รักวุ่นวายของสามสาว

         " แก้วเป็นอะไรอ่ะ" เคนตะถามเพื่อนเมื่อวิ่งตามมาถึงหน้าห้องพยาบาล
         " ไม่รู้สิ เทาบวมและแดงมากเลย" ฟางหันมาบอกเพื่อนหนุ่ม
         " ไหนบอกว่าจะไปซื้อข้าวไง ทำไมแก้วกลับมาขาบวมอย่างนี้เคนตะ" ป๊อบปี้ถามเพื่อนสนิท
         " ข้าเดินชนแก้วเอง ขอโทษทีนะ" โทโมะที่เดินเข้ามาได้ยินเอ่ยขอโทษ
         " เอ็งเกลียดแก้วมาเลยเหรอ ทำไมต้องแกล้งด้วย"
         " แล้วเอ็งล่ะ รักแก้วมากเหรอ ห่วงกันจัง"
         " ที่ป๊อบห่วงแก้ว เพราะแก้วเป็น." ฟางจะอธิบายให้โทโมะเข้าใจว่าแก้วคือน้องสาวของป๊อบปี้
         " ไปดูแก้วกับพี่ฟาง" เฟย์ขัดพี่สาวขึ้นก่อนจะพูดอะไรออกไป  เพราะแก้วไม่อยากให้ใครรู้ว่าเป็นน้องบุญธรรมของป๊อบปี้
         " แก้วเป็นอะไรกับแก ฮ่ะไอ้ป๊อบ" โทโมะถามเพื่อนหนุ่มที่กำลังจะเดินเข้าห้องพยาบาลไป
         " แกไม่จำเป็ต้องรู้ ถ้าเอ็งทำอะไรแก้วเอ็งกับข้าขาดกัน"
         " รักมากเลยนะ รักยิ่งกว่าฟางอีกมั้งเนี่ย" โทโมะยั่วโมโหเพื่อน
         " รักพอๆ กันนั้นแหละ  แต่แก้วนั้นคือดวงใจของบ้านข้า  ถ้าจะเล่นๆ ก็ไปไกลๆ ซะ" ผมบอกแล้วเดินเข้าไปดูน้องสาวทันที
         " แก้วเป็นไงบ้างอ่ะจงเบ" เคนตะถามเพื่อนหนุ่มที่เดินออกมา
         " สงสัยข้อเท้าแพลงนะ บวมมากเลย ครูกำลังเอาน้ำแข็งประคบอยู่" จงเบบอกแล้วเดินมานั่งที่หน้าห้องพยาบาล
        
 
 
         " แก้วหิวไหม เดี๋ยวเฟย์ไปซื้ออะไรมาให้กิน" เฟย์ถามเพื่อนสาว
         " อะไรก็ได้ โอ๊ย" ฉันตอบก่อนจะร้องเพราะเจ็บ
         " เดี๋ยวรอแปบนึงนะ ไปเขื่อน" เฟย์บอกแล้วลากเพื่อนหนุ่มเดินออกมา
         " โทโมะ ตอนเย็นไปส่งแก้วด้วยนะ" เฟย์บอกก่อนจะเดินจากไป  แล้วกลับบมาพร้อมถุงขนมและน้ำมาให้เพื่อนสาว
         " แก้ว พักก่อนนะ เดี๋ยวตอนเย็นพี่มารับ ไปฟาง" พี่ป๊อบบอกก่อนจะเดินกลับไปยังห้องเรียน โดยจับมือแฟนสาวไปด้วย
         " อืม"
         " มาแล้วจ๊ะขนม" เฟย์บอกพร้อมกับเขื่อนที่ถือถุงขนมส่งให้เพื่อนสาว
         " ขอบใจนะเฟย์ เขื่อน" ฉันบอกแล้วยิ้มให้
         " งั้นเราสองคนไปเรยีนก่อนนะ" แล้วเฟย์กับเขื่อนก็เดินจากไป  ฉันหยิบขนมในถุงมากินก่อนเพราะความหิว  เพราะตั้งแต่เช้ายังไม่ได้กินอะไรเลย  ระหว่างนั่งกินก็ไม่รู้ว่ามีสายตาคู่นึงมองมาอย่างเป็นห่วง
 
