ว้าวุ่น [In My Heart]

เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~

 

 

♥ นิยายเรื่อง  ว้าวุ่น  ตอนที่ 31 ♥ 

 

ตอนพิเศษ ตอนที่ 3 The Last

 

 

 

 

“ถ้างั้นเปิดของแก้วคนเดียวก็พอ เพราะแก้วคงไม่ว่าตัวเองโกงหรอกจริงมั้ยครับ?...เปิดได้แล้วครับคนดี”  

 

 

โทโมะช่วยสรุปเพื่อให้คืนนี้จบได้เร็วขึ้น ตอนนี้เวลาบอกนาฬิกาเกือบๆเที่ยงคืนแล้ว พรุ่งนี้พวกเขาต้องตื่นแต่เช้า ไหนจะตะลอนๆมาทั้งวันวันนี้อีกล่ะ ไม่ไหวจะรบด้วยแล้วจริงๆ เหนื่อยทั้งกายเหนื่อยทั้งใจ แต่ก็พูดอะไรมากไม่ได้ ไม่อยากให้คนสวยเข้าใจไปว่าเขาน่ะมันไม่ได้เรื่อง เอาเรื่องส่วนตัวมาปนกับเรื่องงานบ้างล่ะ เด็กในคราบผู้ใหญ่บ้างล่ะ ฯลฯ มันไม่เหมือนเมื่อก่อน ตอนที่ยังไม่ได้เอ่ยคำรัก ตอนนั้นแสดงอะไรออกมาคนสวยก็แค่เอะใจนิดๆ สงสัยหน่อยๆ ไม่เคยว่าอะไร เพราะก็ยังไม่เข้าใจในท่าที 

 

 

 

แต่เขาก็ไม่ได้อยากกลับไปเป็นแค่คนแอบรักเหมือนตอนนั้นหรอกนะ 

ไม่ยอมแน่ๆ.... 

 

 

 

 

“แบล็คการ์ด...” 

//....กติกาคือ ถ้าใครจับได้แบล็คการ์ด จะต้องบอกความรู้สึกต่อคนที่นั่งข้างๆมาให้หมด....// 

แล้วไอคนที่นั่งข้างตอนนี้ก็เหลือแค่...T^T

 

 

 

 

“วันนี้รู้สึกอย่างไรกับผมครับคุณสุภาพสตรี?”

“เอ่อ....คือ ”

“โกหกเป็นบาปใช่ไหม? ...ใครๆก็ไม่รักด้วยนะครับ เด็กโกหก”

เมื่อแก้วทำท่าทีอึกอัก จนแล้วจนเล่าก็ยังไม่ยอมพูดอะไรออกจากเรียวปากอิ่มสีโอรสนั่นสักที ชายหนุ่มเลยช่วยเสริมแรงทางลบเผื่อมันจะไปกระตุ้นให้ลมที่อัดเต็มอยู่ในช่องท้องเดินทางผ่านกล่องเสียงแล้วพ่นออกมาเป็นคำพูดเสียที

คำพูดที่เขาถวิลหา.... 

 

“ตกลงคือ ?” 

 

.... 

.......

 

 

 

 

 

“หึง...ฮึก” 

ไม่รู้เนิ่นนานเท่าไหร่ที่เธอจะกล้าเอ่ยคำนั้นออกไป รู้แต่เพียงว่ากว่าจะพูดออกมาได้เธอทั้งอึดอัด ทั้งสับสน เผลอนึกภาพเหตุการณ์เมื่อตอนกลางวันที่ชายคนรักถูกล้อมหน้าล้อมหลังด้วยสาวๆสวยๆและ...อึ๋ม แอบกลัวว่าความจริงแล้วเขาน่ะมีสเป็กเป็นสาวสวยเซ็กซี่ ซึ่งมันไม่มีในตัวเธอ ที่ไม่น่ารักทั้งยังมาดแมนเกินเพศของตัวเอง

 

คิดลามไปถึงเมื่อครั้งอยู่ในห้องซ้อม ให้ตายคุณชายก็ไม่ยอมให้เธอเดินทางมาด้วย แอบคิดเข้าข้างตัวเองไปนิดหนึ่งว่าเขาอาจจะหวงเธอ แต่มันก็ไม่มีข้อสนับสนุนใดๆที่จะมารองรับความคิดข้อนั้นได้เพราะที่ไปก็เพื่อนๆกันทั้งนั้น เรื่องหวงจึงตัดไป มาหยุดที่เหตุผลข้อสุดท้าย น้ำตาก็พาลจะไหล 

 

...เขาอยากไปกับคนอื่นที่ไม่ใช่เธอ... 

 

 

แต่คิดว่าจริญญาจะยอมหรือไง...ไม่มีทาง!!

 

 

 

“น่ารักจังเลยเด็กน้อยของผม ผมรักแก้วนะครับคนดี...ผมทั้งหึงทั้งหวงแก้วยิ่งกว่าอะไรทั้งนั้นถึงได้ไม่ยอมให้มาไงครับ โอ๋ๆๆไม่ร้องนะครับ ผมขอโทษนะครับคนดี รักนะครับ รักแก้วใจที่สุดครับผม”

 

เอ่ยปลอบคนรักที่พึ่งพูดคำเสนาะหูคนได้ฟังออกมา หัวใจของเขากำลังพองโต เผลอทำคนสวยร้องไห้อีกแล้วไม่เข้าท่าเลยว่ะโทโมะเอ๋ย....โอบกอดเด็กน้อยที่สะอื้นฮักตัวโยน พร้อมกับเอ่ยคำรักออกมาไม่ขาดปาก บอกถึงเหตุผลของคนขี้หวงและกล่าวขอโทษให้คนสวยได้รับรู้ว่าเขาไม่ได้ตั้งใจทำให้เธอร้องไห้ในวันนี้ 

 

 

คนดี...โทโมะรักแก้วใจที่สุดครับ 

 

 

@@@@@@@@

 

 

 

“อ่ะ เอาไป” 

“หืม...อะไรครับเนี่ย?” 

“ต้นเหตุที่ทำให้แก้วใจคนสวยต้องนอนดึกมา 2 อาทิตย์เต็มๆไงคะคุณวิศวะ”

 

เมื่อเคลียเรื่องแบล็คการ์ดกันได้ แก้วใจก็หยิบสิ่งของบางอย่างออกจากกระเป๋าเดินทางแล้วยื่นให้ชายคนรัก ทำท่าทีเขินอายน้อยๆด้วยการเอามือเรียวมาปิดบังที่แก้มใสทั้งสองข้าง ประมาณว่า 

เขินนะเนี่ยที่ทำแบบนี้ คิกคิก 

 

 

 

เปิดออกดูเป็นขวดโหลรูปไนท์แมร์สุดหล่อกำลังยืนแสยะยิ้มให้ดูหน้าเกลียด ภายในบรรจุนกกระสาตัวเล็กๆและดาวหลากสีขนาดไม่ต่างกันอยู่มากมาย ความพยายามเกือบสองอาทิตย์ของคนรัก กำลังถูกวางอยู่ในมือของเขา โกรธตัวเองอีกครั้งที่คิดไปคนเดียวว่าหญิงสาวแอบทำอะไรที่เข้ารับรู้ไม่ได้ จนเกิดความรู้สึกน้อยใจขึ้นมา

 

โทโมะผิดอีกแล้วครับคนดี 

 

 

 

 

อยากจะเอ่ยคำขอโทษก็ลืมเสียจนสิ้น เมื่อคนสวยตรงหน้าเปรียบเสมือนแม่เหล็กมีชีวิตที่ดึงดูดเขาเข้าไปใกล้ๆใบหน้าหล่อโน้มเข้าหาคนรักด้วยแรงคิดถึง กดจูบหนักๆที่หน้าผากเนียน จมูกโด่งเป็นสันได้รูปค่อยๆลากผ่านใบหน้าสวยจากสันจมูกเล็กแวะเวียนที่แก้มใสแล้วมาจบลงที่ริมฝีปากเรียวอิ่มสีโอรส กดเรียวปากหนาเบาๆ ทั้งคิดถึงทั้งห่วงหาก่อนหญิงสาวตรงหน้าจะเผลอจูบตอบเขากลับมาจนรู้สึกแปลกใจ แต่นั่นเป็นโอกาสที่ดีของเขาที่คล้ายๆ คนสวยจะโอนอ่อนผ่อนตามหากเขาจะชักพาให้ทำอะไร

 

 

ทำอะไรดีล่ะ เวลาแบบนี้?.... 

 

 

 

 

 

“ขอกอด....ได้ไหมครับ?” 

“................” 

 

แอบผลักหญิงคนรักเบาๆให้นอนราบลงไปกับเตียงนุ่ม มือหนาละจากเอวบางมาลูบไล้บริเวณต้นขาอ่อนอย่างย่ามใจทั้งที่ยังมีเลกกิ้งตัวบางปกคลุมอยู่ มือข้างที่เหลือวนเวียนอยู่ตรงชายเสื้อฮู้ดตัวใหญ่ของหญิงสาว ก่อนจะสอดมือลูบไล้ไปที่หน้าท้องแบนราบอย่างเอาแต่ใจ ริมฝีปากหนายังคงสาละวนอยู่ที่เรียวปากอิ่ม ไม่ว่าจะเท่าไหร่ก็ไม่เคยพอ ตัดใจละใบหน้าหล่อมาซุกซนที่ซอกคอขาวๆ หอมเหลือเกินคนดี….

 

 

กดจูบเบาๆพอให้ขึ้นรอย รอยแห่งความเป็นเจ้าของ  

…แก้วใจของโทโมะ...

 

 

 

 

 

“อื้อ.....โทโมะ โท...โมะ อ๊ะ....” 

 

สัมผัสเบาๆที่อกนุ่มนิ่ม สูดดมความหอมจากร่างกายสาว แอบใช้ฟันขย้ำเข้าที่เนินอกของคนรักผ่านเสื้อฮู้ดสีน้ำเงินตัวหนา แก้วใจเผลอไผลไปกับสัมผัสชวนฝันของชายหนุ่มแบบยื้อไม่ไหว ร่างกายอ่อนปวกเปียกไปหมด แค่เขาลากมือผ่านไปยังส่วนไหนๆของร่างกาย บริเวณนั้นก็ร้อนผ่าว ยามเขาฝังจมูกเข้ากับอกสาวหัวใจก็แทบระเบิด บางปากได้แต่เอ่ยชื่อคนรักซ้ำไปซ้ำมาไม่ขาดปาก มือเรียวขยับหยุกหยิกที่ศีรษะของร่างสูงเพื่อระงับความต้องการของร่างกาย หารู้ไม่มันยิ่งโหมกระหน่ำไฟในกายของชายตรงหน้า 

 

 

ขอโทษนะครับคนดี.... 

ขอบคุณนะครับไอเพื่อนเขื่อนที่ชวนมาเล่นไพ่ที่ห้องของเขา มันแสนรู้จริงๆให้ตาย.... 

 

 

 

 

“โมะ....กะ ..แก้วยังไม่ถึง 20....”

เฮือกสุดท้ายที่สติสัมปชัญญะของด.ญ.จริญญาจะยังเหลืออยู่ โพล่งออกมาด้วยน้ำเสียงที่ดูคล้ายๆจะกระซิบเสียมากกว่า แต่กระนั้นมือเรียวเล็กก็ยังคงเข้ามาผลักที่อกแกร่งเบาๆได้อยู่ 

 

 

 

“555+ โอเคๆ ผมยอมแล้วครับ”

“แต่ว่า....ถ้าผ่านเดือนหน้าไปแล้ว แก้วใจจะมีอะไรมาขู่ผมอีกมั้ยครับเนี่ย?”  

 

หัวเราะน้อยๆให้กับความเป็นหญิงไทยรักนวลสงวนตัวของคนรัก ก่อนหยิบพาสสปอร์ตของหญิงสาวจากกระเป๋าเล็กๆข้างกายขึ้นมาดู แล้วแกล้งโบกผ่านใบหน้าของคนสวย 

 

 

 

วัน/เดือน/ปีเกิดของตนเองปรากฏให้เห็นเด่นชัด 

เดือนหน้าไม่ผิดแน่ๆ 

 

 

 

 

จะครบ 20 แล้วหรอเนี่ยแก้วใจ ไม่น้า.... T^T 

 

 

 

 

 

 

…NEVER ENDING STORY // TK NEVER DIE //…

 

[[[[[[[[ 

 

 

ขอบคุณสำหรับการติดตาม ให้กำลังใจกันมาตลอดทั้งที่เข้ามาอ่านหรือแค่เดินผ่านไปแวะเม้นบ้างไม่เม้นบ้าง^^~ ทั้งข้อตำหนิและคำชื่นชม ผู้เขียนขอน้อมรับและพร้อมที่จะนำไปปรับปรุงนะคะ...^^~

 

 

 

            พบกับ “ว้าวุ่น 2 [In Our Dream]” อีกครั้งในปี 2555 นะคะ ^^~

 

 

Intro….

“แก้ว ไม่เอาน่า....มีเหตุผลหน่อยสิครับ” 

“แก้วกำลังจะจบมหา’ลัยแล้วนะ ไม่ใช่เด็กๆแก้วมีเหตุผลเสมอ!!!!!!!!!”

 

“ป๊อบก็เลือกเอาละกันระหว่างงานที่ป๊อบรัก....กับฟาง” 

“ฟางครับ....โธ่” 

 

“ผู้หญิงของนายมีกี่คนกันแน่ นายรักฉันจริงๆหรือเปล่า?” 

“ที่รักครับอย่าพูดแบบนั้นสิ...โธ่เว้ย!!!”

 

 

 

ขอบคุณทุกๆคนมากๆจริงนะคะ ^^~ ช่วงนี้อาจจะไม่ค่อยได้เข้ามาเพราะเข้ายาก1และเพราะงานเยอะมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกอีก1 เฮ่อ....คิดถึง....เทคแคร์ด้วยน้าเด็กๆๆ