ความต่าง...ความห่าง...ไม่ใช่อุปสรรคสำหรับเรา
keanniyay
2)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“โอ๊ยแก...อาจารย์สอน..”
“อาจารย์สอนอะไรอ่ะ..ฉันไม่รู้เรื่องเลย..การบ้านข้อไหนนะ..แกจด แล็กเชอร์ไว้รึเปล่า..นี่! แกพูดแบบนี้มารอบที่ร้อยแล้วนะ แกไม่ได้ฟังที่ฉันพูดเลยหรือไงฮะ ฉันพูดเป็นตั้งหลายรอบจนปากจะฉีกถึงหูแล้วเนี่ย ฮึย!” ร่างบางพูดอย่างเหลืออด
“หรอ...แฮะๆ แหม...ฉันก็ฟังนะ แต่..”
“แกไม่ต้องพูดเลย ฉันเห็นแกนั่งมองแต่อาจารย์บ้านั่น ไม่รู้จะอะไรนักหนา”
“แหม..อย่างอนน้าเพื่อนเลิฟ มาๆ เอาใหม่เอาใหม่”
“ไม่!”
“เอ้า..สอนฉันหน่อยสิ นะนะ”
“ไม่! ดูปากฉัน..ไม่ บายนะจ้ะเพื่อนเลิฟ ขอให้ทำการบ้านได้นะ มั๊ว”
“ทำอะไรอ่ะ” ร่างบางเดินมาถึงที่จอดรถเห็นคนกำลังด่อมๆ มองๆ ที่รถตนเองจึงส่งเสียงถามอย่างกล้าๆ กลัวๆ
“นี่รถเธอหรอ” ชายหนุ่มเงยหน้าแล้วหันมาถามหญิงสาว
“ใช่..ค่ะ แล้วอาจารย์มาด่อมๆ มองๆ อะไรที่รถหนูไม่ทราบค่ะ” ร่างบางไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ที่เห็นหน้าอาจารย์หนุ่มหล่อป่วนเปี้ยนอยู่แถวรถ ตน
“รถเธอยางแบนน่ะ แต่..”
“ไหนๆ” ร่างบางไม่รอฟังต่อให้จบ รีบพุ่งตัวเข้าไปตรวจดูสภาพรถ
“ไม่เห็นแบนเลยหนิค่ะ มันก่...” ร่างบางหันหน้าไปพอดีกับที่อาจารย์หนุ่มหล่อยืนอยู่
“ฉันเพิ่งสูบลมให้น่ะ มันคงพอวิ่งได้ ยังไงก็เข้าร้านตรวจเช็คอีกทีนะ” ร่างสูงอธิบายแล้วยิ้มให้ก่อนจะเดินหันหลังไปอีกทาง
“สูบลม...ด้วยไอนั่นอ่ะนะ -_-?” ร่างบางมองที่สูลมแบบพกพาได้ของอาจารย์หนุ่มแล้วสงสัย เพราะมันใช้สูบลมรถจักรยานหรือจักรยานยนต์ แต่อาจารย์หนุ่มใช้มันสูบลมรถสี่ประตูของเธอได้อย่างไร
“ทำได้ไง” ระหว่างขับรถกลับบ้านร่างบางก็ยังคิดถึงเรื่องของอาจารย์หนุ่มในวันนี้มาตลอดทาง
~ปัง~
ในระหว่างที่จอดติดไฟแดง มีรถจักรยานยนต์จากด้านหลังขับมาชนท้ายแล้วหนีไป
“อ๊ายยย...ชนแล้วหนีได้ไงฮะ กลับมานี่นะ!” ร่างบางเปิดกระจกรถแล้วตะโกนไล่หลังคนขับรถจักรยานยนต์ที่ชนท้าย
“เอ่อ...” ร่างบางสังเกตเห็นคนอื่นๆ ที่จอดติดไฟแดงเช่นเดียวกันมองเป็นตาเดียว
ด้วย ความอายเล็กๆ จึงรีบปิดกระจกแล้วมองตรงไปข้างหน้า แต่สายตาเหลือบไปเห็นรถคันข้างๆ แวบๆ ซึ่งคุ้นหน้าคุ้นตา เพราะเพิ่งเจอกันเมื่อครู่ แอบขำน้อยๆ
“หนอย..กล้าขำฉันหรอฮะอาจารย์ขี้เก๊ก” ร่างบางทำปากหมุบหมิบแล้วหันไปค้อนให้ก่อนจะออกรถตามสัญญาณไฟ
“กลับมาแล้วค่าาา”
“รถไปไหนล่ะค่ะคุณหนู พี่แจ๋วไม่เห็นได้ยินเสียง”
“จะเห็นจะได้ยินได้ไงล่ะ เข้าอู่ค่ะ”
“ทำ..”
“ไม่ต้องถามได้ไหมค่ะขี้เกียจตอบ...แล้วนี่คนอื่นหายไปไหนหมดค่ะ”
“ไปงานวันเกิดลูกเพื่อนคุณผู้หญิงค่ะ คุณท่านฝากบอกให้คุณหนูตามไปที่งานด้วยนะค่ะ”
“วันนี้เหนื่อยมาทั้งวันแล้วไม่อยากไปไหนค่ะ”
“ไม่ได้นะค่ะ คุณท่านฝากบอกอีกว่า..ถ้าคุณหนูไม่ไปคุณท่านจะยึดรถคืนค่ะ”
“ได้ไงกัน”
“ไปแต่งตัวเถอะค่ะคุณหนู คุณท่านเตรียมชุดไว้ให้แล้ว”
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
