Host Club รักนะครับยัยตัวแสบ

แก้ว: ไม่ ชั้นจะไม่ไปกับแก!!! ปล่อยชั้น อั๊ก....ฟุบ
ฟิล์ม: ฮึ ดื้อดีนัก เฮ้ยเอาไปขึ้นรถ
ลูกน้อง: ครับ
แก้วขัดขืนฟิล์มจึงชกเข้าที่ท้องน้อยของแก้วอย่างแรงจนร่างบางสลบไป....
......เกาะร้างแห่งหนึ่ง......
แก้ว: อืม....โอ้ย ปวดท้องจัง ที่นี่ที่ไหนเนี่ย  อ๊ะ!!!
แก้วฟื้นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองอยู่ในห้องโล่งๆไม่มีเฟอร์นิเจอร์ซักชิ้น  ขณะที่มองไปรอบๆห้องก็พบกับร่างกายของคนๆนึงอยู่ในชุดคนไข้ในโรงพยาบาล นอนสลบหันข้างให้เทออยู่มุมนึงของห้อง แก้วจึงค่อยคลานไปหาร่างนั้น และ พลิกตัวร่างนั้นเพื่อจะดูหน้า แต่ก็ต้องตกใจเมื่อเห็นว่าเจ้าของร่างนั้นคือ....
แก้ว:พะ พี่โทโมะ!!!! พี่โทโมะเป็นอะไรมากมั๊ย พี่ฟื้นซิ ผมเป็นห่วงพี่น๊ะ มันซ้อมพี่ใช่มั๊ย ฮึก  พี่!!! ฮือๆๆ มันทำร้ายพี่ใช่มั๊ย
แก้พยายามเขย่าร่างไร้สติ แต่ก็ไม่เป็นผล ได้แต่มองใบหน้าที่เปื้อนเลือด อย่างเจ็บใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ จนร้องให้ออกมาเพราะความโกรธ และกอดโทโมะไว้แน่นจนกระทั่ง.....
.....ปัง.....
ฟิล์ม: ฮึ รักกันจิงน๊ะ
แก้ว: แก!!!! แกทำร้ายเค้า แกผิดสัญญา ไอ้ชั่ว!!!! แกมันเลว!!!! แกจับตัวเค้ามาทำไม
ฟิล์ม: มันขโมยหัวใจแก้วไปจากพี่ มันสมควรตาย!!!
แก้ว: แต่เค้าไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องในอดีต
ฟิล์ม: ใครที่ยุ่งกับเทอมันต้องตาย!!!!
แก้ว: แกต้องการอะไร
ฟิล์ม: ตัวเทอ!!!
แก้ว: ไม่!!!!
ฟิล์ม: ไอ้นี่ตาย!!! (ว่าแล้วก็หันกระบอกปืนชี้ไปทางโทโมะ)
แก้ว: อย่าน๊ะ!!!! ชั้นขอเวลา 3 วัน
ฟิล์ม: ชั้นให้เวลาแค่ วันเดียว พรุ่งนี้ตอนเย็นชั้นจะมาฟังคำตอบ (ว่าแล้วก็กำลังจะเดินออกจากห้องแต่...)
แก้ว: เดี๋ยวก่อน ชั้นขอน้ำแล้วก็ยาหน่อยได้มั๊ย นายพาเค้าออกมาทั้งที่เค้ายังไม่หายดี
ฟิล์ม: เรื่องมาก!!! เดี๋ยวสั่งให้ลูกน้องเอามาให้
แก้ว: ขอบคุณน๊ะ
....ปัง....