 
 
          หลังเลิกเรียนโทโมะรีบมารับฉันที่ห้องพยาบาลก่อนเพราะกลัวว่าป๊อบปี้จะมาเห็นเข้า  ผมเดินเข้ามาก็พบว่าหญฺงสาวนั้นนอนรับอยู่
        " แก้วตื่นเถอะ เดี๋ยวเราไปส่งที่บ้าน" โทโมะเรียกแล้วเขย่าตัวหญิงสาว
        " นาย ไม่ต้อง เดี๋ยวป๊อบปี้มารับฉันเอง" ฉันบอกแล้วค่อยๆ ลุกขึ้นนั่ง
        " ให้ฉันไปส่งเถอะ ฉันอยากขอโทษ" โทโมะเอ่ยด้วยความเสียงที่เศร้าลงไป  ทำให้ฉันต้องเงยหน้ามองชายหนุ่มที่จ้องมองมา
         " ก็ได้ " ฉันบอกแล้วค่อยๆ ลุกขึ้น  แต่ลุกไม่ค่อยถนัดเพราะว่ามันยังปวดอยู่
         " เดี๋ยวฉันอุ้มไปนะ" โทโมะไม่พูดป่าวอุ้มหญิงสาวขึ้นมาไว้แนบอกทันที  ระหว่างเดินมายังรถก็เห็นว่าเพื่อนๆ กำลังเดินมา ชายหนุ่มเลยเร่งจังหวะเดินไปยังรถทันที
   
            ด้านเฟย์กับเขื่อนเมื่อเห็นว่าโทโมะอุ้มแก้วเดินไปยังรถก็รีบเรียกให้ป๊อบปี้ไว้ก่อนที่ป๊อบปี้จะหันไปเห็นโทโมะอุ้มแก้วไป
        " ป๊อบ เดี๋ยวเฟย์ไปซื้อขนมกับเขื่อนก่อนนะ" ฉันเรียกเพื่อนหนุ่ม
        " อืม แล้วพรุ่งนี้เจอกันนะ"
        " ฟาง เดี๋ยวเขื่อนไปส่งเฟย์เองนะ" เขื่อนบอกแล้วมองไปยังโทโมะที่อุ้มแก้วหลบไป  ก่อนจะพาเฟย์เดินออกมา
        " เกือบไปแล้วไหมล่ะเขื่อน" เฟย์บอกเพื่อนหนุ่มที่เดินมาข้างกาย
        " ทำไมไอ้ป๊อบห่วงแก้วจัง" เขื่อนถามด้วยความสงสัย
        " ก็แก้วเป็นน้องสาวไง อุบ" เฟย์บอกก่อนจะปิดปากเอาไว้
        " อะไรนะเฟย์"
        " ป่าว" เฟย์บอกแล้วเดินหนี
        
 
 
