Change in to love…จาก ร้าย กลายเป็น รัก

16

                ร่างบางเอนกายลงบนเตียงอย่างอ่อนล้า หางตาเห็นร่างสูงกำลังเดินเข้าห้องมา ร่างบางลุกพรวดไปหยิบหมอน และผ้าห่มทันที

“อะไร?” ร่างสูงถามอย่างไม่เข้าใจ เมื่อจู่ๆร่างบางก็ยื่นหมอนและผ้าห่มให้

“ไปนอนข้างนอก”

“มันไม่เห็นเกี่ยวเลย” ร่างสูงแย้งขึ้น แต่ดูเหมือนไม่ได้กระทบโสตประสาทของร่างบางสักนิด

            ร่างสูงทิ้งหมอนและผ่าห่มแล้วโดดขึ้นเตียงทันที ส่งผลให้ร่างบางตวัดสายตาไม่พอใจให้โดยทันทีทันใด

“ถ้านายไม่ไป ฉันไปเอง” ร่างบางทำท่าจะลุกหนี แต่ก็เช่นเคย มือดุจหนวดหมึกตวัดโอบร่างเล็กให้อยู่ในอ้อมแขนกว้างอีกเช่นเคย

“ถ้ายังโกรธเดี๋ยวผมยอมให้ฟางลงโทษก็ได้” ว่าแล้วร่างสูงก็หลับตาพริ้ม เตรียมรับจุมพิตของร่างบาง

“บ้าหรือไง ทำโทษนายหรือทำโทษฉันกันแน่ ฉันมีแต่เสียกับเสีย” ร่างบางว่าพลางพยายามดิ้นออกจากอ้อมแขนร่างสูง

                ร่างสูงคลายอ้อมแขนออกจากร่างบางอย่างง่ายดาย ทำให้ร่างบางประหลาดเล็กๆ แต่ยังไว้ท่าพลิกตัวหนีร่างสูง

“พรุ่งนี้ไปกินข้าวบ้านแม่คุณกันมั๊ย?” หลังจากเงียบไปสักพักร่างสูงก็เอ่ยขึ้นอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย ร่างบางจึงพลิกตัวกลับมาอีกครั้ง

“ก็ได้ แต้ห้ามกวนประสาทแม่ฉันอีกนะ!” ร่างบางคาดโทษอย่างรู้ทัน

“ผมไม่เคยกวนประสาทแม่คุณก่อนอยู่แล้ว มีแต่...” ร่างสูงพูดมันทันจบร่างบางก็ขัดขึ้นทันที

“มีแต่แม่ฉันเริ่มก่อนใช่มั๊ย? แล้วทำไมถึงไปโต้วาทีกับท่านล่ะคะ ท่านว่าอะไรมาคุณก็อยู่เฉยไม่ได้หรือไง แม่ฉันเป็นพวกบ้าอำนาจ ยิ่งคุณเถียงแม่ฉันยิ่งไปกันใหญ่...นะคะ อย่าไปโต้ตอบท่าน คิดเสียว่าทำเพื่อฉัน” ร่างบางส่งสายตาเว้าวอนให้ร่างสูงอย่างไม่ลดละ

“OK..ผมจะพยายาม แต่คุณห้ามเข้าข้างแม่คุณเยอะสิ...ผมเหมือนแพ้ยังไงก็ไม่รู้” ร่างสูงพูดพลางนิ่วหน้าเหมือนเด็ก ทำให้ร่างบางอดอมยิ้มไม่ได้

“ก็ถ้าฉันเข้าข้างแม่ฉัน แล้วฉันจะมานอนอยู่ตรงนี้ได้ยังไง” ร่างบางตอบ ทำให้ร่างสูงเลิกนิ่วหน้าแล้วประทับรอยจูบลงบนหน้าผากของร่างบางอย่างเอ็นดู

“ผมรักคุณ รักที่สุดในหัวใจ” ร่างสูงกระซิบอย่างแผ่วเบาแล้วประทับจูบอันอ่อนหวานลงบนเรียวปากเล็กของร่างบางทันที คำพูดมากมายที่ร่างบางรับรู้ได้โดยร่างสูงไม่ต้องเอ่ย ร่างสูงไล้มือไปทั่วร่างอวบอั๋น แล้วพลิกตัวร่างบางให้มาอยู่เหนือร่างตนเอง ก่อนจะละจูบออกจากเรียงปากของร่างบางช้าๆ