ผ่านไป 10นาที
ลูกน้อง: อ๊ะ ของที่สั่ง
แก้ว: ขอบใจ ออกไปได้ละ
ลูกน้อง: แล้วนี่ ข้าวกับน้ำ
วางให้แล้วก็เดินออกจากห้องไป หลังจากที่ลูกน้องของฟิล์มเดินออกจากห้องไปแก้วก็รีบปฐมพยาบาลให้โทโมะ ก่อนจะถอดเสื้อกันหนาวที่ใส่มาห่มให้โทโมะ ก่อนที่จะร้องให้กับสิ่งที่เกิดขึ้นในอดีต
{ ห้องๆหนึ่งที่อยู่บนคอนโดชั้นบนสุดซึ่งวันนี้มีการจัดงานเลี้ยงที่ห้องนั้น
ฟิล์ม: ว้าวๆๆๆ สาวๆมาเยอะเลยน๊า สวยมากเลยคร๊าบ
แก้ว: พี่ฟิล์ม วันนี้แก้วสวยมั้ยคะ?? (สาวน้องร่างบางถามแฟนหนุ่มอย่างเขินอาย)
ฟิล์ม: ว้าว....สวยมากเลยคร๊าบ
แก้ว: อะ สุขสันต์วันเกิดค่ะ
ฟิล์ม: ว้าว ข้างในคืออะไรน๊า แกะเลยละกัน (เมื่อแกะออกก็พบว่าของขวัณนั้นคือ..ผ้าพันคอสีสวย)ว้าว สวยจังเลย แก้วทำเองเหรอ
แก้ว: (ไม่พูดอะไรได้แต่พยักหน้า และยิ้มให้แฟนหนุ่ม)
ฟิล์ม: มาม๊ะ พี่ให้รางวัล ~จุ๊ป~
แก้ว: บ้า พี่ฟิล์มแก้อายคนอื่นน๊ะ (ว่าแล้วก็ตีแขนแฟนหนุ่มก่อนจะบิดตัวไปมาเพราะความเขินที่ถูกแฟนหนุ่มขโมยหอมแก้ม)
....หลังจากที่งานเลี้ยงจบลงเพื่อนๆก็กลับบ้านจนหมดเหลือแต่แก้วและฟิล์มที่นอนเมาอยู่ที่โซฟา แก้วจึงเก็ห้องให้ก่อนจะหามแฟนหนุ่มไปนอนที่เตียงแต่....
ฟิล์ม: แก้วพี่รักแก้วน๊ะ
แก้ว: แก้วก็รัก...อุ๊บ....อื้อๆ
แก้วยังพูดไม่จบแตถูกอีกฝ่ายประกบปากก่อนจึงประท้วงในลำคอแต่ก็ไม่เป็นผล
....เพี๊ย!!!!....
แก้ว: พี่ทำอะไร!!!!
ฟิล์ม: ก็ทำแบบที่คนรักเค้าทำกันไงละ....มานี่ คืนนี้เทอต้องเป็นของชั้นหึๆ แก้วใจฮ่าๆๆ มานี่
แก้ว: ไม่น๊ะ พี่ ปล่อยแก้ว อย่าทำกับแก้วแบบนี้ ม่ายยยยยยยยยยยยย
....เช้า....
เช้านี้ช่างสดใส แต่กับบางคน...มันไม่ใช่....
แก้ว: ฮึกๆ ฮือๆๆๆ ทำไม ทำไมกันฮือๆๆ
ฟิล์ม: (สะดุ้งตื่นเพราะเสียงร้องให้ของคนข้างๆ) แก้ว!! แก้วเป็นอะไรคับ
แก้ว:  ฮึก แกไม่ต้องมาพูด!!!! ชั้นเกลียดแก ฮือๆๆ ...ตุ๊บ....(ว่าแล้วก็ลุกขึ้นจากเตียงแต่ก็ต้องล้มลงเพราะเจ็บ)
ฟิล์ม: แก้ว เป็นอะไรมั๊ย พี่ขอโทด
แก้ว: ไม่ต้อง ขอโทดแล้วชั้นได้ความบริสุทธิ์กลับมารึไง!!!  ฮือ (ว่าแล้วก็พยายามกลั่นความเจ็บแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วรีบออกจากห้อง แต่ฟิล์มรั้งไว้)
ฟิล์ม: แก้ว พี่ขอโทด อย่าไปเลยน๊ะ พี่เมา พี่ขอโทด
แก้ว: อย่าแตะต้องตัวชั้น (พูดด้วยเสียงที่เย็นชาก่อนจะเดินออกจากห้อง)
ฟิล์ม: แก้ว!!! ถ้าเทอออกไป เทอตาย!!!
แก้วชะงักนิดๆกับคำๆนั้น “ตาย”
แก้ว: ~ หึ ตายเหรอ เนี่ยเหรอคนรักเค้าทำกัน ~ มันก็ไม่มีอะไรจะเสียแล้วนิ จะฆ่าชั้นเมื่อไหร่ก็บอกละกัน(ว่าแล้วก็เดินจากไปอย่างไร้เยื่อใย)}
แก้ว: ฮือๆ ทำไมละ ทำไมมันต้องเป็นแบบนี้ฮือๆๆ
แก้วร้องให้จนหลับไป....
อัพแล้วอย่าลืมเม้นกันน๊ะจร๊ะ จุ๊ปๆ