สืบสวนป่วนรัก

ป๊อบปี้ : ไอเบแกมองตาไม่กระพริบเลยน่ะโว้ย
จองเบ : น่ารักดีน่ะแต่โคตรหยิ่งเลยว่ะ
โทโมะ : เธอมาทำไรห่ะแก้ว
แก้ว : มาเป็นแขกตามดอย
โทโมะ : โฮ้เอางั้นเลย
แก้ว : ใช่ดิ 
มิล่า : แก้วฉันขอคุยด้วย
แก้ว : ขอตัวน่ะ เธอมีไร
มิล่า : นี้เธออย่ามายุ่งกับเขาอีก
แก้ว : แย่งไรอาหารหรอจ๊ะขอโทษน่ะไม่ใช่รสนิยมฉันน่ะ
มิล่า : ไอบ้าฉันหมายถึงโทโมะย่ะ
แก้ว : แล้วมาบอกฉันทำมะเขืออะไรหล่ะ
มิล่า : ก็บอกให้แกเจียมตัวไงหล่ะ
แก้ว : บอกตัวเองทำไมหล่ะห่ะ
มิล่า : อีแก้ว
แก้ว : โอ้ววววว ตายหล่ะต้องรีบหนีแล้วหล่ะสิ
มิล่า : ทำไมแกกลัวฉันหรอ
แก้ว : ป่าวฉันแค่กลัวติดเชื้อหมาบ้าอ่ะ ขอตัวน่ะบาย
มิล่า : นังแก้วฉันฝากเอาไว้ก่อนเหอะแก
โทโมะ : มีไรอ่ะ
แก้ว : นี้ไปเป็นกระดูกเมื่อไหร่เนี้ยห่ะหมามันตามมาหวงถึงที่เลย
โทโมะ : หมายความว่าไง
แก้ว : ป่าว  เชอะหน้าอย่างนี้ยังมาหวงกันอีกหรือไงย่ะ(ในใจ)
จองเบ : ขอโทษน่ะครับ
หวาย : มีไรย่ะ
จองเบ : คือว่าผมขอสัมภาส
หวาย : ได้สิอะไรหล่ะ
จองเบ : คือว่า ระวังรถครับ
หวาย : กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด
จองเบ : ไม่เป็นไรเเล้วน่ะครับ
หวาย : ขอใจน่ะที่ช่วยฉัน ว้ายยยยยยยยยยย เอามือสกปรกของแกออกไป
จองเบ : ขอโทษครับไม่ได้ตั้งใจจริงๆ
หวาย : นั่นมันเรื่องของนาย
จองเบ : งั้นขอโทษครับไม่ได้ตั้งใจ
หวาย : เลิกพูดซ้ำหน่ะน่าลำคาญ
จองเบ : ครับๆๆ ขอตัว
หวาย : นี้ยังไงก็ ขอบใจย่ะ
จองเบ : ครับไม่เป็นไรครับ
หวาย : ไปกลับบ้าน
คนขับรถ : ครับคุณหนู
จองเบ : โฮ่ นึกว่าจะหยิ่งเป็นอย่างเดียว
ป๊อบปี้ : ไงว่ะเห็นหน้าชัดม่ะ
จองเบ : ชัดแจ๋วเลย เห้ยมาตั้งแต่เมื่อไรว่ะ
ป๊อบปี้ : มาตอนที่รถเชี่ยวพอดีอ่ะเห็นหมดเลย
จองเบ : เห็นไรว่ะ
ป๊อบปี้ : ก็เห็นแกสบตาโดยไม่กระพริบอ่ะดิ
จองเบ : ก็น่ารักดีว่ะ
ป๊อบปี้ : เออ เห็นว่าขอโทษแกด้วยนิ
จองเบ : เออ สินึกว่าจะหยิ่งเป็นอย่างเดียวส่ะอีก
ฟาง : พี่โมะอยู่ไหนค่ะ
ป๊อบปี้ : ไรยัยเตี้ยมีไร
ฟาง : หนอย ไปเปรตฉันหาคุณพี่ของฉันย่ะ
ป๊อบปี้ : อ๋อ หรอนึกว่ามาหาคนหล่อส่ะอีก
ฟาง : แหวะ จะอวกหล่อหรอย่ะนึกว่าปลากระโห่
ป๊อบปี้ : โอ้ย แรงอ่ะะะะะะะะะะะะะะะะ
ฟาง : 555+ พี่ค่ะอยู่ไหนเนี้ย แก้วอยู่ไหน
จองเบ : ใครว่ะ
ป๊อบปี้ : ยัยฟางน้องไอโมะ
จองเบ : น่ารักดีน่ะ
ป๊อบปี้ : ใช่ส่วนไหนมองว่ะเตี้ยก็เตี้ย ตัวเล็กปากจัดหน้าตาก็งั้นๆ
จองเบ : ฉันก็ใช่ตามองสิไม่เหมือนแกมองด้วย จมูก
ป๊อบปี้ : โฮ่ ก็บัดเหนี่ยวเลยไอนี้ น่ารักหรอว่ะ แต่ก็น่ารักอยู่น่ะเฮ้ยไอบ้าคิดได้ไง (พึมพำ)
เฟย์ : 555+++++++++++++++++++++++++++++
เขื่อน : ใกล้ตายหรือไงเนี้ย
เฟย์ : ไอบ้า
เขื่อน : เห้ย อย่าว่ากันดิ
ยาม : คุณครับเมามากแล้วน่ะครับกลับบ้านเหอะ
เฟย์ : ไม่กาบจายูนิ
เขื่อน : ใช่ไม่กลับเด็ดไม่ขาดโว้ย จายูนิ 555+
เฟย์ : 555+
เขื่อน : 555+
แก้ว : ขอโทษน่ะค่ะเขาเป็นไรกันหน่ะค่ะ
ยาม : เมาครับผมบอกให้กลับก็ไม่กลับ
เฟย์ : เห้ยไม่เมาโว้ย แค่เมาเอง
แก้ว : มันก็เหมือนกันแหละ
เขื่อน : ไม่เหมือนเลย
โทโมะ : อะไรกันกลับได้และ
เฟย์ : อุ้ย เห้ยกลับบ้านดีกว่าเดี๋ยวคุณตำรวจบ่น
เขื่อน : กลับเหอะน่ะ บายน่ะครับไปและ เอิกกกกกกก
เฟย์ : อุบาตโว้ยอย่าทำแบบนี้ไม่ดี
โทโมะ : นี้ไม่เมาหรอกแต่แพ้แอลกอฮอล์
แก้ว : ใช่สิใครทำน่ะ
มิล่า : ไงจ๊ะแก้ว
แก้ว : มานี้ นี้เธอให็พวกเขากินหรือป่าว
มิล่า : ถ้าใช่แล้วจะทำไมก็แค่หนุกเอง
แก้ว : แต่รู้หรือป่าวเธอหน่ะเปิดทางให้ฉันได้เจอกับเขาหน่ะ คิดให้ดีๆว่าเล่นอยู่กลับใคร
มิล่า : นางแก้วแก
แก้ว : บายจ๊ะ เชอะฉันก็พูดไปงั้นแหละ