“ผมอยากให้คุณเริ่มก่อนบ้างจังเลยที่รัก” ร่างสูงพูดจบ ร่างบางก็เริ่มประทับเรียวปากสวยลงบนเรียวปากของร่างสูงทันที มือเรียวสวยลูบไล้อยู่บริเวณอกและลงมาถึงหน้าท้องที่มีมัดกล้ามสวยอยู่ใต้เสื้อยืดบางของร่างสูง เสียงครางเล็กๆของร่างบางนั้นทำให้อารมณ์ของร่างสูงกระเจิดกระเจิงไปหมด ร่างสูงพลิกตัวกลับให้ร่างบางอยู่ใต้ร่างทันที แล้วปลดเปลื้องเสื้อผ้าอันน่ารำคาญของตนและของร่างบางออกอย่างรวดเร็ว ก่อนค่อยๆพรมจูบบริเวณเนินอกสวยของร่างบางอย่างแผ่วเบา ปากหนาไล้เม้มไปทั่ว ตั้งแต่เนินอก หน้าท้องแบนราบ มาถึงขาอ่อนสวย ลามไปจนนิ้วเท้าร่างบาง ที่ร่างสูงพรมจูบลงอย่างแผ่วเบา แล้วเรียวปากหนาก็ลากไล้กลับขึ้นมาที่น่องขาเรียวเล็ก จนมาหยุดที่จุดอ่อนไหวสีชมพูของร่างบาง ร่างสูงจัดการกับจุดนี้อย่างหื่นกระหาย ทำให้ร่างบางเกร็งตัวขึ้นรับทุกการสัมผัสอย่างเต็มใจ เสียงครางเล็กๆปนกับเสียงหอบหายใจของร่างบางทำให้ร่างสูงแทบคลั่ง จนร่างบางกระตุกตัวเกร็งอีกครั้ง ทำให้ร่างสูงรู้ทันทีว่าเธอคงถึงจุดนั้นไปแล้ว1ครั้ง

แต่เขายัง...

ร่างสูงเปลี่ยนท่าขึ้นมาจูบที่ยอดถันสีชมพู ทำให้ร่างบางเริ่มครางขึ้นอีกครั้ง ในขณะนั้น ร่างสูงก็ค่อยๆยัดเยียดความเป็นชายให้เข้าไปในตัวร่างบางจนสุด

“ป๊อป!!!” ร่างบางร้องขึ้นด้วยน้ำเสียงแสบซ่าน ร่างสูงจึงเลื่อนริมฝีปากมาที่เรียวปากสวยอีกครั้งเมื่อรู้สึกว่าร่างบางไม่เกร็งกับการโจมตีของเขาแล้ว ร่างสูงก็ค่อยๆขยับช้าๆ แล้วค่อยๆเร็วขึ้น...เร็วขึ้น....เร็วขึ้น จนเขาเองก็กัดฟันด้วยความเสียวซ่านที่ได้รับจากภรรยาคนสวยที่นอนหลับตาครางกระเส่ารับการโจมตีของเขา ร่างสูงเร่งความเร็วขึ้นอีกครั้ง จนเขาพาภรรยาคนสวยขึ้นสวรรค์ไปพร้อมกัน...

                รุ่งเช้าร่างสูงตื่นขึ้นด้วยความเพลียสุดขีด แต่ก็ยังไม่เท่าร่างบางที่นอนหลับตาพริ้มอยู่ในอกเขาอย่างเอาเป็นเอาตาย ร่างสูงเพ่งพินิศมองร่างบางอย่างถี่ถ้วน ยิ่งมองเขายิ่งรักเธอคนนี้ ทำไมภรรยาคนสวยถึงได้น่าจับมาจูบอย่างนี้นะ ร่างสูงประทับจูบลงบนหน้าผากร่างบางอย่างแผ่วเบาแต่เนิ่นนาน ทำให้ร่างบางสลึมสลือตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงีย

“อื้ม...ป๊อป ฟางง่วงขอนอนก่อนนะ” ร่างบางพูดก็เตรียมท่าจะนอนต่อ ก็ถูกร่างสูงพลิกตัวมาคร่อมร่างเธอไว้อย่างรวดเร็ว ทำให้ร่างบางหายง่วงเป็นปลิดทิ้ง

“จำไม่ได้เหรอ เราต้องไปบ้านแม่คุณนะที่รัก” ร่างสูงพูดพลางหอมแก้มภรรยาคนสวยฟอดใหญ่

“ก็ใครล่ะ...ทำเอาเพลียไปทั้งตัว” ร่างบางตอบพร้อมกับทำแก้มป่องอย่างน่ารัก ทำให้ร่างสูงจูบเอาที่แก้มซ้ายแรงๆ1ที

“งั้นคืนนี้..ผมจะไม่เท่าเมื่อคืนนะ” ร่างสูงพูดเสร็จก็ประทับจูบลงบนเรียวปากสวยนั่นอีกครั้ง

