Change in to love…จาก ร้าย กลายเป็น รัก

14

                สัมผัสอุ่นๆจากสายน้ำที่ไหลลงมาพรมไปทั่วร่างบางทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลายจากเหตุการณ์เมื่อคืนได้ดีเลยทีเดียว แต่แล้วความสงบก็ถูกขัดขึ้นด้วยเสียงเปิดประตูห้องน้ำ ตามด้วยร่างสูงที่เดินเข้ามาแบบไม่สนใจคนที่โป๊เปลือยอยู่แม้แต่น้อย ร่างบางรีบรูดม่านกั้นสายตาร่างสูงทันที

“เข้ามาทำไม ฉันอาบน้ำอยู่ไม่รู้หรือไง” ร่างบางเอ่ยออกมาด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว

“ก็ประตูมันไม่ได้ล็อก ผมก็เดินเข้ามาได้อยู่แล้ว” ร่างสูงตอบแบบไม่ใส่ใจ

“ฉันล็อกแล้ว!! นายออกไปเลยนะ” โทสะของร่างบางทวีคูณขึ้นเรื่อยๆ

“ไหนก็เข้ามาแล้ว ขออาบด้วยคนสิ ประหยัดน้ำดี” ว่าแล้วร่างสูงก็เดินมารูดปราการสุดท้ายออกทันที ร่างบางที่ตั้งตัวไม่ทันรีบแทรกกายไปในผ้าม่านทันที

“ป๊อปอย่านะ ขออาบน้ำก่อนจะไปทำงาน” ร่างบางจนมุมจึงต้องเอ่ยขอร้องดีๆ

“ก็นี่ไง อาบด้วยกัน...เดี๋ยวผมไปส่ง เร็วดี” ร่างสูงยังไม่ยอมง่ายๆ แถมจัดการถอดเสื้อออกทันที ร่างบางที่เห็นดังนั้นจึงหลับตาปี๋ทันที

“ที่เมื่อคืนไม่เห็นหลับตาแบบนี้เลย” ร่างสูงยังมิวายเย้าหยอกยียวนร่างบาง ทางร่างบางที่ตัวแข็งทื่อไม่กล้าแม้แต่ลืมตาจึงไม่พูดอะไร ได้แต่ยืนหลบอยู่ในผ้าม่านอยู่อย่างนั้น แต่...

ก๊อก ก๊อก

                เสียงเคาะประตูดังขึ้น ร่างบางแอบใจชื้นน้อยๆ แต่กลับกันร่างสูงนั้นนิ่วหน้าด้วยความไม่สบอารมณ์

“เดี๋ยวผมไปเปิดเอง” ร่างสูงทำท่าจะเดินออกไปแต่..

“ไม่ต้อง!! ฉันไปเปิดเอง” ร่างบางเอ่ยขึ้น เพราะเธอนึกขึ้นได้ คนที่จะมาเคาะประตูคงไม่ใช่ใคร คงต้องเป็นหวายแน่ๆ หากให้ร่างสูงออกไปสภาพแบบนี้คงไม่ดีแน่ๆ อีกทั้งเธอจะหาจังหวะหลบออกจากห้องน้ำอีกด้วย

“ก็โป๊อยู่จะไปเปิดได้ยังไง”

“หันหน้าไป” ร่างบางสั่ง

“ไม่ อยากไปเปิดก็หาทางเอง” ร่างสูงไม่ยอม

“หัน-หน้า-ไป!!” โทสะของร่างบางเริ่มปะทุขึ้นอีกครั้ง และร่างสูงก็หันหลังไปโดยดี ร่างบางรีบคว้าผ้าเช็ดตัวแล้วเดินออกไปเปิดประตูทันที

                ประตูบานใหญ่ค่อยเปิดออก เห็นหวายยืนพิงพนังอยู่อย่างเสียอารมณ์

“ทำไรอยู่เนี่ย รอจนรากทะลุละ” หวายบ่นอออกมา

“แล้วมีอะไร” ร่างบางไม่อยากจะเถียงกับใครมาก แค่ร่างสูงเธอก็เหนื่อยมากพอแล้ว

“แค่จะบอกว่า จะไปอังกฤษ3วัน เลยอยากถามอยากได้อะไรหรือเปล่า” หวายเอ่ยขึ้น ทำให้ร่างบางแปลกใจกับปฏิกิริยาแปลกๆแบบนี้มากเลยทีเดียว

