รักวุ่นวายของสามสาว

           ณ ประเทศอเมริกา สองหนุ่มต่างสัญชาติเดินเข้ามาในคอนโดเพราะทั้งสองปิดเทอมเลยกลับไปเยี่ยมที่บ้านมา  ทั้งสองซื้อขนมแล้วสิ่งของหลายอย่างมาฝากแก้วที่เป็นทั้งเพื่อน พี่ และก็ยังเป็นอาจารย์สอนภาษไทยให้กับพวกเขาด้วย  เราทั้งสามคนสนิทกันมา เพราะห้องพักของเราอยู่ติดกัน  ไปมาหาสู่กันบ่อยๆ

      ก๊อก ก๊อก ก๊อก  เควินหนุ่มลูกครึ่งไทย-ฮ่องกงเดินมาเคาะประตูห้องหญิงสาว  แต่ก็ไร้เสียงการตอบรับ

      " ลองลงไปทำแม่ของพี่แก้วกันไหม" จีโฮ หนุ่มเกาหลีที่มาเรียนต่อที่อเมริกา เริ่มพูดไทยได้มากเพราะแก้วเป็นคนสอน

      " ก็ดี" แล้วทั้งสองก็เดินลงมายังร้านอาหารที่อยู่ใต้คอนโดที่แม่แก้วเป็นเจ้าของอยู่

      " หวัดดีครับคุณป้า พี่แก้วอยู่ไหนครับ" จีโฮเอ่ยถามเมื่อเดินเข้ามาในร้านอาหาร

      " แก้วเขาย้ายไปเรียนที่เมืองไทยนะจ๊ะ เข้าไม่ได้บอกเราทั้งสองคนเหรอ" แม่ของแก้วถามขึ้น เพราะลูกสาวสนิทกันสองหนุ่มนี้มาก

       " ไม่ครับ พอดีเราสองคนกลับไปเยี่ยมที่บ้านมานะครับ  เพิ่งกลับมา" เควินบอกออกไป

       " แล้วพอจะมีเบอร์ติดต่อกับพี่แก้วได้ไหมครับ"

       " เดี๋ยวแม่จดเบอร์ให้แล้วกันนะ" แม่ของแก้วหันไปจดเบอร์ใส่กระดาษใบเล็กๆ ยื่นให้กับสองหนุ่ม " ลองโทรไปหาสิ"

       " ขอบคุณครับ"  แล้วสองหนุ่มก็เดินกลับขึ้นมาบนห้องทันที

         และแล้ววันเสาร์ก็มาถึงเฟย์ฟางรีบมาที่บ้านของเพื่อนสาวแต่เช้า  พร้อมอาหารเช้าที่ฟางทำมาเผื่อเพื่อนๆ โดยมีเขื่อนเป็นคนขับรถมารับ

        " มาแต่เช้าเลยนะฟาง" ป๊อบปี้บอกเมื่อเดินมาเปิดประตูบ้านให้

        " แน่นอน แล้วแก้วล่ะ" ฟางถามแฟนหนุ่ม

        " ยังไม่ตื่นเลย" ผมบอกแล้วรับของจากน้องสาวของแฟนเดินเข้ามาเก็บในครัว

        " เดี๋ยวเฟย์จัดการเอง" เฟย์บอกแล้วเดินขึ้นไปบนห้องนอนเพื่อนสาวทันที  ฟางเดินมาช่วยป๊อบปี้จัดการอาหารในครัว  ส่วนเขื่อนนั่งดูมีวีที่ห้องรับแขก

      ก๊อก ก๊อก ก๊อก

        " พี่ป๊อบ แก้วบอกแล้วไงว่าขอนอนก่อน" ฉันตะโกนออกไปพร้อมดึงผ้านวมมาคลุมหัวไว้

        " ไม่ให้นอน ไปอาบน้ำได้แล้ว" เฟย์บอกแล้วเดินเปิดประตูเข้ามาในห้องทันที

        " ยังไม่หายง่วงเลย ขอแปบนึงนะเฟย์" ฉันบอก

        " ไม่ตื่นใช่ไหม งั้นฉันปล้ำแกนะ" จบคำพูดของเฟย์ แก้วรีบกระโดดออกจากเตียงทันที พร้อมหยิบผ้าขนหนูหายเข้าไปในห้องน้ำ  เฟย์เลยเดินลงมาข้างล่างทันที

        " ตื่นไหมเฟย์" ป๊อบถามเมื่อเห็นเฟย์เดินลงมา

        " ระดับนี้แล้ว ตื่นอย่างไวเลยอ่ะ" เฟย์บอกแล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะกินข้าว

