Oh!!! Darling ที่รักครับ! ผมไม่ใช่มาเฟีย
9.4
เขียนโดย NineLoveTomoKaew
วันที่ 2 มิถุนายน พ.ศ. 2555 เวลา 09.26 น.
29 chapter
292 วิจารณ์
41.52K อ่าน
2) ลูกชาย
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความความเดิมตอนที่แล้ว...
"หึหึ ไม่ต้องห่วงหรอก พ่อเตรียมแผนไว้ให้แกแล้ว"
"ยังไงคะ?"
"ก้แค่........"
......................................................................................................................................
"ก้แค่ปลอมเป็นผู้ชายแค่นั้นแหละ"ปลอมเป็นผู้ชาย
"อ่อ...ค่ะ เห๊ยยยย!!! จะบ้าเหรอคะพ่อแก้วเป็นผู้หญิงนะ"ฉันเป็นผู้หญิงจริงๆนะ
"แกมีตรงไหนที่บอกว่าเป็นผู้หญิง หึ"แรงงงงส์
"โถ~ พ่อถึงแก้วจะเป็นแบบนี้แต่แก้วก้ยังชอบผู้ชายนะ"TTOTT
"งั้นพ่อก้ไม่เลิกเป็นตำรวจ"แงๆๆๆพ่ออ่ะ
"ก้ได้ค่ะ แก้วจะทำ แล้วแก้วจะเข้าไปที่นั้นยังไงหละคะ"ฉันถาม
"ไปกับพ่อที่บ้านนั้นเลยแล้วกัน แล้วจะรู้เอง"ทำไมต้องมีลับลมคมในกันด้วยเนี้ย ไม่เข้าใจเลย
แล้วฉันก้เดินตามพ่อไปและขับรถ(ตำรวจ)ไปที่บ้านไทยานนท์ทันที
@บ้านไทยานนท์
พอพ่อขับมาถึงหน้าบ้าน ฉันแทบช็อก!!!นี่บ้านหรือวังกันเนี่ย ถ้าเทียบกับบ้านฉันบ้านฉันคงเท่าโรงจอดรถเองละ
มั้งTT^TT ไม่นานประตูรั่วก้เปิดออกอัตโนมัติ แล้วพ่อก้ขับรถเข้าไปข้างใน
"เชิญค่ะคุณทรงพนธ์ นายท่านรออยู่ค่ะ"แม่บ้านเดินออกมาต้อนรับราวกับว่าพ่อฉันเป็นแขกคนสำคัญมาก
แม่บ้านเดินนำไปที่ห้องทำงานของคุณทิสึยะ ระหว่างทางฉันก้มองไปเรื่อยๆแล้วก้เห็นรูปผู้หญิง 2 คนที่วางไว้ข้าง
กัน คนหนึ่งเป็นผู้หญิงผมยาวแต่ถูกรวบขึ้นข้างบน น่าตาสวยงามถึงจะดูมีอายุมากแล้วก้เถอะนะ ส่วนอีกคน
เป็นผู้หญิงน่าตาน่ารัก อายุไม่มากเท่าไหร่น่าจะประมาณ 20 ต้นๆำได้ ไม่นานก้ถึงห้องทำงานของคุณทิสึยะ
"มาแล้วเหรอ ทรงพนธ์"เขาพูดแล้วก้หันเก้างี้กลับมา ชายคนนี้น่าจะอายุได้ 50 กว่าๆแล้วละ
"ครับ"พ่อฉันตอบสั้นๆ
"แล้วไหนละลูกชายที่บอกว่าจะให้มาทำงานที่นี่หนะ"พูดแล้วชะเง้อมองหา(ฉันแอบอยู่หลังพ่อ)
"อ่อ นี่ครับลูกชายผม"เฮือก!!!ลูกชายงั้นเหรอ พ่อดันตัวฉันให้ไปยืนข้างหน้า
"อือ หน่วยก้านใช้ได้เลยนะ"ช่วยด้วยหนูกลัว!
