รักวุ่นวายของสามสาว
8.5
28)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ เช้ามาจีโฮกับเควินก็เรียกรถแท็กซี่ไปสนามบิน ป๊อบปี้เมื่อส่งสองหนุ่มเสร็จก็มาปลุกน้องสาวไปโรงเรียนทันที
“ แก้ว ตื่นได้แล้ว เดี๋ยวสาย” ป๊อบปี้ปลุกอยู่นานแก้วก็ไม่ยอมตื่น จึงลองหมุนลูกบิดดู ก่อนจะเดินเข้ามา
“ หายไปไหนว่ะ” ป๊อบปี้บ่นคนเดียวก่อนจะเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า และก็เป็นอย่างที่เขาคิดด้วย ว่าแม่ต้องเรียกตัวยัยแก้วกลับอเมริกา ป๊อบปี้หยิบมือถือขึ้นมาโทรหาแม่
“ แม่ครับ ยัยแก้วอยู่ไหน”
( อยู่กลับแม่นี้แหละ คงกำลังนั่งรถมา) มารดาเอ่ยบอกลูกชาย
“ ผมรู้นะว่าแม่จะทำอะไร ยัยแก้วมันยังเด็กนะแม่”
( ไม่หรอก แก้วโตพอที่จะแต่งงานแล้ว) มารดาเอ่ยบอกพร้อมกับแก้วที่เดินเข้ามาทันที แก้วที่กำลังจะเอ่ยเรียกแม่ถึงกับต้องชะงักทันทีเพื่อหยุดฟัง
“ แม่ครับ ยัยแก้วมันมีแฟนแล้วนะ”
“ แค่นี้ก่อนนะ แม่ไปดูก่อนว่ายัยแก้วมาถึงยัง” มารดาบอกแล้ววางสายไปก่อนจะนั่งคิดไปเรื่อยๆ
ทางด้านโทโมะกับมารดาก็ยืนรอคนมารับ เพราะเพื่อนเธอนั่นบอกเอาไว้ว่าจะให้คนมารับ
“ คุณวิภาวรรณกับคุณโทโมะหรือเปล่าครับ” ลุงวัยกลางคนเอ่ยถามเป็นภาษาไทย พร้อมมองรูปในมือ
“ ใช่ค่ะ” แม่ของโทโมะเอ่ยบอก
“ คุณวิมลส่งผมมารับคุณทั้งสองครับ” ลุงวัยกลางคนบอกแล้วเข้ามาเข็นรถใส่กระเป๋าเดินนำไป
“ นี่มันอะไรกันค่ะแม่ แม่เรียกแก้วกลับมาเพื่อแต่งงาน” แก้วเดินเข้ามาถามมารดาเมื่อหายตกใจแล้ว
“ ลูกก็โตแล้ว แม่อยากให้ลูกเจอคนที่ดี แค่หมั้นไว้ก่อนก็ได้ เรียนจบแล้วค่อยแต่ง”
“ แต่แก้วมีแฟนแล้วนะค่ะ”
“ แต่ลูกต้องหมั้น”
“ ไม่ค่ะ” แก้วบอกแล้ววิ่งออกไปทั้งน้ำตา เพราะไม่เคยโดนแม่บังคับอย่างนี้มาก่อน
“ ขอโทษค่ะ” แก้วที่วิ่งออกมาไม่ดูได้ชนกับร่างๆ หนึ่ง
“ แก้ว”
“ โทโมะ” ทั้งสองเรียกชื่อกันและกัน
“ แก้วมาที่นี้ได้ไงอ่ะ” ชายหนุ่มเอ่ยถามหญิงสาวที่ร้องไห้อยู่