        " หวัดดีเพื่อนๆ พวกเรามาแล้ว" จงเบกับเคนตะเดินเข้ามาพร้อมถือถุงขนมใบใหญ่สามสี่ใบเข้ามาด้วย

        " ซื้ออะไรมาเยอะแยะเนี่ย" เขื่อนถามด้วยความสงสัย

        " วันนี้เรามาช่วยแก้วซ้อมร้องเพลงไม่ให้เหรอ ไม่ได้จะไปทะเลซะหน่อย" ฟางถามอย่างติดตลก

        " แหม นิดนึง" จงเบบอก

        " ไม่นิดแล้วมั้ง" เฟย์บอกแล้วก้มหน้ากินข้าวต้มหมูที่พี่สาวทำมาให้

        " แก้วไปไหนอ่ะ" เคนตะถามเพื่อนๆ

        " มาแล้ว" ฉันบอกแล้วเดินลงมาในชุดกางเกงยีนขาสั้นกันเสื้อยือตัวใหญ่ยาวปิดกางเกงขาสั้นได้เลย  ทำให้ดูเซ็กซี่เล็ก

         " น่ารักจังเลย"  จงเบบอกกับแก้วที่เดินลงมานั่งข้างๆ

         " ใช่" เคนตะเสริมอีกคน

         " อ่ะแฮ่ม" ป๊อบปี้ขัดขึ้น

         " หวงไปได้ไอ้พี่ชายตัวแสบ" เคนตะเอ่ยออกมา ทำให้ป๊ฮบปี้หันไปมองด้วยความตกใจ

         " รู้ได้ไง" ป๊อบปี้ถามขึ้นมา เคนตะมองมาทางเฟย์ที่นั่งก้มหน้ากินข้าวอยู่

         " เฟย์" ป๊อบปี้ ฟาง แล้วก็แก้วเรียกชื่อเพื่อนสาวพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย

         " เค้าขอโทษ พอดีหลุดปากไปนะ"

         " แล้วโทโมะรู้ไหม" ฟางถามขึ้นมาอีกคน

         " ไม่" จงเบบอก

         " ดีแล้ว ฉันกำลังดูอะไรบ้างอย่างอยู่ ฉันว่าพวกแกก็คงรู้" ป๊อบปี้บอกแล้วยิ้มให้กับเพื่อนๆ

         " อะไรเหรอ บอกแก้วบ้างดิ" ฉันหันไปถามเพื่อนๆ ทุกคน แต่ก็ส่ายหน้าเป็นคำตอบพร้อมกัน

         " กินข้าวเถอะ จะได้ไปซ้อมกัน" ป๊อบปี้บอกแล้วตักข้าวต้มให้น้องสาว

         " ก็ได้" ฉันบอกอย่างไม่ค่อยเต็มใจหนัก  ดูเหมือนว่าทุกคนกำลังปิดบังอะไรฉันไว้อยู่

           เมื่อพวกเราทั้งหมดทานเสร็จ เฟย์ฟางจัดการเก็บล้างที่กินกันไว้  ป๊อบปี้พาน้องสาวมายังห้องนั่งเล่น  พร้อมเปิดเพลงให้น้องสาวได้ซ้อมเพลงแรกคือเพลงว้าวุ่น  ตามด้วยยิ่งห้ามยิ่งรัก  โดยมีเคนตะกับจงเบผลัดกันมาเป็นแดนเซอร์ให้กับเพื่อนสาว

        " นายโมะไม่มาแน่เลยอ่ะ ใครก็ได้ร้องคู่แก้วทีดิ" ฉันบอกเมื่อเห็นว่าเที่ยงแล้วยังไม่มีวี่แววที่ชายหนุ่มจะมา

        " เดี๋ยวพี่ขอเพลงยิ่งห้ามยิ่งรักอีกรอบ  ถ้าไม่มาพี่ซ้อมแทนเอง โอเคป่ะ" ป๊อบปี้บอกแล้วยื่นไมค์ให้น้องสาว

        " อืม ฝากมือถือด้วย" ฉันบอกแล้วลุกเดินออกมา พร้อมกันเคนตะที่ออกมาเต้นคู่ไปด้วย  เขื่อนทำหน้าที่เปิดเพลงให้เพื่อนสาว

ฉันไม่สนว่าเธอจะชอบใคร
เรื่องแค่นี้มันธรรมดา
ถึงจะได้รู้ว่าชอบใครอยู่
มันก็ไม่เกี่ยวกับฉันนี่นา

ฉันไม่ถามว่าใครไปส่งเธอ
เพราะว่าฉันจะพาไปเอง
ไม่ต้องยึกยักเนี่ยเต็มใจส่ง
อย่าปฏิเสธน่ะไม่ต้องเกรงใจ

