Truth ความจริงระหว่างเราสองคน
mild2011
22)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเช้าวันต่อมา
"สาวๆตื่นได้แล้วครับวันนี้ผมลงมือทำกับข้าวเองเลยนะ"เสียงไอ่ดาริ้งเรียกฉัน เฟย์และแก้ว
"เออๆ เสร็จแล้ว"ฉันทั้งสามคนเดินออกมาที่โต๊ะอาหารด้วยสีหน้าเศร้าจริงๆ คิดว่าคงเจอเรื่องเหมื่อนกันมาแน่ๆเลย
"พี่ฟางวันนี้เฟย์มหาลัยด้วยนะ" เฟย์พูดกลางโต๊ะอาหาร
"ฉันด้วย" แก้วเสริม
"ฉันไปด้วยดิ" เสียงไอ่กวินแทรกขึ้นมาทันที
"ไม่ แค่นี้แกก็สร้างปัญหาให้ฉันปวดหัวมากพอแล้ว" เฟย์ที่กำลังตักข้าวต้มเข้าปากหยุดชะงั้กเพื่อที่จะค้าน
"ปวดหัวเรื่องอะไรยัยเฟย์ นี่แก่คงรู้เรื่อง ฉันแล้วใช่ไหม " ฉันถามต่อ
"อืมเมื่อคืนรู้เรื่องหมดแล้ว แต่กวินอะดิดันไปรับมือถือเฟย์ แต่ที่โชคร้ายก็คือสายนั้นเป็นสายที่เขื่อนโทรเข้ามาพอดี" เฟย์เริ่มทำหน้าบึ้งอีกแล้ว
"แต่แกยัยแก้วแกอะเป็นอะไร" ฉันหันไปถามแก้วต่อ
"ก็....... เรื่องก็เป็นอย่างเนี้ยแหระ" เอาอีกคนแล้วเศร้าอีกแล้ว
"เพราะฉันด้วยหรือเปล่าวะเนี้ย แต่ดาริ้งเทอต้องช่วยฉันกับแก้วนะๆ ฉันรัก poppy จริงฉันกำลังจะมีบุตรแล้วด้วยอะ"
เสียงไอ่กวินทำไห้ฉันตกใจ
"แกว่าไงนะแกกำลังจะมีบุตร" เสียงยัยแก้ว
"หรือเรียกสั้นๆว่า มีลูก" เสียงเฟย์
"OMG พระเจ้า แกนะแก "เสียงของฉัน
"อืม นะๆแกฉันขอร้อง " มันอ้อนอีกแล้ว
"เออๆฉันมีวิธีง่ายๆ"ฉันเสนออกมา
"ว่าไงๆ" เสียงแก้วกับกวินที่ตั้งใจฟังมาก
"คือแกสองคนต้องพาแฟนตัวจริงมาแสดงตัวก่อนที่จะร้ายแรงไปกว่านี้เพราะมันคงไม่มีอะไรจะช่วยพวกแกได้แล้ว" ฉันเสนอก่อนจะกินน้ำแล้วรุกขึ้นไปหยิบกระเป๋าเพื่อไปหมาลัย
"จะไปไหม ?!!"เสียงโหด
"ไปดิ " สองคนนี้รีบ หยิบขนมปังที่กวินทำไว้เพื่อจะกินตอนนั่งรถไปมหาลัย มันทำอาหารเก่งกว่าฉันอีกนะ
"แกจะไม่ไห้ฉันไปด้วยหรอ ไปด้วยนะๆๆ " ดูมั้นอ้อน
"เออๆ มาๆจะไปก็ไป เพราะวันนี้ฉันไปแค่ทำงานค้างบางชิ้นเท่านั้นเพราะใกล้จะขึ้นปี 4 แล้ว " แก้วหันไปตอบแล้วรับหยิบกระเป๋าตามลงมาที่รถ
มหาลัย
"เออ นี่ฉันมีธุระอะ ต้องไปก่อนนะ แต่ฉันจะแบ่งให้ว่ากี่โมงฉันมาเอาตัวไอกวิน 09.00 - 11.00 ฟาง " ยัยแก้วโยนมาให้ฉันก่อนอีกแล้ว
"11.00 - 13.00 ของแกเฟย์" ยัยแก้วชี้ไปที่เฟย์
"ตั้งแต่บ่ายโมงถึงบ่ายสอง เป็นของฉันโอเค๊ ไปนะ"ยัยแก้วหายไปแล้ว
"เฟย์ไปก่อนนะพี่ฟางเฟย์เรียนตอนเช้าอะ บ๊ายๆ" หายไปอีกคน กวินมันมองใครอยู่วะนั้น
"กวิน กวิน ไอกวิน" เล่นเอากวินสะดุ้งโหยงเลย
"อะไรๆแกตะโกนเสียงดังทำไมเนี้ย" ดูๆมันถามเรียกตั้งนานแล้วโว๊ย
"ฉันเรียกตั้งนานแหระ แต่แกมัวแต่เหมอ !" ให้มันได้ยังนี้สิ เฮอะ!!
"หรอๆ"ดูมันทำไม่น่าเป็นพ่อคนเลย สงสัยน้องpoppy แพ้มันเพราะมันอ้อนเก่งนี่เอง
♣ ห่างกันสักพัก ห่างกันสักพักเพราะเทอไปรักคนอื่นมากกว่า ...ติ้ด ♣
"ฮัลโหลสวัสดีค้ะ"
'ฮัลโหลสวัสดีจร้า พ่ี่โฟร์เองนะฟางตอนนี้ว่างหรือเปล่าจร๊ะ'
"ค้ะ ว่าง ทำไมค้ะ"
'คือพี่อยากขอน้องฟางมาช่วยงานหน่อยนะจร๊ะ คือพี่ปีสี่คณะสถาปัตฯเขาทำงานไม่ทันเลยขอให้ไปช่วยนะจร๊ะ' เอาอีกแล้วสิ สถาปัตฯ อีกแล้ว
"ค้ะ ๆได้ค้ะ"
"จร้า ขอบคุณมาก" ฉันจะต้องเจอเค้าใช่ไหม ยังทำใจไม่ได้ !! พี่โฟรืวางสายไปแล้ว
"ดาริ้งจะพาเค้าไปไหนเนี้ย" ไอ่กวินถามอยู่ได้รำคาญโว๊ย
หน้าคณะ สถาปัต ฯ
.........................
ฝันดีค้ะ♥
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