“ ก็แม่เรียกแก้วกลับมา แต่แก้วกำลังจะไปแล้ว แก้วไม่อยากอยู่แล้ว” แก้วเอ่ยบอกก่อนจะเข้ามากอดชายหนุ่ม
“ แก้ว ฟังแม่ก่อน อ้าวคุณวิภาวรรณ” มารดาของแก้วออกมาเรียกลูกสาว ก่อนจะเห็นว่าแขกที่นัดไว้มาถึงเช่นกัน
“ คุณวิมล สวัสดีค่ะ นี้โทโมะลูกชายดิฉันค่ะ” มารดาของโทโมะเอ่ยบอก
“ สวัสดีครับ”
“ จ๊ะ รู้จักยัยแก้วด้วยเหรอจ๊ะ” มารดาของหญิงสาวเอ่ยถาม
“ ครับ แก้วแฟนผมเองครับ”
“ แล้วว่าที่คู่หมั้นของตาโมะล่ะจ๊ะ” มารดาของโทโมะเอ่ยถาม
“ ก็ยัยแก้วที่กอดลูกชายคุณวิภาวรรณนั้นแหละค่ะ”
“ อะไรนะค่ะ/ครับ” ทั้งสองเอ่ยพร้อมกัน
“ คนนี้เหรอครับคู่หมั้นผม” โทโมะเอ่ยถามเพื่อความแน่ใจ
“ ใช่จ๊ะ เป็นไงบ้าง”
“ น่ารักมากๆ เลยจ๊ะ ว่าไงตาโมะ” มารดาของโทโมะเอ่ยชมหญิงสาว
“ ถ้าเป็นคนนี้ผมหมั้นครับ แต่งวันนี้เลยก็ยังได้” โทโมะเอ่ยแล้วยิ้มให้แฟนสาวที่ยืนหน้าแดง
“ ว่าไงยัยแก้ว” มารดาเอ่ยถามลูกสาว
“ ไม่รู้ค่ะ ดูไปก่อน” แก้วบอกแล้วทำท่าจะเดินหนี
“ จะไปไหน” โทโมะคว้าแขนหญิงสาวไว้ “ จะเอากระเป๋าไปเก็บ”
++ อัพแล้วให้แล้วนะ เม้น เม้น เม้น เม้น ให้ด้วย ++
“ แก้ว ตื่นได้แล้ว เดี๋ยวสาย” ป๊อบปี้ปลุกอยู่นานแก้วก็ไม่ยอมตื่น จึงลองหมุนลูกบิดดู ก่อนจะเดินเข้ามา
“ หายไปไหนว่ะ” ป๊อบปี้บ่นคนเดียวก่อนจะเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า และก็เป็นอย่างที่เขาคิดด้วย ว่าแม่ต้องเรียกตัวยัยแก้วกลับอเมริกา ป๊อบปี้หยิบมือถือขึ้นมาโทรหาแม่
“ แม่ครับ ยัยแก้วอยู่ไหน”
( อยู่กลับแม่นี้แหละ คงกำลังนั่งรถมา) มารดาเอ่ยบอกลูกชาย
“ ผมรู้นะว่าแม่จะทำอะไร ยัยแก้วมันยังเด็กนะแม่”
( ไม่หรอก แก้วโตพอที่จะแต่งงานแล้ว) มารดาเอ่ยบอกพร้อมกับแก้วที่เดินเข้ามาทันที แก้วที่กำลังจะเอ่ยเรียกแม่ถึงกับต้องชะงักทันทีเพื่อหยุดฟัง
“ แม่ครับ ยัยแก้วมันมีแฟนแล้วนะ”
“ แค่นี้ก่อนนะ แม่ไปดูก่อนว่ายัยแก้วมาถึงยัง” มารดาบอกแล้ววางสายไปก่อนจะนั่งคิดไปเรื่อยๆ
ทางด้านโทโมะกับมารดาก็ยืนรอคนมารับ เพราะเพื่อนเธอนั่นบอกเอาไว้ว่าจะให้คนมารับ
