึกขุ่นเคืองบ้างเป็นธรรมดา แต่เขาก็ไม่ได้เคยคิดโกรธแม่ของร่างบางจริงจังๆนัก กลับมาถูกร่างบาง

โกรธอีกนี่สิ เขาจึงชักงอนร่างบางกลับบ้างแล้ว

“ผมไม่รู้หรอกนะ ว่าแม่ของคุณไปเป่าหูคุณยังไง แต่ผมไม่ชอบให้ใครมาเหยียดชั้นกับผมบ่อยๆ เพราะความอดทน

ผมก็มีขีดจำกัด” ร่างสูงเอ่ยบอกร่างบางด้วยสีหน้าตึงๆ ทำให้ร่างบางเริ่มรู้สึกถึงความผิดปรกติได้โดยอัตโนมัติ

“ฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่าแม่ฉันไปว่าอะไรนาย แต่ยังไงก็ขอโทษแทนแม่ฉันด้วยละกัน และถ้านายหมดความอดทน

เมื่อไหร่ฉันก็พร้อมหย่า” ร่างบางตอบอย่างไม่ยอมแพ้ ทำให้ร่างสูงก็เป็นฝ่ายง้ออีกจนได้

“ผมไม่ได้อยากหย่า  เอาเป็นว่าพรุ่งนี้10โมง ผมมารับไปดูthemeงานแล้วกัน” ร่างสูงบอก ร่างบางพยักหน้าเล็กๆ

แล้วลงจากรถทันที

 

3 อาทิตย์ผ่านไป งานแต่งกำลังจะเริ่มขึ้นในอีก3วัน ทำให้ร่างบางรีบแจกการ์ดให้ทั่วถึง เพราะเธอมีคนรู้จัก

เยอะ ส่วนร่างสูงไม่ต้องมีพิธีรีตองมาก ชวนปากต่อปากเป็นพอ ส่วนสถานภาพของร่างสูงกับแม่ของร่างบางก็ยังคง

ไม่คืบหน้า แต่ร่างบางก็เริ่มทำใจให้ชินได้แล้ว เพราะดูจากรูปเหตุการณ์ แม่ของเธอดูท่าจะเป็นฝ่ายหาเรื่องร่างสูง

มากกว่า ทำให้เธอพยายามหาสิ่งที่มาผูกความสัมพันธ์ของทั้งคู่อยู่ แต่ก็ดู ยาก เหลือเกิน

“ป๊อป!! เห็นต่างหูที่เป็นมุกบ้างหรือเปล่า” ร่างบางที่หาต่างหูในห้องนอนตะโกนถามร่างสูงที่นั่งดูทีวีอยู่ที่ห้องนั่ง

เล่น เพราะเธอกำลังออกไปหาพ่อของร่างบางที่พักอยู่ที่โรงแรมแห่งหนึ่งเพื่อไปคุยเรื่องรายละเอียดงานแต่งที่พ่อ

ของร่างบางไม่ยอมให้ทางแม่ของร่างบางรับผิดชอบ ซึ่งก็ทำให้แม่ร่างบางคิ้วกระตุกเล็กๆ แต่ก็ไม่ว่าอะไรเพราะไม่

อยากต่อความยาวสาวความยืดกับอดีตสามี

“ไม่รู้สิ คุณก็มีที่เป็นมุกตั้งหายอัน จะไปรู้ได้ไง”ร่างสูงเดินมาให้ห้องนอนพร้อมทำท่าช่วยหา

“ช่างเถอะ ไม่ใส่ก็ได้...เดี๋ยวพ่อจะรอ” ร่างบางตัดใจพร้อมกับเดินไปหยิบกระเป๋าสะพายเตรียมออกไปข้างนอก

ร่างสูงเดินตามมาติดๆ แต่แขนแข็งแกร่งก็โอบเอวร่างบางไว้ก่อนที่ร่างบางจะเดินไปที่ประตูห้องนอน

“นี่!! ไปหาคุณพ่อ สายแล้ว” ร่างบางหันมาเอ็ดร่างสูงที่อยากทำอะไรไม่รู้เวลา

“10นาทีไม่ได้เหรอ?” ร่างสูงขอ แต่ร่างบางถลึงตาใส่พร้อมกับหันหน้ามาหยิกต้นแขนร่างสูง1ที

“ไม่ได้ นายนี่มันจริงๆเลย” ร่างบางว่าเสร็จก็เตรียมจะหันกลับ แต่ก็ถูกแขนตวัดโอบรอบเอวได้อีกครั้ง แต่ครั้งนี้ร่าง

สูงไม่เปิดโอกาสให้ร่างบางได้พูดอะไร รีบประกบริมฝีปากบดคลึงที่เรียวปากสวยทันที ร่างบางที่ตกใจเผลอเผยอ

ปากเปิดโอกาสให้ร่างสูงได้ชิมรสชาติความหวานอีกครั้ง พร้อมกับมือที่ทำการลูบไล้เรือนร่างของร่างบางไม่หยุด