"แล้วท่านจะให้มันทำงานอะไรครับ"โอ้! มันเลยเหรอ ไม่เตี้ยมกันเลยอ่ะ
"อืม...เอาเป็นว่าให้ไปช่วยลูกชายผมแล้วกัน อ่อ แล้วเรื่องเงินเนี้ยไม่ต้องห่วงนะ เดี๋ยวฉันจะให้เงินเดือนเดือนละ 50,000 ก้แล้วกัน"ห๊ะ!!!อะไรนะมีลูกชายด้วยเหรอ ไม่เห็นรู้เลย แล้วเงินนี้ผิดกฎหมายรึเปล่าเนี้ยToT
"ตกลงครับคุณทิสึยะ ความจริงไท่ต้องลำบากก้ได้นะครับ"พ่อฉันพูด
"ไม่ลำบากอะไรหรอก"
ก็อก ก็อก(เสียงเคาะประตู)
"เชิญ"
"คุณท่านคะ พิมเอากาแฟมาให้ค่ะ"ผู้หญิงคนนี้เป็นคนทีอยู่ในรูปนั้นนี่น่า ใครกัน
"ขอบใจมากเลยนะพิม"
"ไม่เป็นไรค่ะ แล้วนี่ใครเหรอคะ"ถามแล้วหันมามองน่าฉันกับพ่อ
"นี่คือทรงพนธ์เป็นคนที่คุณพริ้มให้ความอุปธรรม แล้วนี่ก้ลูกชายของเขา"
"จริงเหรอคะ สวัสดีค่ะ ฉันชื่อพิมค่ะเป็นภรรยาของคุณทิสึยะ"พูดแล้วยิ้มให้ ดูท่าทางเธอแล้วไม่น่าจะมีพิษสง
อะไรเลยนะเนี้ย
"ฉันขอตัวก่อนนะคะ"
"เดี๋ยว พิม ไปบอกโทโมะให้มาที่นี่หน่อยซิ บอกว่าฉันมีเรื่องจะคุยด้วยนะ"คุณทิสึยะบอกพิม
"ได้ค่ะ"แล้วก้เดินออกไป
-----------------------------------------------------------------------------------------------
โปรดติดตามตอนต่อไป....
"หึหึ ไม่ต้องห่วงหรอก พ่อเตรียมแผนไว้ให้แกแล้ว"
"ยังไงคะ?"
"ก้แค่........"
......................................................................................................................................
"ก้แค่ปลอมเป็นผู้ชายแค่นั้นแหละ"ปลอมเป็นผู้ชาย
"อ่อ...ค่ะ เห๊ยยยย!!! จะบ้าเหรอคะพ่อแก้วเป็นผู้หญิงนะ"ฉันเป็นผู้หญิงจริงๆนะ
"แกมีตรงไหนที่บอกว่าเป็นผู้หญิง หึ"แรงงงงส์
"โถ~ พ่อถึงแก้วจะเป็นแบบนี้แต่แก้วก้ยังชอบผู้ชายนะ"TTOTT
"งั้นพ่อก้ไม่เลิกเป็นตำรวจ"แงๆๆๆพ่ออ่ะ
"ก้ได้ค่ะ แก้วจะทำ แล้วแก้วจะเข้าไปที่นั้นยังไงหละคะ"ฉันถาม
"ไปกับพ่อที่บ้านนั้นเลยแล้วกัน แล้วจะรู้เอง"ทำไมต้องมีลับลมคมในกันด้วยเนี้ย ไม่เข้าใจเลย
แล้วฉันก้เดินตามพ่อไปและขับรถ(ตำรวจ)ไปที่บ้านไทยานนท์ทันที
@บ้านไทยานนท์
พอพ่อขับมาถึงหน้าบ้าน ฉันแทบช็อก!!!นี่บ้านหรือวังกันเนี่ย ถ้าเทียบกับบ้านฉันบ้านฉันคงเท่าโรงจอดรถเองละ
