Love for you ที่รอเพราะรักที่รักเพราเธอ

± Love for you ที่รอเพราะรัก ที่รักเพราะเธอ ±
 
สิ่งที่แก้วให้โทโมะคือ โหลแก้วที่มีดาวเต็มไปหมด
โทโมะ : มีกี่ดวงเนี่ย
แก้ว : ให้ทาย
โทโมะ : เอ่อ.. 999 ดวง
แก้ว : ทำไมคิดว่า 999 ดวงล่ะ
โทโมะ : ไม่รู้สิ
แก้ว : บอกให้ก็ได้มันมี 1499 ดวง
โทโมะ : ไม่เอา 1999 ดวงไปเลย
แก้ว : ไม่ทันน่ะสิ พึ่งพับ 2 วันที่แล้วเอง
โทโมะ : ขอบคุณมากๆน่ะ
แก้ว : อ่ะๆ กลับบ้านก่อนน่ะ
โทโมะ : เดี๋ยวโทรหาแล้วกัน
แก้ว : ไม่ต้องก็ได้ วันนี้งานเยอะต้องทำงานให้ครูอีก โทรมาก็คงจะไม่ได้คุย
โทโมะ : โอเค พรุ่งนี้เจอกัน
แล้วแก้วก็เดินไปส่วนโทโมะ ก็นั่งคอตกอยู่หน้าอาคารเพื่อรอให้แก้วกลับไปก่อนแล้วตนค่อยตามไป
 
4 วัน ผ่านไป
 
แก้ว : เงียบๆหน่อยสิ!! ทำงานเสร็จแล้วคุยจะไม่ว่าอะไรเลย อันนี้ยังทำไม่เสร็จยังจะคุยอีก นายเป็นไปอีกคนน่ะเป็นหัวหน้าชายอย่างดีแทนที่จะคุมกับไปเลยกับเขาอีก
ในชั่วโมงเรียนที่อาจารย์ไม่อยู่แต่ให้งานไว้ และแน่นอนว่าจะมีใครทำงานบ้างล่ะยกเว้นเธอและเฟย์ หวาย มีน แม้กระทั้งหัวหน้าชายอย่างโทโมะก็เล่น
โทโมะ : ก็'จารย์ไม่อยู่นิ งานก็ส่งตั้งวันศุกร์หน้า
...... : แก้ว 
สาวน้อยตัวเล็กเดินมาแก้ว
แก้ว : มีอะไรหรอแบม
แบม : ครูโฟร์บอกว่า ชุมนุมคอมพิวเตอร์ของเราจะมีถ่ายรายการของจังหวัดของเรา วันนี้ตอนเที่ยงให้ไปหาครู
แก้ว : โอเคจ้ะ งั้นก็อย่าลืมไปเรียก พายุ จองเบ เควิน ด้วยล่ะ
...... : งั้นเราก็ไปด้วยกันดิ
สาวสวยร่างสูงเดินเข้ามาแตะแก้ว
แก้ว : งั้นเรียนชั่วโมงนี้เสร็จก็ไปเลยดีกว่าเนอะ จินนี่ แบม
หวาย : งั้นพวกฉันก็ต้องไปกินข้าวกัน 6 คนดิ อย่างนี้ใครจะโม้อะไรให้ฟังเนี่ย
แก้ว : วันเดียวเอง มั่ง แกก็โม้ประจำอยู่แล้ว
เฟย์ : งั้นถ้าพวกฉันกินข้าวเสร็จแล้วจะขึ้นไปหาน่ะ
แล้วพอหมดชั่วโมง แก้ว จินนี่ แบม ก็ขึ้นไปหาครูที่ห้องคอม ตึก E
 