ฉันไม่สนว่าเธอคุยกับใคร
เหงาไม่เหงาฉันก็จะโทร
รับหรือไม่รับก็ยังจะกด
แบตมันจะหมดก็ไม่เลิกโทร

ฉันไม่รู้ว่าเธอคิดอย่างไร
เพราะว่าฉันคิดถึงเธอคนเดียว
ห้ามสักแค่ไหนก็ยังไม่หยุด
จะมาผูกขาดความคิดกันได้ไง

(แร็พ) คนมันรักไปแล้วมันเบรกไม่ทันจริงๆ
เกิดจุดจุดจุด ทำยังไงทีนี้
เธอจะเอาไงจะเปลี่ยนใจยังไง
ถ้าเธอทำเป็น มาเปลี่ยนใจฉันที
   

           ตอนนี้โทโมะกำลังออกจากบ้านนะครับ พอดีเมื่อเช้าผมตื่นสายแล้วก็ยังลืมด้วยว่าจะต้องไปซ้อมร้องเพลงคู่ให้กับแก้ว  ผมรีบอาบน้ำลงมากินข้าวก่อนจะขับรถออกมาด้วยความเร็วก็ว่าได้  ไม่นานผมก็ขับรถมาจอดที่หน้าบ้านของป๊อบปี้  ผมแอบเดินเข้ามาเพื่ออยากจะรู้มาทุกคนกำลังทำอะไรกันอยู่  แล้วผมก็ได้ยินเสียงคนร้องเพลง ก็เลยเดินมาแอบดูอยู่ที่หน้าประตูห้องนั่งเล่น  เห็นแก้วกำลังร้องเพลงอยู่โดยมีเคนตะเต้นอยู่ข้างๆ

      ' เสียงดีเหมือนกันนะเนี่ย ยัยทอม  แต่เอ๊ะ วันนี้ยัยนี่แต่งตัวน่ารักนะเนี่ย เซ็กซี่นิดๆ'  ผมจ้องมองเพื่อนสาวโดยไม่รู้เลยว่าเพื่อนๆ ผมหันมาเห็นกันหมดแล้ว  แก้วที่มองเพื่อนก็มองด้วยความสงสัยว่ามองอะไรกัน  ก็เลยหันไปตามสายตาที่เพื่อนๆ มอง ก็เจอโทโมะที่ยืนมองมา  ฉันรีบหลบสายตาทันที

      ' เขิลจังเลย  มาไม่ให้ซุ้มให้เสียงเลย ตาบ้า' ฉันคิดในใจก่อนจะร้องแล้วเต้นคู่กับเคนตะจนจบเพลง  เมื่อจบเพลงโทโมะก็เดินมานั่งข้างเขื่อน  ฉันกับเคนตะก็นั่งลงข้างๆ กัน

      เสียงมือถือแก้วดัง  ป๊อบปี้เป็นรับแทน

        " ฮาโหล มาย ดาร์ลิ่ง จีโฮเองนะครับ" จีโอบอกก่อนจะถูกเควินแย่งไปพูดบ้าง

        " เซอร์ไพร์ส ฮั่นนี่ จำเควินได้ไหมครับ" เควินบอกก่อนจะเห็นว่าอีกฝ่ายเงียบไป " แก้ว แก้ว" ป๊อบปี้ไม่ตอบแต่ยื่นมือถือให้น้องสาว ฉันรับมาด้วยความงง

         ' เปิดลำโพงด้วย' ป๊อบปี้สั่งเสียงเข้ม ฉันรับมากดเปิดรับโพงก่อนจะพูดออกไป

         (หวัดดี แก้วพูดค่ะ)

         " ฮั่นนี่ ทำไมรับสายช้าจัง เควินคิดถึงจังเลย " เควินบอกออกมาทำให้แก้วเริ่มหน้าเสียแล้ว

         " ใช่ กลับเมืองไทยไปไม่บอกไอเลยนะ จีโฮอุตส่าห์ซื้อของมาฝากยูเยอะแยะไปหมดเลย" จีโอแย่งมือถือมาคุยบ้าง

         (จีโฮ เควิน) ฉันเรียกชื่อทั้งสองออกมาพร้อมมองหน้าทุกๆ คนที่มองมาที่ฉัน  โดยเฉพาะโทโมะที่ตั้งใจฟังอยู่

         " เป็นอะไรไปเหรอแก้วใจ เซอร์ไพร์สเหรอ"

         ( ใช่ เซอร์ไพร์สมาก  แก้วขอโทษด้วยนะ เพราะนายทั้งสองกลับบ้านไปก่อน เลยไม่ได้บอก)

