Love for you ที่รอเพราะรักที่รักเพราเธอ

         ± Love for you ที่รอเพราะรักที่รักเพราะเธอ ±

แก้ว : อ่ะๆ เดี๋ยวฉันโทรให้เจ๊มารับก่อน

โทโมะ : ไม่ต้องเดี๋ยวฉันไปส่ง

แก้ว : เอ่อ.... ถ้าลำบากฉันกลับพร้อมฟางกับเฟย์ก็ได้

ฟาง : ฉันไปก็เฟย์ ป็อปปี้ เขื่อน เคนตะ มีนอ่ะ รถมันเต็มแล้ว

แก้ว : แล้วพายุกลับยังไงหรอ

พายุ : อ๋อ ฉันกลับพร้อมไอ้โมะ  พอดีบ้านอยู่ใกล้ๆกันน่ะ

แก้ว : แล้วหวายอ่ะ

หวาย : ฉันรอกลับพร้อมพิชชี่น่ะแล้วบ้านเราก็อยู่คนล่ะทางเลยน่ะแก้วให้โทโมะไปส่งนั้นแหละ นั้นไงพิชชี่มาแล้วกลับก่อนน่ะ พอดีบ้านเราอยู่ติดกันน่ะ

แก้ว : จ้ะแล้วเจอกันพรุ่งนี้

หวาย : จ้ะ

โทโมะ : ไปกันได้ยัง

แก้ว :ก็ได้

แล้วทั้ง 3 ก็เดินมาที่รถของโทโมะ

โทโมะ : บ้านเธออยู่ไหนหรอแก้ว

ก่อนเดินมาถึงรถโทโมะหากุญแจรถไปถามแก้วไป

แก้ว : ไปคอนโดฉันแล้วกัน คอนโด TK Miss ฉันย้ายไปอยู่คอนโดคนเดียวไม่อยากไปอยู่บ้านมันไกล

พายุ :เธออยู่กับใคร

แก้ว : ฉันอยู่คนเดียว

แล้วแก้วก็กำลังจะไปนั่งหลัง

พายุ : แก้วนั่งหน้าเถอะฉันจะนั่งหลังเอง

แก้ว : พายุนั้นแหละนั่งหน้า

โทโมะ : รีบเถอะมันจะมืดแล้ว

แก้ว : งั้นนั่งหลังทั้ง 2 คนนั้นแหละ ส่วนด้านหน้าก็ให้กระเป่าของโทโมะนั่งไป

พายุ : เอ่อ..

โทโมะ : เอาเถอะเร็วๆ

แล้วแก้วกับพายุก็นั่งหลังส่วนโทโมะเป็นคนขับนั่งหน้า

แก้ว : ถึงคอนโดแล้วปลุกฉันด้วยน่ะฉันจะนอน

พูดแล้วก็พิงพายุแล้วแก้วก็จับมือพายุไปแล้วก็หลับเลย

โทโมะ : ไอ้พายุแกรักแก้วรึป่าวว่ะ

โทโมะถามพายุหลังจากแก้วหลับไปได้ซักพัก เผื่อไม่อยากให้แก้วได้ยิน

พายุ : ถามทำไมว่ะ

โทโมะ : ฉันอยากรู้ เพราะถ้าสมมติว่าแก้วกับแก้วรักกันมาจริงๆ ฉันจะได้ไม่ขวาง

พายุ : ถึงฉันจะรักแก้วแต่ว่า แก้วก็รักแกเหมือนเดิมนั้นแหละ

โทโมะ : แกรู้ได้ไงว่ะ

พายุ : ก็แก้วชอบมาปรึกษาเรื่องแกกับฉันบ่อยๆนิว๊า แต่ฉันก็ชินแล้วล่ะ 

โทโมะ : ขอบใจน่ะโว๊ย  

พายุ : ไม่เป็นไร แค่แก้วมีความสุขฉันก็มีความสุขไปด้วยนั้นแหละไม่ว่าแก้วจะชอบใครหรือรักใครก็ตาม แกไม่ต้องเครียดมากหรอก

โทโมะ : เออๆ

พายุ : ไอ้โมะอย่าลืมเลี้ยวดิ จะกลับบ้านแกเลยรึยังไง ไปส่งแก้วก่อน

โทโมะ : โทดๆ คุยเพลิน

ซักพักก็ถึงคอนโดของแก้ว

พายุ : แก้วๆ ตื่นได้แล้วถึงแล้ว

แต่แก้วก็ยังไมตื่น

โทโมะ : แก้วๆ ..แก้ว !