ตอนเย็น
 
แก้ว : รีบทำเวรเร็วๆหน่อยสิ
โทโมะ : แก้วประจำเดือนเธอมารึยังไง บ่นตั้งแต่เช้าจนถึงเย็นเนี่ย !
โทโมะตะคอกใส่แก้ว และแน่นอนว่าแก้วไม่กลัวเพราะก่อนหน้านี้ก็ออกจะบ่อย
แก้ว : งั้นนายปิดห้องไหมล่ะ ฉันจะรีบกลับไปซ้อมบทถ่ายพรุ่งนี้ งานฉันก็เยอะอีก แล้วที่ฉันว่าอยู่ทุกๆครั้งเนี่ยก็เพราะอยากให้มีระเบียบ ไม่ถูก'จารย์ว่า และเวลา'จารย์ว่าคนที่โดนก็มีแต่ฉันคนเดียว นายเคยโดนบ้างไหมล่ะ เวลาอาจารย์เรียกไปก็มีแต่เรียกฉัน
โทโมะ : เขาไม่เรียกว่าทำเพื่อส่วนร่วมหรอก มันเข้าแต่เธอคนเดียวเท่านั้น ที่เธอบอกเพื่อน นู้น นี้ นั้น ก็เพราะเธอกลัวที่จะโดน'จารย์ว่ายังไงล่ะ แล้วไอ้ซ้อมบทอะไรเนี่ยมันเกี่ยวกับพวกฉันตรงไหนถามจริงเถอะ ก็จริงอย่างที่เธอว่าฉันไม่เคยถูด'จารย์เรียกไปมีแต่เธอ แต่แล้วไงพูดอย่างกับเธอไม่เคยทำ เธอมันเห็นแกตัวที่สุด!
โทโมะพูดเสร็จก็ฟาดไม้กวาดลงกับพื้น ตรงหน้าแก้วเต็มๆ
แก้ว : เออใช่สิอะไรๆฉันก็ผิด นายมันไม่เคยผิด เพราะนายไม่เคยทำมันเลยยังไงล่ะ ก็ไม่ใช่ว่าฉันไม่เคยทำฉันก็ทำให้ดีที่สุด งานทุกอย่างของอาจารย์ฉันก็ทำเองไม่เคยขอให้นายช่วย แต่แม้ฉันไม่ขอให้นายช่วยทำไมนายไม่ยื่นมือมาช่วยฉันล่ะ 
แก้วก็ฟาดไม้กวาดลงพื้นบ้าง
โทโมะ : ก็จริงที่ฉันไม่เคยช่วยฉันเอาแต่ว่าเธอ แต่ถามจริงเถอะน่ะ เธอเคยรู้สึกบ้างไหมเวลาเธอด่า ว่า คนอื่น คนอื่นเขารู้สึกยังไงเพราะแต่ล่ะคำที่เธอด่ามันเจ็บ ฉันขอบอกตรงๆน่ะเธอมันงี่เง้าสิ้นดี
แก้ว : งั้นนายก็เลิกรักฉันเลยสิ นายมันไม่เคยเข้าใจอะไรฉัน 
โทโมะ : ฉันให้ตามที่เธอขอก็ได้ เราเลิกกัน!! เพราะฉันก็ไม่ได้แคร์ ห่วงเธออยู่แล้ว ผู้หญิงแบบเธอมีเยอะแยะไป ไม่มีเธอฉันก็ไม่ตายหรอก
เพี๊ยะ!! 
เสียงฝ่ามือของแก้ว ลงเต็มๆบนหน้าโทโมะ จนเกิดเป็นรอยแดง
แก้ว : ฉันมันโง่เองที่รักนาย
แล้วแก้วก็วิ่งไปหลังห้องพร้อมน้ำตา ส่วนโทโมะมองตามแก้วไป
หวาย : เอาเถอะเลิกร้องไห้ได้แล้ว ไม่สวยเลยน่ะ ไหนว่าแกเข้มแข็งไงแก้วร้องไห้กับเรื่องแค่นี้ได้ไง ก็แค่ผู้ชายคนหนึ่ง
แก้ว : ฉะ..ฉันจะบอกให้พวกแก...ระ..รู้ไว้น่ะ ทะ..ที่พวกแกเห็นว่าฉันเข้มแข็ง ก็จริงที่ฉันเข้มแข็งแต่คนเราทุกคนก็มี..มะ..มุม อ่อนไหวกันทั้งนั้นแหละน่ะ
แก้วพูดไปร้องไห้ไป
เฟย์ : เอากุญแจมา
เฟย์พูดแล้วแก้วก็เอากุญแจให้
มีน : พวกเราออกไปนอกห้องกัน ฉันกับเฟย์จะปิดห้อง
แล้วทุกคนออกมาจากห้องที่สภาพที่เก็บเรียบร้อยหลังจากมีสงคราม แล้วเฟย์กับมีนก็ช่วยกันปิดห้อง โทโมะ พิชชี่ แล้วก็เคนตะกลับบ้านไปทั้งแต่แก้ววิ่งไปร้องไห้หลังห้องแล้ว
 