         " ไอติดต่อยูไม่ได้ จะบอกว่ารูปที่ไปเที่ยว ไอให้จีโฮส่งไปให้แล้วนะ รีบไปเปิดดูซะ" จีโฉบอกหญิงสาว

         ( ขอบใจ เดี๋ยวเปิดดูแล้วจะส่งเมล์ไปบอก)

          " ยูจะกลับมาไหม แล้วของฝากล่ะ เราสองคนซื้อมาเยอะเลย"

          " โดยเฉพาะมิกกี้เมาส์ที่แก้วชอบอ่ะ" เควินบอกฉัน

          ( แก้วติดธุระอยู่นะ เดี๋ยวว่างแล้วโทรกลับนะ) ฉันบอกแล้วรีบวางสายไปทันที  ฉันอยากจะหายไปจากตรงนี้จัง  ใครก็ได้ช่วยฉันที

           " แก้ว มันคือใคร" ป๊อบปี้ตะคอกถามน้องสาวด้วยเสียงที่ดัง

           " ป๊อบใจเย็นๆ สิ" ฟางห้ามแฟนหนุ่ม

           " ไม่เย็นแล้วฟาง ดูดิคำเรียกแต่ละคำ ฮันนี่ ที่รัก ดาร์ลิ่ง" ป๊อบปี้ถามด้วยความโกรธ

           " เอ็งเป็นไรว่ะไอ้ป๊อบ ทำอย่างกับแก้วเป็นแฟนเอ็งนะ" โทโมะถามขึ้นด้วยความไม่เข้าใจ

           " เว้ย บอกมานะว่ามันเป็นใครทำไมมันเรียกเธอว่ายังนั้น" ป๊อบบอกแล้วลุกเดินมาจับตัวฉัน

           " ไอ้ป๊อบ ปล่อยแก้วนะ" โทโมะมาดึงฉันออกจากป๊อบปี้ที่จะแขนฉันไว้แน่น

           " ไม่ เอ็งนั่นแหละที่จะต้องปล่อย" ป๊อบปี้บอกแล้วจ้องหน้าน้องสาว  โทโมะเริ่มโมโหที่เห็นป๊อบปี้บีบแขนแก้วแน่น  จึงต่อยเข้าไปที่ใบหน้าของป๊อบปี้เพื่อให้รู้สึกตัว

           " ทำอะไรนะโทโมะ" ฉันถามด้วยความตกใจ

           " ทำให้มันหายบ้าไง" ผมบอกแล้วมองไปยังหญฺงสาวที่เข้ามาจับแขนป๊อบปี้ แต่โดนป๊ฮบปี้สะบัดออก

           " พี่ป๊อบฟังแก้วก่อนนะ จีโฮกับเควินเป็นรุ่นน้องของแก้วเอง อยู่ห้องข้างๆ กัน แล้วอีกอย่างแม่ก็รู้จัก" ฉันเข้ามาจับแขนพี่ชายแล้วอธิบายพร้อมน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างไม่หยุด

           " อะไรนะ ไอ้ป๊อบเป็นพี่ชายเธอเหรอ" โทโมะถามด้วยความตกใจ

           " ใช่ ฉันเป็นน้องบุญธรรมของพี่ป๊อบ" ฉันหันมาบอกชายหนุ่มก่อนจะหันไปหาพี่ชาย

           " เจ็บไหมป๊อบ" ฟางเข้ามาดูแฟนหนุ่ม

           " ไม่หรอก"

           " พี่ป๊อบอย่าโกรธแก้วนะ พูดกับแก้วหน่อยสิ" ฉันเขย่าแขนพี่ชายที่ไม่ยอมพูดกับฉัน

           " ไอ้ป๊อบ แก้วมันก็อธิบายไปแล้วนี่น่า ยกโทษให้ดิ" เคนตะบอกกับเพื่อนหนุ่ม

           " เป็นพี่ชายประสาอะไรว่ะ" จงเบเสริมอีกคน

           " มันไม่คุยก็ไม่ต้องคุยกันมันสิ มานี่กันฉันดีกว่า" โทโมะบอกแล้วจัดตัวหญิงสาวลุกขึ้นแล้วพาเดินออกไปนอกบ้าน

           " เอ็งจะพาแก้วไปไหน ปล่อยเลยนะ" ป๊อบปี้ที่วิ่งตามออกมาห้ามเพื่อนหนุ่มที่พาแก้วเดินมายังรถ

           " ไปไหนก็ได้ รอเอ็งใจเย็นกว่านี้ก่อนแล้วจะพามาส่งคืนให้" โทโมะบอกแล้วจับฉันยัดเข้าไปในรถตัวเองก่อนจะขับออกไป