“ไม่เอาแล้ว เจ็บ...” ร่างบางตอบอย่างอายๆ

“ก็ได้ๆ ให้พัก1คืน แต่ตอนนี้ไปอาบน้ำกันเถอะ เดี๋ยวผมจะทำความสะอาดให้ทุกซอกทุกมุมเลยนะที่รัก” ว่าแล้วร่างสูงก็อุ้มร่างบางเอาห้องน้ำทันที ร่างบางซบศีรษะพิงอกร่างสูงอย่างอ่อนล้า แล้วปล่อยให้ร่างสูงจัดการร่างกายเธอจนสะอาดทุกซอกทุกมุม

                รถคันสวยเลี้ยวปราดเข้ามาที่บ้านหมอไอยรินทร์ หรือแม่ของร่างบางในเวลาใกล้เที่ยง ทำให้เจ้าของบ้านออกมาดูด้วยความสงสัย แต่เมื่อเห็นว่าแขกที่มานั้นคือลูกเขยตัวแสบก็ชักสีหน้าทันที

“สวัสดีครับ” ร่างสูงยกมือไหว้อย่างอ่อนน้อม แต่ผู้ใหญ่ตรงหน้าก็ไม่คิดยกมือรับไหว้แม้แต่น้อยทำให้ร่างบางส่งสายตาให้กำลังร่างสูงอย่างช่วยไม่ได้

“คือวันนี้หนูอยากมาทำอาหารให้แม่ทานน่ะค่ะ” ร่างบางบอกผู้เป็นแม่ด้วยน้ำเสียงร่าเริง แต่ก็ไม่วายถูกเหน็บแนมไปยังสามี

“อยากมาก็มาคนเดียวสิลูก จะเอาใครบางคนมาด้วยทำไม”

“ผมแค่...” ร่างสูงไม่ทันตอบก็โดนร่างบางชิงตอบดักหน้าไปก่อน

“ป๊อปไม่ได้มีเคสที่โรงพยาบาลน่ะค่ะ ฟางเลยให้มาส่ง” ร่างบางตอบแทน

“ถ้าอย่างนั้นส่งแล้วก็ไปสิ” ผู้เป็นแม่ยังไม่ยอมอ่อนข้อ

“แม่คะ..”ร่างบางปรารภ

“อย่ามาออกรับแทนนะ ลืมไปแล้วหรือไงว่าเราน่ะ แค่แต่งรักษาภาพลักษณ์” ผู้เป็นแม่หันมาเอ็ดลูกสาวอย่างหัวเสีย

                แต่ทันใดนั้น ร่างสูงก็คุกเข่ากราบลงที่เท้าผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นแม่ยายทันที ทำให้ทั้งภรรยาแล้วแม่ยายนั้นหยุดมองด้วยความประหลาดใจ

“ผมกราบขออภัยคุณน้าด้วยครับ ผมอาจจะไม่รู้ที่ต่ำที่สูง แต่ให้มันเป็นเรื่องงานได้ไหมครับ? ตอนนี้ผมรักลูกสาวคุณน้าจริงๆนะครับ ช่วยลดอคติลงพิจารณาผมไว้หน่อยเถอะครับ” ร่างสูงพูดจบก็ยืนขึ้น ผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นอริมีสีหน้าอ่อนลงเล็กน้อย ด้านภรรยาคนสวยน้ำตาเอ่อไหลออกมา

“อยากมาก็มา เร็วๆเข้าล่ะ ฉันชักหิวแล้ว” ผู้เป็นยายเอ่ยทิ้งท้ายแล้วเดินเข้าบ้านไปทันที ร่างบางกระโดดกอดร่างสูงด้วยความดีใจ ร่างสูงลูบหัวภรรยาคนสวยด้วยความรัก

“ขอบคุณนะคะ ขอบคุณที่ลดทิฐิลงเพื่อฉัน ขอบคุณจริงๆ” ร่างบางเอ่ยด้วยความตื้นตัน

“ถ้าอย่างนั้น อย่าลืมให้รางวัลผมนะที่รัก” ร่างสูงบอกแค่นั้น ร่างบางก็รีบประทับเรียวปากสวยลงบนแก้มขวาของร่างสูงทันที

“มัดจำไว้ก่อน คืนนี้ค่อยว่ากัน” ร่างบางบอกแค่นั้นก็เดินตามผู้เป็นแม่เข้าบ้านไป

 __________________________________________________

กลับมาอัพแล้วน้าาาาาาาาาาา

หวังว่าคงจำเนื้อเรื่องได้ใช่ไหม? หลายคนคงบอก 'ไม่'

แต่ยังไงก็ฝากด้วยนะคะ รักคนอ่านที่ยังไม่ลืมกันทุกคนน้าา จ๊วฟฟฟฟฟฟฟ