มั้งTT^TT ไม่นานประตูรั่วก้เปิดออกอัตโนมัติ แล้วพ่อก้ขับรถเข้าไปข้างใน
"เชิญค่ะคุณทรงพนธ์ นายท่านรออยู่ค่ะ"แม่บ้านเดินออกมาต้อนรับราวกับว่าพ่อฉันเป็นแขกคนสำคัญมาก
แม่บ้านเดินนำไปที่ห้องทำงานของคุณทิสึยะ ระหว่างทางฉันก้มองไปเรื่อยๆแล้วก้เห็นรูปผู้หญิง 2 คนที่วางไว้ข้าง
กัน คนหนึ่งเป็นผู้หญิงผมยาวแต่ถูกรวบขึ้นข้างบน น่าตาสวยงามถึงจะดูมีอายุมากแล้วก้เถอะนะ ส่วนอีกคน
เป็นผู้หญิงน่าตาน่ารัก อายุไม่มากเท่าไหร่น่าจะประมาณ 20 ต้นๆำได้ ไม่นานก้ถึงห้องทำงานของคุณทิสึยะ
"มาแล้วเหรอ ทรงพนธ์"เขาพูดแล้วก้หันเก้างี้กลับมา ชายคนนี้น่าจะอายุได้ 50 กว่าๆแล้วละ
"ครับ"พ่อฉันตอบสั้นๆ
"แล้วไหนละลูกชายที่บอกว่าจะให้มาทำงานที่นี่หนะ"พูดแล้วชะเง้อมองหา(ฉันแอบอยู่หลังพ่อ)
"อ่อ นี่ครับลูกชายผม"เฮือก!!!ลูกชายงั้นเหรอ พ่อดันตัวฉันให้ไปยืนข้างหน้า
"อือ หน่วยก้านใช้ได้เลยนะ"ช่วยด้วยหนูกลัว!
"แล้วท่านจะให้มันทำงานอะไรครับ"โอ้! มันเลยเหรอ ไม่เตี้ยมกันเลยอ่ะ
"อืม...เอาเป็นว่าให้ไปช่วยลูกชายผมแล้วกัน อ่อ แล้วเรื่องเงินเนี้ยไม่ต้องห่วงนะ เดี๋ยวฉันจะให้เงินเดือนเดือนละ 50,000 ก้แล้วกัน"ห๊ะ!!!อะไรนะมีลูกชายด้วยเหรอ ไม่เห็นรู้เลย แล้วเงินนี้ผิดกฎหมายรึเปล่าเนี้ยToT
"ตกลงครับคุณทิสึยะ ความจริงไท่ต้องลำบากก้ได้นะครับ"พ่อฉันพูด
"ไม่ลำบากอะไรหรอก"
ก็อก ก็อก(เสียงเคาะประตู)
"เชิญ"
"คุณท่านคะ พิมเอากาแฟมาให้ค่ะ"ผู้หญิงคนนี้เป็นคนทีอยู่ในรูปนั้นนี่น่า ใครกัน
"ขอบใจมากเลยนะพิม"
"ไม่เป็นไรค่ะ แล้วนี่ใครเหรอคะ"ถามแล้วหันมามองน่าฉันกับพ่อ
"นี่คือทรงพนธ์เป็นคนที่คุณพริ้มให้ความอุปธรรม แล้วนี่ก้ลูกชายของเขา"
"จริงเหรอคะ สวัสดีค่ะ ฉันชื่อพิมค่ะเป็นภรรยาของคุณทิสึยะ"พูดแล้วยิ้มให้ ดูท่าทางเธอแล้วไม่น่าจะมีพิษสง
อะไรเลยนะเนี้ย
"ฉันขอตัวก่อนนะคะ"
"เดี๋ยว พิม ไปบอกโทโมะให้มาที่นี่หน่อยซิ บอกว่าฉันมีเรื่องจะคุยด้วยนะ"คุณทิสึยะบอกพิม
"ได้ค่ะ"แล้วก้เดินออกไป
-----------------------------------------------------------------------------------------------
โปรดติดตามตอนต่อไป....
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