รักวุ่นวายของสามสาว

          ต้องขอโทษจริงๆ นะ ตอนที่เราอัพอ่ะ มันยาวกว่านี้ ไม่ได้ดูอ่ะ เลยไม่รู้ว่ามันสั้นแค่นี้อ่ะ ขอโทษทีนะ

         แก้วที่นั่งทานอาหารอยู่พร้อมเพื่อนๆ ก็ได้รับโทรศัพท์จากมารดาที่อยู่ต่างประเทศ

      " หวัดดีค่ะแม่" ฉันเอ่ยเมื่อรับสาย

      ( แก้ว ลูกกลับมาหาแม่หน่อยได้ไหม) มารดาเอ่ยบอกหญิงสาว

      " มีอะไรหรือเปล่าค่ะ"

      ( มีสิ แต่แม่บอกลูกตอนนี้ไม่ได้ ห้ามบอกใครนะว่ามาหาแม่) แก้วเมื่อได้ยินแม่บอกอย่างนั้นก็ลุกออกมาคุยข้างนอกทันที

      " ค่ะ แล้วเรื่องตั๋วล่ะค่ะ" มารดาเอ่ยบอกสถานที่ไปรับตั๋วเครื่องบิน  แก้ววางสายก่อนจะเดินกลับมาที่โต๊ะ

      " แม่โทรมาทำไมเหรอแก้ว" ป๊อบปี้เอ่ยถามน้องสาว

      " แม่ให้ซื้อของนะ แก้วไปก่อนนะ" ฉันบอกแล้วหยิบกระเป๋าเดินออกไปทันที โทโมะมองตามก่อนจะลุกตามไป

      " โมะไปเป็นเพื่อนนะ" ชายหนุ่มคว้าข้อมือหญิงสาวไว้

      " ไม่ต้องหรอก ขอบคุณนะ" ฉันบอกแล้วสะบัดมือวิ่งหนีไปทันที โทโมะจะเดินตามไปแต่มือถือตัวเองดังซะก่อน

      " โทโมะกลับบ้านด่วนเลยลูก" มารดาของชายหนุ่มเอ่ยบอก

      ( มีอะไรครับแม่)

      " ลุกต้องไปอเมริกากันแม่ คืนนี้"

      ( ทำไมด่วนจัง มีอะไรหรือเปล่าครับ) โทโมะถามด้วยความสงสัย

      " แม่จะว่าไปดูตัวว่าที่คู่หมั้น" แม่บอกก่อนจะวางสายไป โทโมะรีบขับรถกลับมายังบ้านด้วยความเร็ว

      " แม่ครับ ผมไม่ไป ผมมีแฟนแล้ว" โทโมะเอ่ยบอกกับมารดา

      " ไม่ได้ แม่นัดเพื่อนแม่ไว้เลย ไปเก็บกระเป๋า"

      " แต่แม่ครับ"

      " ไม่มีแต่" แม่ของโทโมะบอกก่อนจะเดินจากไป  โทโมะยืนหน้าเศร้าก่อนจะเดินขึ้นห้องนอนไปเก็บเสื้อผ้า

        ทางด้านแก้วที่มารับตั๋วเครื่องบินเสร็จก็กลับมาเก็บกระเป๋าทันที  ป๊อบปี้มองน้องสาวที่รีบขึ้นบ้านเร็วผิดปกติก็เอ่ยเรียก

       " แก้ว มีอะไรหรือเปล่า"

       " เปล่าค่ะ พอดีแก้วนัดคุยกับเพื่อนที่อเมริกาค่ะพี่ป๊อบ" ฉันบอกแล้ววิ่งขึ้นไปทันที  แก้วรีบเก็บกระเป๋าก่อนจะโยนลงมาที่ข้างบ้าน  รีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วลงมาทานข้าวโดยที่พี่ชายจะไม่สงสัย  เมื่อทานข้าวเสร็จป๊อบปี้ก็จัดการล้อคบ้านก่อนจะเดินขึ้นไปนอน  แก้วเมื่อเห็นว่าพี่ชายเข้าห้องไปแล้วก็รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วปีนออกไปเรียกแท็กซี่ไปสนามบินทันที

      ทางด้านโทโมะกับมารดาก็เช็คอินเข้าไป  ส่วนแก้วที่มาทีหลังก็เช็คอินตามเข้าไปติดๆ  แต่เที่ยวบินนี้คนเยอะเป็นพิเศษทั้งสองจึงไม่เห็นกันและกัน

      เมื่อมาถึงอเมริกา แก้วที่ชำนาญเส้นก็รีบเดินไปเรียกแท็กซี่กลับบ้านทันที  โทโมะที่เดินตามออกมาเห็นหลังไวๆ ของหญิงสาวก็จะเดินตามไปเรียก  แต่แม่ก็ขัดไว้ก่อน

      " จะไปไหนตาโมะ"  มารดาเอ่ยถามลูกชาย

      " พอดีผมเห็นเพื่อนนะครับ"

      " ไม่ต้องไป เดี๋ยวคนที่มารับจะหาเราไม่เจอ"

      " คุณวิภาวรรณกับคุณโทโมะใช่ไหมครับ" ลุงวัยกลางคนเอ่ยถามเป็นภาษาไทยพร้อมมองรูปในมือ

      " ใช่ค่ะ"

      " คุณวิมลส่งผมมารับคุณทั้งสอง เชิญครับ" ทั้งสองเดินตามลุงวัยกลางคนมายังรถที่จอดไว้

               ++ อัพให้แล้วนะ เท้นด้วยเด้อ ขอบใจจร้า ++