รักวุ่นวายของสามสาว

           ผมขับรถพาหญิงสาวออกมาจากบ้านของเธอทันที  เธอนั่งร้องไห้มาตลอดทาง  ผมคอยแอบมองเธอเป็นระยะด้วยความเป็นห่วง
       " จอดรถ" ฉันบอกกันชายหนุ่มที่ขับรถโดยไม่ยอมมองหน้า
       " เธอว่าอะไรนะ" ผมถามอีกครั้ง
       " ฉันบอกว่าให้นายจอดรถ" ฉันบอกกับชายหนุ่มอีกครั้ง  ชายหนุ่มชะลอรถเข้าข้างทาง  ฉันจึงเปิดประตูออกแต่โทโมะก็คว้าแขนฉันไว้
       " เธอจะไปไหนอ่ะแก้ว" ผมดึงแขนเธอไว้อย่างตกใจ
       " ฉันจะกลับบ้าน ฉันต้องคุยกับพี่ป๊อบให้รู้เรื่อง"
       " ฉันว่าเธอใจเย็นก่อนดีไหม"
       " ฉันไม่อยากให้มันค้างคาใจแบบนี้ ฉันรู้สึกไม่ดีเลย" ฉันบอกแล้วหันมามองหน้าโทโมะ " พาฉันกลับบ้านเถอะนะ ได้โปรด" ฉันเปลี่ยนจะจับแขนชายหนุ่มแทน  เพื่อขอร้องให้ชายหนุ่มพากลับบ้าน
        " ฉันไม่พาเธอไป ถึงไปก็คุยกันไม่รู้เรื่อง" ผมรั้งเธอไว้ เพราะไม่อยากให้เธอกลับไปทะเลาะกับป๊อบปี้อีก ผมไม่อยากเห็นน้ำตาเธอ  ผมค่อยๆ เอามือมาเห็นนำตาให้เธออย่างเบามือ
        " ถ้านายไม่พาฉันกลับไป ฉันไปเอ็งก็ได้" เธอหันหน้าหนีเตรียมจะลงจากรถ
        " อย่าลงไปนะ โอเค ฉันจะพาเธอกลับบ้าน" ผมพูดจบเธอจึงปิดประตูทันที
        " ขอบใจนะ" ฉันบอกกับโทโมะอีกครั้ง
        " เปลี่ยนเป็นเธอไม่ร้องไห้แล้วยิ้มให้ฉันแทนได้ไหม แก้ว" ผมบอกเธอ ผมอยากจะเห็นรอยยิ้มของเธอ เพราะว่าผมรักเธอไปแล้วก้ได้  ผมเป็นห่วงเธอ อยากดูแลเธอ อยากกอดเธอ อยากปลอบเธอ แต่ผมก็ไม่กล้า
ผมเลี้ยวรถเพื่อจะกลับมาที่บ้านเธออีกครั้ง 
 
 
         " ไอ้โมะ เอ็งพาแก้วกลับมานะ" ป๊อบปี้ตะโกนบอกเพื่อนหนุ่มที่ขับรถออกไป
         " ฟางว่าป๊อบใจเย็นๆ ก่อนนะ" ฟางปลอบแฟนหนุ่ม
         " เย็นไหวเหรอฟาง ไอ้โมะมันพาแก้วไปไหนก็ไม่รู้อ่ะ" ผมบอก
 
           เด๊ยวมาอัพใหม่นะ ไปธุระก่อน