Host Club รักนะครับยัยตัวแสบ

.....เช้า....

แก้ว: อืม...เช้าแล้วเหรอ.... อ๊ะ พี่โทโมะ พี่

แก้วตื่นขึ้นมาก็รีบไปดูอาการโทโมะ แล้วเขย่าตัวโทโมะให้รู้สึกตัว

แก้ว: พี่ๆ พี่โทโมะ

โทโมะ: อืม...อ๊ะ แฮ็ก ที่นี่ที่ไหนกัน  มันทำอะไรนายรึเปล่า (ว่าแล้วก็มองรอบๆตัวของแก้วอย่างเป็นห่วง)

แก้ว: (ไม่ว่าอะไรได้แต่ส่ายหัวไปมาก่อนจะโผเข้ากอดโทโมะแล้วร้องให้ออกมา) ฮึก ไม่ ผมไม่เป็นอะไรฮะ ฮือๆ แต่มันทำร้ายพี่ ฮือๆ พี่เจ็บมั๊ย...

โทโมะ: (กอดปลอบก่อนจะพูด) ไม่เอาน่า ร้องไห้เป็นเด็กไปได้ แค่เนี๊ยไม่เป็นไรหรอก  อย่าร้องเลย

แก้ว: ผมผิดเอง ผมไม่ควรให้พี่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ ฮือๆๆๆ ผมขอโทด ผมขอโทด ฮือๆๆ

โทโมะ: ไม่เอาน่าเลิกร้องให้ได้แล้ว ไม่น่ารักเลยน๊ะรู้มั๊ย

แก้ว: ฮึก มันไม่ใช่เวลาจะมาพูดเล่นน๊ะพี่ (ปาดน้ำตาแล้วทำแก้มป่อง )

โทโมะ: โถ คนดี อย่างอนน๊า พี่ขอโทด พี่ขอโทด พี่ผิดไปแล้ว หายงอนพี่น๊า(ง้อแก้วแล้วทำหน้าเหมือนจะร้องให้)

แก้ว: คิกๆๆ อืม หายงอนก็ได้ ชิ อย่าทำตัวน่ารักแบบนี้ให้ใครเห็นน๊ะ ผมหึง ฮิๆ (ว่าแล้วก็ดึงแก้มโทโมะไปมาอย่างหมั่นไส้)

โทโมะ: แฮ็ก...(ทำหน้าจิงจัง)

แก้ว: หืม...

โทโมะ: ชั้นรักนายน๊ะ นาย....รักชั้นมั๊ย....

แก้ว: เอ่อ...~จะบอกไงดีละเรา ขอโทดน๊ะพี่โทโมะแก้วเป็นห่วงพี่ แก้วจำเป็นต้องทำแบบนี้~ เอ่อ...ผมว่าเราเป็นพี่น้องกันดีกว่าน๊ะฮะ

โทโมะ: ทำไมละแฮ็ก ชั้นไม่ดีตรงไหนละ (เขย่าตัวแก้วเบาๆ)

แก้ว: ฮึก ...(ก้มหน้าแล้วพยายามกัดฟันพูด) ผม รักเค้า รักพี่ฟิล์มฮะ ผมขอโทด

หลังจากคำๆนั้นหลุดออกมาก็ทำให้ร่างสูงถึงกับทรุดลง น้ำตาของความเจ็บปวดไหลลงมาอย่างเงียบๆ

โทโมะ: ทำไม... ทำไม!!!

.....ปัง....

.....: อาฮะ ยังไม่ตายเหรอเนี่ย ตายยากจังแฮะ

แก้ว: พี่ฟิล์ม !!! เอ่อ ชั้นมีเรื่องจะคุยกับพี่

ฟิล์ม: หืม ได้คำตอบแล้วเหรอ...

แก้ว: ใช่...

ฟิล์ม: งั้นตามชั้นมา

เมื่อทั้งคู่ออกไป โทโมะก็ได้แต่ถามตัวเองอย่างไม่เข้าใจ

โทโมะ: ทำไมละ ทำไม ชั้นไม่ดีตรงไหน ทำไม!!!!!! (ตะโกนลั่นห้องอย่างบ้าคลั่งก่อนจะระบายอารมณ์โกรธด้วยการชกผนังห้องจนนิ้วแตกก่อนจะสลบไป

.....เช้า.....

.....ปัง......

ฟิล์ม: เฮ้ย พามันกลับไปที่ฝั่ง

ลูกน้อง: ครับ

โทโมะ: ปล่อยชั้น จะพาชั้นไปไหน ปล่อย ปล่อยซิเว้ย!!!!

แก้ว: พี่...อย่าขัดขืนเลยน๊ะ คนพวกนี้จะพาพี่กลับไปที่ฝั่ง และที่นั่นจะมีคนมารอรับพี่อยู่

โทโมะ: แล้วนายละ

แก้ว: ชั้นจะอยู่ที่นี่...กับคนที่ชั้น...รัก....

โทโมะ: ขอบคุณที่ทำให้ชั้นเข้าใจในทุกๆอย่าง ขอให้มีความสุขกันมากๆละ ลาก่อน....

แก้ว: ลาก่อน...~ขอโทดน๊ะ ชั้นเป็นห่วงพี่ ชั้นจำเป็นต้องทำ~ พี่ฟิล์ม เรากลับเข้าบ้านเถอะ

ฟิล์ม: หึๆ คร๊าบบบบบบบ

ติดตามต่อน๊า....(อย่าลืมเม้นด้วยจร๊า^^)