        " แก้ว พี่มารับกลับบ้านแล้ว" ป๊อบปี้บอกเมื่อเปิดประตูเข้ามาแต่ก็พบแต่ความว่างเปล่า
        " แก้วไปไหนอ่ะป๊อบ" ฟางถามแฟนหนุ่ม
        " ไม่รู้สิฟาง ไปถามครูกันเถอะ" ป๊อบปี้บอกแล้วเดินไปถามครูพยาบาลทันที " ครูครับ นักเรียนที่ข้อเท้าแพลงเมื่อเช้าไปไหนแล้สอ่ะครับ"
        " แฟนเขามารับไปเมื่อกี้นะจ๊ะ" ครูบอกทำให้ผมถึงกับงง แฟนแก้ว ใครว่ะ
        " โทโมะหรือเปล่าป๊อบ" เมื่อฟางบอกป๊อบปี้จึงหยิบมือถือออกมากดโทรหาเพื่อนหนุ่มทันที
 มือถือโทโมะดังขึ้น ชายหนุ่มจึงหยิบมากดรับ
        " ว่าไงไอ้ป๊อบ"
        ( แก้วอยู่ไหน)
        " อยู่กับข้าเนี่ยแหละ เดี๋ยวพาส่งบ้านให้ไม่ต้องห่วง" ผมบอกออกไป
        ( เออ แล้วเจอกัน) ผมบอกแล้ววางสายไป
         " อยู่กับโทโมะไหมป๊อบ"
         " อยู่ เดี๋ยวป๊อบไปส่งฟางที่บ้านนะ"
         " จร้า" แล้วทั้งสองก็เดินมายังรถที่จอดอยู่
 
 
 
          " หิวข้าวไหม อยากกินอะไรหรือเปล่า" ผมถามหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างกาย
          " หิว กินอะไรก็ได้" เมื่อฉันบอกไป ชายหนุ่มที่จอดรถข้างทางเพื่อซื้อข้าวสำหรับตัวเองและก็หญิงสาว
          " จะกินอะไรอ่ะ มีทั้งข้าวมันไก่ บะหมี่ โจ๊ะ.." ผมถามหญฺงสาวที่มองออกไปนอกหน้าต่าง
          " อะไรก็ได้ ตามใจนายเถอะ ฉันกินได้อยู่แล้ว" ฉันบอกแล้วชายหนุ่มก็เดินลงไปซื้อข้าวมาทันที  ไม่นานโทโมะก็กลับมาพร้อมอาหารมายมาก 
           " ทำไมซื้อมาเยอะจัง" ฉันถามพร้อมมองไปยังถุงที่ชายหนุ่มซื้อมา  มันสามารถเลี้ยงเพื่อนได้ทั้งกลุ่มของพวกเรา
           " ก็ไม่รู้ว่าเธอจะกินอะไร ก็ซื้อมันมาทุกอย่างเลย" ผมบอกแล้วออกรถไปทันที " บ้านเธออยู่ไหนอ่ะ"
           " พาฉันไปบ้านป๊อบปี้แล้วกัน"
           " ทำไมต้องบ้านไอ้ป๊อบ" ผมถามพร้อมจอดรถที่ข้างทาง
           " ก็เพราะว่าฉันนอนบ้านป๊อบปี้นะสิ จะไปส่งไหม ถ้าไม่ไปฉันเรียกแท็กซี่ไปเอง" ฉันบอกก่อนจะปลดเข็มขัดที่คาดไว้ออก
           " ก็ได้ ขอโทษที่โมโหไปหน่อย" ผมบอกแล้วขับรถพาหญิงสาวมายังบ้านป๊อบปี้  เมื่อมาถึงก็พบว่าป๊อบปี้ยังไม่กลับบ้าน  หญิงสาวเดินลงจากรถไปไขกุญแจบ้านเพื่อเปิดออก  โทโมะหยิบอาหารที่ซื้อมาเดินตามหญิงสาวเข้ามาในบ้าน
           " ไอ้ป๊อบมันให้กุญแจบ้านเธอไว้ด้วยเหรอ" ผมถามเมื่อเดินเอาของมาวางบนโต๊ะอาหาร
           " อืม" ฉันตอบแล้วเดินไปหยิบจาน ชาม ช้อม ส้อมออกมายังโต๊ะอาหาร
           " เดี๋ยวฉันทำเอง เธอนั่งรอเถอะ" พูดจบชายหนุ่มก็จัดแจงเอาอาหารใส่จาน  ฉันเดินไปหยิบเหยือกน้ำกับแก้วน้ำออกมา
           " น่ากินจัง" ฉันบอกแล้วเทน้ำสองแก้วสำหรับฉันกับชายหนุ่ม