“ คุณวิภาวรรณกับคุณโทโมะหรือเปล่าครับ” ลุงวัยกลางคนเอ่ยถามเป็นภาษาไทย พร้อมมองรูปในมือ
“ ใช่ค่ะ” แม่ของโทโมะเอ่ยบอก
“ คุณวิมลส่งผมมารับคุณทั้งสองครับ” ลุงวัยกลางคนบอกแล้วเข้ามาเข็นรถใส่กระเป๋าเดินนำไป
“ นี่มันอะไรกันค่ะแม่ แม่เรียกแก้วกลับมาเพื่อแต่งงาน” แก้วเดินเข้ามาถามมารดาเมื่อหายตกใจแล้ว
“ ลูกก็โตแล้ว แม่อยากให้ลูกเจอคนที่ดี แค่หมั้นไว้ก่อนก็ได้ เรียนจบแล้วค่อยแต่ง”
“ แต่แก้วมีแฟนแล้วนะค่ะ”
“ แต่ลูกต้องหมั้น”
“ ไม่ค่ะ” แก้วบอกแล้ววิ่งออกไปทั้งน้ำตา เพราะไม่เคยโดนแม่บังคับอย่างนี้มาก่อน
“ ขอโทษค่ะ” แก้วที่วิ่งออกมาไม่ดูได้ชนกับร่างๆ หนึ่ง
“ แก้ว”
“ โทโมะ” ทั้งสองเรียกชื่อกันและกัน
“ แก้วมาที่นี้ได้ไงอ่ะ” ชายหนุ่มเอ่ยถามหญิงสาวที่ร้องไห้อยู่
“ ก็แม่เรียกแก้วกลับมา แต่แก้วกำลังจะไปแล้ว แก้วไม่อยากอยู่แล้ว” แก้วเอ่ยบอกก่อนจะเข้ามากอดชายหนุ่ม
“ แก้ว ฟังแม่ก่อน อ้าวคุณวิภาวรรณ” มารดาของแก้วออกมาเรียกลูกสาว ก่อนจะเห็นว่าแขกที่นัดไว้มาถึงเช่นกัน
“ คุณวิมล สวัสดีค่ะ นี้โทโมะลูกชายดิฉันค่ะ” มารดาของโทโมะเอ่ยบอก
“ สวัสดีครับ”
“ จ๊ะ รู้จักยัยแก้วด้วยเหรอจ๊ะ” มารดาของหญิงสาวเอ่ยถาม
“ ครับ แก้วแฟนผมเองครับ”
“ แล้วว่าที่คู่หมั้นของตาโมะล่ะจ๊ะ” มารดาของโทโมะเอ่ยถาม
“ ก็ยัยแก้วที่กอดลูกชายคุณวิภาวรรณนั้นแหละค่ะ”
“ อะไรนะค่ะ/ครับ” ทั้งสองเอ่ยพร้อมกัน
“ คนนี้เหรอครับคู่หมั้นผม” โทโมะเอ่ยถามเพื่อความแน่ใจ
“ ใช่จ๊ะ เป็นไงบ้าง”
“ น่ารักมากๆ เลยจ๊ะ ว่าไงตาโมะ” มารดาของโทโมะเอ่ยชมหญิงสาว
“ ถ้าเป็นคนนี้ผมหมั้นครับ แต่งวันนี้เลยก็ยังได้” โทโมะเอ่ยแล้วยิ้มให้แฟนสาวที่ยืนหน้าแดง
“ ว่าไงยัยแก้ว” มารดาเอ่ยถามลูกสาว
“ ไม่รู้ค่ะ ดูไปก่อน” แก้วบอกแล้วทำท่าจะเดินหนี
“ จะไปไหน” โทโมะคว้าแขนหญิงสาวไว้ “ จะเอากระเป๋าไปเก็บ”
++ อัพแล้วให้แล้วนะ เม้น เม้น เม้น เม้น ให้ด้วย ++
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