ตกเย็นที่บ้านแก้ว
 
พอแก้วถึงบ้านก็ไม่คุยกับใครเข้าห้องแล้วล็อคห้องยิบบทและงานอะไรต่างๆขึ้นมาว่างแล้วเริ่มทำงานให้เสร็จเพราะหลังพรุ่งนี้แก้วจะงานยุ่งตลอดแทบจะไม่มีเวลาเรียน
 
˜ ขอคืนเอาไปเริ่มใหม่กับใครสักคนที่ไม่ใจร้าย ˜
 
เสียงโทรศัพท์แก้วดังขึ้น แล้วแก้วก็ยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู
' TOMO '
แก้วเห็นก็เอาโทรศัพท์วางไว้ที่เดิมแล้วทำงานต่อจนเสร็จ แต่โทรศัพท์ก็ดังขึ้นอยุ่ตลอดเวลา มีข้อความเข้ามาตลอด และแน่นอนว่าก็ยังเป็นโทโมะ ที่ทั้งโทโมะทั้งส่งข้อความ จนแก้วต้องหาหูฟังมาฟังเพลงเวลาซ้อมบทจนกระทั้ง 4 ครึ่งเสียงโทรศัพท์ก็หายไป ตอนที่แก้วอาบน้ำเสร็จพอดี แก้วก็เลยยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู
' 127 miss call 34 message '
แก้ว : จะโทรมาเยอะอะไรนักหนา ไม่อ่านไม่โทรกลับมันหรอก นอนดีกว่า
 
ตอนเช้า
 
เมื่อถึงโรงเรียนแก้วเอากระเป๋าไปวางเอางานไปส่ง เรียกเพื่อนเพื่อไปซ้อมบทและเตรียมถ่ายรายการ และแน่นอนว่าจะไม่ลืมวางกระดาษไว้บนโต๊ะเพราะเวลาอาจารย์ถามหาเพื่อนจะตอบถูก แล้วก็เดินไปตึก E กับเพื่อนๆ
 
โทโมะ : หวาย เฟย์ มีน แก้วไปไหน
โทโมะเดินเข้ามาถามหวาย เฟย์ มีนที่นั่งฟังเพลงและคุยกันอยู่หน้าห้องเพราะเข้าไปในห้องแล้วไม่เจอแก้ว
หวาย : ดูบนโต๊ะเอาอย่ามาถาม
โทโมะเดินไปโต๊ะแก้วแล้วยิบมาอ่าน
' วันนี้ฝากลา'จารย์ให้ด้วย ชั่วโมงสุดท้ายถึงจะได้มาเข้าเรียนหรือไม่ถ้าถ่ายช้าก็ไม่ได้มาเรียน มีงานอะไรก็วางไว้บนโต๊ะ มีการบ้านอะไรจดแล้วก็วางบนโต๊ะให้ด้วยน่ะ 
- แก้ว -   '
โทโมะ : ทำไมฉันโทรไปหาแก้วเป็นร้อยๆสายแล้วเค้าไม่รับว่ะ
หวาย : เมื่อวานพูดอะไรไปก็จำให้เอาแล้วกัน
เฟย์ : ยัยแก้วถ้าไม่จำเป็นก็อย่าตื้อ มันไม่ชอบ
มีน : ปล่อยให้มันสบายใจก่อนล่ะกัน แล้วค่อยหาวิธีง้อมันเอา เพราะมัน 'โกรธง่าย หายยากเว่อร์' พวกฉันง้อเป็นสัปดาห์กว่าจะหายแล้วยิ่ง มันไม่ค่อยอยู่ห้องไปทำกิจกรรมบ่อยๆก็ยิ่งไม่ได้เจอ
หวาย : รอตอนวันไปซ้อมไหว้ครูน่ะ เพราะตารางงานของมัน วันไหว้ครูมันว่าง 2 ชั่วโมง ซ้อมไหว้ครู ชั่วโมงแรกช่วงเช้ากับชั่วโมงที่ 8 ชั่วโมงที่ 2-7 ร่วมถึงกินเข้ามันซ้อมบท ถ่ายรายการแล้วก็เดินงานให้ครูน่ะ
โทโมะ : ทำไมงานแก้วเยอะอย่างนี้ว่ะเนี่ย
เฟย์ : แก้วก็เคยบอกแกแล้วนิว่างานมันยุ่งมากเอาน่ะนี้พึ่งวันอังคารเอง วันพรุ่งนี้กับวันศุกร์มีซ้อมก็ไปง้อเอาหรือไม่ก็ชั่วโมงที่มันมาเรียน
โทโมะ : ขอบใจ แต่เดี๋ยวน่ะ สัปดาห์หน้าก็วันเกิดแก้วนิ แล้วอย่างนี้แก้วจะมีเวลาให้พวกแกหรอ
เฟย์ : ดูตารางงานของแก้วแปปน่ะ
โทโมะ : แก้วจดเอาไว้เลยหรอ
มีน : ใช่ เพราะ วันถ่ายรายการมันจะเว้น 1 วันไว้ซ้อมบท ถ่ายครั้งหนึ่งก็นานกว่าจะเสร็จ แล้วครูโฟร์ ก็เอาบทมาให้ท่องบ่อยมากๆ พอแก้วรู้ว่าจะมีงานวันนี้ วันนั้น มันก็เขียนเอาไว้
หวาย : และวันซ้อมแข่งกิจกรรมมันก็ดันมีทุกวัน วันล่ะ 3 ชั่วโมง เพราะนี้แหละทำให้มันต้องจดเอาไว้ล่วงหน้าวันจริง 2-3 สัปดาห์
เฟย์ : มาล่ะ พอดีแก้วมี 2 เล่มให้พวกฉัน 1 เล่มเอาไว้ดู แล้วก็มันอีกเล่มถ้ามีอะไรเพิ่มมันก็จะโทรมาบอกน่ะ วันที่ 22 มิถุนายน ว่างชั่วเช้า 3 ชั่วโมงแรก ชั่วโมงที่ 4-6 ซ้อมบท ชั่วโมงที่ 7 ถ่ายวีทีอาร์ ชั่วโมงที่ 8 ว่าง ตอนเย็นก็ไม่มีงาน
 
