Truth ความจริงระหว่างเราสองคน

ต่อจากเมื่อวาน
 ฟาง
 
 
 
 
    ตอนนี้ฉันกำลังกลับจากการไปดูหนังรอบดึกมา วันนี้สงสัยแฟนฉันอารมดีถึงได้เดินมาส่งที่ห้องแต่ทำไมตาขวา มันกระตุกแปลกๆ อะ 
 
 
 
 
"ฟางเป็นไรเห็นจับตามาตั้งนานแล้ว" ป๊อปปี้ที่เดินมาข้างๆ หยุดเดินแล้วหันมาถาม
 
 
 
 
"เปล่าๆ ไม่มีไรหรอกแค่ตามันกระตุกอะ" ฉันหันไปตอบ
 
 
 
 
"อืม อะถึงห้องแหระ เฟย์ กับแก้วกลับหรือยังอะ ถ้ายังไม่กลับเดี๋ยวอยู่เป็นเพื่อน" ป๊อปปี้ส่งสายตาเจ้าเล่มาให้ฉันอีกแล้วตาบ้านิ คิดไปถึงไหนเนี้ย
 
 
 
"ไม่ต้องเลยสงสัยกลับมาแล้วมั้ง รู้สึกเหมื่อนไฟจะเปิดอยู่ " ฉันเดินมาถึงหน้าห้อง แต่ค้นหาการ์ดไม่เจอ เอาแล้วไงสงสัยถ้าไม่ลืมไว้ในห้องก็คงจะต้องทำหายแน่ๆเลย
 
 
 
 
"ฟางทำไมไม่เปิดห้องสักทีอะ " ฉันว่าโดนบ่นอีกแน่เลยอะ
 
 
 
 
"มันไม่อยู่ในกระเป๋า -o-" ฉันบอกตอบป๊อปไปแบบกลัวๆ ก็แหม ลืมไรนิดไรหน่อยไม่ได้หรือไง บ่นอย่างกับพ่อ
 
 
 
 
"ฟางนะ ฟางรองกดกริ่งดูดิ" แปลกสงสัยอารมดีจริงๆ หรือไม่ก้ไปทำความผิดมาแน่เลยถึงได้ตามใจขนาดนี้ แต่ทำไมตามันกระตุกอีกแล้วอะ
 
 
 
 
"อืมๆ" ขี้เกียจตอบโต้ทางปากในใจอย่างเดียวก็พอ
 
 
 
ดิ้ง ดอง ๆ !!
 
 
 
 
"เฮ้ย !!" นี่คือเสียงของฉันค่ะพระเจ้ามันมาได้ไงเนี้ย ไอกวิน
 
 
 
 
" ดาริ้ง ! คิดถึงจังเลย " ไอกวิน แกกำลังจะทำให้ฉันโดนคาบอมลูกยัก ทันทีทีมันกอดฉัน
 
 
 
 พลั๊ก ! ืพลั้ก พลั้ก    เสียงหมัดกระแทกหน้าไอ่กวินไม่หยั้ง
 
 
 
 
"ป๊อปหยุด ป๊อป หยุดเดี๋ยวนี้!!"  ฉันตะคอกใส่หน้าป๊อปปี้อย่างดังทั้งที่ไม่เคยทำมาก่อน
 
 
 
"นี่ฟางเข้าข้างมันหรอ !! หรือฟางเป็นของมันแล้วอะถึงได้บอกป๊อปหยุด"นี่คือสิ่งที่ฉันเจ็บมากกับคำนี้
 
 
 
เพี้ย ! เสียงฝ่ามือกระทบใบหน้าของป๊อปปี้อย่าจัง
 
 
 
 
"ป๊อปฟางไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้นนะ ทำไมป๊อปไม่ฟังเหตุผลบ้างอะ แต่สิ่งที่ป๊อปพูดเมื่อกี้มันเท่ากับดูถูกฟาง ถ้าไม่เชื่อใจกันเราก็ห่างกันสักพักเถอะ !" ฉันยืนพูดทั้งน้ำตาที่รินอาบแก้ม 
 
 
 
"ฟาง ! ถ้าฟางอยากได้แบบนั้นป๊อปก้จะทำให้" แล้วป๊อปปี้ก็เดินออกไป
 
 
 
ฉันล้มลงนั่งลงกับพื้น ทำให้ไอกวินที่เจ็บอยู่แล้วต้องพยุงตัวฉันไปที่โซฟาง
 
 
 
"ดาริ้งแล้วผู้ชายคนนั้นอะ แฟนดาริ้งหรอ ??" กวินเดินไปเอากล่องยามาให้ฉันทำแผลทำหน้าเศร้า
 
 
 
 
"อืม แต่นายไม่ต้องคิดมากหรอก ว่าแต่ว่ามาได่้ไงเนี้ย" ฉันฝืนยิ้มให้กวินเพื่อให้เค้าสบายใจ
 
 
 
 
"โอ๊ย! เบ่าๆดิ มากับแก้วก็เรื่องมีอยู่ว่า.... " กวินเล่าตั้งแต่ต้นจนจบให้ฉันฟังแล้วยัยแก้วเป็นไรถึงร้องไห้ระเนี้ยจะว่าไปเรื่องเศร้าๆมันเกิดอะไรกับฉันหนักหนาเนี้ย
 
 
 
 
"เดี๋ยวรอยัยเฟย์กับแก้วมาแล้วเราค่อยวางแผนกันตอนเนี้ยฝากปิดไฟด้วยนะ ที่นอนแกคือโซฟาโอเค๊ !" แล้วฉันก็เดินเข้าห้องในห้อง บางทีการห่างกันสักพักมันอาจมีความหมายว่าเรารักกันจริงหรือเปล่า !!
 
 
 

 
จบอีกแล้ว ยังไงก็ติดตามตอนต่อไปด้วยนะ !!
                                            ไว้ตอนเย็นๆจะมาอัพอีก♥
 
 
   
 
 
                
 
 
         
                                           ภาพนี้รู้สึกมันสองคู่นะ