ทำให้ร่างบางครางอยู่ในลำคอก่อนที่จะทุกอย่างจะเลยเถิด เสียงโทรศัพท์ร่างบางดังขึ้นทำให้ร่างบางผลักร่างสูง

อย่างแรง แล้วจะส่งสายตามาดร้ายให้คนนิสัยเสียที่ยืนกอดอกยิ้มกริ่มอย่างพอใจ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มาดู ก็พบ

ว่าพ่อของร่างบางโทร.ตาม เพราะเลยเวลานัดมา10นาทีแล้ว ทำให้ร่างบางรีบลากร่างสูงไปที่รถอย่างรวดเร็ว แต่

ร่างสูงดูไม่เดือดร้อน เดินชิลล์ๆ มาที่รถอย่างใจเย็น ทำให้ร่างบางตีเข้าที่แขนร่างสูงอย่างแรง1ที ทำให้ร่างสูงเร่งส

ปีดความเร็วมาได้เล็กน้อย แล้วทั้งคู่ก็ตรงไปที่โรงแรมของพ่อร่างบางทันที

 

                3 วันต่อมา

“ฟาง!! เร็วเข้านักข่าวมาเพียบเลย” โฟร์วิ่งแจ้นเข้ามาหาร่างบางที่กำลังนั่งเตรียมตัวอยู่ในห้องแต่งตัว

“พี่โฟร์ เดี๋ยวหลานฟางก็สะเทือนพอดี เดินเบาๆสิ” ร่างบางหันมาเอ็ดผู้ที่เป็นพี่สะใภ้

“ไม่ได้ล่ะ! เดี๋ยวพี่ต้องเตรียมของไว้ เผื่อเข้าหอ ฟางจะได้ปลอดภัย” ผู้เป็นพี่สะใภ้ทิ้งท้ายเท่านั้นก็เดินหายไป

ทิ้งให้ร่างบางงงกับประโยคสนทนาแปลกๆนั่น

             

   ทางด้านร่างสูงที่กำลังเตรียมตัวเข้าขบวนขันหมาก ที่ดูเหล่าเพื่อนพ้องจะตื่นเต้นกว่าตัวเจ้าบ่าวรวมทั้ง

ว่าที่พ่อตาที่กำลังใส่เงินในซองเพื่อเป็นเงินผ่านประตูวิวาห์ แต่เขาก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาก็ตื่นเต้นไม่น้อยที่ได้เข้า

วิวาห์กับร่างบาง แม้จะรู้ดีว่าเป็นเพียงเกมรักกำมะลอ แต่เขาก็อยากใช้เวลา3เดือนให้คุ้มค่าที่สุด ถ้าเขาไม่ใช่

สำหรับเธอ หรือเธอเองก็ไม่ใช่สำหรับเขา เขาก็พร้อมไป

   

             บรรยากาศของขบวนขันหมากเป็นไปอยากครึกครื้น เสียงหัวเราะเฮฮาดังไปจนไปเตะหูร่างบาง ส่งผลให้อัตราการเต้นของหัวใจของร่างบางแรงขึ้นเป็นเท่าตัว เธอไม่เคยตื่นเต้นขนาดนี้มาก่อน ยิ่งขบวนนั้นใกล้เข้ามาเท่าไหร่ ร่างบางก็ยิ่งกระสับกระส่ายนั่งไม่สุขมากเท่านั้น

“ฟางลงไปได้แล้ว ขบวนขันหมากมาถึงหน้าบ้านแล้ว” พี่สะใภ้วิ่งมาบอกอย่างดี๊ด๊า เมื่อเห็นขบวนขันหมากมาจ่ออยู่ที่ประตูบ้านกำลังผ่านประตูเงินประตูทองเข้ามา แม้ว่าร่างบางจะเป็นคนไฮเทค แต่ก็แต่งงานตามประเพณีไทยเดิมทุกอย่าง โดยจัดขึ้นที่บ้านของเพื่อนร่างสูงที่ไปทำงานต่างประเทศและเป็นอีกหนึ่งคนที่รู้ว่าการแต่งงานครั้งนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร จึงให้ยืมใช้เป็นเรือนหอชั่วคราว

“ค่ะๆ” ร่างบางตอบรับ ‘กะอีแค่แต่งงาน เคยเข้าฉากมาตั้งสิบกว่าฉาก จะตื่นเต้นทำไมนะ’ ร่างบางคิดอยู่ในใจ

“ไปเร็วๆ” พี่สะใภ้วิ่งมาจูงมือร่างบางให้วิ่งออกไปดู ร่างบางก็พบว่าคนที่มานั้นนับร้อยชีวิต แต่รัศมีของเจ้าบ่าวของเธอนั้นก็เปล่งประกาย ทำให้เธอมองเห็นได้ไม่ยาก และในวันนี้เขาดู หล่อ ที่สุดในสายตาเธอ

