Truth ความจริงระหว่างเราสองคน

                                          หน้าคณะสถาปัตฯ
 
 
"ดาริ้งพาเค้ามาไมอะ" ถามอีกแล้ว เบื่อจริง
 
 
"รุ่นพี่ให้มาช่วยงานอะ แล้วแกจะไปไหนปะ จะอยู่ด้วยเปล่า" 
 
 
"อยู่สิ จะให้ไปไหนได้อะ"เออ จริงของมัน ยัยเฟย์ก็ยังไม่มารับเลย
 
 
"น้องฟางครับ ช่วยคำนวณเลขให้พี่หน่อยได้ไหมครับ" รุ่นพี่คนนึงเดินมาที่ฉัน
 
 
"ได้ค่ะ เออพี่ค่ะ เห็นป๊อปปี้ไหมค่ะ" มันอดไม่ได้นะที่จะไม่ถามถึง
 
 
"อ้อ ไอป๊อปหรอครับเห็นมันพาน้องจินนี่ไปช่วยงานที่ห้องด้านบนนะ ปะครับเดี๊ยวเราต้องไปรวมตัวกันเพื่อประชุม" รุ่นพี่คนนั้นก็เดินนำฉันไป เห็นไหมบอกแล้วว่าที่ฉันบอกห่างกันสักพักมันทำให้ฉันได้รู้ว่าเค้าไม่ได้รักฉันเลย
 
 
 
"ดาริ้ง อย่าร้องไห้นะ เค้าอาจจะแค่มาช่วยทำงานก้อได้เพราะตอนนี้เค้าทะเลาะกับ ดาริ้งอยู่ไง อาจจะอยากไห้ดาริ้งง้อก็ได้ ไม่ร้องนะๆ" ตอนนี้ฉันต้องการคนปลอบก็คงจะมีแต่กวินเนี้ยและน้าที่ปลอบได้เป็นเพื่อนที่หน้าอบอุ่นจริงๆ
 
 
 
" ฮึกๆ อืมๆ ไปกันได้แล้ว " ฉันจับมือกวินเดินขึ้นบรรไดไป แต่พอขึ้นมากำลังเห็นป๊อปปี้จูบกับจินนี่ทำไห้ฉันต้องฝืนเดินผ่านไปเพราะ เค้าคงไม่ได้รักฉันจริงๆใช่ไหม
 
 
 
" กวิน ฮึกๆ  " ฉันโผ่กอดกินหลังจากเดินผ่านมา 
 
 
 
"เค้าไม่ได้รักฉันอะ เค้าไม่เห็นฉันอยู่ในสายตาเลยด้วย"  ฉันพูดแล้วร้องไห้ไป
 
 
 
"ไม่เอาไม่ร้องนะ ไปกันได้แล้วเดี๊ยวต้องไปช่วยรุ่นพี่ทำงานอีกไม่ไช่หรอปะ" กวินรูปหัวฉันแล้วพาเดินเข้าห้องประชุมเพื่อไปช่วยงานต่างๆ และสิ่งที่ฉันต้องทนก็คือต้องเห็นภาพต่างๆที่บาดตาบาดใจ สิ่งที่เจ็บป๊อปทำเหมื่อน
 
 
ไม่รู้จักฉัน บางทีการห่างกันสักพักเค้าอาจจะ ต้องการมากกว่านั้น ก็คือคำว่า ' เลิก '
 
 
ผ่านไป 2 ชัวโมง 11. 20 น.  
 
 
 
เอ๊ะทำไม ! ทำไมเฟย์ ยังไม่มาอีกอะ ทำไรอยู่นะยัยน้องคนนี้ ฉันที่พากวินมาทานข้าว
 
 
 
"ดาริ้งเมื่อไรเฟย์เย่ เค้าจะมาอะ" ฉันถูกมันถามมาไม่เกินห้านาทีถามอีกแล้ว
 
 
"ไม่รู้โว๊ย ! อยู่ด้วยกันที่นี่จะไปรู้ได้ไง หยุดถามนั่งกินข้าวไป" นี่คือคำสั่ง เบื่อคำถามของ ไอเพื่อนนี้จริงๆ
 
 
"เป็นสาวเป้นนางพูดให้มันดีๆ หน่อย" ดูมัน
 
 
"หยุดพูด!!"
 
 
"มาแล้วๆ " เสียงยัยเฟย์ที่วิ่งหอบมา
 
 
 
"ไปไหนมา " 
 
 
 
"ไปง้อเขื่อนมาอะ"เฟย์พูดสีหน้าเซงๆ
 
 
"อืมๆ อะ หมดหน้าที่ฉันแหระ ไปแหระนะพี่พี่มีเรียน เจอกัน ตอนเย็น" 
 
 
 
"อืมๆ ไป กันได้แล้วกวิน ฉันรีบ" ยัยเฟย์จะพาเขื่อไปไหนนั้น
 
 
" บ๊ายบายดาริ้ง !! โอ้ว ๆ เฟย์เย่ ไม่ต้องรีบ " นี่คือเสียงกวิน ที่ปิดท้าย เพราะยัยเฟย์จะรีบไปไหนขอเฟย์ไม่รู้
 
 
แต่ตอนนี้ฉันว่าไปเรียนดีกว่า เพราะนั่งคิดอยู่คนเดียวก็เศร้า เฮ้อ ! ไวคืนนี้เที่ยวผับดีกว่า !! ฮิๆ นายทำได้ฉันก็ทำได้ป๊อปปี้ ทั้งๆที่เรายังไม่ได้เลิกกัน....!!
 
 
 

 
 
 
12 . 35 น. เฟย์เย่ !!
 
.......................................
 

 
    
โอ๊ะโอ ! รู้สึกว่าความรักมันปั่นป่วนเรื่อยๆนะ แต่เดี๊ยวก็คงพิสูจน์ได้ว่าจะ รักหรือเลิก!!
                         ติตามต่อไปนะค้ะ ขอบคุณทุกเม้นนะนะค้ะ♥