“ไม่...เดินทางดีๆแล้วกัน” ร่างบางบอกแค่นั้นก็ปิดประตูทันที

                 ร่างบางเดินกลับเข้ามาในห้อง ด้วยความรู้สึกที่ไม่อาจบรรยายได้ เธอควรทะเลาะกับหวายไม่ใช่หรือ แต่นี่กลับคุยกันได้ด้วยดี และมันก็ทำให้เธอมีความสุขราวกลับได้ครอบครัวกลับมาอีกครั้ง

“มีอะไรหรือเปล่า” ร่างสูงถาม เมื่อเห็นร่างบางเดินเข้ามาพร้อมอมยิ้ม

“เปล่า ว่าแต่นายเถอะ เมื่อไหร่จะไปพิชิตใจแม่ฉันเสียที”

“กำลังหาทางอยู่ ตอนนี้ไปอาบน้ำกันดีกว่า” ร่างสูงเบี่ยงประเด็นแล้วตรงมายังร่างบางทันที แต่ด้วยความเคยชิน ร่างบางก็เบี่ยงตัวหลบร่างสูงได้ทันควัน

“ฉันอาบก่อน รออยู่ตรงนี้แหละ” แต่ร่างบางไม่ทันได้ก้าวเข้าห้องน้ำก็ถูกร่างสูงรวบตัวไว้ในอ้อมแขน แล้วดันเข้าไปในห้องน้ำทันที ร่างบางที่ตั้งตัวไม่ทันอึ้งไปหนึ่งอึดใจก่อนดิ้นแรงๆ พยายามหลุดออกจากอ้อมแขนร่างสูง แต่ก็ดูไร้ผล...

“เป็นบ้าอะไรของนายเนี่ย ฉัน-จะ-อาบ-น้ำ!!” โทสะร่างบางเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

“ก็อาบด้วยกันไง” ร่างสูงยังไม่เลิกล้มความตั้งใจอันแน่วแน่

“ก็ได้ อยากอาบก็อาบ ฉันสายแล้ว” ร่างบางไม่สนใจสายตาเฉียบคม เธอตัดสินใจปลดกำบังบางๆออกจากร่างโดยไม่สนใจอีกร่างที่ยืนอยู่ใกล้ๆเลยสักนิด  แล้วการอาบน้ำอันแสนเร่าร้อนก็ผ่านไปโดยดี

                ร่างบางเดินเข้ามาในงานพร้อมกับประกายแฟลตที่ยิงเข้ามาหาอย่างไม่ลดละ แม้เธอจะมีข่าวแต่งงารนสายฟ้าแลบ แต่ดูแล้วกระแสความนิยมของเธอยังไม่มีทีท่าว่าจะลดลงเลย หากแต่จะเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัวอีกต่างหาก ร่างบางเดินเข้ามาไม่นานก็ถูกเหล่านักข่าวรุมล้อมเข้าไว้ จากที่คาดคะเนแล้ว คงไม่ต่ำกว่า20ช่อง

“น้องฟางคะ  ไม่ทราบว่าพอแต่งงานแล้วเนี่ย จะออกจากวงการเลยมั๊ยคะ?” นักข่าวคนแรกยิงคำถามใส่ทันทีที่ไมค์ถึงปากร่างบาง

“เอ่อ...มันไม่เกี่ยวหรอกค่ะ แม้ว่าฟางจะแต่งงานหรือไม่แต่ง ถ้าเกิดมีคนยังติดต่อจ้างฟาง ฟางก็พร้อมเล่นทุกบทบาทที่ฟางสนใจค่ะ” ร่างบางก็ยังคงตอบคำถามไก้ชาญฉลาดเช่นเคย

