Truth ความจริงระหว่างเราสองคน

8.1

เขียนโดย mild2011

วันที่ 18 เมษายน พ.ศ. 2555 เวลา 17.06 น.

  38 ตอน
  309 วิจารณ์
  70.50K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

32)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
poppy 
 
 
 
@ โรงพยาบาล
 
 
 
    ผมหยิบ มือถือโทรหา ไอ่เขื่อน
 
 
 
 
 
"ฮัลโหล แกรีบมาโรงบาลด่วนเลย ของที่ฉันสั่งได้ยัง!" ผมถามเขื่อน เพราะผมให้มันไปทำอะไรบางอย่างให้
 
 
 
'ฮะๆ เออๆ เสร็จแล้วเดี๊ยวเอาไปให้ ! ไอ่โมะปะ' ก่อนจะกดวางสายไปทำไมฟางถึงไม่รู้เป็นอีกเหตุผมเพราะไอ่หมอเป็นเพื่อนของเพื่อนผมเองเลยคุยกันง่ายหน่อย  
 
 
 
 
 
                                                   หวังว่าฟางคงชอบนะ !!
 
 

 
 
 
 
 
FANG 
 
 
 
 
   ตอนนี้ฉันขับรถออกมาจากโรงพยาบาลแล้ว กะจะแวะร้านของกวินที่ลูกชายพึ่งคลอดเมื่ออาทิตย์ก่อนนี้เอง  ดีใจยกใหญ่เลยที่นี้ กวินก็บ้าเฮอมากเลย อ๊ะๆ ลืมบอกไปป๊อปปี้กลับมาคลอดที่ไทย! ถึงแล้ว
 
 
 
 
"อ้าว! ฟางลมอะไรพัดมาอะ!" คำถามแรกที่ถามฉัน -_- ที่สร้างสรรน์มาก
 
 
 
 
"มาซื้อขนมไปให้ป๊อปปี้อะ แล้วลูกแกเป็นไงบ้าง!" ระหว่างที่ฉันดูขนมที่ร้าน
 
 
 
 
 
"ฟื้นแล้วหรอ ลูกฉันก็นอนหลับอยู่ที่บ้านดิวะ เดี๊ยวกะว่าจะกลับแหระให้เด็กที่ร้านดูร้านอะ!" กวินหันมาถาม
 
 
 
 
"อืม ฟื้นแล้ว ตอนนี้นอนเล่นอยู่ที่โรงบาลอะฉันออกมาสัก 3 ชม." ฉันพูดแล้วเดินไปสั่งของ
 
 
 
 
 
"คุณฟางจะรับอะไรดีค้ะวันนี้??" พนักงานถาม
 
 
 
 
 
"ฉันเอา เค้กช๊อกโกแลต เค้กผลไม้แล้วก็คัพเค้ก อย่างละ 3 ชิ้น! แล้วก็เอา คาปูชิโน่ปั่นแก้วนึง  ชาเขียวอีกหนึ่งจร๊ะ !" ฉันพูดแล้วเดินไปนั่งข้างๆกวิน
 
 
 
 
 
"นายยังไม่กลับอีกหรือไงฮะ"
 
 
 
 
"ฉันรอส่งเธอไง " กวินตอบกลับมา
 
 
 
 
"ไม่เป็นไรรีบกลับไปหาลูกหาภรรยา แกได้แล้ว!" แหมๆ ที่อย่างเนี้ยละดีจริง
 
 
 
 
"อ้อ หรอ งั้นฉันไปนะ" กวินลุกขึ้นไป
 
 
 
 
 
"บายๆ"ฉันโบกมือลา
 
 
 
 
"คุณฟางค้ะของที่สั่งได้แล้วค้ะ!" พนักงานเรียกฉัน
 
 
 
 
"จร๊ะ ทั้งหมดเท่าไรจร๊ะ ??" ฉันพูดตอบออกไปหยิบตังในกระเป๋า
 
 
 
"300 บาทค้ะ !" พนักงานตอบฉัน
 
 
 
 
"อะนี่จร๊ะ ไม่ต้องทอนนะ ติบ!" ฉันยื่นแบงค์ 500 ให้ไป
 
 
 
 
"คุณฟางนี่สวยแล้วยังใจดีอีกนะค้ะ !" พนักงานพูด
 
 
 
 
"ขอบคุณจร๊ะ " ฉันหยิบถุงขนมออกมาขึ้นรถกลับบ้าน
 
 
 
 
ผ่านไป 1.20 นาที  
 
 
 
 
                  ตอนนี้ฉันอยู่ในห้องครัวกำลังจัดกล่องข้าวต้มใส่กล่องเพื่อไปให้ป๊อปปี้
ขนมที่ซื้อมาละหว่างทำกินไปอย่างละชิ้น แล้วแบ่งให้เด็กรับใช้ที่บ้านไป อีก คุณพ่อกับคุณแม่ไม่อยู่บ้านด้วยไป ต่างประเทศ   เหลือ เค้กอีก 2 ชิ้น และ คัพเค้กอีกชิ้นนึง
 
 
 
 
 
"คุณหนู สวยแล้วยังทำอาหารเก่งอีกนะค้ะเนี้ย"  ป้านิ่มแม่นมฉันพูดขึ้นมา
 
 
 
 
"555 ก็ทั้งคุณพ่อคุณแม่ และก็ป้านิ่มสอนนิค้ะ" ฉันพูด
 
 
 
 
"แสดงว่าคนที่คุณทำให้ต้องเป็นคนพิเศษแน่ๆเลย อย่าลืมพามาหาป้าบ้างนะค้ะ" ป้านิ่มพูด
 
 
 
 
" ป้านิ่มก็  ไว้เค้าหายดีแล้วจะพามานะค้ะ "  ฉันตอบแบบเขินๆไป
 
 
 
 
 
" คุณหนูขึ้นไปแต่งตัวเถอะค้ะ เดี๊ยวป้าเอาไปใส่ที่หน้ารถให้เอง เดี๊ยวไม่สวยนะค้ะ " ป้านิ่มพูด
 
 
 
 
 
"  ค้ะ ขอบคุณค้ะ แล้วยัยเฟย์ไปไหนค้ะ" ฉันถอดผ้ากันเปื้อนแล้วหันหน้าไปถาม
 
 
 
 
 
" ออกไปกับคุณเขื่อนตั้งแต่เช้าแล้วค้ะ คุณหนูรีบไปอาบน้ำเร็วๆค้ะ เดี๊ยวเค้าคอยนาน"  มันจะมีอะไรไหมเนี้ย  คำพูดของแม่นมดูแปลกๆนะวันนี้ ฉันรีบขึ้นไปอาบน้ำดีกว่า
n                 
 
 
 
 
 
                             ฉันใส่ชุดนี้แล้วเดินลงมาที่รถ
"ฟ่างไปก่อนนะค้ะ !" ฉันเดินเข้าไปกอดป้านิ่ม แล้วขับรถออกมา
 
 
 
 
 

 
 
 
 
@โรงพยาบาล poppy
 
 
 
 
"ฟาง...."
 
 
 
 
 
 
 

 
 
 
 
 
 
                                      ตอนต่อไปจะเป็นยังไงต้องติดตามนะค้ะ ! ♥
 
 
                           
 
 

 
 

 
 
 

 
 

 


 
 
                                                          ♥♥♥♥♥♥
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7.8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา