รักร้อน แต่ใจรักจริง

10.0

เขียนโดย loveblelove

วันที่ 29 สิงหาคม พ.ศ. 2555 เวลา 20.03 น.

  8 chapter
  11 วิจารณ์
  16.04K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

1) เพราะความจน จนมาพบกัน

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
ณบ้านหลังเล็กๆทีี่ไม่มีชื่อ
แก้ว//นี่แก ปล่อยพ่อกะแม่ชั้นนะเว้ย
โจร//ทำไมกูต้องปล่อย มึงติดหนี้เสี่ยตั้ง5แสน มันก้อขัดดอกกันบ้างสิวะ
พ่อ//แก้วไม่ต้องห่วงลูกเดี๋ยวพ่อกลับมา
แม่//ห้ามทำไรลูกสาวชั้นนะ
โจร//ไม่ทำหรอก จะเอาไปเป็นภรรยาซะหน่อยสิ๊ ขาวดีนี่หว่า
แก้ว//หยุดพูดจาอันสกปรกโสโครกของแกไปเลย ชั้นไม่ให้แกแตะชั้นแม้แต่ปลายเล็บ
โจร//งั้นหรอ งั้นพ่อแม่แกก้อไปเป็นทาสของพวกชั้นซะเถอะ 55555555+
(โจรทั้งสามคนลากพ่อแม่แก้วขึ้นรถไปต่อหน้าต่อตา แล้วขึนรถออกจากบ้านไป โดยที่แก้ววิ่งตามไป)
แก้ว//ปล่อยพ่อแม่ชั้นมานะแก ไอ้พวกชั่ว หยุด ชั้นบอกให้หยุดรถไง๊
(แล้วแก้วก้อล้มลงไป)
...?//เป็นอะไรรึป่าว
แก้ว//ก้อล้มไม่เห็นหรอ ชั้นต้องรีบ (แล้วแก้วก้อวิ่งกะเพลกๆไป)
...?//ถ้าตามคันนั้นไป คงไม่ทันแล้วล่ะ
แก้ว//งั้น ชั้นขอยืมรถนายหน่อย
...?//ไม่
แก้ว//โอ้ย ชั้นขอร้อง
...?//โอเค
(แล้วทั้งคู่ก้อขึ้นรถตามรถตู้คันหนึ่งไป)
 
ณ บ่อนแห่งใหญ่แห่งหนึ่ง
 
...?//เข้าไปสิ ชั้นไปล่ะ
แก้ว//เดี๋ยวๆๆสิ ชั้นไม่กล้าเข้าไป
...?//นั้นมันก้อเรื่องของ (หนอย......ตานี่พูดไม่เข้าหูซะแล้ววว)
แก้ว//ช่วยเข้าไปเป้นเพื่อนชั้นหน่อยนะ
...?//เออๆๆๆ
 
ภายในนั้นมีผู้คนหลายหลากนักการเมืองจองปลอม หรือคนธรรมดา ที่ไม่รู้ว่าจะโดนไอ้เสี่ยชั่วนี่โกง
...?//อ้าว เฮีย
แก้ว//หืออ
เสี่ยจ่วง//เฮียโทโมะมาถึงที่นี้ จะแท่งอะไรรึป่าวครับผมจะได้ให้ลูกน้องลงให้
โทโมะ//ชั้นไม่ได้มาเล่น แต่พาหญิงคนนี้มาหาแก
เสี่ยจ่วง//อ๋อ พ่อแม่แกอยู่ในห้องเก็บของน่ะ
แก้ว//พาชั้นไปหาพ่อและแม่เดี๋ยวนี้
เสี่ยจ่วง//เห็นทีจะไม่ได้ 
โทโมะ//ทำไมล่ะ?
เสี่ยจ่วง//ก้อเพราะพ่อแม่มันติดหนี้ผม5แสน
โทโมะ//แล้วยังไง
เสี่ยจ่วง//มันก้อยังไม่ใช้มาเป็น6เดือนแล้ว
โทโมะ//และแกก้อจับพ่อแม่เธอมาเปนทาส
เสี่ยจ่วง//เฮียโมะฉลาดนะครับ
โทโมะหยิบในกระเป๋ากางเกงออกมาถึงมันจะยับนิดหน่อยก้อเถอะ
โทโมะ//7แสนบาทถ้วน
เสี่ยจ่วง//โอ้ 7แสนเชียว
โทโมะ//จะเอามั้ย
เสี่ยจ่วง//โอ้ ได้ครับๆ  เฮ้ย ปล่อยพวกมัน
 
แก้ว//พ่อแม่
แม่//ฮือๆๆ  แก้ว แก้วลูกแม่
พ่อ//ขอบคุณมากครับ ถ้าไม่ได้คุณลูกผมไม่รู้จะเปนยังไง
แม่//ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ
 
ย้อนกลับมาบ้านแก้วอีกครั้ง
แม่//พวกเราเป็นหนี้บุณคุณ คุณจิงๆ ถ้ามีเราจะใช้ให้นะคะ
พ่อ//ครับ 5แสน
โทโมะ//ไม่ใช่ครับ7แสน
พ่อ//ทำไม7แสนล่ะ
โทโมะ//ค่าปิดปากพวกนั้น แล้วจ้างให้ปล่อยตัวพวกคุณมา
แม่//แล้วจะให้เราทำอะไรชดใช้นอกจาก ได้มั้ยคะ
โทโมะ//ได้ครับ
พ่อ//อะไรครับ
โทโมะ//ทำงานที่บ้านผม แล้วเงินเดือนทั้งหมดก้อมาใช้หนี้
แม่//ได้ค่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ชั้นจะไปแต่เช้าเลยค่ะ
โทโมะ//ไม่ได้ครับ พวกคุณก้ออายุมากแล้ว ให้ลูกสาวพวกคุณไปทำแทนเถอะ
แก้ว//เดี๋ยว ชั้นไม่ไป
โทโมะ//อกตัญญูจิงๆ
แก้ว//แต่.... นายมีสิทไรยะ มาว่าชั้น
โทโมะ//งั้นก้อเอาคืนมา 7แสน
แก้ว//หนอย......
โทโมะ//ไป?
แก้ว//เออ!!!!
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา