รักพลิกล็อกของใจ [TP KF] NC
sweetza
6)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความวันเวลาผ่านไปอะไรก็เปลี่ยนไป ฟางกับป๊อปปี้เริ่มห่างเหินกันเพราะฟางตัวติดแก้วตลอดเวลา เริ่มทำให้ป๊อปปี้น้อยใจ ส่วนโทโมะกับแก้วก็คุยกันไปมาหาสู่กันตามปกติ เพราะโทโมะดูออกว่าแก้วรักฟางเกินกว่าคำว่าเพื่อนแน่ๆ แต่อย่างโทโมะไม่มีปัญหาอยู่แล้วเขารับได้ที่แก้วจะคบกับผู้หญิงด้วยกัน หลังจากเหตุกาลวันนั้นดูป๊อปปี้เริ่มเปลี่ยนไป กลัวที่จะเข้าใกล้โทโมะ แม้กระฟางเดี๋ยวนี้ไม่ค่อยจะชวนไปทานข้าวด้วยกัน และดูทีท่าว่าฟางเองก็ไม่ได้จะสนใจอะไรป๊อปปี้เหมือนกัน
“หมู่นี้ไม่เห็น พี่ฟางกับป๊อปปี้ไปกินข้าวด้วยกันอีกเลยนะ” เฟย์พูดกับเขื่อน
“ใช่! ฟางอ่ะไปติดแก้วเอามากๆ”
“แล้วนายไม่ไปติดใครบ้างหรอ ?” เฟย์แกล้งถามเขื่อน
“โธ่! จะให้เขื่อนติดใครล่ะ ติดแต่เฟย์เนี่ยแหละ” เขื่อนว่าพลางโอบเอวเฟย์เบาๆ
“ให้มันแน่ๆ นายอาจจะติดป๊อปปี้ ติดพี่โมะก็ได้ใครจะไปรู้”
“บ้าแล้วเขื่อนไม่ติดหรอก พูดแล้วขนลุกอ่ะ!!! บรื๋อ!!!” เขื่อนทำทางทางกลัวๆ
“5555 ถ้าเป็นแบบนั้นเฟย์ไม่ว่าหรอกแต่จะขำทั้งวันอ่ะ”
“ไม่เอาๆ อย่าไปพูดถึงเลย เราไป เดินเล่น ดูหนัง กินข้าวแล้วไปกินขนมหวานกัน” เขื่อนพูด
“เอาสิ ไปกันเลย!!!”
เฟย์แค่ได้ยินเรื่องกินก็ตกลงทันทีโดยไม่รู้เลยว่าเขื่อนกำลังมีแผนทำให้เฟย์ตายใจเพื่อเขื่อนจะได้อยู่กับเฟย์ไงล่ะ ^^
ณ บ้านแก้ว
“สองคนนี้ไม่ไปเที่ยวไหนหรอลูก เห็นอยู่บ้านกันทั้งวันไม่เบื่อหรือไง” แม่พูดขึ้นเมื่อเห็นว่าแก้วกับฟางอยู่แต่บ้าน แปลกๆ ถ้าเป้นเมื่อก่อนไม่เคยจะอยู่บ้านหรอก
“ไม่ไปอ่ะแม่ อยู่บ้านกับฟางยังจะสนุกกว่าเลย” แก้วมองหน้าฟางยิ้ม ฟางก็ตีแขนแก้วเป็นพัลวัน
“สนิทกันแปลกๆนะ” แม่ทำหน้าชั่งใจ
“แม่ก็…แก้วอยู่บ้านก็ว่า แก้วไปเที่ยวก็บ่นนะ จะเอายังไงอ่ะ - -‘’ แก้วเปลี่ยนเรื่องพูดทันที
“ก็ไม่ได้ว่า แม่ก็แค่แปลกใจ โอเคๆ แม่ไม่ว่าแล้ว แต่ตอนนี้มาช่วยแม่ทำกับข้าวมะ ทั้งสองคนเลย”
“ค่ะ // คร้าบบบบ”
ณ ร้านราเม็ง
“โมะๆมาช่วยลุงยกหน่อยๆ ลุงปวดหลัง”
“ครับๆ ลุงไปพักก่อนดีกว่านะครับ” โทโมะรับถาดราเม็งจากลุงมา ก่อนจะไปเสิร์ฟที่โต๊ะต่างๆ
“ไหวมั้ย ฉันช่วย” ป๊อปปีร้ที่เข้ามาร้านเมื่อไหร่ไม่รุ้มาแย่งถาดราเม็งออกไปจากมือโทโมะ แล้วไปช่วยเสิร์ฟ
“เฮ้ย!!! มะ…”
“โมะ รีบมาทางนี้เร็ว!!!” ยังไม่ทันที่โทโมะจะได้เอ่ยปากพูดกับป๊อปปี้ ป้าก็เรียกไปซะก่อน
“ครับๆ”
“เร็วๆ โต๊ะนู้น แล้วก็โต๊ะด้านนอกร้านอีกสองโต๊ะนะ ช่วยป้าหน่อยนะวันนี้คนเยอะกว่าปกติ ส่วนลุงเขาก็ปวดหลังอีกแล้ว”
“ได้ครับป้า เดี๋ยวผมช่วยอีกแรง” โทโมะไม่ทันได้เอ่ยปากตอบ ป๊อปปี้ก็พูดขึ้นซะก่อน เล่นเอาโทโมะ งง ไปเลย แต่ก็ไม่ได้อึ้งนานไปกว่านั้นเพราะต้องรีบไปเสิร์ฟราเม็ง
“ขอบคุณนะหลานๆทั้งสอง” ป้าพูดยิ้มๆ แล้วก็ลงมือทำราเม็งชามต่อ
ตลอดทั้งวันของวันนี้ป๊อปปี้มาอยู่ช่วยงานร้านราเม็งจนค่ำมืด คนก็เริ่มน้อยลงทีละคนสองคนจนสุดท้ายลูกค้าก็หมด ป้าก็บอกให้โมะกับป๊อปปี้ช่วยกันปิดร้านให้ด้วย ป้าจะขึ้นไปอาบน้ำอีกตามเคย
“นี่ฉันถามนายนะ ช่วยทำไม แต่ก่อนไม่เห็นจะมาเลย” โทโมะหยั่งเชิงถามป๊อปปี้
“ไม่รู้เหมือนกัน อยากทำดีมั้ง!”
“อยากทำดีหรืออยากมาหาฉันกันแน่” โทโมะพูดแต่สายตาองออกไปนอกร้าน
“ใครจะอยากาหาแก ไอ้บ้ากาม”
“พูดงี้อยากโดนอีกรอบ?”
“…”
“ไม่ตอบแสดงว่า…?”
“เฮ้ยๆ อย่าทำอะไรอีกนะเว้ย งั้นฉันแหกปากแน่!!!”
“555555”
“ขำอะไรวะ!!!!”
“ก็ขำแกน่ะสิ น่าแกล้งชัด! เอ้า!” โทโมะเอากระป๋องน้ำผลไม้แนบหน้าป๊อปปี้
“เย็นนะเว้ยย!!! แล้วฉันน่าแกล้งยังไงวะ!”
“ก็รู้สิ ^^”
“ยังจะมายิ้ม ไปล่ะ ฉันรีบกลับบ้าน”
“รับจริงหรือเขินกันแน่ ^^” โทโมะยังคงแซวป๊อปปี้ให้อายอยู่อย่างนั้น ป๊อปปี้เองก็ไม่รู้ตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องที่นี่ หาคนคนนี้ คนที่มันทำบ้าๆกับตัวเองจนสับสนวุ่นวาย
“ไม่คุยกับแกแล้ว ไปล่ะ”
“ฉันไปส่ง”
“ไม่ต้องๆ”
“ไม่ให้ไปงั้นจูบนะโว้ย!!!”
“เออๆๆ!!! ไปก็ได้วะ!!!” แล้วทั้งสองก็เดินเถียงกันไปเรื่อยๆ
เรื่องของความรักเกิดขึ้นได้ทุกเพศไม่จำกัดว่าจะเพศไหน มันอยู่ที่ใจและคนสองคนที่จะรักกัน ^^
The End ^^
************************************************************
จบแร้วหนาาา เรื่องนี้ โฮะๆๆ ออกแนวป่วงๆอ่าา T T 55555
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
