Oh!!! Darling ที่รักครับ! ผมไม่ใช่มาเฟีย

9.4

เขียนโดย NineLoveTomoKaew

วันที่ 2 มิถุนายน พ.ศ. 2555 เวลา 09.26 น.

  29 chapter
  292 วิจารณ์
  42.06K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

10) ใคร...ยิง(!?!)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

ความเดิมตอนที่แล้ว...

 

"ถ้าพี่โทโมะรู้ว่าเธอเป็นผู้หญิงละก้ จบไม่สวยแน่ๆ"

 

"......."

 

"ฝันดีนะแก้ว ฟางไปละ"แล้วฟางก้เดินออกไป

 

 

......................................................................................................................................

 

รุ่งเช้า...

 

"อือออ.."ฉันตื่นขึ้นมาด้วยอาการปวดหัวนิดหน่อย

 

"เห้ยยยย!!"นะ นายโทโมะมานอนตรงนี้ได้ไงเนี้ย!!

 

"อือออ...อะไรวะ!"

 

"....."

 

"อ้าว ตื่นแล้วเหรอ เป็นไงปวดหัวมั้ย"

 

"นะ นายมานอนตรงนี้ได้ยังไงเนี้ย!"

 

"ทำไมตองโวยวายด้วย"

 

"อะ อะ เอ่อ ฉะ ฉัน..."อยู่ๆโทโมะก้เอามือมาอังหน้าผากฉัน ฉันไม่ได้เป็นไข้สักหน่อย-////-

 

"ฮะๆๆ หน้าแดงทำไม^^"อ๊ากก เขาเห็นฉันหน้าแดงเหรอเนี้ย!!

 

"ปะ เปล่า"ฉันปัดมือเขาออก

 

"เอ๊ะ เมื่อกี้นายหัวเราะเหรอ"

 

"เปล่าสักหน่อย"เขาหุบยิ้มทันที

 

"หัวเราะก้ได้นะ ตั้งแต่ที่ฉันมาอยู่ที่นี้ฉันยังไม่เคยเห็นนายยิ้ม หรือหัวเราะสักแอะ"

 

"เรื่องของฉัน"

 

"..."เขาลุกขึ้นจากเตียง

 

"รีบไปอาบน้ำแต่งตัวไป วันนี้ฉันมีงาน"เอ๋? อย่างนายเนี้ยนะทำงาน ว่าแล้วโทโมะก้เดินเข้าห้องน้ำไป

 

ผ่านไปชั่วโมงกว่าๆ==;

 

"ไปอาบน้ำได้แ้ล้ว"O////Oนายโทโมะเปลื่อยท่อนบนเดินออกมาจากห้องน้ำ เลือดกำเดาแทบไหล=.,= ผู้ชาย

 

อะไรเซ็กซี่ที่สุดo><o

 

"อือ"ฉันเดินไปเข้าห้องน้ำ

 

V

 

V

 

V

 

V

 

ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง คนขับรถของนายโทโมะก้ขับรถมาถึงที่ทำงาน โดยที่มีฉันนั่งข้างหลังเป็นเพื่อนนายโทโมะ

 

(โดนบังคับต่างหาก==)แล้วมีลูกน้องน่าเถื่อนๆอีกสามคนนั่งอยู่ข้างหลัง แค่นั้นยังไม่พอยังมีาวุธครบมือ

 

ทั้งมีด ปืน สนับมือ อะไรทั้งหลายแหล่ที่ทำให้ตายได้มีอยู่ในรถตู้คันนี้ทั้งสิ้น ฉันได้แต่นั่งเกรงๆเพราะกลัว

 

ทำอะไรขัดใจเข้า ฉันกลัวฉี่แทบราดแต่นายโทโมะยังคงนั่งนิ่ง เงียบ ไม่สะทกสะท้านอะไร ก้แหง่สิเขาชินแล้วนี้

 

U_U 

 

"เชิญครับ"นายโทโมะลงจากรถ ฉันเดินตามไปติดๆและยังมีลูกน้องอีกนับสิบ(มาจากไหนไม่รู้)เดินประกบหน้า

 

ประกบหลัง

 

ระหว่างทางที่เดินไปก่อนจะถึงห้องทำงานของโทโมะ มีสมุนหน้าโจรยืนเต็มไปหมด และมีพนักงานฝ่ายต่างๆ

 

กำลังทำงานอยู่และไม่ลืมที่จะกล่าวสวัสดีผู้เป็นเจ้านาย

 

พอมาถึงห้องที่อยู่ชั้น 72 ที่อยู่สูงที่สุดของบริษัท 

 

ลูกน้องของโทโมะเปิดประตูให้แล้วนายโทโมะก้เดินเข้าไป

 

"คุณโทโมะคะ นี้คือเอกสารที่ต้องเซ็นค่ะ"พนักงานหุ่นเพรียว สวย เดินเอาเอกสารมาให้ก่อนที่โทโมะจะไล่ลูกน้อง

 

ออกไปให้เหลือเพียง 2 คนให้ยืนเฝ้าอยู่หน้าห้อง

 