˜ ขอบคุณเธอที่เธอรัก และให้ฉันได้รักเธอ ˜ 
 
โทรศัพท์เฟย์ดังขึ้น
' KAEW ' 
เฟย์ : แก้วโทรมาฉันเปิดลำโพงน่ะ
เฟย์รับโทรศัพท์แล้วก็เปิดลำโพง
เฟย์ : มีอะไรหรอแก้ว 
(แก้ว : วันเกิดฉันชั่วโมงที่ 2-3 เพิ่มน่ะ เพิ่มว่า ' เก็บตกงานประจำปีของจังหวัด ' เอ่อ..วันนั้นช่วงเช้าฉันขออาจารย์ฟ้าแล้วว่าจะใส่ชุดเล่นมาเพราะตอนเก็บตกงานจะใส่ชุดเล่น ยังไงก็ฝากด้วย แค่นี้น่ะจะซ้อมบทล่ะ 
พายุ : แก้ว เร็วๆตาเรา 2 คนซ้อมแล้วน่ะ
แก้ว : ไปเดี๋ยวนี้แหละ แค่นี้น่ะ)
ติ๊ด
ประโยคแรกพูดกับพายุประโยคหลังพูดกับเฟย์
เฟย์ : จนได้ ว่างแค่ 2 ชั่วโมง งั้นนายก็มาแต่เช้าจะได้ให้ของขวัญแก้วทัน มันอาจจะเอาไปตอนไปเก็บตกงานประจำปีก็ได้นิ แต่งานประจำปีนี้จัดก่อนวันเกิดแก้ว จนถึงสิ้นเดือนถึงว่าไม่งั้นคงไม่รีบถ่ายหรอก
โทโมะ : เข้าแถวเถอะ แล้วตอนเที่ยงพวกเธอจะไปหาแก้วไหม
มีน : ไปสิ เราเอาข้าวไปให้ 6 คนนั้นทุกวัน เพราะซ้อมจนแทบจะไม่ได้กินข้าง
หวาย : นายจะไปด้วยหรอ
โทโมะ : อืม ขอแค่เห็นหน้าก็โอเคล่ะ
 
  ## อัพแล้ว เดี๋ยวจะมาอัพเพิ่มน่ะขอตัวไปทำงานก่อน ##