Music love ดนตรีรักจังหวะหัวใจยัยตัวตัวแสบ

Tomo mode
ไอ้ป๊อป ชักช้าจริงๆอะไรนักหนาวะเนี่ย นี่ก็จะ 8 โมงแล้วด้วย
ป๊อปปี้ : มาแล้ว มาแล้ว
ไอ้ป๊อปเปิดประตูหลังเข้ามานั่งในรถตามด้วยน้องฟางที่ตามมานั่งอยู่ข้างๆไอ้ป๊อป ที่ไอ้ป๊อปนั่งข้างหลังเพราะที่นั่งข้างคนขับมียัยขนมจีนแฟนเก่าของพี่จองเบเค้า น้องสาวผมเองครับ เป็นลูกของน้าผมเอง พึ่งกลับมาจากไปเรียนที่ฝรั่งเศส
โทโมะ : ทำอะไรอยู่ ทำไมมาช้าจังวะ
ป๊อปปี้ : ก็ยัยฟะ…
น้องฟางเอามือปิดปากไอ้ป๊อปไว้ อะไรกันเนี่ย 2 คนนี่เล่นกันเป็นเด็กอยู่ได้โตๆกันแล้ว เดี๋ยวว่างๆลองเล่นกับยัยทอมแก้วใจหน่อยดีกว่า
ฟาง : เออ มันจะ 8 โมงแล้วเรารีบไปกันเถอะ ละ...แล้วนั้น
ฟางพูดแทรกไอ้ป๊อปขึ้นมา แล้วชี้ไปทางยัยขนมจีน
โทโมะ : อ๋อ! นะ…
ป๊อปปี้ : อี่โอะอันอะแอดโองแอ้ว อมอีบ
โทโมะ : ฮะ!!!
ไอ้ป๊อปแกพูดอะไรของแกเนี่ยฟังไม่รู้เรื่องเลย
ฟาง : นี่นายพูดอะไรให้มันรู้เรื่องหน่อยเด เอ้ย!!!
ฟางละสายตาจากขนมจีน แล้วมองไปทางไอ้ป๊อป แล้วก็ค่อยๆลดมือลงมาจากปากของไอ้ป๊อป
ป๊อปปี้ : เธอจะปิดปากฉันไว้ทำไมเนี่ย
ฟาง : โทษที ก็นายมันพูดมากอะ
โทโมะ : แล้วเมื่อกี๊แกจะพูดว่าอะไรนะ
ป๊อปปี้ : พี่โมะนี่มันจะ 8 โมงแล้ว ผมรีบ
โทโมะ : ใช่ฉันลืมไปเลย
ผมรีบออกรถไปทันทีด้วยความเร็วที่เวลาเบรกทำเอาหัวทิ่มกันเลย
ป๊อปปี้ : ขับช้าๆหน่อยก็ได้ กี่โมงแล้วฟาง
ฟางก้มลงมองนาฬิกาที่ข้อมือ
ฟาง : อีก 2 นาที 8 โมง!!! ป๊อปทำไงดีล่ะไปไม่ทันแน่เลย
ป๊อปปี้ : ยอมรับชะตากรรมไงล่ะ ไม่ต้องทำไรมากแล้ว
Poppy mode
08.05 น.
ในที่สุดก็ถึงจนได้ ถ้ามาถึงก็สมควรที่จะดีใจใช่มั้ย แต่ไม่ใช่เลยควรจะจะเสียใจมากกว่า อะไรกันเนี่ย ผมต้องมายืนกระต่ายขาเดียวหน้าห้องสอบ ในห้องก็มีเพื่อนๆกำลังตั้งใจทำข้อสอบ ส่วนบางคนก็แอบมองเพื่อนโต๊ะข้างๆ พอดีครูออกมาคุมผมกับยัยฟางอยู่ข้างนอก แทนที่จะไปคุมคนที่สอบ
ครูศกลรัตน์ : พวกเธอ 2 คนมาช้า 5 นาที ครูจะให้ยืน 20 นาที
ป๊อปปี้/ฟาง : ฮะ!!!
ผมกับยัยฟางตะโกนออกมาพร้อมกันเสียงดังจนเพื่อนในห้องต่างพากันมองมาที่ผมกับฟาง คือห้องมันจะมีหน้าต่างที่เป็นกระจกนะครับ จะเห็นข้างนอก ข้างในได้ชัดเจนเลย
ครูศกลรัตน์ : ทำข้อสอบไป
ครูศกลรัตน์เดินเข้าไปบอกเพื่อนในห้องแล้วเดินออกมาจัดการผมกับฟางต่อ
ครูศกลรัตน์ : พวกเธอ 2 คนทำลายสมาธิเพื่อนครูสั่งให้ยืนต่ออีก 10 นาที สรุปต้องยืน 30 นาที เข้าใจนะ
ป๊อปปี้/ฟาง : ครับ/ค่ะ
ผมไม่กล้าตะโกนอีกหรอครับเดี๋ยวโดนยืนนานกว่าเดิมอีก แค่ 20 นาทีก็จะตายอยู่แล้ว ต้องมายืน 30 นาทีเนี่ยนะ ตายกันพอดี
ครูศกลรัตน์ : ถ้า 30 นาทีผ่านไปครูจะเรียกให้เข้ามาสอบเอง
ครูศกลรัตน์พูดจบก็เดินเข้าไปคุมสอบเพื่อนในห้อง
ป๊อปปี้ : นี่ฟาง เพราะเธอคนเดียวที่ชักช้าอยู่ได้ จะไปไม่ไปก็ไม่รีบตัดสินใจ
ฟาง : ก็แล้วนายจะมารับฉันทำไมล่ะ
ป๊อปปี้ : ก็…พี่โมะอะบอกให้มารับเธอด้วย
โทษทีนะพี่ที่ต้องอ้างชื่อพี่ไป ถ้ายัยนั้นรู้ว่าเป็นผมที่อยากไปรับเธอมาจากบ้าน ผมก็ไม่รู้ว่าจะอธิบายยังไงต่อก็เลยอ้างชื่อพี่โมะไปยัยนั้นคงไม่คิดไรมากหรอ
ฟาง : พะ...พี่โมะเนี่ยนะ บอกให้รับฉันมาด้วย
ป๊อปปี้ : อือ
ฟาง : นี่! นายรู้มั้ยว่าฉันดีใจมากเลย
ป๊อปปี้ : ดีใจเรื่องอะไร
ยัยนี่ก็แปลกอยู่ดีๆก็มาดีใจเฉยเลย อาการหนักนะเนี่ย
ฟาง : ก็ต้องดีใจซิ เรื่องที่พี่โมะบอกให้มารับฉันด้วยอะ นายรู้มั้ยว่าฉันแอบชอบพี่โมะมานานแล้ว
อะ...แอบชอบพี่โมะ มะ...มานานแล้ว