โทโมะเริ่มสงสัย

พายุ : โอ๊ย ! ตัวแก้วร้อนมากเลยอย่างนี้จะถ่ายรายการวันพรุ่งนี้ได้ไหมเนี่ย

โทโมะ : เดี๋ยวแกเอากระเป๋าแก้วขึ้นไปแล้วกันฉันจะอุ้มไปเอง อ่ะกุญแจฉันเห็นในกระเป๋าแก้ว ห้อง 2436

แล้วโทโมะก็ยื่นกุญแจและกระเป๋านักเรียนให้แก้ว

พายุ : โอเคๆ

โทโมะ : แก้วๆ

แก้ว : อือ..อือ..

โทโมะ : เธอตัวร้อนมากเลยน่ะเนี่ยไปทำอะไรมา

แก้ว : ป่าวหรอก โอ๊ย !

แก้วพยายามจะเดินเองแต่ก็ต้องล้มไปเนื่องจากขาก็ยังไม่หายแล้วก็มาเป็นไขอีก

โทโมะ : มาเดี๋ยวฉันช่วยพยุง

แก้ว : ขอบใจน่ะแล้วพายุล่ะ

แก้วมองหาพายุ

โทโมะ : มันเดินนำไปแล้ว

แก้ว : อือ

ห้องของแก้ว

แก้ว : ขอบใจทั้ง 2 คนมากๆน่ะ

พายุ : ฉันวางของไว้ที่โต๊ะตรงนี้น่ะ ไอ้โมะแกพาแก้วไปห้องนอนก็ไป เดี๋ยวฉันจะทำข้าวต้มให้แก้ว แก้วไปเปลี่ยนชุดก่อนน่ะ

โทโมะ/แก้ว : อือ

แล้วโทโมะก็พยุงแก้วไปในห้องนอน ส่วนพายุก็ทำข้าวต้มให้แก้ว

ในห้องนอนแก้ว

โทโมะ : แก้วหายโกรธโมะยังอ่ะ

แก้ว : ไม่รู้สิแต่ฉันขอไปเปลี่ยนชุดก่อนน่ะ อือ!!

แล้วแก้วกำลังจะลุกขึ้นแต่ก็ล้มลงบนเตียงเพราะเจ็บขา และทำให้ดึงโทโมะลงไปด้วยตอนนี้หน้าทั้ง 2 จะชนกันอยู่แล้วหน้าห่างกันไม่ถึง 3 เซนติเมตร แล้วโทโมะก็ค่อยๆจูบแก้วอย่างช้าๆ

แก้ว : อือ...

โทโมะ : ขอโทษน่ะ แก้วคืนดีกันน่ะเรามารักกันเหมือนเดิมน่ะ

แก้ว : เอ่อ..

โทโมะ : นะครับ โมะจะไม่ทำให้แก้วเสียใจอีกจะเข้าใจแก้วมากกว่านี้

แก้ว : เอ่อ.. ดูๆไปก่อนก็ได้แต่ยังไม่ถือว่าตกลงน่ะ

โทโมะ : แค่แก้วให้อภัยโมะก็ดีใจแล้ว

แก้ว : แต่ว่าลุกออกไปได้ยัง จะไปแต่งตัวแล้ว

โทโมะ : โทษทีฉันลืม

แล้วโทโมะก็ลุกออกจากแก้ว แก้วก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องแต่งตัวแล้วก็ออกมากินข้าวต้มที่พายุทำไว้

แก้ว : อิ่มแล้วขอบใจมากน่ะ ที่มาส่งแล้วก็ทำกับข้าให้กิน

แก้วพูดขอบคุณโทโมะและพายุ

พายุ : ไม่เป็นไร ก็เราเป็นเพื่อนกันนิ

โทโมะ : งั้นพรุ่งนี้เจอกันที่โรงเรียนน่ะ ดูแลตัวเองดีๆด้วย เดี๋ยวจะไม่สบายอีก

พายุ : อย่าลืมกินยาล่ะ แล้วก็กินข้าวเยอะๆน่ะ พรุ่งนี้มีถ่ายรายการเดี๋ยวจะเป็นลมเอา

แก้ว : โอเคๆกลับไปได้แล้วมันดึกแล้ว เดี๋ยวป๊าม๊าเป็นห่วงเอา

โทโมะ/พายุ : อ่ะๆ บาย

         ## อัพที่เดียว 2 ตอนเลย ยังไงก็ติดตามกันเยอะๆน๊าา ##