                ขบวนขันหมากเริ่มเดินเข้ามาในบ้านโดยร่างบางต้องเข้าไปเตรียมตัวก่อน โดยบนโซฟานั้นมีพ่อและแม่ของเธอ ที่ดูจะเมินใส่กันเล็กๆ ส่วนอีกทางก็เป็นลุงของร่างบางที่รับเป็นเถ้าแก่ให้ร่างสูงด้วยความปลื้มส่วนตัวและพ่อของร่างสูงที่สวมสูทนักธุรกิจเต็มยศ ได้ยินเขาแว่วๆว่า พ่อเขากำลังเตรียมเปิดแบรนด์ตัวใหม่ในลอสแองเจลลิส ซึ่งร่างบางเพิ่งรู้ว่าพ่อของร่างสูงนั้นเป็นนักธุรกิจไวน์อันดับต้นๆของไทย แต่ที่ร่างสูงขอทุนนั้น เพราะ ครอบครัวของร่างสูงตั้งแต่รุ่นย่า รุ่นปู่ นั้นค่อนข้างลำบาก ด้วยความที่พ่อของร่างสูงไม่อยากให้เขาหลงระเริงเหมือนลูกเศรษฐีคนอื่นๆจึงให้เขาหาทางเรียนเอง โดยร่างสูงเล่าว่า เขาเริ่มเข้าไปเป็นพนักงานบ่มไวน์ตอนอายุ 15 ทำให้เขามีความเป็นผู้ใหญ่ในตัวสูงกว่าคนทั่วไป ด้วยเหตุการณ์ที่ร่างสูงเปิดเผยตัวตนของพ่อเป็นครั้งแรก จึงทำให้แม่ของร่างบางจ๋อยนิดๆ แต่ก็ไม่วายส่งสายตามาดร้ายให้ร่างสูงบ่อยๆ

เมื่อทุกอย่างเริ่มอยู่ในความสงบ ก็ทำการเปิดตัวเจ้าสาวทันที พอร่างบางก้าวเท้าออกมาไม่ถึง5ก้าว แฟลตมากมายก็ลั่นใส่ร่างบางอย่างไม่รีรอ กว่าทุกอย่างจะสงบอีกครั้งก็เล่นไปเกือบ3นาที

“สวยจังเลยนะ” ร่างสูงหันมากระซิบให้ร่างบางหลังจากร่างบางนั่งลงไม่ถึงนาที แต่ก็ตามมาด้วยเสียงกระแอมของแม่ของร่างบาง แต่ร่างสูงก็ยักไหล่ไม่สนใจทำให้แม่ของร่างบางส่งกระแสจิตไม่ปลอดภัยมาที่ร่างสูง ทำให้ผู้ใหญ่ทั้ง2ฝ่ายส่ายหน้าอย่างระอา

                พิธีการเป็นไปอย่างเรียบง่ายจวบจนถึงงานเลี้ยงตอนกลางคืน โดยร่างบางขอจัดเป็นแบบปาร์ตี้โดยมีแต่เหล่าเพื่อนพ้องเท่านั้น แต่ก็ไม่วายมีน้องสาวต่างบิดามาร่วมงานด้วย แม้เธอไม่เต็มใจแต่แม่ของร่างบางนั้นคะยั้นคะยอให้หวายปาร์ตี้ด้วย ทำให้เธอไม่สบอารมณ์เล็กๆ

“สวัสดีค่ะพี่ฟาง ยินดีด้วยนะคะ” เสียงเจื้อยแจ้วของหวายดังขึ้น แม้ใบหน้าและน้ำเสียงดูยินใจ แต่ร่างบางก็สัมผัสได้ว่ายัยน้องสาวคนนี้อยากจะทึ้งหัวตนอย่างแน่นอน

“ป๊อป ฟางขึ้นบ้านก่อนนะ” ร่างบางไม่สนใจผู้เป็นน้อง ขอตัวขึ้นบ้านโดยที่ร่างสูงห้ามไม่ทัน ร่างบางเดินขึ้นไปบนชั้น2ของบ้านเห็นร่างสูงกำลังยืนคุยกับหวายอย่างสนุกสนาน เธอเข้าใจว่าร่างสูงนั้นอัธยาศัยดี แต่ยัยน้องสาวนั่น มันจะมาก่อกวนอะไรในชีวิตเธอนั้นเธอก็พร้อมรับได้เสมอ แต่เรื่องนี้เธอดูอารมณ์เสียผิดปกติ ร่างบางไม่ปล่อยให้ตัวเองฟุ้งซ่าน รีบขึ้นไปอาบน้ำทันที

_________________________________________________

เรื่องไปเร็วนิดนึงนะ เพราะเราอยากเร่งปิดนิยายให้จบ เพราะตอนนี้กำลังมีแพลนนิยายใหม่แล้ว ยังไงถ้าเร็วเกินไปก็ขอโทษด้วยนะ อ้อ..sory ด้วยที่ไม่ได้มาอัพนิยาย เพราะช่วงนี้งานยุ่งมาก หวังว่า forget me not นะ