Music love ดนตรีรักจังหวะหัวใจยัยตัวตัวแสบ

ป๊อปปี้ : ...

ผมถึงกันบอกไม่ถูก มันรู้สึกแปลกๆและเจ็บจี๊ดๆที่หัวใจ แต่ก็ช่างมันเถอะไม่เป็นไรหรอ

ฟาง : ว่าไง พี่โมะชอบคนยังไง

อยากรู้มากใช่มั้ยเดี๋ยวจะบอกให้ เอาแบบไม่ต้องตรงกับสเปคพี่โมะเลย

ป๊อปปี้ : พี่โมะหรอ...พี่โมะชอบคนที่เรียบร้อย น่ารัก อ่อนหวาน แบบพี่ขนมจีนไง

ที่บอกยัยนั่นไปมันตรงข้ามกับสเปคพี่โมะหมดเลย สเปคพี่โมะนะเป็นแบบว่า ห้าวๆ อะไรประมาณนั้น ส่วนพี่ขนมจีนอะไม่เรียบร้อย ไม่อ่อนหวาน ไม่มีความเป็นกุลสตรีเลย ไม่รู้พี่จองเบเคยชอบไปได้ไง แต่ว่าเคยชอบมันก็ไม่ถูกซิ เพราะตอนนี้พี่จองเบก็ยังชอบพี่ขนมจีนอยู่ พี่ขนมจีนก็ยังชอบพี่จองเบอยู่ด้วยเหมือนกัน ที่ต้องเลิกกันไม่ใช่เพราะไม่รักหรอกนะแต่เป็นเพราะพี่ขนมจีนต้องไปเรียนต่อที่ฝรั่งเศส

ฟาง : พี่ขนมจีนหรอ...

ฉันว่ามันไม่ตรงข้ามกับเธอหรอสเป็กพี่โมะอะ แต่ที่ฉันบอกไปมันตรงข้ามกับเธอหมดเลย

หวาย : ไอติมได้แล้ว

หวายเดินเอาไอติมมาให้ก่อนที่จะไปนั่งคุยกับพี่ขนมจีนต่อ ผมเลยจัดการกับไอติมตรงหน้าก่อนเลย แล้วฟางก็มาตักไอติมจากถ้วยผมไปกินหน้าตาเฉยเลย ผมเองก็เลยตักไอติมที่ถ้วยของฟางมากินด้วยเหมือนกัน

ฟาง : นายอย่ามาแย่งฉันกินซิ

ป๊อปปี้ : เธอยังมาแย่งฉันกินได้เลย

ฟาง : ก็ฉันอยากชิมของนายบ้าง

ป๊อปปี้ : ฉันก็อยากชิมของเธอเหมือนกัน

ฟาง : อยากชิมใช่มั้ย...ได้

ฟางตักไอติมที่ถ้วยตัวเองมายัดเข้าปากผม เน้นนะว่ายัดปากผม ผมก็ตักไอติมที่ถ้วยของผมยัดเข้าปากให้ฟางกินเหมือนกัน ตอนนี้ผมอยากจะบอกว่าไอติมเปื้อนไปเต็มหน้าหมดแล้ว ฟางก็ด้วย

ขนมจีน : 2 คนนั้นอะ น่ารักกันจังเลยนะ มีการป้อนไอติมกันด้วย

หวาย : ใช่พี่ขนมจีน ป้อนกันหรือเล่นกันเนี่ย หน้าตาเปื้อนกันทั้ง 2 คนเลย แฟนคู่น่ารักจริงๆ

ป๊อปปี้/ฟาง : ฮะ!?!

ผมกับฟางร้องออกมาพร้อมกัน

ขนมจีน/หวาย : อะไรหรอ!?!

ป๊อปปี้/ฟาง : ไม่ได้แฟนกัน!!!

Fang mode

เกิดอาการอยากจะบ้าตาย ขึ้นมาทันที่เมื่อหวายบอกว่าฉันกันนายป๊อปเป็นแฟนกัน

ขนมจีน : ไม่ได้เป็นแฟนกันหรอ

ป๊อปปี้/ฟาง : อือ

ฉันกับป๊อปตอบพร้อมกัน

หวาย : โทษทีนะเห็นสนิทกันก็เลยคิดว่าเป็นแฟนกัน

ฟาง : ไม่เป็นไรหรอก

ป๊อปปี้ : พี่ขนมจีน จะกลับกันรึยัง

ป๊อปหันไปถามพี่ขนมจีน

ขนมจีน : อยากกลับแล้วหรอป๊อป

ป๊อปปี้ : ยัง

ขนมจีน : ถ้าอยากกลับแล้วก็บอกนะ

ถ้ายังไม่อยากกลับแล้วจะไปถามพี่เค้าทำไม ป๊อปหันหน้าออกมาจากพี่ขนมจีนแล้วหันมามองหน้าฉัน

ฟาง : นายมองอะไรเนี่ย

ป๊อปปี้ : รู้มั้ยหน้าเธอตอนนี้ ตลกมากเลย

มันก็แน่อยู่แล้วก็หน้าฉันเลอะไอติมอะ

ฟาง : หน้านายก็เหมือนกันแหละ

ป๊อปปี้ : มา...เดี๋ยวฉันเช็ดให้

ฟาง : ฮะ!?!

นายป๊อปดึงกระดาษทิชชู  จากกล่องบนโต๊ะ แล้วยื่นมือมาเช็ดหน้าให้ฉันจนหน้าฉันหมดคราบไอติม

ป๊อปปี้ : เสร็จแล้ว

ฟาง : ขอบใจนะ...เดี๋ยวฉันก็จะเช็ดให้นายเอง

ฉันเอื้อมมือไปดึงกระดาษทิชชู แล้วยื่นมือไปเช็ดหน้าให้ป๊อป จะว่าไปหน้านายนี่ก็เนียนดีจริงๆเลย

ฟาง : ฉันเช็ดออกให้หมดแล้ว

ป๊อปปี้ : อือ...ขอบใจนะ

??? : ป๊อป

เสียงใครเรียกนายป๊อปเนี่ย ฉัน ป๊อป พี่ขนมจีนและหวายต่างพากันหาต้นเสียงที่เรียก...และแล้วก็เจอ คนที่เรียกไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกแต่เป็นยัย...จินนี่เพื่อนฉันเอง จินนี่ฉันก็นั่งอยู่ตรงนี้ทำไมเรียกแต่ป๊อปล่ะ ยัยจินนี่กำลังเดินตรงมาที่โต๊ะ แล้วตรงเข้าไปนั่งที่เก้าอี้ข้างๆป๊อปทันที