“แล้วแบบนี้ จะมีเวลาสวีทกับคุณสามีที่บ้านเหรอครับ?” นักข่าวอกคนถามขึ้น

“ไม่หรอกค่ะ เพราะเราก็ไม่ได้ประเจิดประเจ้ออะไร อีกอย่างปกติเราก็ไม่ค่อยมีเวลาให้กันอยู่แล้ว ฟางว่าพอแต่งงาน เรายังมีเวลาให้กันมากกว่าเดิมเสียอีกค่ะ” ร่างบางตอบ

“แล้วไม่ทราบว่า มีน้องหรือยังครับ?” นักข่าวคนเดิมถาม

“เอ่อ...คงยังไม่หรอกค่ะ เพราะทุกครั้งก็ป้องกัน” ร่างบางตอบด้วยความไม่แน่ใจ เพราะทุกครั้งเธอมักถูกจู่โจม จึงลืมคิดเรื่องนี้ไปเสียสนิท      แล้วอีกหลายคำถามมากมายที่ร่างบางต้องตอบ จนกินเวลาไปเกือบครึ่งชั่วโมง

            ร่างสูงอาสามารับร่างบางเมื่อเลิกงาน ร่างบางทิ้งกายลงบนเบาะนุ่มบนรถอย่างเหน็ดเหนื่อย แต่ตลอดทางร่างสูงไม่เปิดปากพูดอะไรสักคำ แต่ด้วยความเพลียร่างบางจึงไม่อยากซักไซ้ จนถึงบ้าน...

“ฟาง ผมมีอะไรจะบอก” ร่างสูงที่ยังไม่ทันเดินเข้ามาในบ้านพูดขึ้น จนทำให้ร่างบางหันปมองด้วยความประหลาดใจ

“อะไร?”

                ร่างสูงไม่รอช้า เดินหายไปไม่ถึง30วินาที ร่างบางก็พบ สาวสวย ผิวสีแทน หน้าตาดูลูกครึ่งเดินตามหลังร่างสูงมา ร่างบางมองหน้าร่างสูงด้วยความไม่เข้าใจ แต่ร่างสูงและหญิงคนนั้นกลับหลบหน้าอย่างละอาย

“มะ..หมายความว่าไง?” น้ำเสียงที่นิ่งเฉย ยากในการคาดเดาเอ่ยขึ้น

“คือ...ผมขอโทษ จริงๆผมมีคนอื่นอยู่แล้ว....” ร่างสูงเอ่ยยังไม่ทันจบประโยค ก็ถูกฝ่ามือเรียวสวยฟาดลงบนใบหน้าคมเข้มอย่างแรง  

                ใบหน้าที่มีแต่น้ำตาหลั่งรินอาบเต็มแก้ม ขัดกับดวงตาที่กำลังลุกโชนดุจเปลวไฟนั้นทำให้ร่างสูงผงะเล็กน้อย

“แล้วที่ผ่านมาคืออะไร!!...นายแสร้งทำดีกับฉันเพื่ออะไร ตลอดเวลานายทำกับฉันแบบนั้นได้ยังไง นายมีความเป็นคนบ้างมั๊ย!! ถ้าไม่รักฉัน นายทำกับฉันแบบนั้นได้ยังไง!! ฉันว่าจริงๆแล้ว จิตใจนายมันโสมม โสโครกสิ้นดี ต่อไปนี้นายกับฉันขาดกัน ถ้าอยากอยู่กับยัยฝรั่งนี่ก็เชิญ เพราะฉันมันมาทีหลัง ฉันมันโง่เอง!!” ร่างบางกล่าวแค่นั้นก็เดินไปยังรถคันสวยทันที ล้อรถเคลื่อนที่จากไปด้วยความเร็วสูง ตามด้วยสายตาที่เจ็บปวดของร่างสูงที่อยากจะเข้าไปกอดเธอเหลือเกิน..

 ______________________________

หักมุมนิดนึงนะ แต่เราขอเตือนว่า หากคุณไม่ติดตามตอนต่อไป คุณจะคุยกับเขา ไม่-รู้-เรื่อง

เหมือนเดิมๆ แจกรูปพี่ฟางนะจ๊ะ

ปิดท้ายด้วยภาพจิ้นๆของPF อาจจะเคยเห็นกันแล้วนะ แต่เราชอบอ่ะ>< อีกอย่าง HBD P'Fangย้อนหลังด้วยนะ