นายโทโมะรับเอกสารมาแล้วเซ็น

 

"นี้คือจินนี่เป็นเลขาของฉัน"โทโมะแนะนำ

 

"สวัสดีฮะ ผมชื่อแก้วนะฮะ"ฉันแนะนำตัว

 

"ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ^^"จินนี่ยื่นมือมาทำความรู้จัก

 

"หวังว่าเราคงเป้นเพื่อนร่วมงานกันได้นะคะ"

 

"ฮะ แน่นอนอยู่แล้ว^^"ฉันและจินนี่จับมือกันอยู่นาน

 

"อะแฮ่มๆ"โทโมะกระแฮ่มเพื่อขัดจังหวะ ฉันเลยปล่อยมือ

 

"ขอตัวก่อนนะคะ"แล้วจินนี่ก้เดินไป

 

"ฉันไปข้างนอกได้มั้ย"ฉันถาม

 

"อยู่ในห้องนี้แหละ เดี๋ยวจะ..."

 

"เดี๋ยวจะอะไร??"

 

"เอ่อ...เดี๋ยวจะหลงน่ะ"

 

"ฉันไม่หลงหรอกน่า"

 

"ฉันบอกให้อยู่นี้ไง!"

 

"ทำไมต้องตะคอกด้วยละTT^TT"

 

"เอ่อ..ฉันขอโทษ ก้แค่หะ..."

 

"อะไรนะ"

 

"เปล่าๆ ไม่มีอะไร"

 

"แต่เมื่อกี้นายจะว่าอะไรอยู่นี้"

 

"บอกว่าไม่ก้ไม่สิ ไปนั่งที่โซฟานู่นไป"

 

"ไม่ถามก้ได้"แล้วฉันก้เิดินไปนั่งที่โซฟาในห้องทำงาน

 

"แล้วก้เงียบๆด้วยละ อย่ากวน"ค่าาาา รู้แล้วยะ-*-

 

ตรึง~

 

มีคนส่งข้อความมาแหะ

 

'ลืมบอกไปว่าให้ส่งข้อความมาด้วยว่ามีอะไรคืบหน้าแล้วบ้าง ถ้ามีอะไรผิดปกติก้โทรมานะ พ่อเป็นห่วง

 

                                                                                           จาก พ่อ'

 

หายไปตั้งนานส่งข้อความมาแค่เนี้ย==

 

V

 

V

 

V

 

V

 

พอตกเย็นนายโทโมะสั่งให้ลูกน้องเอารถคันอีกคันหนึ่งมา เพราะอยากขับเอง เรื่องมากจริงๆ

 

ฉันก้ต้องทำใจไปกับนายนี้ 

 

ปัง!

 

เสียงอะไรน่ะO_O

 

ปัง!

 

ชัดเลยเสียงปืน

 

ฉันดูตรงกระจกข้างก้เห็นมือปืน 2 คนกำลังเล็งปืนมาทางรถของโทโมะอยู่

 

"โทโมะระวัง!!!"ฉันตะโกนให้เขาหลบลูกปืน

 

"ใครวะ!!"นายโทโมะสบถขึ้น

 

ปัง!ๆๆๆ

 

มือปืนรั่วกระสุนปืนไม่ยั้ง

 

เอาไงดีฉันกลัวนะเฟ้ยยย!!

 

TTOTT

 

"ฮี่ย!!! ไม่ได้การถ้าเป็นแบบนี้เราต้องตายแน่!"นายโทโมะเอาปืนออกมาจากเก๊ะหน้ารถ แล้วเปิดกระจกยิงสวน

 

กลับ

 

"อย่า!! มันอันตรายนะ"ฉันปราม

 

"แล้วนายอยากตายรึไง!!!"

 

ปัง!!

 

"โอ๊ยยยย!"

 

"นายโดนยิง!"

 

"ก้แค่เฉียดน่ะ ไม่เป้นไร"เลือดไหลจากแขนโทโมะเป็นทาง

 

"ฉันยิงเอง"ฉันเปิดกระจกแล้วเอาตัวออกไปนอกรถ

 

ปัง!ๆๆๆๆ

 

ฉันยิงใส่มือปืน

 

"อ๊ากกก"

 

มันได้ผล มือปืนคนหนึ่งโดนยิงที่แขน รถเลยเสียหลักล้มลงข้างทาง

 

"ขอบใจนะแก้ว"

 

"ไม่เป็นไร แล้วเราจะทำยังไงต่อดี"

 

"ไปที่นี้ดีกว่า กลับบ้านไม่ปลอดภัยแน่"

 

ว่าแล้วนาโทโมะก้ขับไปอีกทางที่ไม่ใช่ทางกลับบ้าน อยากรู้จังว่าจะไปที่ไหน...

 

-----------------------------------------------------------------------------------------------

 

 

ไรเตอร์อัพแล้วะ รีดเดอร์อย่าลืมเม้นละ ไม่งั้นโกรธแน่ ==*+++

 

อย่าลืมเม้น โหวตด้วยนะจ๊ะ

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา