Love for you ที่รอเพราะรักที่รักเพราเธอ

         ± Love for you ที่รอเพราะรักที่รักเพราะเธอ ±
 
แก้ว : อ่ะๆ เดี๋ยวฉันโทรให้เจ๊มารับก่อน
โทโมะ : ไม่ต้องเดี๋ยวฉันไปส่ง
แก้ว : เอ่อ.... ถ้าลำบากฉันกลับพร้อมฟางกับเฟย์ก็ได้
ฟาง : ฉันไปก็เฟย์ ป็อปปี้ เขื่อน เคนตะ มีนอ่ะ รถมันเต็มแล้ว
แก้ว : แล้วพายุกลับยังไงหรอ
พายุ : อ๋อ ฉันกลับพร้อมไอ้โมะ  พอดีบ้านอยู่ใกล้ๆกันน่ะ
แก้ว : แล้วหวายอ่ะ
หวาย : ฉันรอกลับพร้อมพิชชี่น่ะแล้วบ้านเราก็อยู่คนล่ะทางเลยน่ะแก้วให้โทโมะไปส่งนั้นแหละ นั้นไงพิชชี่มาแล้วกลับก่อนน่ะ พอดีบ้านเราอยู่ติดกันน่ะ
แก้ว : จ้ะแล้วเจอกันพรุ่งนี้
หวาย : จ้ะ
โทโมะ : ไปกันได้ยัง
แก้ว :ก็ได้
แล้วทั้ง 3 ก็เดินมาที่รถของโทโมะ
โทโมะ : บ้านเธออยู่ไหนหรอแก้ว
ก่อนเดินมาถึงรถโทโมะหากุญแจรถไปถามแก้วไป
แก้ว : ไปคอนโดฉันแล้วกัน คอนโด TK Miss ฉันย้ายไปอยู่คอนโดคนเดียวไม่อยากไปอยู่บ้านมันไกล
พายุ :เธออยู่กับใคร
แก้ว : ฉันอยู่คนเดียว
แล้วแก้วก็กำลังจะไปนั่งหลัง
พายุ : แก้วนั่งหน้าเถอะฉันจะนั่งหลังเอง
แก้ว : พายุนั้นแหละนั่งหน้า
โทโมะ : รีบเถอะมันจะมืดแล้ว
แก้ว : งั้นนั่งหลังทั้ง 2 คนนั้นแหละ ส่วนด้านหน้าก็ให้กระเป่าของโทโมะนั่งไป
พายุ : เอ่อ..
โทโมะ : เอาเถอะเร็วๆ
แล้วแก้วกับพายุก็นั่งหลังส่วนโทโมะเป็นคนขับนั่งหน้า
แก้ว : ถึงคอนโดแล้วปลุกฉันด้วยน่ะฉันจะนอน
พูดแล้วก็พิงพายุแล้วแก้วก็จับมือพายุไปแล้วก็หลับเลย
โทโมะ : ไอ้พายุแกรักแก้วรึป่าวว่ะ
โทโมะถามพายุหลังจากแก้วหลับไปได้ซักพัก เผื่อไม่อยากให้แก้วได้ยิน
พายุ : ถามทำไมว่ะ
โทโมะ : ฉันอยากรู้ เพราะถ้าสมมติว่าแก้วกับแก้วรักกันมาจริงๆ ฉันจะได้ไม่ขวาง
พายุ : ถึงฉันจะรักแก้วแต่ว่า แก้วก็รักแกเหมือนเดิมนั้นแหละ
โทโมะ : แกรู้ได้ไงว่ะ
พายุ : ก็แก้วชอบมาปรึกษาเรื่องแกกับฉันบ่อยๆนิว๊า แต่ฉันก็ชินแล้วล่ะ 
โทโมะ : ขอบใจน่ะโว๊ย  
พายุ : ไม่เป็นไร แค่แก้วมีความสุขฉันก็มีความสุขไปด้วยนั้นแหละไม่ว่าแก้วจะชอบใครหรือรักใครก็ตาม แกไม่ต้องเครียดมากหรอก
โทโมะ : เออๆ
พายุ : ไอ้โมะอย่าลืมเลี้ยวดิ จะกลับบ้านแกเลยรึยังไง ไปส่งแก้วก่อน
โทโมะ : โทดๆ คุยเพลิน
ซักพักก็ถึงคอนโดของแก้ว
พายุ : แก้วๆ ตื่นได้แล้วถึงแล้ว
แต่แก้วก็ยังไมตื่น
โทโมะ : แก้วๆ ..แก้ว !
โทโมะเริ่มสงสัย
พายุ : โอ๊ย ! ตัวแก้วร้อนมากเลยอย่างนี้จะถ่ายรายการวันพรุ่งนี้ได้ไหมเนี่ย
โทโมะ : เดี๋ยวแกเอากระเป๋าแก้วขึ้นไปแล้วกันฉันจะอุ้มไปเอง อ่ะกุญแจฉันเห็นในกระเป๋าแก้ว ห้อง 2436
แล้วโทโมะก็ยื่นกุญแจและกระเป๋านักเรียนให้แก้ว
พายุ : โอเคๆ
โทโมะ : แก้วๆ
แก้ว : อือ..อือ..
โทโมะ : เธอตัวร้อนมากเลยน่ะเนี่ยไปทำอะไรมา
แก้ว : ป่าวหรอก โอ๊ย !
แก้วพยายามจะเดินเองแต่ก็ต้องล้มไปเนื่องจากขาก็ยังไม่หายแล้วก็มาเป็นไขอีก
โทโมะ : มาเดี๋ยวฉันช่วยพยุง
แก้ว : ขอบใจน่ะแล้วพายุล่ะ
แก้วมองหาพายุ
โทโมะ : มันเดินนำไปแล้ว
แก้ว : อือ
 
ห้องของแก้ว
 
แก้ว : ขอบใจทั้ง 2 คนมากๆน่ะ
พายุ : ฉันวางของไว้ที่โต๊ะตรงนี้น่ะ ไอ้โมะแกพาแก้วไปห้องนอนก็ไป เดี๋ยวฉันจะทำข้าวต้มให้แก้ว แก้วไปเปลี่ยนชุดก่อนน่ะ
โทโมะ/แก้ว : อือ
แล้วโทโมะก็พยุงแก้วไปในห้องนอน ส่วนพายุก็ทำข้าวต้มให้แก้ว
 
ในห้องนอนแก้ว
 
โทโมะ : แก้วหายโกรธโมะยังอ่ะ
แก้ว : ไม่รู้สิแต่ฉันขอไปเปลี่ยนชุดก่อนน่ะ อือ!!
แล้วแก้วกำลังจะลุกขึ้นแต่ก็ล้มลงบนเตียงเพราะเจ็บขา และทำให้ดึงโทโมะลงไปด้วยตอนนี้หน้าทั้ง 2 จะชนกันอยู่แล้วหน้าห่างกันไม่ถึง 3 เซนติเมตร แล้วโทโมะก็ค่อยๆจูบแก้วอย่างช้าๆ
แก้ว : อือ...
โทโมะ : ขอโทษน่ะ แก้วคืนดีกันน่ะเรามารักกันเหมือนเดิมน่ะ
แก้ว : เอ่อ..
โทโมะ : นะครับ โมะจะไม่ทำให้แก้วเสียใจอีกจะเข้าใจแก้วมากกว่านี้
แก้ว : เอ่อ.. ดูๆไปก่อนก็ได้แต่ยังไม่ถือว่าตกลงน่ะ
โทโมะ : แค่แก้วให้อภัยโมะก็ดีใจแล้ว
แก้ว : แต่ว่าลุกออกไปได้ยัง จะไปแต่งตัวแล้ว
โทโมะ : โทษทีฉันลืม
แล้วโทโมะก็ลุกออกจากแก้ว แก้วก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องแต่งตัวแล้วก็ออกมากินข้าวต้มที่พายุทำไว้
แก้ว : อิ่มแล้วขอบใจมากน่ะ ที่มาส่งแล้วก็ทำกับข้าให้กิน
แก้วพูดขอบคุณโทโมะและพายุ
พายุ : ไม่เป็นไร ก็เราเป็นเพื่อนกันนิ
โทโมะ : งั้นพรุ่งนี้เจอกันที่โรงเรียนน่ะ ดูแลตัวเองดีๆด้วย เดี๋ยวจะไม่สบายอีก
พายุ : อย่าลืมกินยาล่ะ แล้วก็กินข้าวเยอะๆน่ะ พรุ่งนี้มีถ่ายรายการเดี๋ยวจะเป็นลมเอา
แก้ว : โอเคๆกลับไปได้แล้วมันดึกแล้ว เดี๋ยวป๊าม๊าเป็นห่วงเอา
โทโมะ/พายุ : อ่ะๆ บาย
 
         ## อัพที่เดียว 2 ตอนเลย ยังไงก็ติดตามกันเยอะๆน๊าา ##